Læknablaðið - 15.09.2000, Blaðsíða 75

UMRÆÐA & FRETTIR / SAMEINING SJUKRAHUSA
akademískri starfsemi sjúkrahússins og auðveldi
henni að lifa og þróast innan sjúkrahússins. Parna
á að vera miðpunktur akademískra rannsókna,
þróunar, fræðastarfa óg að einhverju leyti þeirrar
kennslu sem er á vegum sjúkrahússins. Grunn-
kennsla heiibrigðisstéttanna er áfram á vegum
Háskóla íslands, læknadeildar, hjúkrunardeildar
og annarra deilda sem mennta heilbrigðisstarfs-
fólk. Þaö sem snýr að framhaldsmenntun og hefur
að mestu leyti verið á höndum spítalanna,
sérstaklega framhaldsmenntun lækna, mun
vonandi njóta tilkomu þessarar stofnunar. Við
viljum gjarnan að slík fræðslu- og rannsóknar-
stofnun verði að veruleika sem allra fyrst.
Einn af hornsteinum hvers sjúkrahúss eru
vísindarannsóknirnar sem þar eru stundaðar.
Ætlunin er að skapa þeim rýmri aðstæður og safna
saman þekkingu og aðstoð við vísindamenn. Eitt
af því sem er að verða sífellt flóknara er að afla
rannsóknarstyrkja. Við stofnunina gæti ef til vill
safnast saman þekking, þannig að menn þyrftu
ekki í sífellu að vera að byrja á byrjuninni, til
dæmis varðandi umsóknir um styrki úr sjóðum
Evrópusambandsins.“
Þú fiefnir að framhaldsmenntun lœkna hafi
frekar verið skipulögð afhálfu sjúkrahúsanna ólíkt
því sem gerist með grunnmenntunina. Sérðu
breytingar þar á?
„Samskipti háskólans og spítalans hafa verið
tiltölulega illa skilgreind. Sumum hefur kannski
fundist að þarna eigi ekki að vera mjög skörp skil
á milli. Mín skoðun er sú að það sé báðum til
hagsbóta að hlutverkaskiptin séu vel skilgreind.
Arið 1984 var gerður samningur á milli Borgar-
spítalans og Háskólans og einnig milli Landakots
og Háskólans sem fjallaði um þetta hlutverk
spítalanna gagnvart Háskólanum. Sá samningur
var í sjálfu sér ágætur og mikið í hann lagt, en hann
komst því miður aldrei að fullu til framkvæmda.
Hann er líka að sjálfsögðu barn síns tíma. Þessum
samningi var sagt upp til endurskoðunar í byrjun
sumars og fyrir liggur að vinna að nýjum samningi.
Það er mikilvægt fyrir báða aðila að allt sé
sæmilega klárt og skýrt. Einfaldir hlutir eins og
húsbóndavald þeirra sem gegna akademískum
stöðum gera það mjög knýjandi að fá botn í þessi
mál. Samningagerð af þessu tagi er afar flókin og
getur tekið marga mánuði. Okkur veitir því ekki af
því ári sem við höfum til verksins. Þarna þarf að
vinna bæði vel og skipulega.“
Hefur þú áhyggjur af því að þarna séu
núningspunktar eða tilefni til togstreitu?
„Nei, ég óttast það í sjálfu sér ekki. Það þarf
hins vegar að huga að mörgum þáttum þessa máls,
meðal annars hvar fjárveitingar liggja. Þar þarf ef
til vill að stokka upp að einhverju leyti. Það hefur
löngum verið sagt að læknadeild sé rekin fyrir
ótrúlega lítið fé og hafi ekki mikið aflögu. Segja
má að hluti þessa kostnaðar liggi inni í
fjárveitingum til sjúkrahúsa, sem í sjálfu sér er í
lagi, ef allir gera sér grein fyrir því, en eðlilegast er
að hlutirnir séu rétt merktir."
Hvað með svigrúmið sem vísindasamfélagið
hefur til að þróast og eflast?
„Auðvitað vill hið daglega amstur og hin
praktísku úrlausnarefni oft yfirskyggja hugsjóna-
og uppbyggingarstarfið sem nauðsynlegt er að fari
fram. Eg held engu að síður að það sé einlægur
vilji að þessi þáttur starfseminnar fái forgang og
verði að minnsta kosti ekki útundan. Það fer býsna
mikil akademísk starfsemi fram innan sjúkra-
húsanna, í rauninni furðu mikil, svo að sumu leyti
verður um tiltekt eða uppröðun að ræða. En
viljum gjarnan gera betur.“
Túlkanir kjarasamninga ólíkar
Hefur uppbygging stóru sjúkrahúsanna tveggja sem
nú sameinast verið ólík að einhverju leyti?
„Já, eins og eðlilegt er um tvær aðskildar
stofnanir þá hefur skapast mismunandi kúltúr á
ýmsan hátt. I eðli sínu eru þær þó býsna líkar, enda
var Borgarspítalinn á sínum tíma byggður upp af
mönnum sem komu af Landspítalanum. Síðan má
segja að talsvert af kúltúr Landakots hafi lifað þar,
sem var nokkuð ólíkur. Á rúmlega 30 árum hafa
spítalarnir þróast hvor á sinn hátt en þó er það svo
að í flestum starfsmannahópum eru allmargir
einstaklingar sem flytjast fram og til baka milli
sjúkrahúsanna og eru kunnugir þeim báðum.
Þannig að munurinn er ef til vill ekki djúpstæður.
Það eru þó atriði eins og túlkun kjarasamninga og
ýmissa kjaratengdra réttinda sem einhver
blæbrigðamunur hefur verið á og auðvitað er hætt
við árekstrum þegar svo er.“
/hvaða farveg beinið þið slíkum málum?
„Starfsmannaþjónusta hefur verið sameinuð og
efld mjög mikið. Mannafli hefur verið aukinn og
lögð sérstök áhersla á að beina ýmsum úrlausnar-
efnum til hennar. Á þessari deild hvílir mjög
margt, bæði samræmingarvinna og að ná sam-
komulagi um stór og smá atriði. Kjarasamningar
eru lausir í lok þessa árs og byrjun þess næsta og þá
upphefst ferli sem gefur tilefni til frekari
samræmingar."
Lítur þú á að þessir lausu samingar geft fœri á
breytingum og samrœmingu?
„Tvímælalaust."
- aób
Læknablaðið 2000/86 613