Morgunblaðið - 06.12.1974, Blaðsíða 41

Morgunblaðið - 06.12.1974, Blaðsíða 41
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 6. DESEMBER 1974 41 Evelyn Anthony: LAUNMORÐINGINN Jóhanna Kristjönsdöttir þýddi 67 stendur gagnvart honum. Þú hef- ur fariö um kirkjuna. Er allt með ró og spekt? — Eins og venjulega.Löggurnar eru á verði. Þeir hafa verið að snuðra, sennilega að leita að glæpamönnum sem liggja í leyni sagði Jameson háðslega. Enda þótt pólitísk morð væru framan i Bandaríkjunum var það enginn raunveruleiki fyrir Jameson. Honum þótti ekkert óliklegra en að nokkuð gæti gerzt í kirkjunni þeirra. Regazzi vissi hver skoðun hans var og að sumu leyti var hann sama sinnis. Dauðinn kom þegar hann ætlaði sér það og eng- inn gat neitað honum um inn- göngu. Vegna þessarar afstöðu hans og forlagatrúar var erfitt að veita honum raunhæfa vernd. — Eina morðið sem framið verður hér á morgun, verður þeg- ar þér hefjið ræðuna, yðar heilag- leiki, sagði Jameson. Hann varp öndinni þunglega. — Þeir verða allir diplómatarnir líka, bætti hann við. Þeir verða ekki hrifnir af því sem þér segið. — Þar held ég að þér skjátlist sagði Regazzi. — Ég held að Fað- irinn verði að minnsta kosti snort- inn af því sem ég segi. Og sann- aðu til Patrick, að sá dagur renn- ur upp að svartur maður mun sitja i minum stól og kaþólikki ræður ríkjum í Hvita húsinu. Með guðs hjálp mun John Jackson skríða á fjórum fótum útúr kirkj- unni á morgun. — Þér verðið ásakaður fyrir að svipta hann möguleikum til for- setaframboðsins, sagði Jameson. — Það er einmitt það sem fyrir mér vakir! Regazzi leit niður á handritablöðin. — Þakka þér fyr- ir, Patrick, ég þarf að kveða fastar að orði um það. — Má ég fara í rúmið núna. Þurfið þér á mér að halda í kvöld, heilagleiki? — Nei, okkur er ekkert að van- búnaði. Morgundagurinn getur orðið ykkur erfiður. Góða nótt og guð blessi þig. Og yður líka, hugsaði Jameson með sjálfum sér, þegar hann gekk rólega frá skrifstofunni til svefn- herbergis síns. Menn hafa verið drepnir fyrir minna en það sem þér ætlið yður að segja á morgun hugsaði hann. Það var ekki sér- lega róandi tilhugsun fyrir svefn- Keller fór af hótelinu klukkan hálf niu um morguninn. Hann hélt á peningunum undir hend- inni, vöfðum inn i pappir. Hann var nýrakaður og var klæddur í dökku fötin sem hann hafði verið i, þegar hann kom til Bandarikj- anna. Hann var hreinn og snyrti- legur og vantaði ekki annað en myndavéiina dinglandi framan á sér til að vera reglulega sannfær- andi útlendur ferðamaður. Hann hafði lent í nokkrum vandræðum með peningana. Hann gat ekki verið viss um að sér gæfist timi til að fara aftur á hótelið. Ef hann skildi þá eftir myndi húsvörður- inn finna þá. Þó hafði hann heyrt að engum yrði hleypt inn í dóm- kirkjuna með nokkrar föggur, hversu lítið sem það var. Það var svalt og hann óskaði þess að frakkinn sem hann hafði keypt fyrir hvatningu Elizabethar hefði verið hlýrri og þykkari. Hann stakk höndum i vasana til | að hlýja sér. Fingravettlingarnir voru verra en ekkert. Hann hafði lagt leiðina vel á minnið. Þegar klukkan var korter yfir níu var hann staddur hjá kaffihúsi, aðeins spottakorn frá dómkirkjunni. Hann var svangur, en þó gat hann ekki hugsað sér að koma matarbita inn fyrir varir sér. Hann fékk sér kaffi sem hon- um fannst þunnt og svo át hann eina samloku. Hann sá áletrun á hurðinni fyrir enda veitingasaiar- ins, sem gaf til kynna að þarna væru salerni. Stúlkan benti hon- um til vegar, þegar hann spurði hana um snyrtiherbergi karla. Hann faldi peningapakkann fyrir ofan ofninn. Svo gekk hann fram og lauk við kaffið. Þessu hlyti að vera óhætt þarna í bili. Hann hefði getað hent peningunum í ruslatunnu á leiðinni. En hann hafði gert samning og peningarn- ir voru hluti þess samings. Og hann hafði að minnsta kosti hugs- að sér að halda eftir þeim hluta sem honum hafði verið fenginn í hendur. Honum hafði verið borg- að fyrir að drepa mann og hann hafði hugsað sér að standa við það. Keller hafði keypt sér dagblað. Á forsíðu var stór mynd af John J ackson og síðustu glamuryfirlýs- ingu hans. Hann hirti ekki um að lesa það. Þessi mál komu honum ekki við og skiptu hann engu máli. Hann skoðaði þó myndina af Jackson: Þetta kom allt vel heim og saman fannst honum. Hann hafði hugsað málið frá öllum sjónarhornum kvöldið áður og reynt að forðast að hugurinn reikaði til Souha. Hann hugsaði með nokkurri kaidhæðni að hann ætlaði sér að eyðileggja alla áætlunina sem þeir höfðu skipu- lagt svo vendilega með því að ráða hann til að myrða kardinálann. Þarna var mynd af honum líka, mun minni en af forsetaframbjóð- andanum — en tekið var fram hversu mikill og eindreginn bar- áttumaður fyrir bættum kjörum hinna lægra settu hann hafði alla tið verið. Þegar Elizabeth hafði sagt Keller, að hann væri að vinna fyrir kommúnista, hafði hún sagt orðið á þann hátt að það hafði ekki skipt hann neinu máli á þeírri stundu. Það var bara annað orð yfir atvinnumennina. Keller vissi lítið annað um kommúnisma en það sem hann hafði séð við Dien Bien Puh og hann hafði ekki ALLTAF EITTHVAÐ NÝTT: VELA/AKANDI Velvakandi svarar i síma 10-100 kl 1 0 30 — 11.30, frá mánudegi til föstudags. 0 Skipt um símanúmer Sveinn Indriðason skrifar: „Velvakandi. Þann 18. nóvember barst mér undirrituðum bréf, undirritað af skrifstofustjóra Bæjarsima Reykjavikur, sem hljóðaði á þá leið, að þar sem ég væri búsettur á svæði Breiðholtsstöðvar með símanúmer frá Grensásstöð, væri nauðsynlegt að skipta um síma- númer og yrði breytingin fram- kvæmd 30. nóv. Þetta þótti mér stuttur fyrir- vari, þar sem minn sími er mikið notaður sem heimasimi hjá fyrir- tæki sem ég starfa við og þannig hittist á, að verið var að enda við að prenta ársbirgðir af pappirum fyrirtækisins með mínu gamla númeri sem heimasíma. Þann 30. nóvember var síðan síminn tekinn úr sambandi snemma dags hjá mér og öðrum í hverfinu og vorum við sambands- laus fram á nótt. Ekki sáu stjórnendur simans ástæðu til að segja frá þessu í fjölmiðlum, eða auglýsa þessa framkvæmd á þessum tima, og enginn gat gefið upplýsingar um tímann sem þetta tæki í síma bæjarsímans. Þeir vita sém er, að þeirra er mátturinn en okkar rétt- leysið. 0 Saltaustur á götur borgarinnar Að undanförnu hefur verið svo góð tið hér á landi voru, að elztu menn rámar varla i annað eins. Það hefði þvf ekki átt að vera óþrifalegt í kringum okkur hér í Reykjavík, sem nefnd hefur verið heimsins hreinasta borg. En það er nú öðru nær. 1 þessu góðviðri að undanförnu hefur stundum hélað á jörð, eða slett úr éli, og þá eru saltpækilmeistarar borgar- innar komnir í gang, með þeim árangri, að nánast verður ófært um borgina sæmilega þrifnu fólki. Pækill þessi veldur því að helzt þarf að þvo bila þrisvar á dag, þvo gólf verzlana og annarra opinberra staða ennþá oftar, fleygja gólfteppum nokkrum sinnum á ári og svona mætti lengi telja. Sennilega kaupum við íslend- ingar fleiri neglda hjólbarða en nokkrir aðrir (naglahjólbarðar og slit þeirra á gatnakerfinu er reyndar sér kapituli), svo við ætt- um að geta ekið á milli húsa án þess > þrifnaðar, sem allur þessi saltaustur á stræti borgarinnar skapar. Það mun fleirum en mér finnast mál til komið, að þeir, sem þessu stjórna, athugi á hvaða leið þeir eru. Svcinn Indriðason." Átöppuð samvizka. Velvakandi fær heldur betur til tevatnsins hjá Guðna Björgúlfs- syni á Þorfinnsstöðum f Vestur- Ilúnavatnssýslu. Bréf Guðna fer hér á eftir: „Um árabil hefir sami maður séð um þátt í Morgunblaðinu, er nefnist „Velvakandi'1. Er ekki nema gott eitt um það að segja — sérhæfingin blívi. Hitt er svo annað mál, að „vei- vakandi" þessi er farinn að taka hlutverk sitt svo alvarlega, að varla berst orðið nokkurt bréf í þessa dálka hans án þess að við þau séu ekki prjónaðir hinir afkáralegustu afturkreistingar. í gegnum siðustu tvö ár hafa útúr- dúrar og umþenkingar Velvak- anda keyrt fram ú öllu hófi. Eru þeir oft á tiðum hinir fúlmannleg- ustu, en í bezta falli heimskulegir. 0 Dæmi um „stíl og vinnubrögð“. Velvakandi krefst þess, að bréf til hans séu rituð undir fullu nafni, sjálfur setur hann fram skoðanir sinar undir dulnefni.Svo dæmi sé tekið um stil og vinnu- brögð Velvakanda er hér smá- klausa úr pistlum hans þriðjudag- inn 26.11. — Er þar rætt um áfengisneyzlu i Þjóðleikhúsinu og rætt um Þjóðleikhúskjallarann einnig í því sambandi. Um þetta mál segir Velvakandi í einhverj- um eftirminnilegasta hortitt, sem frá honum hefir komið: „1 siálfu sér sjáum við (?) ekkert athuga vert við það, að fólk fái sér hress- ingu í leikhléum, jafnvel þótt dreytillinn sé áfengur, meðan ekki verður eitthvert allsherjar fyllirí, sem spillir friði fyrir leik- húsgestum.“ 0 Hér er margt að athuga. Eg vil taka það fram, að sjálfur er ég enginn bindindismaður, en hér er þó margt að athuga og raunar eru orðin i þessari setn- ingu hverju öðru verri. — Fyrst er að fá svar við þvi, hverjir þess- ir „við“ eru. 1 öðru lagi hvort þessi átöppun á samvizku manna sé launað trúboð eða hvort siða- prédikunin borgi sig sjálf. I þriðja lagi hvort ritskoðun af þessu tagi sé ekki þegar betur er að gáð nákvæmlega sú sama og svo oftlega hefir verið deilt á hjá austantjaldsþjóðum i sömu dálk- um. Ég hirði svo ekki um að gera þvi skóna hvað verður um leikhús- menningu okkar, ef vitund manna sljóvgast svo-mikið sem ivitnuð orð greina. Drykkja getur aldrei og verður aldrei annað en drykkja og veiti sér þann munað hver sem vill, en hugarstarf er krefst fullrar dómgreindar og ein- urðar þarf einskis við — það er og verður fullt starf meðan á þvi stendur. 0 Þjóðleikhúsið — Öldurhúsa- menning. Það er skömmogsvivirðaef Þjóðleikhúsið verður öldurhúsa- menningu að bráð. Óska ég því einskis frekar en að drukkna hið fyrsta í brennivíni sinu ef svo á að verða, ennfremur að leikskólar og leikendur hverfi úr sögunni, — en fagna aftur þeirri upprisu sólarinnar, ef ný lög um Þjóðleik- húsið hefðu að geyma ákvæði, er bönnuðu þá starfsemi, sem hér er gerð að umtalsefni, — hefðu að geyma ákvæði er auðvelduðu leik- skólum og leikurum starf sitt, — er hefðu að geyma ákvæði er tryggðu reisn Þjóðleikhússins um ókominn tíma. Guðni Björgúlfsson, Þorfinnsstöðum, V-Hún.“ Svo mörg eru þau orð. önnui verður nú athugasemd Velvak- anda ekki að þessu sinni. SIGGA V/öGA g ‘A/LVEgAk &im mi m skom $vowi gveuw mw.

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.