Morgunblaðið - 07.03.1978, Page 36

44
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 7. MARZ 1978
viw <c?w'
u **
MORö’dKí-./v._____
KATtlNU A '

Hann er ekki eins dýr og
uppmælingarmennirnir. skal ég
segja þér!
1BER-
Ilaltu andanum niðri í þér!
Brostnar vonir?
„Ég hef oft furðað mig á þvi að
þessi söguþjóð skuli vera jafn fá-
fróð um stjórnaraðferðir i
kommúnistaríkjunum og raun
ber virni. Alls staðar í hinum
frjálsa heimi eru bækur beztu
skálda Rússlands þýddar undir-
eins, daginn sem þeim hefur verið
smyglað út úr landinu. Hér er
þetta með allt öðrum hætti.
Leikrit Solzenitsyns kom út I
Englandi 1969. Leikritið „Myrkur
um miðjan dag“ lá í mörg herrans
ár í leiklistardeild útvarpsins og
var ekki flutt.
ríkisverzlunina og kynntist kjör-
um fólksins eins vel og hægt var.
Maður hennar var svo sóttur einn
góðan veðurdag og ást auðvitað
ekki meir. Hún fór heim tii sin og
skrifaði um það sem á daga henn-
ar og almennings dreif þá og bók-
in heitir auðvitað „Brostnar von-
ir“ og er það sannnefni.
Samyrkjubúin komu ekki fyrr
en 1929; þá lét Stalin myrða i
massavís smábændur og sú slátr-
un yfirgengur allt sem áður hafði
gerzt í veraldarsögunni en
hungursneyð fylgdi í kjölfarið.
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
Eins og oft áður reynum við
þriðjudagsþraut. Þú, lesandi
góður, ert sagnhafi í sex spöð-
um. spiluðum í suður. Anzi
harður samningur en þó hafa
þeir sést verri.
Gjafari norður, allir utan
hættu.
S. 32
H. KDG72
T. 73
L. D872
Suður
S. ÁKDG105
H. -
T. ÁK82
L. Á96
Austur og vestur sögðu alltaf
pass en vestur spilar út spaðaníu.
Hvernig á nú að vinna spilið?
í fyrstu virðist spilið vonlaust.
Og þó — ekki alveg. Hugsanlega
getur legan reynst nógu hagstæð.
Austur verður að eiga hjartaás
en fjögur tígulspil og laufkóngur
þurfa að vera á sömu hendi.
Við vonum því að allt spilið sé
þessu líkt.
Norður
S. 32
H. KDG72
T. 73
L. D872
©PIB „
COPIIMUII I
COSPER.
Blessuð vertu ekki að brjótast heim í þessu óveðri
þú gistir hér hjá okkur!
Bókin „Valdið og þjóðin" eftir
Arnór Hannibalsson sem er hin
bezta lýsing á stjórnarfarinu í
Rússlandi fannst ekki i Borgar-
bókasafninu i fyrra og lítið þýðir
fyrir sjúklinga á sjúkrahúsum
borgarinnar að spyrja eftir henni.
Ég er að lesa bók sem gefin var
út í Kaupmannahöfn 1949. Hana
skrifar hálærð kona Freda Utley
sem alin var upp í trú á kommún-
ismann og var í fremstu röð
enskra kommúnita og barðist
ötullega fyrir hugsjón sína. Hún
dvaldi í nokkur ár í Rússlandi og
giftist Rússa sem vann við utan-
‘-jolFíSBr. • v »V'J
Þetta er byrjunin á iðnvæðingu
Rússlands. Þá var flokksmönnum
refsað ef upp komst að einhver
hefði gefið betlandi barni brauð.
Arið 1934 voru helmingi færri
hross í Rússlandi en 1929 og sauð-
fé og svín meira en helmingi
færri.
Arið 1930 var hér stofnaður
Kommúnistaflokkur tslands og
skyldi hann frelsa þjóðina undan
kúgun kapítalismans og helzt með
byltingu, þvf þess blóðugri sem
byltingin er þvf betri er hún í
augum kommúnista og þegar allt
er í rúst þá þykjast þeir betur
geta bætt líf almennings, en
Vestur
S. 987
H. 9854
T. D109
L. G43
Austur
S. 64
H. Á1063
T. G654
L. K105
Suður
S. ÁKDG105
H. -
T. ÁK82
L. Á96
Eftir að hafa tekið fyrsta slag
spilum við tígulás og kóng,
trompum tígul og síðan hjarta-
kóngur frá blindum. Austur
leggur ásinn væntanlega á (ann-
ars látum við síðasta tígulinn) og
við trompum. Síðan spilum við
öllum trompunum og eigum þá
eftir fjögur spil á hendi, einn
tígul og laufin þrjú. Og næsta
slag fær austur á tígul.
Nú er sama hvort hann spilar
hjarta eða laufi frá kóngnum. í
báðum tilfellum gefur hann
okkur tólfta slaginn og þann sem
máli skiptir.
HÚS MALVERKANNA
80
33. kafli
Þau biðu.
Sátu teinrétt á óþægilegum
stólunum og horfðu á gulan
veginn á móti. Milli þeirra var
borð og Carl Hendberg studdi
olnbogunum andartak á boróið
og hvíldi höfuðið f höndum sér.
Emma Dahlgren tók af sér
gleraugun og pússaði þau. Smá-
von höfðu læknarnir sagt. Mjög
veik von. en Dorrit hafði verið
með Iffsmarki, þegar þau komu
með hana.
Og svo hafði læknirinn komið
og spurt hvernig þetta hefði
viljað til. Hann hafði spurt og
spurt og þau gátu aðeins svarað
þvf til að Dorrit hlyti að hafa
hrasað. Pn Dorrit hafði ekki
hrasað. Hún hafði fengið þungt
högg á höfuðið.
— Susie dáin... og Dorrit
slegin niður.
Emma Dahlgren rauf þögn-
ina og horfði á Carl.
— Þú hlýtur að skilja að
þetta stendur f sambandi við
fjárkúgunarmálið. Við verðum
að filkynna lögreglunni um
Morten Fris Christenssen jafn-
skjótt ... og við höfum fengið
að vita hvernig Dorrit reiðir af.
Hún horfði f áttina að dyrun-
um.
Hann lyfti höfði.
— Susie. Það hljóta að hafa
verið einhverjir kumpánar sem
þekktu hana þegar hún var f
dópinu, en Dorrit... ég skil
þetta ekki. Eg á við að enda
þótt Dorrit hafi farið til Mort-
ens og sagt að hún vissi að hann
væri fjárkúgarinn. þá gat hann
bara afgreitt hana með þvf að
neita. Hann þurfti engan veg-
inn að sýna nein viðbrögð og
allra sfzt að slá hana f rot.
— Það er eítthvað sem kem-
ur ekki heim.
Emma renndi fingrunum eft-
ir skoru í borðplötunni.
— Þú hefur auðvitað rétt fyr-
ir þér. Hvers vegna skyldi
Morten að hafa neitt að óttast.
Hann gat bara neitað. Neitað að
hann vissi nokkurn skapaðan
hlut um þetta. Neita að hann
þekkti ykkur.
— Enda þekktum við hann
ekki. Við höfðum aldrei séð
hann fyrr en f kvöldverðarboð-
inu þegar við vorum að reyna
að komast að því hvort eitt-
hvert þeirra þekkti til málsins.
— Og hvaðan hefði hann átt
að fá vitneskjuna.
— Ja, ég geri nú ráð fyrir að
það megi grafa slfkt upp. Slfkir
menn — sem leggja fyrir sig
fjárkúgun hafa sjálfsagt úti all-
ar klær.
Emma leit á hann.
— Þetta var leyndarmál, sem
aðeins mátti ganga að á einum
stað.
— Hann gæti hafa átt vini f
Vfetnam.
— Það hljómar ótrúlega.
Augu Emmu voru full af tor-
tryggni.
— Það hljómar ótrúlega, en
jafnvel þótt hann hefði átt vini
þar þá hefðu þeir tæplega farið
að skrifa honum upp úr þurru
að Björn væri hér. Þeir vissu
það ekki. Þeir myndu f mesta
lagi hafa skrifað að hann væri
dáinn. Það var enginn þar sem
vissi að hann hafði stungið af.
Félagar hans þar vissu það ekki
einusinni. ____________
Framhaldssaga eftir
ELSE FISCHER
Jóhanna Kristjónsdóttir
þýddi
— Þá hlýtur hann að hafa
heyrt að hann væri dáinn, sfðan
séð hann hér og lagt saman tvo
og tvo.
— Og hvaðan átti hann að
þekkja Björn. Ekki kannaðist
Björn við Morten og þá er ein-
kennilegt að hinn skyldi kann-
ast við hann.
— Það sem er einkennilegt
er að hann skyldi líka hafa
svona mikia vitneskju um fjöl-
skyldumál okkar, svo að hann
gat verið alveg víss um að ég
myndi borga ... að það riði á
því að ná peningunum frá
mér... áður en Björn yrði
sendur til Suður-Amerfku.
Hefði hann bara beðið í
viku...
Emma rétti sig upp.
— Hann vissi svona mikið af
því að hann gat lesið allar hugs-
anir ykkar og fylgst með gerð-
um ykkar ... og enginn gat vit-
að slfkt nema þeir tveir sem
voru við málið riðnir ... og þeir
tveir voru þú og Björn ...
Þú trúir þó væntanlega ekki
að ég hafi kúgað penlnga af
sjálfum mér. Og Björn hefði
verið sfðasti maðurinn til þess.