Morgunblaðið - 12.08.1979, Page 26

26
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 12. ÁGÚST 1979
Skríplarnir fara nú sigurför
um landið, ef marka má
móttökur plötunnar Har-
aldur í Skríplalandi, sem síð-
ustu vikurnar hefur veriö sölu-
hæsta platan hér á landi. Nú
hefur hins vegar verið ákveðið
að breyta nafni skríplanna í
strumpar. En hverjir eru þessir
strumpar og hvaðan koma
þeir?
Viltu gjöra svo vel aö
rétta mér strumpinn
Strumparnir komu fyrst
fram sem teiknimyndapersón-
ur í Belgíu fyrir um það bil
Hver strumpur hefur sín
skapgerðareinkenni
En hverjir eru strumparnir?
Strumparnir eru litlir bláir álfar
með hvítar húfur. Þeir eru um
það bil jafnháir og þrjú epli,
sem lögð eru hvert ofan á
annað og búa í gorkúluhúsum í
Strumpaþorpi í Strumpalandi.
Strumparnir eru eitt hundrað
talsins og lifa mjög friðsömu
og rólegu lífi undir eftirliti
æðstastrumps, sem er eins
konar yfirmaður í Strumpa-
þorpi. Allir strumparnir líta eins
út, nema æðstistrumpur, sem
er aðeins frábrugðinn. Hann er
Haraldur í Skríplalandi ásamt félögum sínum. Brúðurnar
eru unnar af Leikbrúðulandi.
varð fyrir vikið eins konar
þjóðsagnapersóna í Hollandi.
Hollenskur þlaðamaður fékk
þá hugmynd árið 1976 að biðja
föður Abraham aö koma til liðs
við strumpana frá Belgíu og
varð það til þess að Kartner,
eða faðir Abraham, samdi lag-
ið „The Smurf Song“. Lagið
ýar fyrst flutt á tónlistarhátið í
Berlín í Þýskalandi árið 1976
og varð strax mjög vinsælt og
gefin var út heil þlata með
strumplögum. Síðan gerist það
að Norðmenn fá leyfi til að láta
norska söngvarann Geir Börr-
esen syngja strumpalögin inn á
plötu á norsku og viö það uröu
strumparnir mjög vinsælir í
Noregi og gengu auk þess líkt
og flóðbylgja yfir alla Skandin-
avíu.
Ósamræmi í
_________nafngift_________
Útgáfufyrirtækið Steinar hf.
fékk einkarétt á að gefa út
hljómplötur með strumpunum
á íslandi, og hafa þeir nú þegar
gefið út eina plötu. Á þeirri
plötu kallast þeir skríplar og
syngur Haraldur í Skríplalandi
þar á íslensku lög föður Abrah-
STRUMPARNIR
tuttugu árum og kallast þeir
þar í landi „sctroumpfs". Sagt
er að strumparnir hafi orðið til
er belgíski teiknarinn Peyo var
úti að borða með vini sínum
fyrir 20 árum. Hann vann þá að
gerö annarrar teiknimynda-
seríu, en í henni voru nokkrir
litlir bláir álfar, sem fengið
höfðu nafnið strumpar. Peyo
var mjög hrifinn af þessum
bláu álfum og þeir áttu hug
hans allan. Þegar súpan var
borin fram fannst Peyo hún
ekki vera nægilega sölt og er
hann ætlaði að biðja vin sinn
um að rétta sér saltið sagði
hann: Viltu gjöra svo vel aö
rétta mér strumpinn. Vinurinn
varð að vonum undrandi, en
um leið svo hrifinn, aö innan
tíðar sátu þeir og töluðu sam-
an strumpamál og þar með var
strumpamálið fundið upp.
Peyo, eða Pirre Culliford,
eins og hans rétta nafn er,
hefur náð miklum vinsældum í
heimalandi sínu, og nú á seinni
árum hafa vinsældir hans einn-
ig náð til annarra Evrópulanda.
Þrátt fyrir það að Peyo hafi
hannað nokkrar aörar teikni-
myndasögur, er óhætt að
segja að mestra vinsælda njóti
hann fyrir strumpana sína, því
það er eins og þeir eigi erindi
til allra.
Fótboltastrumpur
með rauða húfu og skegg en
hinir strumparnir eru allir
skegglausir og með hvítar húf-
ur. En þrátt fyrir að þeir líti allir
eins út, hefur hver strumpur
sín skapgerðareinkenni og búa
strumparnir yfir ríku til-
finningalífi líkt og mannfólkið.
Strumparnir geta hlegið og
grátið, en þekkja ekkert vont
eða Ijótt. Lífið í Strumpaþorpi
er uppfullt af gæsku og velvild
og búa strumparnir í sátt og
samlyndi við allt og alla.
Strumparnir tala sitt eigið
mál, eins og áður segir og
kallast það strumpamál. í
stuttu máli eru helstu einkenni
strumpamálsins þau að reynt
er að setja orðið strumpur eða
afleiddar myndir þess, svo sem
strumpast, strympinn,
strumpslegur, strumpugóður, í
staö eins margra orða í venju-
legu máli og hægt er.
Þegar öllu er á botninn
hvolft, þá eru strumþarnir
ákaflega líkir mannlegum ver-
um og margir mannlegir veik-
leikar eru á einfaldan hátt
dregnir fram í dagsljósið með
atferli þeirra.
Strumparnir syngja sig
inn í hjörtu fólksins
Strumparnir eru meira en
Æöstistrumpur
Trúðastrumpur
Vinna hug
og hjörtu
fólks á
öttum aldri
bara teiknimyndapersónur, því
árið 1977 ákváðu þeir að
leggja út á söngbrautina og
hafa nú farið sigurför um
heiminn og sungið sig inn í
hjörtu fólks á öllum aldri.
Á síðasta ári var gefin út í
mörgum Evrópulöndum
hljómplata með „Father Abr-
aham and the Srnurfs" eða
föður Abraham og strumpun-
um og náðu hún mjög miklum
vinsældum, hvar sem hún fór,
einkum þá lagið „The Smurf
Song“, sem gefið var út á
tveggja laga plötu og endaði
eftir árið sem önnur söluhæsta
tveggja laga plata ársins 1978
í Englandi.
Faðir Abraham, eða Pierre
Kartner eins og hans rétta
nafn er, er af hollenskum
uppruna og hafði náð tölu-
verðum vinsældum í heima-
landi sínu áður en hann gekk
til liðs við strumpana frá Belg-
íu.
Árið 1970 kom Kartner fram
í hollenska sjónvarpinu í gervi
rabbía og söng þá um föður
Abraham og synina hans sjö
og varð það mjög vinsælt.
Síðan söng hann hvert lagið á
fætur öðru við góðar undir-
tektir og kom alls staðar fram
sem hinn góði öldungur og
Peyo, sem teiknaö hefur strumpa í tuttugu ár.
ams og eins og áður segir
hefur platan fengið mjög góðar
viðtökur hér á landi og ráðgert
er að önnur plata komi út í
haust, en þar verða skríplarnir
kallaðir strumpar.
Ástæðan fyrir þessu ósam-
ræmi í nafnagift er sú, að það
er Iðunn, sem hefur einkarétt á
að gefa út teiknimyndabæk-
urnar um strumpana, en Stein-
ar hf. gefur út hljómplöturnar.
Forráðamenn Steinars og Ið-
unnar vissu hvorugir að hinum
er þeir voru aö undirbúa útgáf-
ur sínar á þessum litlu bláu
affum, þar sem leyfin fyrir
réttindum á útgáfu hljómþlötu
og bóka eru ekki á sömu hendi
erlendis, þ.e. útgáfuréttur
hljomplötunnar er hollenskur
en þókanna belgískur. Búið
var að fullvinna útgáfur beggja
er vitnaðist að skríplar og
strumpar voru í raun og veru
það sama og var því engu
hægt að breyta.
Að sögn forráðamanna í
útgáfufyrirtækinu Steinari hf.
hyggjast þeir nú breyta
skríplanafninu í strumpar, þar
sem eðlilegast sé að Viafa
aðeins eitt nafn yfir þessar
fígúrur hér á íslandi. Þeim hafi
þótt eðlilegra að breyta nafn-
inu hjá sér, þar sem Iðunn hafi
verið búin að ganga frá þýð-