Morgunblaðið - 30.04.1981, Blaðsíða 36

36
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 30. APRÍL 1981
Minning:
Gunnar Ormslev
hljómlistarmaður
Aðfararnótt 20. apríl lézt á
Landspítalanum Gunnar Ormslev
hljómlistarmaður eftir mjög stutt
veikindi.
Þegar miklir hæfileikamenn eru
á brott kallaðir í blóma lífsins
setur okkur hina hljóða.
Undirritaður átti því láni að
fagna að njóta samvista þeirra
hjóna nokkrum sinnum á sl. sumri
frá amstri dagsins. Var það í
Kaupmannahöfn, þar sem þau
höfðu nýlega standsett íbúð sína.
Þau virtust sem nýgift þrátt fyrir
30 ára hjónaband. Sól skein í heiði
og Gunnar var með gamanyrði á
vörum, eins og honum var einum
lagið.
Hann naut lífsins í ríkum mæli
og fjölyrti um framtíðina sem
hann sá óvenju bjarta. Hamingju-
samlega kvæntur, njótandi þeirr-
ar gæfu að eiga mannvænleg
uppkomin börn.
Komandi skólaár var ofarlega á
baugi, því kennslan átti hug hans
allan. Það virðist hafa komið
honum nokkuð á óvart, sem öðrum
leyndist ekki, en það var hinn
frábæri árangur er hann hafði náð
á því sviði undanfarin ár. Ef hann
hefur saknað einhvers, þá var það
hversu seint hann hóf kennslu.
„Að skreppa upp í skóla“ á ólíkleg-
ustu tímum til að géfa nemendum
aukatíma, var í hans augum
sjálfsagt mál. Kennslan virtist
honum allt.
Má það heita furðulegt, þar sem
í hlut átti maður sem staðið hafði
í sviðsljósinu alla sína ævi, sem
bezti jazzleikari íslands.
Allar listgreinar hafa átt því
láni að fagna að eiga á erfiðleika-
og niðurlægingartímabilum þrá-
hyRKjumenn, sem neituðu að gef-
ast upp, þrátt fyrir efasemdir
annarra. Slíkur var Gunnar jazz-
tónlistinni, þó hann bæri nokkuð
efnahagslegt tjón af. Það varð
honum því mikið gleðiefni, þegar
jazztónlistin hófst til vegs á ný, en
í dag er enginn tónlistarháskóli í
heiminum svo aumur að kenna
ekki þessa listgrein.
Hann var traustur félagi, sem
dró aldrei tilvist stéttarfélags síns
í efa og strax í upphafi var hann
sjálfkjörinn fulltrúi þess í Nor-
djazz og gegndi því af alúð til
dauðadags.
í stríðslok stóð jazz í hvað
mestum blóma hér á landi og hélst
það fram á sjöunda áratuginn.
Þá voru jazztónleikar tíðir og
„jam-sessionir“ haldnar vikulega.
Jazzblaðið var gefið út í nokkur ár
með sínum árlegu vinsældakosn-
ingum og alltaf var Gunnar lang-
efstur sem tenórsaxafónleikari.
Arið 1951 var brugðið út af
vananum og kosið um einn mann.
Hlaut Gunnar þriðjung atkvæða,
en allir hinir skiptu restinni á
milli sín, en misjafnlega þó. Slíkir
voru yfirburðir hans.
Á þessum árum bar oft að garði
heimsfræga jazzleikara, sem léku
með innlendum, var þá einatt litið
á Gunnar sem fyrirliða íslenzkra.
Mér er hvað minnisstæðast þeg-
ar hinn heimsfrægi tenórsaxa-
fónleikari Ronnie Scott sótti
okkur heim og lék hér á hljómleik-
um. Hápunkturinn var einvígi
þeirra Gunnars, þá var gaman að
vera ísiendingur, því viðureign-
inni lauk með stórmeistarajafn-
tefli. Ég hef það fyrir satt að það
eina sem Ronnie Scott man í dag
frá íslandi 28 árum síðar, er
nafnið Ormslev.
Þrátt fyrir einangrun hlaut
nafn Gunnars að berast víða og
1955 bauðst honum staða í hljóm-
sveit sænska hljómsveitarstjórans
Simon Brehm af orðsporinu einu
saman og er hvað stórkostlegast
fyrir það að einungis stórstjörnur
komust í þá hljómsveit, en Svíar
eru ein mesta jazzþjóð í heimi.
Islenzkir hljóðfæraleikarar
samfögnuðu Gunnari með að
halda honum „Kveðjuhljómleika"
og komust færri að en vildu, bæði
í sal, sem á sviði. Kveðjuhljóm-
leikar voru þeir kallaðir, þrátt
fyrir að allir vildu Gunnar heim
sem fyrst aftur. Og heim kom
hann að loknu samningstímabili
þrátt fyrir gylliboð ytra. Hann
fann sig bezt á íslandi.
Á „Heimsmóti æskunnar" í
Moskvu 1957 var Gunnari boðið
ásamt sextett sínum, en þar
kepptu 3109 listflytjendur í hinum
ýmsu greinum og báru Gunnar og
félagar sigurorð af öðrum kepp-
endum og þágu gullverðlaun fyrir.
Hér er hvorki rúm né tími til að
rekja listferil Gunnars nánar, en
vonandi verða honum gerð betri
skil, þó síðar verði.
Gunnar fæddist í Kaupmanna-
höfn 22. marz 1928, en foreldrar
hans voru Jens G. Ormsiev banka-
fulltrúi og kona hans Áslaug
Jónsdóttir Ormslev úr Hafnar-
firði.
Gunnar fluttist alkominn til
íslands 1946. Fljótlega hóf hann
nám í tannsmíðum hjá frænda
sínum Jóni K. Hafstein tannlækni
og lauk prófi í þeim fræðum, en
sneri sér síðan einvörðungu að
tónlistinni. Á þeim árum þótti
sjálfsagt að verðandi hljómlist-
armenn lærðu einhverja iðngrein
og var litið á það sem einkonar
„líftryggingu".
Árið 1950 gekk hann að eiga
eftirlifandi konu sína Margréti
Petersen Ormslev, en börn þeirra
hjóna eru Áslaug Gyða, flug-
freyja, gift Ásgeiri Pálssyni,
Margrét Guðrún, gift Leifi
Franzsyni og synirnir Pétur Úlfar,
knattspyrnumaður og Jens Gunn-
ar, en þeir eru enn í foreldrahús-
um.
Góður drengur er genginn sem
skráð hefur nafn sitt gullnu letri í
íslenzka tónlistarsögu.
F.h. nemenda hans, samkennara
í Tónlistarskóla FÍH og hinna
fjölmörgu vina og félaga í Félagi
ísl. hljómlistarmanna votta ég
fjölskyldu hans okkar dýpstu sam-
úð.
Sverrir Garðarsson
Kveðja frá
Skólahljómsveit Kópavogs
Gunnar Ormslev hóf kennslu
við Skólahljómsveit Kópavogs
haustið 1977, eftir lát Vilhjálms
Guðjónssonar. Vilhjálmur var sér-
lega vel látinn kennari, svo vissu-
lega var Gunnari vandi á höndum
að fylla það skarð, en það tókst
honum með prýði. Gunnar
Ormslev var svo sannarlega fyrsta
flokks hljómlistarmaður, ágætur
kennari og prýðis félagi.
Skömmu eftir að Gunnar hóf
störf við Skólahljómsveit Kópa-
vogs, var stofnuð af meðlimum
hornaflokks Kópavogs 18 manna
jazz-hljómsveit „Big Band“, undir
stjórn Gunnars og komu þá í ljós
hinir frábæru hæfileikar hans
sem jazz-hljómsveitarstjóra.
Áhugi hinna ungu hljóðfæraleik-
ara og samvinna þeirra við stjórn-
andann var einstaklega góð, og
sýndi það sig best í hljómleikaferð
hornaflokksins til Svíþjóðar og
Finnlands á sl. sumri.
I þeirri ferð vakti hljómsveit
Gunnars alls staðar mikla hrifn-
ingu og þá ekki síður sóló hans
sjálfs.
Gaman var að heyra, að í hvert
skipti sem hljómsveitin var kynnt
í þessari ferð, var Gunnars alltaf
getið sem tenorvirtuossins úr
hljómsveit Símon Brehms, en það
var fínasta jazz-band Svía á sinni
tíð.
Nemendur Gunnars og sam-
kennarar í Kópavogi þakka honum
liðnar samverustundir, sem því
miður urðu allt of fáar, og við
sendum konu hans og börnum
innilegar samúðarkveðjur.
Björn Guðjónsson
Þrátt fyrir það, að vissan um að
eitt sinn skal hver deyja, er það
eina sem við mannanna börn
vitum fyrir víst um lífsgöngu
okkar allra, kemur andlátsfregn
ævinlega á óvart, ekki síst þegar
um er að ræða fólk á besta aldri,
sem ekkert útlit var fyrir að væri
á förum. Þannig hefur farið fyrir
flestum sem þekktu til Gunnars
Ormslev þegar þeir fréttu, að
hann væri fallinn frá eftir
skamma sjúkdómslegu.
Fundum okkar Gunnars bar
saman fyrir u.þ.b. þrjátíu árum,
þegar hann var nýfluttur hingað
til lands frá Danmörku, þar sem
hann hafði slitið barnsskónum.
Það átti fyrir okkur að liggja að
eiga langa samleið á lífsbrautinni
og kynntist ég þá vel þessum
frænda mínum, manninum og
músíkantinum. Gunnar vakti
strax á sér athygli fyrir einstaka
hæfileika á hljóðfæri sitt og var
alla tíð í fremstu röð okkar bestu
jazzleikara. Þótt leikur Gunnars
hafi verið einróma lofaður af
öllum, sem til hans heyrðu, held
ég, að einungis örfáir menn og þá
helst þeir sem störfuðu með hon-
um, hafi verið dómbærir á hvílík-
um einstæðum hæfileikum hann
var gæddur, hugmyndaauðgi,
frábæru hljómskyni, tækni og
fágaðri næmni, sem án efa hefði
skipað honum í raðir fremstu
jazzleikara heims, hefði starfs-
vettvangur hans ekki verið hér í
fámenni lands okkar. Gunnar
hafði til að bera einstaklega ríka
kímnigáfu og kom það manni
ævinlega í gott skap að vera í
námunda við hann.
Við kollegar hans, bæði þeir
sem unnu með honum fyrr og
síðar í dansmúsíkinni og ennfrem-
ur í Sinfóníuhljómsveit Islands, en
þar starfaði Gunnar um 20 ára
skeið, kveðjum góðan vin og glað-
væran félaga með þakklæti fyrir
samfylgdina. Viljum við votta
Margréti, konu hans, börnum
þeirra, tengdabörnum og barna-
börnum innilegustu samúð okkar
og lifum með þeim í minningunni
um góðan dreng.
Gunnar Egilson
Mig langar aðeins að minnast
góðs vinar með fáeinum línum. Ég
kynntist honum ekki fyrr en í
haust þegar Tónlistarskóli FÍH
tók til starfa. Það getur verið
erfitt að hefja nám hjá nýjum
kennara en strax frá fyrsta tíma
höfðum við mikið að spjalla. Hann
var hress og kátur er hann sótti
mig fram á gang, þolinmóður og
skilningsríkur ef illa gekk og hafði
alltaf bjartsýnina í fyrirrúmi ef ég
gerðist óþolinmóð. Svo ók hann
mér í bæinn á eftir þegar mér lá á.
Hann hafði mikið að gera og
talaði oft um að hann væri orðinn
þreyttur, ætlaði að minnka mikið
við sig. En tónlistin átti hug hans
allan fram á síðasta dag.
Það var páskahelgi. Veðrið
óvenjugott, sól og blíða. Ég beið
eftir símhringingu frá Gunnari.
Hann talaði um að hringja þegar
hann kæmi heim frá spítalanum.
Viku fyrir páska hafði mér verið
sagt að hann færi að koma heim.
En hann hringdi ekki. Það var
hringt fyrir hann.
Ég vil þakka Gunnari stundirn-
ar sem ég átti með honum og naut
tilsagnar hans. Ég sendi eiginkonu
Gunnars og börnum þeirra mínar
innilegustu samúðarkveðjur.
Jóhanna Rútsdóttir
t
Eiginmaður minn og faðir okkar,
JÓHANNES KRISTJÁNSSON
frá Hellu,
forstjóri í Vélsmiðjunni Odda,
andaöist í fjóröungssjúkrahúsinu á Akureyri aöfaranótt miöviku-
dags 29. apríl.
Ingunn Kristjánsdóttir
og börn.
t
Bróöir minn og mágur,
KRISTJÁN G. KRISTJÁNSSON,
lést í Elliheimilinu Grund þann 28. apríl.
Útförin auglýst síöar.
Kristín S. K ristjánsdóttir,
Hafliöi Gíslason.
t
Maðurinn minn,
ÁRNI MAGNUSSON,
prentari,
sem andaöist 23. apríl, veröur jarösunginn frá Selfosskirkju
laugardaginn 2. maí kl. 14.
Eja Magnússon.
t
Sonur, okkar, bróöir og mágur,
VALUR BRAGASON,
Borgabraut 4, Hólmavík,
lést á Gjörgæsludeild Landspítalans aö kvöldi föstudagsins langa.
Útförin hefur fariö fram.
Nanna Magnúsdóttir, Bragi Valdimarsson,
Hrólfur Guömundsson, Gunnfríöur Siguröardóttir,
Magnús Bragason, Elín Gunnarsdóttir,
Elfa Björk Bragadóttir, Elfar Þór Jósefsson,
Valdimar Bragi Bragason.
t
Eiginmaöur minn, faöir, tengdafaöir og afi,
ÞORSTEINN TÓMAS ÞORARINSSON,
vélfraeóingur,
Faxaskjóli 24, Reykjavík,
verður jarösunginn frá Fossvogskirkju í dag kl. 13.30.
Þóra Guörún Einarsdóttir,
Ingi Þorsteinsson,
Fjóla G. Þorvaldsson,
Þorsteinn Ingason.
t Faöir okkar og fósturfaöir,
ÍSLEIFUR SVEINSSON,
Hvolsvelli,
veröur jarösunginn frá Breiöabólsstaöarkirkju í Fljótshlíö laugar-
daginn 2. mai kl. 14.00. Börnin.
t
Þökkum hjartanlega auösýnda samúö og vinarhug viö andlát og
útför eiginmanns, fööur, tengdafööur, afa og langafa,
ÞÓROAR STEFÁNSSONAR,
Vík ( Mýrdal.
Ingibjörg Siguröardóttir,
Vilborg M. Þóróardóttir, Jóna Þóröardóttir,
Unnur Þóröardóttir, Sigríöur E. Þóröardóttir,
Kristbjörg Þóröardóttir, Daníel Bergmann,
Stefán Á. Þóröarson, Sigrún Jónsdóttir,
Olafur Þórðarson, Kolbrún Valdimarsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Lokað
veröur í dag kl. 1—3 vegna jaröarfarar
GUNNARS ORMSLEVS.
Hans Petersen hf.