Morgunblaðið - 09.05.1982, Blaðsíða 38

38
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 9. MAÍ1982
Ingimar M. Jóhannes-
son kennari — Minning
Fæddur 13. nóvember 1891
Dáinn 2. apríl 1982
Haustið 1919 komu tveir nýir
kennarar að barnaskólanum á
Eyrarbakka. Aðalsteinn Sig-
mundsson frá Árbót í Aöaldal,
sem var skólastjóri, og Jakobína
Jakobsdóttir bónda Hálfdánarson-
ar, Grímsstöðum í Mývatnssveit.
Þetta voru einu kennararnir við
skólann veturinn 1919—1920. Á
þessum árum og lengi áður var
Eyrarbakki fjölmennasta sveitar-
félagið á Suðurlandi og voru íbúar
þar um þetta leyti 800—900 að
tölu. Þar fór fram verslun við 3
sýslur, einnig var þar veruleg út-
gerð og landbúnaður.
Ári síðar er þriðja kennaranum
bætt við. í þá stöðu réðist Ingimar
H. Jóhannesson frá Meira-Garði í
Dýrafirði, er lokið hafði prófi frá
kennaraskólanum vorið 1920.
Þessir þrír kennarar starfa síðan
saman við barnaskólann á Eyr-
arbakka til haustsins 1929. Næstu
árin áður hafði íbúum á Eyrar-
bakka tekið að fækka verulega,
enda mikil breyting á atvinnu-
háttum þjóðarinnar. Uppbygging
á Selfossi var að hefjast og margir
fluttu til Reykjavíkur. Starfið við
skólann var ekki lengur talið
nema fyrir 2 kennara. Ingimar
gerðist þá skólastjóri við nýbyggð-
an heimavistarskóla að Flúðum í
Hrunamannahreppi, Aðalsteinn
kennari við Austurbæjarskólann í
Reykjavík, en Jakobína kenndi
enn í nokkur ár á Eyrarbakka.
Saga barnaskólans á Eyrar-
bakka á þriðja áratug aldarinnar
er mikil og merk. I þá sögu er
jafnframt tvinnað fjölþætt félags-
líf og menningarstarf, sem tengt
er barnaskólanum og kennurum
hans með ýmsum hætti. Þeir voru
samtaka um það að gera allt fyrir
börnin og æskuna, sem til heilla
horfði. Þar var einn hugur og einn
vilji að láta sem mest gott af
störfum sínum leiða. Aldrei var
spurt um fjármuni eða endur-
greiðslu, enda hefði þá lítið gerst.
Ánægjulegustu launin voru sá
árangur, sem starfið skilaði, og
ævarandi þakklæti þess mikla
fjölda barna og unglinga, sem þess
naut.
Umf. Eyrarbakka var stofnað 5.
maí 1920. Nokkru síðar var stofn-
uð yngri deild fyrir börnin í
barnaskólanum. Skátafélagið
Birkibeinar var stofnað í nokkrum
deildum. Stúkustarfsemi var með
miklum blóma. Einnig leikstarf-
semi og kórar. Bókasafn var stofn-
að. Haldin námskeið í heimilisiðn-
aði, vikivökum o.fl. Margt er enn
ótalið. Sá fjölmenni hópur barna
og unglinga, sem þá var að alast
upp á Eyrarbakka, þekkir þessa
sögu og metur hana mikils. Hún
hefur orðið mörgum örlagavaldur.
Þetta er rifjað hér upp í tilefni
þess, að einn þessara frábæru
kennara og hugsjónamanna, Ingi-
mar H. Jóhannesson, andaðist 90
ára að aldri, þann, 2. apríl sl. og
var útför hans gerð frá Fossvogs-
kirkju 7. s.m.
Ingimar H. Jóhannesson var
Vestfirðingur að ætt og uppruna
og þá fyrst og fremst Dýrfirðing-
ur, þar sem tign og mildi lands-
iagsins eru hvað mest á Vestfjörð-
um. Hann var ætíð bundinn æsku-
byggð sinni sterkum böndum.
Hann er meðal fyrstu nemenda
Núpsskóla og verður fyrir miklum
áhrifum sr. Sigtryggs og Kristins
bróður hans. Nokkru síðar lýkur
hann námi við bændaskólann á
Hvanneyri. Eftir það annast hann
barnakennslu í nokkra vetur í
Dýrafirði og einn vetur austur á
Stöðvarfirði. Lýkur kennaraprófi
vorið 1920, og er kennari á Eyr-
arbakka til 1929 og skólastjóri á
Flúðum 1929—1937. Kennari við
Skildinganesskólann í Reykjavík
1937—1946, Meiaskólann 1946—
1947 og eftir það fulltrúi fræðslu-
málastjóra í 15 ár, eða þar til
hann lét af störfum vegna aldurs.
Ingimar starfaði því samfellt að
kennslumálum i meira en 40 ár.
í mínum huga hefur Ingimar
ætíð verið ímynd hins sanna kenn-
ara, kennari af guðs náð og er þá
mikið sagt. Hann var glæsimenni í
útliti. Hár vexti, herðabreiður og
beinvaxinn. Fríður sýnum og
karlmannlegur. Sviphreinn og
hlýr í framkomu, en gat verið al-
varlegur og brúnaþungur, ef það
átti við. Röddin var hljómmikil og
skýr, enda beitt á fjölbreyttan
hátt. Hann var mikill stjórnandi,
án þess að hafa nokkuð fyrir því.
Þar kom í ljós andlegt og líkam-
legt atgerfi, sem fylgdist svo vel
að. Hann sagði einkar vel frá. Var
skemmtilegur og skýr í máli, enda
góður leikari, ágætur söngmaður
og prýðilegur hagyrðingur, ef ekki
skáld og vel að sér um flesta hluti.
Mér er reikningskennsla hans
sérstaklega minnisstæð. Hann var
snillingur í meðferð talna og vakti
áhuga og kapp nemenda sinna. í
bóklegum greinum hafði hann
skýra og skemmtilega frásögn og
hélt nemendum sínum vel við efn-
ið. Hann atti fulla virðingu nem-
endanna og hafði góðan skilning á
vandamálum þeirra. Hann var í
eðli sínu mikill sálfræðingur og
mannþekkjari. Því voru samskipti
hans við nemendur, foreldra og
samstarfsfólk með þeim hætti, að
úr varð gagnkvæm virðing og vin-
átta sem entist ævina út. Hann
naut af þeim ástæðum mikillar
mannhylli, hvar sem hann starf-
aði. Hann bjó yfir virðulegum, en
hlýjum umgengnisháttum. Gat
rætt við alla af hvaða stigum og
stéttum sem þeir voru. Kunni vel
skil á mönnum og málefnum. Gat
brugðið á' léttari strengi og látið
fjúka í kviðlingum, þegar svo bar
við. Mörgum þótti því gott með
honum að vera.
Ingimar var alla ævi mikill fé-
lagsmálamaður og kom það eins
og af sjálfu sér. Hvar sem hann
kom við, sáu allir í honum gæfu-
legan forustumann, sem gott var
að fylgja eftir. Mann, sem gekk
ótrauður til starfa, bar merkið
hátt og taldi aldrei eftir sér tíma
né fyrirhöfn til baráttu fyrir góð-
um málefnum. öll málefni, sem
stuðluðu að auknum þroska og
vaxandi menningarlífi, fegurra og
betra mannlífi, áttu í Ingimar öfl-
ugan stuðnings- og forustumann.
Hann var formaður Umf. Eyrar-
bakka í mörg ár og í stjórn Hér:
aðssambandsins Skarphéðins. I
áratugi mikilvirkur forustumaður
í Góðtemplarareglunni m.a. við
unglingastarfið og í stúkunni Ein-
ingu í Reykjavík. Einn af stofn-
endum Musterisriddara á íslandi
1949. í stjórn Sálarrannsóknarfé-
lags íslands. Formaður Kennara-
félags Árnesinga fyrstu ár þess.
Formaður Stéttarfélags barna:
kennara í Rvík 1937—1942. í
stjórn SÍB 1942—1950 og formað-
ur 1943—50. í Barnaverndarráði
íslands um langt skeið. Starfaði
lengi í Eyrbekkingafélaginu og
Dýrfirðingafélaginu í Reykjavík.
Var stuðningsmaður Framsóknar-
flokksins og tók nokkrum sinnum
sæti á lista flokksins í Reykjavík.
Af þessu yfirliti sést að Ingimar
kom víða við og eyddi löngum tíma
ævi sinnar í félagsmálastörf.
Lengst mun regla Góðtemplara
hafa notið starfa hans, enda voru
bindindismálin honum hjartfólgin
alla ævi. Aðeins á þeim eina vett-
vangi á Ingimar langa og fræga
sögu, sem ekki mun gleymast að
sinni.
Umhyggjusemi og trygglyndi
var ríkt í fari Ingimars og munu
margir við það kannast og minn-
ast með þakklæti er leiðir skilur.
Það gilti einu, hvort Ingimar var
kennari í Dýrafirði, Stöðvarfirði,
Eyrarbakka, Hrunamannahreppi
eða Reykjavík. Allstaðar var hann
dáður og virtur kennari og hélt
góðu sambandi við nemendur sína
og jafnvel foreldra þeirra, eftir því
sem tök voru á. Allstaðar var hans
saknað. Allstaðar skildi hann eftir
góðar endurminningar, eins og
sólskin, sem fólkið yljaði sér við,
löngu eftir að hann var farinn til
nýrra heimkynna. Hugur hans var
hjá þessu fólki áfram og það vildi
eiga hlutdeild sína i honum.
I Hrunamannahreppi féllu störf
hans í góðan jarðveg. Þar hafði
ríkt blómlegt félags- og menning-
ÞAÐ SKIPTIR ÞIG
AUÐVITAÐ MÁLI
að við bjóðum skápa og kistur í miklum fjölda valdra stærða, sem
eiga vel við allar gerðir innréttinga, innlendra sem erlendra.
Berðu stærðirnar hér að neðan við þína
innréttingu, nýja sem gamla, eða veldu
þér stærð, sem þú vilt láta gera ráð fyrir í
væntanlegri teikningu.
Bauknecht hefur örugglega málin sem-
hentarþinni innréttingu.
TV 18 TV 1601
PC 38
PC 30 SD 31
PD 2601
] SD 23
— —
1

(Bauknecht
SV 2451 SR 27
tegund hæö breidd dýpt
PC 38 183 60 60
PC 30 153 60 60
PD 2601 141 55 60
SD31 153 60 60
SD23 122 60 60
SV2451 125 55 60
SR 27 122 60 60
TV 18 85 60 60
TV 1601 85 ' 55 60
KÆLISKAPAR
CK 35
CK 29
CK 22
TF15
GB 8
^Bauknecht
tegund hæó breidd dýpt
CK 35 183 60 60
GK29 153 60 60
GK 22 122 60 60
TF15 85 60 60
GB8 62 55 60
FRYSTISKAPAR
CT 23
CT 36
CT 47
(Bauknecht
CT 57
tegund hæö breidd dýpt
GT 57 88 175 71
GT47 88 150 71
CT36 88 120 71
GT29 88 lOO 71
CT23 88 84 71
FRYSTIKISTUR
Komið, hringið eða skrifið, og við veitum allar
nánari upplýsingar fljótt og örugglega.
Utsölustaöir DOMUSog
kaupfélögin um land allt

Véladeild
Sambandsins
Ármúla 3 Reykjavik Simi 38900
Steinunn Jónsdótt-
ir — Minningarorö
Fædd 14. febrúar 1895
Dáin 6. apríl 1982
Steinunn fæddist í Tungu við
Isafjörð. Þar bjuggu foreldrar
hennar, hjónin Jónfríður Jóns-
dóttir, af vestfirskum ættum og
Jón Jónsson, Árnesingur í fram-
ættir.
Þegar Steinunn var barn að
aldri, fluttist hún með foreldrum
sínum frá Tungu til Hnífsdals og
þar ólst hún upp. Hún átti tólf
systkini, allt myndar- og dugnað-
arfólk. Kunnastur af þeim mun
hafa verið Páll, skipstjóri á Þing-
eyri, annálaður þrek- og afkasta-
maður, en hann fórst með skipi
sínu, Hilmi, árið 1943.
Fljótlega eftir fermingu fór
Steinunn til Helgu Jóakimsdóttur
í Heimabæ, en hennar heimili var
rómað fyrir rausn og myndarskap.
Oft ræddi Steinunn um hve hepp-
in hún hefði verið að komast í
hennar hús og taldi veru sína þar
hafa orðið sér á við góða skóla-
göngu.
Um tvítugsaldur réði hún sig í
kaupavinnu að Torfalæk í Húna-
vatnssýslu og gerðist Húnvetning-
ur upp frá því. Á Torfalæk kynnt-
ist hún Birni Teitssyni frá
Kringlu, greindum manni og
stilltum af Bergmannsætt, sem
síðar varð eiginmaður hennar.
Þau hófu búskap að Kringlu, en
bjuggu síðar á nokkrum stöðum í
Torfalækjarhreppi og Þitigi.
Lengst munu þau b«rfa búið á
Geirastöðum, en sú jörð fylgdi
Þingeyraeigninni. Geirastaðir
voru hæg og þægileg jörð með
mjög góða heyskaparaðstöðu á
þeirra tíma vísu, en það hefur
Björn kunnað að meta, því hann
lagði ríka áherslu á að eiga jafnan
nægjanlegt fóður fyrir bústofn
sinn. Hann var snyrtimenni í um-
gengni og góður skepnuhirðir.
Þegar hin illræmda sauðfjár-
pest, sem nefnd var mæðiveiki, tók
að herja í Húnaþingi, brugðu þau
Björn og Steinunn búi og fluttust
til Höfðakaupstaðar, en þar var þá
uppgangsstaður hvað fram-
kvæmdir snerti og atvinna næg,
það var á hinum svokölluðu ný-
sköpunarárum. Björn lenti í slysi
við vinnu sína og dó af völdum
þess eftir skamman tíma, árið
1945.
Þegar þau hjón fluttust til
Höfðakaupstaðar, keyptu þau sér
lítið hús og bjó Steinunn í því í
nokkur ár eftir dauða manns síns.
Síðar hóf hún byggingu á nýju
íbúðarhúsi í félagi við fjölskyldu
þar á staðnum, þannig að hún átti
einn þriðja hluta hússins. Bygging
þessi var mikið átak, sem sýndi
sem oft áður mikinn dugnað
Steinunnar.
Þau hjón eignuðust þrjár dætur,
elst þeirra var Elínborg, en hún
lést árið 1971, næst að árum var
Margrét, húsmóðir í Reykjavík,
yngst var Hrefna, húsmóðir í
Höfðakaupstað.
Eins og áður er að vikið, var
Steinunn mikil dugnaðarkona að
hverju sem hún gekk og skipti þá