Morgunblaðið - 03.02.1983, Blaðsíða 36

36
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 3. FEBRÚAR 1983
+
Eiginmaður minn,
COL. HARRY E. EATON,
andaöist í Bethesta Hospital, Washington, þriðjudaginn 1. febrúar.
Ásta Þórðardóttir Eaton,
16 Thompson Str.,
Annapolis. Md. 21401.
t
Jarðarför stjúpu okkar og systur,
ÓLAFÍU ÁGUSTU EINARSDÓTTUR,
er andaðist 16. janúar hefur fariö fram í kyrrþey aö ósk hinnar
lá,nu Sigríður Hansdóttir,
Þórdís J. Hansdóttír,
Guömundur Hansson,
María Einarsdóttir,
Ásta Einarsdóttir.
+
Elskulegur sonur, bróöir og dóttursonur,
BIRGIR HELGI BLÖNDAL,
lést í Fjórðungssjúkrahúsinu í Arendal, Noregi, þriðjudaginn 1.
febrúar. Útförin fer fram föstudaginn 4. febrúar.
María Blöndal,
Björn Blöndal,
Kristjón Blöndal,
Björn Blöndal,
Katrín og Helgi Kristjónsson,
Lambastööum.
Eiginmaður minn, faðir og afi,
GUOMUNDUR SIGURJÓNSSON,
fyrrv. húsvöröur Borgarspítalans,
Reynimel 96,
lést 1. febrúar.
Sigríður ögmundsdóttir,
Ragnar Guömundsson,
barnabörn.
+
Maðurinn minn, faöir, afi og fósturfaöir,
MAGNÚSANDRÉSSON,
Hvolsvegi 17, Hvolsvelli,
sem andaðist 24. janúar 1983, verður jarösettur frá Skaröskirkju i
Landssveit, laugardaginn 5. febrúar kl. 2.00 e.h.
Ferð veröur frá Umferðarmiöstöðinni kl. 11.00 f.h. sama dag.
Fyrir hönd vandamanna.
Hafliöína Guörún Hafliöadóttir,
Guörún Ingunn Magnúsdóttir,
Magnús Benedíktsson
og fósturdætur.
+
Eiginmaður minn og fósturfaðir,
BJARNI H. GUÐMUNDSSON,
fyrrv. hafnarvörður,
Bárugötu 19, Akranesi,
lést 1. febrúar.
Jósefína Guömundsdóttir,
Örn Hjörleifsson.
+
Móðir okkar,
ÁSTA GUOJÓNSDÓTTIR,
Austurbrún 6,
verður jarðsungin frá Dómkirkjunni, föstudaginn 4. febrúar kl.
3.00.
Blóm afbeöin. Þeim sem vildu minnast hennar látiö góögeröar-
stofnanir njóta þess.
Margrét Hallgrímsdóttir,
Ingigeröur Hallgrímsdóttir,
Halla Hallgrímsdóttir,
Gestur Hallgrímsson.
+
Astkær móöir okkar, tengdamóöir, amma og lanaamma,
ÞORBJORG ELÍSABET JÓHANNESDOTTIR,
Brekkustíg 14, Njarðvík,
verður jarðsungin frá Ytri-Njarövíkurkirkju, laugardaginn 5. febrú-
ar kl. 14.00.
Arnoddur Tyrfingsson, Krístín Magnúsdóttir,
Jóhanna Tyrfíngsdóttir, Jón Jóhannsson,
Árný Tyrfingsdóttir, Georg Valintínusson,
Garðar Tyrfingsson, Erla Jónsdóttir,
Þorsteinn Tyrfingsson, Ingibjörg Jakobsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Björn Guðmundsson
verkstjóri - Minning
Fæddur 27. desember 1910
Iláinn 21. janúar 1983
í dag verður kvaddur hinstu
kveðju Björn Guðmundsson, verk-
stjóri, sem lést á sjúkrahúsi í
Reykjavík 21. janúar sl. Björn
hafði ég þekkt frá barnæsku og vil
í ferðalok minnast þessa trausta
og ötula samferðamanns með
nokkrum kveðjuorðum.
Björn Guðmundsson var fæddur
27. desember árið 1910 í Haukadal
í Dýrafirði, og var því rúmlega 72
ára er hann lést. Foreldrar hans
voru Guðmundur Guðmundsson,
sjómaður, og eiginkona hans, Guð-
rún Björnsdóttir, ljósmóðir. Þau
hjón fluttu til Þingeyrar árið 1921
og bjuggu þar til ársins 1933, er
þau fluttu búferlum til Reykjavík-
ur ásamt börnum sínum. Guð-
mundur stundaði lengst af
starfsævi sinnar sjómennsku, var
lengi á skútum og síðar á togur-
um, bæði frá Reykjavík og Þing-
eyri. Hafa í þessari fjölskyldu ver-
ið margir dugmiklir sjómenn.
Guðrún og Guðmundur áttu 6
börn. Var Björn næstelstur systk-
inanna, sem öll lifa bróður sinn.
Þau eru Ingibjörg, Bergljót og
Gissur, sem búa í Reykjavík, ólöf,
sem býr á Akureyri og Guðmunda,
sem á heimili í Kaupmannahöfn.
Þá ólu þau hjón upp Jóhannes
Jónsson, búsettan í Reykjavík, og
var hann sem einn af fjölskyld-
unni.
Björn Guðmundsson var alla
sína ævi nátengdur sjómennsku og
siglingum. Beygðist krókurinn
snemma til þess, er verða vildi.
Fyrstu kynni hans af sjómennsk-
unni voru, er hann á unglingsár-
um sínum stundaði sjóróðra á
sumrin frá Keldudal með afa sín-
um, Guðmundi.
Veturinn 1928—1929 stundaði
hann nám við Héraðsskólann að
Núpi. Árið 1934 lauk hann far-
mannaprófi frá Stýrimannaskól-
anum í Reykjavík.
Árið 1928 hóf hann störf á skip-
um Eimskipafélags íslands og
starfaði hann síðan alla tíð hjá
félaginu, að undanteknu tímabil-
inu 1941 til 1945. í upphafi far-
mennsku sinnar réðist hann á ms.
Lagarfoss, en skipstjóri á ms. Lag-
arfossi var þá Pétur Björnsson,
móðurbróðir hans. Sigldi hann á
ms. Lagarfossi árin 1928—1936, en
ms. Lagarfoss var á þessum árum
í föstum áætlunarferðum á milli
Austurlands og Norðurlands til
Kaupmannahafnar. Árið 1936
fluttist hann yfir á ms. Dettifoss,
og er á því skipi þar til árið 1941.
Var ms. Dettifoss á þessum árum í
ferðum á milli Reykjavíkur og
Hamborgar, oft með viðkomu í
Englandi, en framangreindar sigl-
ingar voru helstu viðskiptasigl-
ingar íslendinga á þessum árum.
Starfaði hann fyrst á skipunum
sem háseti, en síðar sem stýrimað-
ur.
Á stríðsárunum jukust umsvif
mjög í Reykjavíkurhöfn. Fjöldi
skipakoma jókst gífurlega og
margan vanda var að leysa í höfn-
inni. Réðst Björn til Reykjavík-
urhafnar, og var hann skipstjóri á
dráttarbátnum Magna árin
1941—1945. Þá þekktist ekki sá
búnaður og aðstaða á skipum og í
höfnum sem við njótum í dag. Sér-
staklega var oft djarft teflt á van-
búnum skipum í stríðssiglingum í
vondum veðrum. í ofviðri árið
1944 var það gæfa Björns Guð-
mundssonar og áhafnar hans á
Magna að bjarga bresku skipi og
áhöfn þess við Reykjavíkurhöfn.
Fyrir þessa björgun var hann,
ásamt fleirum, er þar áttu hlut að
máli, sæmdur síðar þetta sama ár
orðu breska heimsveldisins MBE, í
viðurkenningar- og þakklætis-
skyni.
Að styrjöldinni lokinni urðu
kaflaskipti í starfsævi hans. Réðst
hann þá aftur til Eimskipafélags-
ins og nú sem verkstjóri í vöru-
afgreiðslu þess í Reykjavík. Starf-
aði hann þar samfellt síðan eða
þar til í ágút sl. Hafði hann þá
starfað samtals í um 46 ár hjá fé-
laginu, og var á meðal elstu
starfsmanna þess. Var hann
heiðraður með gullmerki Eim-
skipafélagsins fyrir störf sín í
þágu þess.
Björn Guðmundsson kvæntist
árið 1937 móðursystur minni, Sig-
ríði Hansdóttur, Sigurbjörnssonar
sjómanns, og konu hans Sesselju
Helgadóttur úr Hafnarfirði.
Bjuggu Björn og Sigríður alla tíð í
Reykjavík og lifir hún mann sinn.
Eignuðust þau tvö börn, Guðrúnu,
sem er fædd árið 1940, gift Jóni G.
Bergssyni, vélvirkja, búsett í
Reykjavík og eiga þau fjögur börn;
Þorvarð, sem er fæddur árið 1947,
áður kvæntur í Reykjavík, og á
hann einn son frá því hjónabandi,
nú kvæntur Margarete Björnson,
sænskri konu, og eru þau búsett í
Gautaborg.
Björn Guðmundsson var þéttur
á velli og þéttur í lund. Hann var
harðduglegur, þrekmaður og sí-
starfandi. Það kom meðal annars
fram í því, að tengslum sínum við
sjóinn hélt hann um langt skeið á
síðari hluta starfsævi sinnar, með
því að gera út á hrognkelsi í frí-
stundum sínum frá Lambhól við
Skerjafjörð ásamt félaga sínum.
Hann hafði ekki mörg orð um ein-
falda hluti. Hann átti auðvelt með
að gleðjast með vinum og félögum
á gleðistund, og var góður heim að
sækja.
Á námsárum mínum naut ég
þess nokkur sumur að fá að starfa
undir stjórn hans. Það var lær-
dómsríkt og til eftirbreytni. Meðal
þeirra, sem lutu stjórn hans og
störfuðu með honum, var hann
mikils metinn.
í núverandi starfi mínu var ég
þess var, að hann naut trausts
viðskiptamanna Eimskipafélags-
ins. Ákveðið hafði verið, að hann
léti af störfum í ágústlok sl. Viku
áður en að því kom lagðist hann á
sjúkrahús og átti þaðan ekki aft-
urkvæmt, nema til skammrar
dva'ar heima.
Daginn, sem hann lést, viðhafði
einn gamall samstarfsmaður hans
til sjós og lands þessi ummæli:
„Björn var mikill verkmaður,
traustur og góður félagi og
manngildi hans var ótvírætt."
Ég hefi ekki tækifæri til að vera
viðstaddur, er hann verður kvadd-
ur, en fylgi honum í huganum síð-
asta spölinn. Ég þakka honum
samfylgdina og störf hans, sendi
fjölskyldu hans og vandamönnum
einlægar samúðarkveðjur.
Hörður Sigurgestsson
Genginn er á guðs síns fund
Björn í Borgarskála. Menn sem
lengi hafa verið í forsvari fyrir
sama vinnustað, verða oft kenndir
við vinnustaðinn.
Björn var enginn málskrafs-
maður, heldur alvörugefinn og
grandvar afkastamaður, sem
ófeiminn var að grípa til hendi.
Björn hóf ungur siglingar á ms.
Lagarfossi hjá frænda sínum
Móöir okkar,
GUONÝ SIGURBORG DANÍELSDÓTTIR,
Kársnesbraut 81,
veröur jarösungin frá Fossvogskapellu, föstudaginn 4. febrúar kl.
13.30.
Þeim sem vildu minnast hennar er bent é Sunnuhlíö, hjúkrunar-
heimili aldraöra í Kópavogi.
Þorbjörg Jónatansdóttir,
Karl Jónatansson.
Pétri Björnssyni, þeim kunna
skipstjóra.
Leiðir okkar Björns lágu fyrst
saman er við settumst í Stýri-
mannaskólann í Reykjavík haust-
ið 1932. Síðan höfum við Björn
verið góðir kunningjar. Far-
mannaárgangurinn frá 1932 lauk
prófi vorið 1934. Leiðir okkar
Björns hafa legið samhliða í nokk-
ur skipti um lengri eða skemmri
tíma.
Björn var skipstjóri á dráttar-
bátnum Magna (gamla) í stríðinu,
frá því í desember 1941 til loka
nóvember 1945.
Undirritaður var þá hafnsögu-
maður í Reykjavík. Samstarf
okkar Björns á þeim árum var
mikið og undir misjöfnum kring-
umstæðum. Björn var ávallt hinn
trausti maður, sem stóla mátti á
að gerði rétt á réttum tíma. Slíkra
er gott að minnast.
Margt kemur í hugann þegar
hugsað er til lönguliðinna tíma.
Ég minnist kvöldsins er ms. Lax-
foss (Borgarnes/Akranes-ferjan)
strandaði í norðurtagli Örfiriseyj-
ar 11. jan. 1944. Norðanstormur
var á með kolsvörtum éljum.
Forseti Slysavarnafélagsins
hringdi heim til mín um kvöld-
matarleytið og bað mig fara út í
Örfirisey og athuga aðstæður það-
an. Eftir ferðina út í Örfirisey fór
ég um borð í Magna til Björns og
sagði honum að ég teldi að hægt
væri að komast að skut Laxfoss á
Magna. Við Björn fengum leyfi til
að gera tilraun til að komast að
Laxfossi. Tilraunin tókst og fjöldi
fólks var fluttur til lands á
Magna. Síðar þessa sömu nótt
voru Björn og skipverjar hans
kvaddir út til leitar að breskum
togara, sem strandað hafði í ná-
munda við Reykjavík. Björn og
áhöfn hans á Magna fundu togar-
ann strandaðann inni við Þerney á
Kollafirði. Áhöfn togarans var
bjargað og flutti Björn áhöfnina
til lands. Fyrir þessa björgun var
Björn, ásamt tveim öðrum íslend-
ingum, sæmdur breska heiðurs-
merkinu M.B.E. Eftir að Björn tók
við heiðursmerkinu mun hann
aldrei hafa þegið boð í breska
sendiráðið í tilefni af heiðurs-
merkinu. Prjál var honum ekki að
skapi.
Björn átti oft erilsamar stundir
þegar hann var með Magna. Björn
var þannig maður að hann var
ekkert að fjasa um það sem gera
þurfti. Ég veit að farsæl ferðalok
veittu honum hugarró og ánægju.
Björn gerðist verkstjóri hjá
Eimskipafélaginu 1946. Frá árinu
1967 var hann verkstjóri í Borg-
arskála, umsvifamiklum vinnu-
stað. Verkstjóri var hann á þeim
vinnustað til síðsumars 1982. Lauk
þar farsælu nærfelt 50 ára starfi
hjá sama vinnuveitanda, þá eru
árin hjá Reykjavíkurhöfn frátalin.
Björn varð 72ja ára 27. des. síð-
astliðinn.
Síðustu árin mun Björn hafa
kennt þess meins, sem varð hon-
um að aldurtila. Störfin voru þó
ávallt í fyrirrúmi og fjarvistir nær
engar. Skylduræknin réði á „bæn-
um“ þeim.
Eftir að leiðir okkar Björns
skildu við Reykjavíkurhöfn 1946,
þá leið 21 ár þar til leiðir lágu
samn að nýju.
Ég var þá starfsmaður hjá
Fosskraft (verktökum að Búr-
fellsvirkjun). Svo hafði samist við
Eimskipafélagið, að allir flutn-
ingar fyrir virkjunina sem um
Reykjavík færu, skyldu fara um
Borgarskála. Nú hitti ég Björn i
gervi þjónustumanns. Öll voru þau
kynni með ágætum og stóðu í full
2 ár.
Næst liðu rúm 2 ár, kom þá upp
ný staða. Ég varð vöruafgreiðslu-
stjóri hjá Eimskipafélaginu. Björn
var allt í einu orðinn undirmaður
minn. Löng og góð kynni spilltu
vissulega ekki fyrir góðu sam-
starfi. Samstarfstími okkar á
þessum vettvangi varð full 10 ár
og aldrei bar skugga á. Þeir sögðu
stundum við mig samstarfsmenn
Björns, eitthvað á þessa leið, þetta
gæti aldrei gengið, ef ekki nyti við
hamhleypunnar Björns. Síðustu
árin sögðu þessir sömu menn
stundum við mig: „Maðurinn er
fárveikur." Við Björn ræddum
aldrei um sjúkleika, en um starfið