Morgunblaðið - 03.02.1983, Blaðsíða 44

44
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 3. FEBRÚAR 1983
HCEAAnn
• I9K UnivtfKl Pr««« Syw<icH«
, Fdtt e.r svo meÁ öLlu illt ,q& ekki boði
nokkub gott. Nú Qttu -tvjö 5v/erb"
Ast er ...
... að rista nestið yfir
Við skipuleggjum okkur í snar-
hasti: l'ú, Gvendur, sérð um að
tjakka'ann upp, þú, Siggi, og ég
sjáum um að skipta um dekk og
presturinn heldur sig í hæfilegri
fjarlægð!
Með
morgunkaffinu
sjónvarpsþáttinn frá Afríku á dög-
unum?
Mun ekki standa á hækkun skattanna
vegna tapreksturs strætisvagnanna
Jón Rafn Jóhannsson skrifar:
„f fyrirmyndarríkinu hans Svav-
ars Gestssonar eru einkabílar óþarf-
ir, samkvæmt því sem starfsbræður
ráðherrans boða þarna fyrir austan,
í ríki verkamanna, bænda og her-
manna. Þér er ekið í sjúkrabíl heim
„Undirritaður er einlægur að-
dáandi Guðmundar Jónssonar,
óperusöngvara og framkvæmda-
stjóra Ríkisútvarpsins. Sennilega
hefur Guðmundur Jónsson sungið
inn á fleiri hljómplötur (og bönd) en
nokkur annar fslendingur.
Það má því teljast eðlilegt, að til
hans heyrist oftar en ýmissa ann-
arra söngvara okkar.
En nú er einmitt komið að ástæð-
unni fyrir þessum skrifum. Þrátt
fyrir það sem sagt er hér að framan,
getur það varla talist eðlilegt, hve
starfsmenn útvarpsins leika oft
hljómplötur með þessum yfirmanni
sínum, og sama má segja um þá ein-
staklinga sem annast ýmiss konar
þáttagerð fyrir útvarpið.
Ef svörin við þeim spurningum
sem fylgja hér á eftir verða ekki til
að styðja þessa fullyrðingu, mun
undirritaður biðja afsökunar á
henni.
af fæðingardeildinni, líkbíll nægir
þegar þú deyrð og til útlanda ferðu
aðeins akandi á skriðdreka.
En þetta er ekki íslenskur raun-
veruleiki. Ég þekki einstæða móður í
Seljahverfi, sem ekur tveimur börn-
um sínum á barnaheimili á hverjum
Spurningarnar eru þessar:
1. Hverjar voru tekjur Guðmundar
Jónssonar fyrir eigin tónlistarflutn-
ing árið 1982?
2. Hverjar voru tekjur Stefáns fs-
landi, Kristins Hallssonar eða Guð-
rúnar Á. Símonar, hvers fyrir sig
fyrir eigin tónlistarflutning árið
1982?
Þessir söngvarar eru valdir af
handahófi, en þó með tilliti til þess,
að þeir eru allir landsþekktir. Ekki
þarf að geta um tekjur nema eins
þeirra til samanburðar.
Ef ekki þykir tilhlýðilegt að geta
um tekjurnar, þá væri nægjanlegt að
fá tölu á þeim lögum sem sungin
voru.
Ef niðurstðður liggja ekki fyrir
vegna ársins 1982, þá er sama þó
árin 1981, 1980 eða 1979 væru tekin
til dæmis.
Með óskum um greinagóð svör.
Ragnar Lárusson, 7175—3158.“
morgni, áður en hún heldur til vinnu
sinnar. Hún er á tíu ára gömlum
Skóda. Á sama tíma sem fargjöld
strætisvagna hækka um 4 krónur,
þarf þessi kona að borga 8 krónum
meira vegna þessarar ferðar til
vinnustaðar síns, af því að bensín
hefur hækkað í verði. Þó að ráðherr-
anum sé ókunnugt um það, er því
þannig farið samt, að þúsundir
Reykvíkinga verða að sætta sig við
þetta bensínverð þegjandi og hljóða-
laust, verkakonur, einstæðar mæður
og námsfólk meðtalið.
Þetta þykir ráðherranum auðvitað
sjálfsagt. Þetta er Reykjavíkuríhald-
ið. Ráðherranum (sem er reyndar
þingmaður Reykvíkinga, gleymum
því ekki) er vorkunn. Hann lifir í
rósrauðum hugsjónaheimi heims-
kommúnismans síðan á mennta-
skólaárum sínum, því að þá kynntist
hánn bágum kjörum verkalýðsstétt-
arinnar í þriggja mánaða vinnu við
skurðgröft eitt sumarið. Samkvæmt
kokkabókum hans og skoðanabræðra
hans, sem þeir hafa numið austan
við raunveruleikann, þá ekur verka-
fólk í auðvaldsskipulaginu ekki á
einkabílum til vinnu sinnar. Þetta
hafa þessir ágætu menn lært í hús-
mennskunni hjá bangsa og þeir trúa
frekar rússnesku áróðursmaskín-
unni en því sem blasir við sjónum
venjulegra fslendinga.
Reykvíkingar sjá í gegnum þessa
sjálfskipuðu „verkalýðssinna". Þeir
vita, að það mun ekki standa á
hækkun skattanna vegna taprekst-
urs strætisvagnanna, sem þeir verða
að greiða í viðbót við bensinhækkun-
ina.“
Spurningar til
Ríkisútvarpsins
HÖGNI HREKKVÍSI
77 f?AP ER cZOTT A& ElNHVER HéRJÉ SAMAN AE
t>essu/"
Þvert á alla skynsemi
að fjölga þingmönnum
ingimundur Sæmundsson skrifar:
„Velvakandi.
Mér finnst dr. Gunnar Thoroddsen
eiga heiður skilinn fyrir að hafa
myndað þá ríkisstjórn sem nú situr
á þeim tíma þegar enginn forustu-
maður í stjórnmálum okkar treysti
sér til þess. En margir flokksbræðra
hans hafa verið honum erfiðir og
tafið fyrir ýmsum málefnum. Þeir
vilja bara þingrof og kosningar. En
það gæti orðið dýrt að ganga tvisvar
til kosninga á einu ári. Það ríður á
fyrir þjóðarbúið að gæta sparnaðar
engu að síður en fyrir einstaklinga.
Þess vegna fyndist mér það líka
þvert á alla skynsemi að fara að
fjölga þingmönnum. Það mætti
miklu fremur fækka þeim um eins og
tíu. Fimmtíu þingmenn eru nógu
margir fyrir okkur. Svo gætu þeir
setið í átta til níu mánuði á ári eins
og aðrir menn sem taka heilsárs-
kaup. Ég er sammála manninum
sem sagði í þættinum Um daginn og
Þetta er auðvitað laukrétt hjá mann-
inum. Það minnsta sem þingmenn
geta gert er að segja álit sitt á hin-
um ýmsu málefnum.
Hún er farin að minnka nýja
krónan okkar. Er hún ekki að nálg-
ast smæð hinnar gömlu. Það var með
því versta sem þessir blessuðu ráða-
menn okkar gerðu að skipta um
mynt. Þeir áttu að láta hana standa,
en prenta einn seðil í viðbót, tuttugu
og fimm þúsund króna seðil. Það
hefði verið skárra, þótt það hefði
e.t.v. ekki bjargað miklu. Hverjir
hefðu trúað þvi fyrir nokkrum árum,
að 1 kg af haframjöli mundi geta
kostað þrjú þúsund og sex hundruð
gamlar krónur, eins og hann kostar í
dag, eða þrjátíu og sex nýjar. Eins er
það með blessaðan fiskinn okkar.
Ysukílóið er á rúmar tvö þúsund
veginn, að þeir menn sem þegðu á gamlar krónur eða 20 nýjar. Það
þingi, hefðu ekkert þar að gera. verður erfitt fyrir stórar fjölskyldur