Morgunblaðið - 26.02.1984, Blaðsíða 2

50
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 26. FEBRÚAR 1984
(Lj6sm. Mbl. RAX.)
Fjölskyldan er hér saman komin við veglegan arin, sem Guðmundur hlóð sjálfur úr stuðlabergi, en þó vantar marga
heimilisfasta einstaklinga á myndina. F.v. Áslaug með hefðarkanínuna Söru Klöru í fanginu, Guðmundur, Hrund,
grápáfagaukurinn Jakob og collie-hundurinn Trýni.
„Mistök að verða ekki bóndi“
Hundurinn Trýni er ekki heimaríkur, heldur tekur hann vinalega á móti
gestum, sem smeygja sér inn fyrir garðshliðið hjá þeim Guðmundi Guð-
björnssyni og Áslaugu Kristinsdóttur í Kópavoginum. Enda kemur á daginn
þegar inn er komið að Trýni „hefur lítið hjarta“ eins og eigendur hans orða
það. Hann er a.m.k. hræddur við páfagaukinn Jakob og skyldi engan undra,
því Jakob er ekki hræddur við neitt og blótar eins og sjóliðsforingi þegar því
er að skipta. Hann er reyndar svolítið skotinn í húsmóðurinni og gerir sig
blíðan í röddinni þegar hann hermir eftir heimasætunni, en sýnir húsbónd-
anum enga miskunn og er stundum reglulega rótarlegur þegar hann er að
hafa heilu símtölin eftir honum. í sófanum liggur svo angórakanínan Sara
Klara og lætur sér fátt um finnast, enda aðalkanínan á staðnum; sú sem fær
að valsa um að vild og er einkavinkona heimasætunnar, sem heitir Hrund og
er fjögurra ára. Afskaplega fín og virðuleg kanína, Sara Klara. En hún er
ekki ein um hituna því á háaloftinu á hún sextán skyldmenni.
„Við vorum með hundrað þegar
mest var, en minnkuðum við
okkur, a.m.k. í bíli,“ segja þau Ás-
laug og Guðmundur, „og nú erum
við að búa okkur undir að flytja
þær niður í kjallara. Þetta eru sex
fullorðnar, hollenskar, angóra,
venjulegar og blandaðar og ellefu
ungar. Góð dýr og skemmtileg,
kanínur. Gæfar og semur vel við
börn. Þær eru líka þrifnar og það
er ekki mikil vinna að vera með
þær. Við gefum þeim hey, brauð
og grasköggla og það er best að
halda sig við það, því það er slæmt
fyrir þær, ef verið er að hringla
með fóðrið. Kanínur eru harðar af
sér, þær þola t.d. allt að 30 stiga
gadd, en ekki næðing. Við héldum
reyndar að við myndum missa
Söru Klöru því hún var lasin og
ræfilsleg þegar við fengum hana.
En hún var fljót að braggast og
hefur ekki orðið misdægurt síð-
an,“ segja þau hjón, er við höfum
prílað með Guðmundi upp í kan-
ínubyggðir og niður aftur. Skap-
ferli kanína segja þau vera nokkuð
misjafnt eftir einstaklingum.
„Þær eru voðalega mislundaðar,"
segir Áslaug, „þær hollensku eru
t.d. mestu vargarnir, en misfrekar
Þarf nokkuð að segja um þessa þrenningu?
Sara Klara er sérstök einkakanína Hrundar, heimasætunnar á bænum, og
eins og sjá má, semur þeim vel.
Guðmundur hefur smíðað myndarlegt kanínubúr á háaloftinu í einbýlishúsi
sínu. Hér heldur hann á gráum hnoðra, sem þurfti þó nokkurn sálarstyrk til
að stinga ekki í vasann og taka með sér heim.
„Hávísindalegt
og dýrt áhugamál“
Það er óhætt að segja að áhugi Stefáns Baldurssonar, sjúkraliða, á skraut-
fiskum sé nokkuð umfangsmikill, en Stefán er með 1.000 lítra búr í stofunni
hjá sér, þar sem hann býr í kjallara á Grettisgötunni. Búrið hefur að geyma
yfír tuttugu tegundir, sumar afar sjaldgæfar, og gæti auðveldlega rúmað
fleiri fiska en Stefán segir að sér fínnist Ijótt að sjá of mörgum fískum
hrúgað saman í eitt búr. Þegar menn eru komnir með búr af þessari stærð
hefur það líka áhrif á búsetu þeirra, það þýðir ekki að vera með þau annars
staðar en á jarðhæð. Búr Stefáns vegur eitt og hálft tonn með öllu, sem í því
er, og ef eitthvað kæmi fyrir það, yrðu afleiðingarnar óskemmtilegar.
„Fiskarnir í þessu búri eru frá
Asíu, S-Ameríku og Afríku," segir
Stefán. „Þetta eru mest ungfiskar,
geta náð allt frá tveggja til tutt-
ugu ára aldri og eiga sumir eftir
að stækka mikið. Þið ættuð að
koma aftur eftir svona þrjú ár og
líta á- þá, þó að fæstir nái þeirri
stærð, sem þeir geta náð í sínu
rétta umhverfi," segir hann.
„Annars er ekki gott að hafa of
mikinn stærðarmun á fiskunum í
búrinu — þeir stóru vilja narta í
þá litlu. Ég er t.d. nýbúinn að fjar-
lægja gúbbíana, þeir voru orðnir
of litlir miðað við hina.“
Fjölbreytnin ræður svo sannar-
lega ríkjum í búrinu. Þarna líða
áfram heiðbláir næturfiskar,
augnlausir fiskar og bleikir
„kossafiskar". Kissing guramis
munu þeir heita á fagmáli og eru
haldnir þeirri náttúru að vera sí-
fellt að kyssast, eða það er a.m.k.
það, sem lítur út fyrir að þeir séu
að gera frá sjónarhóli mannfólks,
en enginn mun hafa fundið trú-
verðuga skýringu á þessu hátta-
lagi þeirra bleiku.
Og svo er það eldállinn, sem get-
ur orðið 100 sm á lengd, en er við-
kvæmastur allra í búrinu, að sögn
Stefáns, sem matar hann á ána-
maðk og rækjum og leggur ýmis-
legt á sig til þess að halda í honum
lífinu, enda sjaldgæfur fiskur á
ferð.
Einn er þó sjaldséðari en állinn,
en það er sá, sem til skamms tíma
var í fræðiritum auðkenndur sem
U2, sem stendur fyrir „Unbekannt
nr. 2“, — óþekktur númer tvö. „Ég
fékk hann fyrir tilviljun," segir
Stefán. „Það slæðast stundum
óvenjulegir fiskar með sendingum
af þeim algengari og ég var búinn
að leita mikið að lýsingu á honum
í bókum, þegar ég rakst á myndir
af honum og lýsingu í tímaritinu
Tropical Fish Hobbyist. Þar sagði
Stefán Baldursson spjallar við nokkra skjólstæðinga sína og réttir þeim rækju.
(Ljósm. Mbl.: Kristján Einarsson).
að aðeins einn svona fiskur hefði
veiðst svo vitað væri og væri hann
nú að finna í safni Smithsonian-
stofnunarinnar í Washington. Sá
sem fann hann nefndi hann choco-
late catfish, eftir litnum, og svo
var hann auðkenndur sem hingað
til óþekkt tegund. En núna um
daginn sá ég að hann er kominn á
lista hjá stærsta fiskaheildsalan-
um í Svíþjóð og þeim hefur tekist
að finna honum stað í tegundarík-
inu. Þetta er einskonar „ryksugu-
fiskur", fjarskyldur frændi stein-
bítsins og það heyrist í honum
hljóð þegar hann verður æstur. Ég
hef heyrt í honum að nóttu til, en
þá er hann helst á ferli, hljóðið er
svipað og í önd!“ Sá „óþekkti"
stendur undir nafni þessa kvöld-
stund, því hann heldur sig inni í
holum steini í búrinu og sýnir ekk-
ert nema fálmarana, sama hvað
gert er til að lokka hann úr fylgsn-
inu.
„Þetta er betra en nokkurt
myndband — alltaf eitthvað, sem
kemur manni að óvörum, t.d. til-
standið í kringum tilhugalífið hjá
þeim.
En ef allt á að vera í lagi, verður
að sinna því almennilega og þar
koma ótal mörg atriði til sögunn-
ar. Aðalvandamálið með gróður-
inn í búrinu er t.d. að finna réttu
lýsinguna," segir Stefán og upp-
lýsir að meðal jurta í búrinu séu
amazon-sverðplöntur og vallis-
neríur. „Dagsbirtan er best, en
hún kemst ekki hingað inn í mikl-
um mæli svo ég er með gróður-
ljósaperu yfir búrinu. Hitabeltis-