Morgunblaðið - 26.02.1984, Blaðsíða 36

84
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 26. FEBRÚAR 1984
Félag guðfræðinema
AGNES
Blaðamaður síðunnar brá
sér upp á Klapparstíg á bisk-
upsstofu og hitti þar að máli sr.
Agnesi M. Sigurðardóttur.
Agnes er æskulýðsfulltrúi
kirkjunnar.
Hvert er starf æskulýðsfulltrúa?
Starf hans er að aðstoða og
leiðbeina við æskulýðsstörf í
söfnuðum landsins. Hinir þrír
starfsmennirnir sjá um að út-
vega efni fyrir barna- og æsku-
lýðsstarf kirkjunnar. Þeir gang-
ast fyrir námskeiðum fyrir þá
sem sjá um þetta starf í söfnuð-
unum og stuðla að eflingu sum-
arbúðastarfs.
Hver er tilgangurinn með æsku-
lýðsdeginum 4. mars?
Fyrsti sunnudagur í mars hef-
ur lengi verið æskulýðsdagur í
kirkjunni. Tilgangur hefur ætíð
verið sá að vekja athygli æsk-
unnar á kirkju og kristni og
hvetja hana til að feta í fótspor
Jesú Krists. Einnig er tilgangur-
inn sá að minna þá sem fermdir
eru á að halda við því heiti er
þeir játuðu á fermingardaginn.
Það er að hafa Jesú Krist að
leiðtoga lífs síns. Foreldrar eru
einnig hvattir til að ala börn sín ,
upp í ljósi fyrirheitis skírnarinn-
ar.
Hvað gerir kirkjan til að mæta
unglingum?
Fyrir utan fermingarfræðsl-
una eru starfrækt æskylýðsfélög
víða um land, eða í kringum
tuttugu. Nú í vetur hefur sam-
starf aukist milli félaganna,
einkum á höfuðborgarsvæðinu.
Einnig hefur samstarf aukist
milli kirkjunnar og annarrar
æskulýðsstarfsemi og þess að
vænta að vegna árs æskunnar
1985 muni verða énn meiri sam-
vinna milli allra þeirra er að
æskulýðsmálum vinna.
Fer presturinn í bikini í sund?
Nei, bikiníið er orðið of lítið.
HUGVEKJA
2. sunnudagur í 9 vikna föstu
Jóh. 12:25—43
„Nú er sál mín skelfd, og hvað á ég að segja?“ spyr Jesús,
„faðir, frelsa mig frá þessari stundu? Nei, til þessa er ég
kominn að þessari stundu: Faðir, gjör nafn þitt dýrlegt!"
Jesús átti í harðri baráttu. Hann hafði ferðast um, læknað
fólk og sýnt því umhyggju á allan hátt en svo sorglega fáir
hlustuðu á hann og samstarfsmenn hans skildu seint og illa
hver hann í rauninni var. Átti hann að gefast upp, láta fólkið
bara eiga sig? Nei, hann lét ekki yfirbugast heídur lét Guð
ráða. Hann fórnaði lífi sínu fyrir Gyðingana, heiðingjana og
okkur.
Texti okkar í dag segir okkur líka frá höfðingjum í Israel,
háttsettum mönnum, sem trúðu á Jesúm en þorðu ekki að
viðurkenna það vegna almenningsálitsins. Þeir hafa gert sér
grein fyrir því að hér var á ferð mikill maður, suma hefur
grunað að hann væri sonur Guðs, Messías sjálfur, sem beðið
var eftir. En þegar til átti að taka kostaði það of mikil
óþægindi og fórnir að viðurkenna trúna og tala um hana við
aðra.
Þetta er ekkert skrítið. Það er dáiítil áhætta að játa trú
sína fyrir öðrum. Kannski finnst fólki óþægilegt að hlusta á
kristileg viðhorf eða bara asnalegt, sumum finnst maður vera
hræsnari, aðrir væna mann um trúarofstæki. En Jesús var
ekki með neitt hálfkák. Með hans hjálp getum við lært smám
saman að hætta að læðast með veggjum. Við getum Iært það
að orðstír manna er minna virði en dýrð Guðs. Þá getum við
fylgt Jesú og þjónað honum.
Hann sagði: Minn þjónn verður þar sem ég er,
og þeir sem mig elska fá vegsemd hjá mér.
Ég lifi æ og þér munuð lifa, og sá
sem lifir og trúir skal dauðann ei sjá.“
Næsta sunnudag, eftir viku,
verður æskulýösdagur kirkjunnar.
Þá mun kirkjan reyna að höfða
sérstaklega til unglinganna. Að
þessu sinni er yfirskrift dagsins
„líf í trú“. En hvað er það? Hér er
til umfjöllunar spurningin um hvað
það felur í sér að lifa sem kristinn
einstaklingur í dag.
Er nokkur munur á lífi í trú og
öðrum lífsstíl? í fyrstu kann svo
ekki að virðast vera. Hinir
trúuðu lifa sem aðrir, vinna,
skemmta sér, en fara ef til vill í
kirkju á sunnudögum. Fæstir
bera trúna utan á sér (ef frá eru
taldir þeir sem eru svo „frelsað-
ir“ að þeir brosa allan tímann).
En þó er mikill munur á. Það er
eins og svart og hvítt eða ljós og
myrkur. Trúin veitir okkur
styrk. Hún hjálpar okkur að ná
áttum í hringiðu mannlífsins. I
stað myrkurs, vonleysis, ótta og
tómhyggju er komin von, eitt-
hvað til að lifa fyrir og stefna að.
Líf í trú er ekki líf í einhverri trú
heldur líf í trú á þann Guð sem
Jesús sagði okkur frá.
Elska skaltu ...
„Elska skaltu Drottin Guð
þinn af öllu hjarta þínu, af allri
sálu þinni, af öllum huga þínum
og af öllum mætti þínum. Og þú
skalt elska náunga þinn eins og
sjálfan þig.“ Þessi fleygu orð eru
nokkurs konar stefnuræða krist-
indómsins. Flestir mundu taka
heils hugar undir seinni hlutann,
þetta með að elska náungann.
En gáum að. Það að elska Drott-
in Guð er mjög sterklega undir-
strikað í textanum. Það þýðir að
við eigum að tilbiðja Guð, þjóna
honum og hlusta á hvað hann
vill við okkur segja í bók sinni,
Biblíunni. Að trúa á Guð er ekki
það að eiga hönk upp í bakið á
honum þegar eitthvað bjátar á.
Heldur á Guð að vera númer
eitt, allstaðar og alltaf í lífinu.
Þegar Guði er gleymt og eitt-
hvað annað, hvort sem það eru
peningar eða vöðvabúnt, á hug
okkar allan þá gerumst við sek
um dýrkun skurðgoða. Við höf-
um sett tilbúna og forgengilega
hluti í sæti Guðs. Því aðeins hef-
ur seinni setningin, að elska
náungann, gildi, að þeirri fyrri
sé játað og hún tekin alvarlega.
Sá sem trúir á Guð sem skapara
allra manna játar jafnframt að
við erum öli bræður og systur.
Krossir.n er tákn kærleikans.
Hann á sér tvær víddir eða er
samsettur úr tveimur hlutum.
Lóðrétti hlutinn vísar upp til
Guðs og er það annar farvegur
kærleikans. Þvertré krossins er
hin lárétta leið elskunnar og hún
beinist að náunganum.
Nú kann einhverjum að finn-
ast að það sé lítið upp úr því að
hafa að rétta náunganum
hjálparhönd nema þá vonin um
gagnkvæma aðstoð og samtrygg-
ingu. I heiminum er litið svo á að
sá sem gefi af auðlegð sinni,
tíma eða sjálfum sér, sé um leið
að tapa af einhverju. Þess vegna
eru orðin „sælla er að gefa en
þiggja" argasta heimska í aug-
um prangarasálar. En þó eru
þau sannleikur. Maðurinn upp-
götvar sjálfan sig aðeins í sam-
félagi við aðra menn. Með því að
setja egóið til hliðar og snúa sér
til samfélags við aðra finnur
maðurinn fyrst sjálfan sig. Til-
gangur lífsins er í samfélagi við
Guð og menn. Svo orð Krists um
að „hver sem týni lífinu hans
vegna muni finna það“ eru speki
og viska.
Einmana
Það er næsta hlálegt að á
sama tíma og byggð stækkar og
vegalengdir minnka skuli ein-
manaleiki og einstæðingsskapur
færast í aukana. Það er eins og
enginn sé eins einsamall og í
mannmergð stórborgarinnar.
Þetta stafar af því hversu óper-
sónulegt þjóðfélagið er. Það er
litið á fólk sem númer og frekar
spurt hvað maðurinn geri heldur
en hvaðan hann sé og hverra
manna. Heimilin standa jafnvel
auð. Foreldrarnir vinna úti,
börnin eru í skólanum. Á kvöldin
er sjónvarpið. Og gamla fólkið.
Verður ekki bara að setja það á
elliheimili? Það er jú einskis
virði á vinnumarkaðinum.
Yfir þessari auðn svífur andi
Guðs. Kirkjan er send til að boða
þjóðum lausn. Hún á að vera vin
í eyðimörk ómennskunnar.
Griðastaður þar sem fólk hittist
og á saman samfélag hvort við
annað og við Guð. Krossinn er
annars vegar merki um bæna-
samfélag við Guð. Það er hinn
lóðrétti farvegur náðar og hjálp-
ar Guðs. Kærleiksverkin við
náungann eru hin hliðin. Þannig
gerum við kærleika Guðs að
raunveruleika í heiminum. Það
er líf í trú.
Biblíulestur fyrir vikuna 26.2 — 3.3. 1984
Sunnud. 26.2. Efesusbréf 1:3—14: Útvalin fyrir trú.
Mánud. 27.2. Efesusbréf 2:1—10: Hólpin til góðra verka.
Þriðjud. 28.2. Galatabréf 2:15—21: Trúin réttlætir fyrir Guði.
Miðv.d. 29.2. Galatabréf 5:13—16: Trúin í kærleika/ líf skv. anda
Guðs.
Fimmtud. 1.3. Jóhannes 1:9—13: Trúin upplýsir alla.
Föstud. 2.3. Matteus 5:13—16: Hinn trúaði: Saltur og bjartur.
Laugard. 3.3. Jóhannes 3:18—21: Líf í trú — líf í ljósi!