Morgunblaðið - 13.02.1985, Page 48

48
MORGUNBLAÐIÐ, MIDVIKUDAGUR 13. FEBRÚAR 1985
+
Móöir okkar,
ÞORBJÖRG THORLACÍUS,
Álftamýri 8,
lést i Landakotsspitala 12. febrúar.
Þorleifur Thorlaclus,
Ólöf Thorlaclus,
Anna Thorlacíus.
t
Móöurbróöir minn,
SIGURÐUR SIGURÐSSON,
Garövangi,
Garói,
er tátinn.
Fyrir hönd ættingja.
Lovisa Þorgílsdóttir.
+
Bróöir okkar,
DAGUR BJÖRNSSON.
Borgarfiröi eystra,
lést á heimili sinu 11. febrúar.
Systkini hins létna.
■1 Móöir okkar og tengdamóöir. I-
REGÍNA G. JÓNSDÓTTIR,
lést 11. febrúar.
Arngrfmur Guöjónsson, Unnur Þóröardóttir,
Geir Guöjónsson, Ásthildur Jónsdóttir.
+
EINAR GUTTORMSSON
fyrrverandi sjúkrahúslæknir,
Vestmannaeyjum,
lést aö morgni þriöjudagsins 12. febrúar á Dvalarheimilinu
Sunnuhliö i Kópavogi.
Kveöjuathöfn veröur i Fossvogskirkju miövikudaginn 20. þessa
mánaöar kl. 13.30.
Útförin verður gerö frá Landakirkju i Vestmannaeyjum og veröur
auglýst siöar.
Fyrir hönd aöstandenda,
Margrét Pétursdóttir.
+
AXELCLAUSEN
fyrrum kaupmaöur á Hellissandi,
Yrsufelli 13,
Reykjavlk,
veröur jarösunginn frá Dómkirkjunni fimmtudaginn 14. febrúar kl.
15.00.
Jenný Clausen,
Sigríöur Jóna Clausen,
Kristrún Olga Clausen,
Axel Clausen,
Haukur Clausen,
Guömundur Jóhann Clausen,
Axel Clausen,
Greta Ingvarsdóttir,
Dagmar Clausen,
Ása Clausen,
Holger Peter Clausen,
Hans Arreboe Clausen,
Herluf Clausen,
Friörik Áskell Clausen,
Oscar Clausen,
tengdabörn, barnabörn, barnabarnabörn og
barnabarnabarnabörn.
+
Útför fööur okkar, tengdafööur, afa og langafa,
ÞORGILS GUDMUNDSSONAR
fré Bolungarvlk,
fer fram frá Fossvogskirkju föstudaginn 15. febrúar kl. 15.00.
Margrét Þorgilsdóttir,
Elin Þorgilsdóttir, Þorbergur Krístjénsson,
Kristjén Þorgilsson, Sæunn Guöjónsdóttir,
Sígurþór Þorgilsson, Jónlna Jóhannsdóttir,
börn og barnabörn.
+
Útför móöur okkar,
RÓSU ÞORLEIFSDÓTTUR
bókbandsmeistara,
fer fram frá Laugarneskirkju miövikudaginn 13. febrúar kl. 13.30.
Helga, Asta og Marla Karlsdætur.
Gunnar H. Jakobs
son — Kveöjuorð
Jæja, þá er hann Gunnar búinn
að kveðja hér. Vefarinn mikli í
Vefstólnum mikla tinir okkur upp
héðan eitt af öðru. Fáir vita hvar í
röðinni þeir hafa númer. Kannski
er mitt númer lægra en þitt? Eða
hvað? Það er reyndar eins gott
fyrir flesta að vita ekki hversu há
(eða lág) númer þeir hafa. Það er
hætt við því að illbærilegt væri að
vita það. En Gunnar Héðinn hafði
ansi litla vitneskju um það að
blásið yrði til leiks svona fljótt. Og
þó töluverð veikindi hafi þjakað
hann, sem ekki hefur verið haft
hátt um yfirleitt. En svona er lífið
segja sumir. Það vita ekki allir
þegar nálgast burtfarardaginn,
hér á Hótel Jörð, þó nógu mikill ys
og þys sé stundum meðal gest-
anna, eins og Reykjavíkurskáldið
kvað.
En það var þetta með lífið hans
Gunnars hér. Það er ekki pláss
fyrir alla í heimsmyndinni okkar,
a.m.k. ekki alltaf. Og það varð
hlutskipti Gunnars að fá lftið
leikhlutverk þar í tragedíunni. Þó
heldur lagaðist það núna síðasta
hringinn. Já, það er nú svona í
velferðinni okkar hér að það er
hreinlega alls ekki pláss fyrir alla
þar. Því miður, fullbókað. „Reyndu
á morgun." Mér finnst stundum
megi persónugerva þjóðfélags-
húsbóndann svona eitthvað í þessa
átt. Því það varð því miður hlut-
skipti Gunna húsvarðar, eins og
hann var kallaður á meðal okkar
starfsmanna strætisvagnanna, að
fara einförum með félaga Bakkusi
stóran hluta ævinnar. Svona er nú
sumum úthýst úr samfélagi
mannanna. Ekki mitt mál. Og
auðvitað ætlar sér enginn að
ganga slikar leiðir neinn hluta ævi
sinnar. En hvernig fer ekki? Og
það þrátt fyrir allt þetta velferð-
arkjaftæði hér? Já, það gengur svo
mikið á þegar gestirnir eru að ná
sér í nógu góð sæti hér á meðan á
hóteldvölinni stendur. Og það eru
því miður ekki nógu margir stólar
handa öllum. Sumir verða að
liggja úti. Svona er nú hótelrekst-
urinn á þessum stað. Það eru víst
ekki til peningar til að laga hótelið
okkar.
En ekki átti nú þetta hér að
vera samfellt úrtölumál. Og
Gunnar H. Jakobsson átti sjálfur
margar hliðar á sér eins og allir
reyndar þegar á reynir. Nú síðustu
æviár sín öðlaðist honum að
höndla hamingjuna í töluvert
miklum mæli í faðmi fjölskyldu
sinnar, sem hann hafði eignast
fyrir fáum árum. Hann kvæntist
hæglátri konu og tók að sér að ala
upp tvö börn hennar, sem brátt
urðu börn þeirra. Það eru líklega
fáir sem ganga börnum svona vel í
föðurstað eins og Gunnar gerði, og
það svona síðla kvölds. Og svo var
það demanturinn sjálfur: Fyrir
um einu og hálfu ári eignuðust
þau sitt sameiginlega barn: son,
sem auðvitað hét Jakob Gunnars-
son. Annað var ekki hægt. Og allt-
af var Gunnar vakinn og sofinn
yfir velferð hinnar stóru fjöl-
skyldu. — Og ekki síður starfinu.
Það var ekki alltaf gaman þegar
mikið gekk á í vinnunni.
Húsvarðarstarfið er erfitt og van-
þakklátt, þó ávallt megi deila um
aðferðir að fólki. Nú og svo gat
það komið fyrir að yfirvaldið gat
hnyklað brýnnar, og þá var eins
gott að vera til reiðu.
Ég hef sjaldan glaðst yfir ham-
ingju annars manns eins og þegar
Gunnar breytti lífi sínu og eignað-
ist fjölskyldu og börn og bú og
bifreið, eins og allir hinir auðvit-
að. Og varð einhver mesti reglu-
maður sem veruleg fyrirmynd er í.
Þá er svo sannarlega hægt að
gleðjast. Þetta er atriði sem vert
er að staldra aðeins við. En samt
hér í þessu krumpaða velferðar-
þjóðfélagi bíður þungur róður fjöl-
skyldunnar. Borga af húsinu,
koma börnum i álnir. Hafa í sig og
á til bjargálna allra meðlimanna.
Það er hreint ekki svo lítið verk.
Það er hætt við að þjóðfélagið
sendi sínar dýpstu samúðaróskir
núna. Og það með hraði. Hætt er
við að það gangi fremur stutt
samt.
Við fjölskyldu Gunnars alla segi
ég: Megi Guð styrkja ykkur í mót-
læti lífsins nú sem síðar. Og ein-
lægar samúðaróskir frá mér og
öðrum núverandi starfsmönnum
SVR. Þó orðin hrökkvi skammt,
því miður.
En fyrir lipurð Gunnars við mig
sérstaklega þakka ég núna. Og
fyrir þá hina sem ef til vill lítið
kunnu að meta það þá. Ég vona að
það sjáist betur við umskiptin.
Það er bara heilmikið að þakka
hér og nú við þessar aðstæður af
minni hálfu. Og ég er þeirrar
skoðunar að maður eigi að þakka
fyrir sig þegar ástæða er til virki-
lega. Og því segi ég einfaldlega.
Þökk sé fyrir greiðviknina við mig.
Meira getur maður eiginlega ekki
sagt.
Magnús H. Skarphéðinsson
Jarðarfarar-
skreytingar
Kistuskreytingar, krans-
ar, krossar.
Græna höndin
Gróðrarstöð viö Hagkaup,
sími 82895.
+
Mamma okkar, amma og fóstra,
SALÓME JÓNSDÓTTIR
frá Súöavfk,
Kleppavegi 134,
veröur jarösungin frá Dómkirkjunni föstudaginn 15. febrúar kl.
13.30. Þeim sem vildu minnast hennar er bent á llknarstofnanir.
Salóme Herdls Björnsdóttir, Birna Björnsdóttir,
Edda Bragadóttir, Dúa Björnsdóttir,
Halldór Sigurösaon.
+
Okkar innilegustu þakkir til allra þeirra er sýndu samúö og hlýhug
viö andlát og jarðarför elsku eiginkonu minnar, móður okkar,
tengdamóöur, ömmu, dóttur og systur,
INGIBJARGAR GUÐMUNDSDÓTTUR.
Karl Siguröur Sigfússon,
Guðmundur Sigurösson,
Guöbjörg Siguröardóttir,
Olga Siguröardóttir,
Svanhvft Siguröardóttir,
Maria Moritz Siguröardóttir,
Sigfús Sigfússon,
Sigrföur Jóhannesdóttir,
Siguröur Hannesson,
Þórir Matthfasson,
Viöar Þorbjarnason,
Stefán Sturla Sigurjónsson,
Sigrún Hauksdóttir,
barnabörn, móöir og syatkini.
+
Þökkum innilega auösýnda samúö og vinsemd viö andlát og útför
frænku okkar,
ABIGAELAR JÓNSDÓTTUR STEINHÓLM
frá Norðurbotni
Tálknafiröi.
Guö blessi ykkur öll.
Systkinabörnin.
+
Þökkum innilega samúöarkveöjur og hlýhug vegna andláts
KRISTÍNAR JÓNU STEFÁNSDÓTTUR.
Einnig þökkum viö þeim sem vottuöu henni vlröingu sina meö
nærveru viö útför hennar 1. febrúar sl.
Oddný V. Guöjónsdóttir,
Jóhanna Stefánsdóttir, Óttar Kjartansson,
Hermann Stefánsson, Olga Halldórsdóttir.
+
Innilegar þakkir fyrir auösýnda samúö viö fráfall og útför mannsins
mins,
KJARTANSÁRNASONAR.
Fyrir hönd aöstandenda,
Ragnheiöur Guömundsdóttir.