Morgunblaðið - 13.02.1985, Síða 59

MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 13. FEBRÚAR 1985
59
Um tóbaksvarnir
Skv. lögunum um tóbaksvarnir mi nú einungis leyfa reykingar I sjúkrahús-
um á tilteknum stöðum.
Með skírskotun til fyrirspurnar
í Velvakanda 31. janúar sl. undir
fyrirsögninni: „Hvað um lögin um
reykingavarnir?" vill heilbrigðis-
og tryggingamálaráðuneytið koma
eftirfarandi á framfæri:
Um reykingar á vinnustöðum er
að finna í lögum um tóbaksvarnir
nr. 74/1984 þrenns konar ákvæði:
1. Reykingar óheimilaðar. 1 þeim
hluta af húsnæði stofnana,
fyrirtækja og annarra, þar sem
almenningur leitar aðgangs í
sambandi við afgreiðslu eða
þjónustu sem þessir aðilar
veita.
í heilsugæslustöðvum,
grunnskólum, dagvistum
barna, húsakynnum sem fyrst
og fremst eru ætluð börnum og
unglingum yngri en 16 ára til
félags- og tómstundastarfa og á
opinberum samkomum innan-
húss fyrir börn eða unglinga,
hafi börn innan 16 ára aldurs
aðgang að þeim.
Hvað snertir reykingar í heilsu-
gæslustöðvum, grunnskólum,
dagvistum barna og húsakynn-
um fyrir böm og unglinga yngri
en 16 ára til félags- og tóm-
stundastarfa, er yfirmanni
stofnunar þó heimilt skv. til-
lögu starfsmannafundar eða
starfsmannaráðs að leyfa reyk-
ingar í hluta þess húsnæðis,
sem ætlað er starfsfólki sér-
stakiega, enda skal þess gætt,
að það valdi ekki óþægindum
þeim starfsmönnum sem ekki
reykja.
2. Reykingar í sjúkrahúsum. Ein-
ungis má leyfa reykingar í
sjúkrahúsum á tilteknum stöð-
um, þar sem þær eru ekki til
óþæginda fyrir þá sem ekki
reykja.
í flestum sjúkrahúsum hafa
verið settar reglur varðandi
reykingar, bæði starfsmanna
og sjúklinga.
3. Reykingar á öðrum vinnustöðum.
Um tóbaksreykingar á öðrum
vinnustöðum en þeim sem tald-
ir eru upp hér að framan fer
skv. nánari reglum, sem setja
skal í samráði við Vinnueftirlit
ríkisins. Skal þess sérstaklega
gætt að þeir sem ekki nota tób-
ak verði ekki fyrir óþægindum.
Er á vegum Vinnueftirlits
ríkisins unnið að gerð reglna á
þessu sviði, en þær skulu sér-
staklega taka tillit til þess að
þeir sem ekki nota tóbak verði
ekki fyrir óþægindum.
Það er skoðun ráðuneytisins að
ekkert það komi fram í lögum
nr. 74/1984 um tóbaksvarnir
sem beinlínis skyldi atvinnu-
rekendur til þess að útbúa að-
stöðu fyrir reykingafólk á
vinnustöðum. Hins vegar er
ljóst, að ekki verður komið í veg
fyrir reykingar á vinnustöðum,
hvorki með lögum né á annan
hátt, þannig að leysa verður
málið með því að útbúa að-
stöðu.
Hvað snertir reykingar í al-
mennu skólahúsnæði þar sem ekki
verður komið fyrir aðstöðu fyrir
reykingafólk án þess að það sé til
óþæginda fyrir þá sem ekki
reykja, verður að viðurkenna það
grundvallaratriði að yfirmanni
stofnunar sé eingöngu heimilt að
leyfa reykingar, t.d. í grunnskól-
um, að það valdi ekki óþægindum
þeim starfsmönnum sem ekki
reykja. Skiptir þá ekki máli hvort
um er að ræða einn aðila eða
fleiri.
Hvað snertir eftirlit með lögum
um tóbaksvarnir er það í höndum
Vinnueftirlits ríkisins, sé um
vinnustaði að ræða, en að öðru
leyti í höndum heilbrigðisnefnda á
vegum sveitarfélaganna, undir yf-
irumsjón Hollustuverndar ríkis-
ins.
Sé þannig um að ræða meint
brot á lögunum um reykingar
starfsmanna á vinnustöðum, skal
vísa slíkum málum til Vinnueftir-
lits ríkisins, Síðumúla 13, Reykja-
vík.
F.h.r.
Ingimar Sigurðsson
Borgarmál
Dr. Benjamín HJ. Eiríksson
skrifar:
Það var ekki um að villast,
vatnið var farið. Að kvöldi hins
29. janúar fór kalda vatnið við
Bárugötu, hætti að renna úr
krönunum, en kom aftur rétt
sem snöggvast um miðnættið,
hvarf þá á nýjan leik og kom
ekki aftur fyrr en undir hádegi
daginn eftir. Þegar vatnið svo
kom voru kranasíurnar fullar af
sandi. Aha, þarna var þá svarið.
Síðari hluta mánaðarins hefir
gengið pest, að minnsta kosti í
okkar borgarhverfi. Flestir sem
ég þekki hér segja sömu söguna;
niðurgangur, ógleði og uppköst,
vanlíðan, maginn eins og hreins-
aður að inna með gaslampa. Eft-
ir 3 til 4 daga fara menn að
hjarna við, taka gleði sína. Hvað
olli pestinni?
Þegar ég fluttist heim frá
Bandaríkjunum fyrir rúmlega 30
árum, tók ég brátt eftir því, að
hér gekk svona pest flesta, ef
ekki alla vetur. Ég veitti því at-
hygli að pestin virtist koma allt-
af eftir fyrstu hlákur vetrarins.
Ég fór að gefa sumarbústöðun-
um sem stóðu á landinu austan
Gvendarbrunna, illt auga. Gat
það verið að leysingavatnið skol-
aði afgangsefnum gesta sumar-
bústaðanna ofan í vatn Gvend-
arbrunna og þaðan niður
kverkar Reykvíkinga?
Ég mætti borgarstjóranum á
miðjum Austurvelli. Hann
stefndi í austur, ég í vestur.
Hvað sýndi rannsóknin? Ekkert.
Hann brosti sínu blíðasta, reglu-
lega sannfærandi brosi. Engir
sýklar? Engir. En svo var farið
að fjarlægja sumarbústaðina,
jafnvel lagfæra kringum vatns-
bólið. Og það var meira að segja
farið að rannsaka allt vatna-
svæði borgarinnar. Fyrir þetta
eigum við öll vissulega að jarma
þakklæti.
Nú í janúar hefir verið auð
jörð framundir það síðasta.
Orsök pestarinnar gæti því verið
þessi auða jörð, einkum í og við
fjörurnar. Þær eru fullar af af-
gangsafurðum Reykvíkinga,
ásamt þeim pappírssnifsum sem
bera hreinlæti þessarar þjóðar
fagurt vitni, þjóðar, sem þó hefir
lifað hinar salernislausu aldir
allt fram á vora daga, áreiðan-
lega mest fyrir timburskort. Með
þessu er ég alls ekki að neita að
sóðaskapurinn sé þjóðlegur, en
hann er því miður einn af stóru
dragbítunum á atvinnulífinu.
Þjóðir Austurlanda heilsast ekki
með handabandi. Til þess eru
þær of kurteisar. Þær nota fing-
ur sína til annars, til hreinlætis-
verka. Nei, svarið var annars
staðar. Það sýndi sandurinn.
Þetta voru víst ekki fjörurnar.
Undir miðbænum er sjávar-
sandur. Þar Iiggja vatnsleiðsl-
urnar. Þar eru einnig skolpræs-
in. Þegar vatnsleiðslur leka eða
bila þá er voðinn vís. Hið
meingaða grunnvatn, fullt af
sýklum, kemst í neysluvatnið.
Um tíma höfðu því sýklar kom-
ist í neysluvatnið og það ætti að
vera auðvelt fyrir yfirvöldin að
finna út hvar þetta gerðist, ein-
faldlega með því að fylgjast með
því hvar sjúklingarnir ættu
heima. En reynslan bendir til að
það sé ekki fyrr en alvarleg bilun
er orðin, að hafist er handa um
viðgerð eða umbætur. Þá hlýtur
fjöldi manns að hafa veikst. I
fjölmiðlum hefir ekki heyrst
stuna né hósti vegna þessa máls,
ekki einu sinni um vatnsleysið
eða viðgerðina.
Já, borgarstjórnin. Ég má alls
ekki gleyma henni. Þetta er
sannarlega borgarmál.
Nokkru eftir að borgarstjórn-
in minntist Gvendarbrunna var
það ráð tekið að fá danskt fyrir-
tæki til þess að gera tillögur um
lausn skolpræsamálsins. Við
matborðið fannst mönnum, jafn-
vel mönnum í borgarstjórn,
ógeðsleg tilhugsun, jafnvel við-
urstyggileg, að fá mann... af-
sakið, óhreinindi úr vatninu í
matinn, já á eiginn disk, í stof-
unni hjá sér, að ég tali nú ekki
um á sunnudegi, úr hinum
ókræsilegu fjörum borgarinnar
með sitt þykka lag af hreinni
drullu. Fyrirtækið skilaði
skýrslu um málið, um ástandið
og tillögum um úrbætur. Fram-
kvæmdir myndu kosta, minnir
mig, einn milljarð eða svo. Þetta
er svo dýrt, sögðu borgarfulltrú-
arnir, og lögðu málið til hliðar.
Þar sefur það víst svefninum
langa, nema að það sé að minna
á sig núna. Síðan samþykktu
þeir að byggja borgarleikhús.
Það á að kosta um það bil einn
milljarð.
31. jan. 1985.
Útsala
Karlmannaföt kr. 1.995,- til 2995,-.
Terelynebuxur kr. 790,- 895,- og 950,-.
Gallabuxur kr. 295,- og 350,- litlar stæröir kr. 595,-
allar stæröir.
Peysur kr. 250,- 340,- 410,- og 660,-.
Skyrtur, nærföt o.fl. ódýrt.
Andrés, Skólavöröustíg 22A.
LEIKHÚSGESTIR
HÁLF SEX— HÁLF ÁTIA
Frá kl. 17:30 - 19:30 alla daga
bjóðum við sérstakan matseðil
á einstöku verði.
VF.ITINGAHÚS
_______AMTMANNSSTÍC, 1 RFi'KJAVlK SÍMI 91-1M03_
Martin Berkofsky
leikur píanóverk eftir
Franz Liszt
í Þjóðleikhúsinu
mánudaginn 18. febrúar kl. 20:30
Allur ágóði rennur til samtaka um byggingu
TÓNLISTARHÚSS
Miðasala hefst í Þjóðleikhúsinu miðvikudaginn
13. febrúar.