Morgunblaðið - 17.03.1985, Blaðsíða 56

56
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 17. MARZ 1985
t
Ástkær móöir min,
LÁRA J. SCHRAM,
Vesturgötu 36 B,
veröur jarösunginfráDómkirkjunnimánudaginn 18. marskl. 15.00.
Fyrir hönd vandamanna,
Jónfna Vigdls Schram.
t
Útför eiginkonu minnar, móöur og fósturmóöur,
ÓLAVÍU INGIBJARGAR DANÍELSDÓTTUR
snyrtisérfræöings,
Engihlfö 14,
fer fram frá Fossvogskirkju þriöjudaginn 19. mars kl. 15.00.
Siguröur Sveinsson,
Linda Hrönn Siguröardóttir, Margrét Ágústsdóttir.
t
Eiginmaöur minn, faöir okkar, sonur og tengdasonur,
JÓN GRÉTAR ÓSKARSSON,
Melbæ 28,
verður jarösunginn frá Langholtskirkju þriöjudaginn 19. mars kl.
13.30.
Kristfn Jónsdóttir,
Óskar Örn Jónsson,
Arna Björk Jónsdóttir,
Örvar Jónsson,
Óskar Ágústsson, Anna Jónsdóttir,
Jón Hjaltalfn Gunnlaugsson, Jóna Bjarnadóttir.
t
PÉTUR GUÐFINNSSON
bflstjóri,
Freyjugötu 32,
veröur jarösunginn frá Hallgrímskirkju mánudaginn
18. mars kl. 15.00.
Guöbjörg Guömundsdóttir,
Guöfinnur H. Pétursson,
Karl H. Pétursson,
Pétur H. Pétursson,
Una H. Pétursdóttir,
fósturbörn, tengdabörn, barnabörn
og barnabarnabörn.
t
Eiginmaöur minn og faöir okkar,
ÞÓRARINN GUOMUNDSSON
vélsmföameistari,
veröur jarösunginn frá Fossvogskirkju þriðjudaginn 19. mars kl.
10.30.
Guörún Sigmundsdóttir,
Alda Þórarinsdóttir, Béra Þórarinsdóttir,
Lilja Gréta Þórarinsdóttir, Hallgrfmur Þórarinsson.
t
Þökkum innilega öllum þeim sem sýndu okkur samúö og hlýhug
viö andlát og útför móöur okkar, tengdamóöur, fósturmóöur,
ömmu, langömmu og langalangömmu,
SIGRÚNAR JÓNASDÓTTUR
fré Húsavfk.
Guófinna Jónsdóttir, Marteinn Sigurösson,
Helga Jónsdóttir, Sigrún Sigmundsdóttir,
Sigrún E. Sigurjónsdóttir
og fjölskyldur þeirra.
t
Þökkum innilega öllum þeim sem sýndu okkur samúö og hlýhug
viö andlát og útför eiginmanns mins, fööur okkar, tengdafööur og
afa,
SVEINS HJÁLMARSSONAR
frá Svarfhóli,
Vesturbergi 48,
Reykjavfk.
Lfna Arngrfmsdóttir,
börn, tengdabörn og barnabörn.
t
Þökkum innilega öllum þeim er sýndu okkur samúö og hlýhug viö
andlát og útför eiginkonu minnar, móöur okkar, tengdamóöur og
ömmu,
JÓNÍNU SIGURÐARDÓTTUR,
Aöalgötu 11,
Ólafsfiröi.
Kristjén
Hulda Kristjénsdóttir,
Snjólaug Kristjénsdóttir,
Gfsli Kristjénsson,
Siguröur Krístjénsson,
Gunnlaug Kristjénsdóttir,
Friöriksson,
Sigurjón H. Sigurösson,
Kristjén Garðarsson,
Guórún Ormsdóttir,
Erna Ólafsdóttir,
og barnabörn.
Kveðjuorð:
Guðrún Soffía
Gunnarsdóttir
Fædd 8. október 1896
Dáin 11. (ebrúar 1985
Hún Guðrún mágkona, hún var
nú sannur fulltrúi hinna eftir-
minnilegu aldamótakvenna, enda
alin upp á sveitaheimili þar sem
allt var í föstum skorðum og forn-
ar dyggðir í heiðri hafðar: stjórn-
semi, vinnusemi, nýtni, greiða-
semi og gestrisni eins og best get-
ur. Þessi heimili voru sjálfnæg um
flest, fjölskyldan vann saman og
hafði að mestu sameiginlegra
hagsmuna að gæta. Börnin lærðu
bænir og vers við móður- og föð-
urkné og var kennt að fara með
ljóð og segja sögu. Orðheldni var
sjálfsögð og hverskonar lausung
jaðraði við glæp. Orðið „mengun"
var ekki til í málinu. Kannski kom
þetta eins og af sjálfu sér og var
afleiðing gróinna lifshátta og
sambýlis við landið. í flestum til-
vikum voru þetta rótsterk heimili.
Og þannig voru Keflavíkursystk-
inin fimmtán að tölu, öll gervileg
og mannvænlegt fólk, bræður sjö,
systurnar átta, glæsilegar konur. í
þessum fríða hópi á bænum undir
blágrýtisklöppinni ólst Guðrún
Soffía upp, dóttir hjónanna Sigur-
laugar Magnúsdóttur og Gunnars
Ólafssonar, bónda að Keflavík í
Hegranesi. Stóðu að þeim Kefla-
víkurhjónum sterkar ættir.
Svo er að sjá að sumt fólk sé
fætt undir heillastjörnu. Mér er
nær að halda, að svo hafi háttað
til um Guðrúnu, lengst af naut
hún góðrar heilsu. Hjónaband
hennar var farsælt, enda var eig-
inmaður hennar, Páll Stefánsson,
giftudrjúgur maður og traustur.
Þau hjón eignuðust þrjú börn, sem
öll eru á lífi og nýtir þjóðfélags-
borgarar. Elst er Sigurlaug, hús-
móðir á Akureyri. Maður hennar
er Þorkell Eggertsson. Næst er
Aðalfríður húsmæðrakennari í
Reykjavík. Fyrri maður hennar
var Eyjólfur Pálsson, síðari maður
Steinn Sveinsson. Yngstur er Stef-
án útgerðarmaður á Sauðárkróki,
kvæntur Rannveigu Sturludóttur.
Og hjá þeim Stefáni og Rannveigu
naut Guðrún skjóls og öryggis, er
ævisólin tók að lækka á lofti.
Heimili þeirra hjóna, Guðrúnar
og Páls, að Suðurgötu 18b og Guð-
rúnar að Öldustíg 5 á Sauðárkróki,
eftir að hún missti mann sinn, bar
ávallt svipmót þeirra fornu
dyggða, sem að framan getur. Á
þessu heimili var hvorki fátækt né
auðæfi, en allir höfðu sinn „deilda
verð“, sem heilög Ritning telur
mannkindinni hollast. Líkt og hjá
höfðingjum fortíðar var þar jafn-
an opið hús og gestum og gang-
andi heimill greiði og raunar
meira en það, því þar var gestum
mætt á þann veg, að ekki varð
annað séð en húsráðendum væri
stór greiði ger, ef gestur vildi
Minmng:
Pétur Guðfinns-
son bifreiðastjóri
Fæddur 13. febrúar 1899
Dáinn 10. mars 1985
Mig langar að minnast afa
míns, Péturs Guðfinnssonar, vöru-
bílstjóra, Freyjugötu 32, lítils
háttar. Upp í hugann koma brot
úr bernsku minni. Á jólunum þeg-
ar við systkinin biðum við gluggan
spennt eftir að sjá ljósbláa Ford-
bílinn sem afi átti, því allt var
tilbúið, við biðum bara eftir jólun-
um og viti menn, þarna kom bíll-
inn með afa, ömmu og Unu inn-
anborðs. Þá var nú gaman og
margt annað var gaman sem ég
minnist frá liðnum árum. Oft kom
ég á Freyjugötuna og gisti um
helgar. Það voru indælar stundir
sem ég ekki gleymi. Ég svaf inni
hjá afa og fannst mér viss upphefð
í því, ég leit upp til hans. Hann
var var alltaf rólegur og skipti
sjaldan skapi, góður við mann og
hlýr. Hann fór ætíð snemma fram
úr á morgnana og þá ætíð beint í
skápinn, fékk sér þar vænan lýs-
issopa og brauð, sem amma var
búin að smyrja kvöldinu áður
vegna þess að það var nú sunnu-
dagur og síðan kom hann aftur
inn í herbergið og þá oft með blað
til að glugga í.
Afi reyndist mér vel og á ég það
honum aö þakka að hann leigði
mér íbúð á Bergstaðastræti sem
hann átti. Alltaf var húsaleigan í
lágmarki sem kom sér vel þegar ég
hugði á lítilsháttar nám í Iðnskól-
anum og eins núna þegar við hjón-
in stöndum í byggingarfram-
kvæmdum og á ég honum þar
þakkir að gjalda.
Afi kom oft niðrá Bergstaða-
stræti og þótti mér alltaf vænt um
að sjá hann, mér fannst hann
passa svo vel inn í umhverfið,
hann var jú búinn að búa í hverf-
inu í mörg ár. Við röbbuðum
stundum saman um sveitina, sem
ég hafði verið í og fann ég að hon-
um þótti vænt um sveitina. Hann
þekkti líka af eigin raun búskap-
inn, frá árum sínum í Flóanum.
Núna, stuttu fyrir andlát sitt,
dvaldi hann á Hvíta bandinu og
kom ég þangað stundum, ég fann
hvað hann gladdist þegar hann sá
dóttur mína sem með mér var.
Honum þótti vænt um börnin.
standa við og þiggja veitingar og
hefur verið einkenni íslenskrar
gestrisni af bestu gerð. Þarna var
hjartarúm nóg, þótt ekki mældust
salir í tugum eða jafnvel hundruð-
um fermetra. Frá slíkum heimil-
um stafar birtu.
Við hjónin og dætur okkar vor-
um talsvert tíðir gestir á heimili
þeirra hjóna og síðar Guðrúnar og
mættum ávallt góðvild og hlýju,
enda var Guðrún greind og ræðin
og kunni frá mörgu að segja.
Þarna mætti manni sá notalegi
heimilisylur, sem veitir öryggi og
endurnærandi hvíld.
Að leiðarlokum þakka ég Guð-
rúnu mágkonu minni trygga vin-
áttu og móðurlega nærgætni og
óska henni blessunar á nýjum veg-
um í ókunnum heimi. Loks sendi
ég eftirlifandi ástvinum samúð-
arkveðju.
Guðmundur L Friðfinnsson
Heilsan var farin að gefa sig og
eftir langa ævi er hvíldin oft
kærkomin.
Guði veri með afa mínum og
fylgi honum yfir í annan heim.
Eg votta þér, amma mín, pabbi,
Una og ykkur systkinunum samúð
mína.
Trúðu á tvennt í heimi
tign sem æðsta ber
guð í alheims geimi
guð í sjálfum þér.
Sonardóttir
Minning:
Karl Á. Ólafsson
frá Stóra-Skógi
Föstudaginn 8. marz sl. andað-
ist á Borgarspítalanum föðurbróð-
ir minn, Karl Ágúst Ólafsson, á
91. aldursári.
Karl Á. Ólafsson var fæddur að
Harrastöðum í Miðdölum 30. ág-
úst 1894. Foreldrar hans voru
Ólafur Jóhannesson, bóndi þar og
síðar að Stóra-Skógi, og kona
hans, Guðbjörg Þorvarðsdóttir.
Hann var níundi í röðinni af fjór-
tán systkinum og einni uppeldis-
systur. Nú eru á lífi yngsti bróðir-
inn, Gústaf, og uppeldissystirin,
Kristín Kristvarðsdóttir. Hann
ólst upp í föðurhúsum og árið 1929
tók hann við búi föður síns að
Stóra-Skógi og býr þar til ársins
1938. Hann hættir þá búskap og
flyst suður til Reykjavíkur og hef-
ur fljótlega störf hjá heildverzlun
frænda síns, Sigurðar Þ. Skjald-
berg, að Laugavegi 49. Hann þjón-
aði frænda sínum vel og dyggilega
þar til hann fór að reskjast en
réðst þá til innheimtustarfa hjá
H. Benediktsson & Co. hf. og síðar
Sjóvá hf.
Er ég á þessari stundu minnist
Kalla frænda, eins og við systkin-
in og annað frændfólk kölluðum
hann jafnan, koma upp í hugann
margar ljúfar minningar. Mörg
voru þau ferðalögin, sem fjöl-
skyldurnar héldu í hér á árum áð-
ur. Alltaf var vinsælt að heim-
sækja æskustöðvarnar vestur í
Dölum, en einnig var farið norður
í land og austur á Firði. Jafnan
var gist í tjöldum og var Kalla
frænda sérstaklega lagið að ná
upp hinni sönnu útilegustemmn-
ingu með sínu græskulausa gamni.
Ófá voru þau heimboðin, sem við
áttum á heimili hans, einkum á
jólum og um áramót. Á slíkum
stundum var Kalli hrókur alls