Morgunblaðið - 09.05.1985, Blaðsíða 42

42
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 9. MAÍ 1986
Vilborg Jónsdóttir
frá Hofi — Minning
Fædd 7. aprfl 1905
Dáin 9. aprfl 1985
Þegar ég frétti lát frænku
minnar varð mér hugsað til æsku-
áranna og allra samverustund-
anna í sveitinni forðum daga, eins
og segir í ljóðinu:
Gn minningin lifir máttug og björt,
það máir hana enginn kraftur
og ævin líður svo létt og ört
að lokum við hittumst öll aftur.
Hún var fædd að Balaskarði í
^ Vindhælishreppi þann 7. apríl
1905. Foreldrar hennar voru Jón
Sigurðsson og Guðný M. Pálsdótt-
ir, er þar bjuggu lengi. Þar ólst
hún upp í stórum systkinahópi og
fór snemma að vinna öll störf í
sveitinni eins og þá var siður. Hún
varð snemma harðdugleg og fylgin
sér og nam þá verklagni, er entist
henni ævilangt. Seinna sagði hún
mér oft frá því harðræði, sem
unglingum var boðið upp á og talið
sjálfsagt á þeim tímum. Um ferm-
ingaraldur flutti hún þaðan ásamt
foreldrum sínum og nokkrum
systkinum að Hofi á Skagaströnd.
Þar dvaldi hún mörg bestu ár
ævi sinnar og hélt þar heimili með
Pétri bróður sínum, er bjó þar í
tvíbýli við Pál bróður þeirra og
Sigríði konu hans.
Hún giftist ekki en þau Pétur
tóku að sér tvær bróðurdætur sín-
ar, Marínu og Sigríði og ólu þær
upp eins og sínar eigin dætur. Á
heimili þeirra var einnig móðir
þeirra systkina og kom það í hlut
frænku minnar að annast hana að
síðustu, er hún var þrotin að
kröftum og orðin sjúklingur. Það
gerði Villa af einstakri hlýju og
umhyggju, sem aldrei verður full-
þakkað, enda ætlaðist hún ekki til
þakklætis frá einum eða neinum.
Hún taldi það skyldu sína að reyn-
ast móður sinni vel.
Hún frænka mín var líka góð
við okkur systkinin á hinu búinu.
Hún gat kallað hvatskeytislega til
okkar, ef ærsl okkar keyrðu úr
hófi, en enginn var fljótari til að
hugga lítinn hnokka eða stinga
brauðbita í svangan munn. Það
var mikill gestagangur á Hofi á
þessum árum og þá reyndi oft á
húsmóðurina með kaffi, mat og
gistingu. Einnig var kirkjukaffi
við messur og erfisdrykkja við
jarðarfarir. Öllu þessu sinnti hún
af gestrisni og þolinmæði. Launin
voru þakklæti ferðlúinna og hin
forna regla greiði kemur í greiða
stað.
Hún kunni líka að skemmta sér
með vinum, tók þá gjarnan hnakk
sinn og hest og var glöðust allra í
glöðum hópi. Hún kunni líka vel
að sitja hest og var ófeimin við að
hleypa í þeysireið um grund og
móa. Hún var ákaflega velvirk og
snyrtileg í allri umgengni, hafði
töluverðan áhuga á handavinnu,
einkum vefnaði, og stundaði hann
sér til ánægju.
Þau Pétur fluttu frá Hofi 1944
og settust að á Stóra-Bergi í
Höfðakaupstað. Þar stundaði hún
símavörslu og síðar fiskvinnu í
frystihúsinu. Þar héldu þau áfram
notalegt og vistlegt heimili og
minnisstætt er mér og mörgum
fleiri að koma að Bergi og finna
alúðina og hlýjuna, sem mætti þar
öllum er að garði bar. Þá var sest
niður í litla eldhúsinu yfir ilmandi
kaffi og spjallað um margt, sem í
hugann kom.
Stundum spáð í bollann, áður en
upp var staðið, því frænka min
hafði þá gáfu að geta séð fyrir
óorðna hluti, en var treg til að
flíka þvi, nema í þröngum vina-
hópi.
Er Pétur var dáinn (1966) hélt
hún frá Skagaströnd, fyrst austur
á land og vann þar við frammi-
stöðustörf á Hallormsstað og
Reyðarfirði hjá frændfólki og
vinafólki og voru verk hennar vel
metin þar sem annars staðar. Síð-
ar flytur hún til Reykjavíkur og
fær þá inni í Hátúni 10, í indælli
ibúð sem henni líkaði vel og taldi
Eiginmaöur minn, t
EGGERT P. BRIEM,
tyrrverandi fulltrúi,
Sunnuflöt 18, GaröabaB,
lést 8. maí.
Sigríöur Skúladóttir Briem.
t
Móöir mín, tengdamóöir og amma okkar,
GUÐRÚN ÚLFARSDÓTTIR,
Drangahlíöardal,
Eyjafjöllum,
veröur jarösungin frá Eyvindarhólaklrkju laugardaginn 11. maí kl.
14.00.
Ingólfur Björnaaon,
Lilja Sigurgeiradóttir og börn.
t
Faöir minn,
STEFÁN G. ELÍSSON,
Kaplaakjólavagi 63,
lést i Landakotsspítala 7. maí.
Jón M. Stoféneaon.
t
,
Móöir okkar og tengdamóöir,
LÁRA ÞORSTEINSDÓTTIR,
Lindargötu 42,
sem lést í Borgarspítalanum 4. maí, veröur jarösungin frá Bústaöa-
kirkju föstudaginn 10. maí kl. 15.00.
Þeir, sem vildu minnast hinnar látnu, láti líknarstofnanir njóta þess.
Guörún Haraldadóttir,
Björn J. Haraldseon,
Guömundur Haraldaaon,
Einar Haraldaaon,
Jóhann Haraldaeon,
Siguröur Steinaaon,
Ragnheiöur Erlendadóttir,
Þorbjörg Hanneadóttir,
Liae Haraldaaon,
Erla E. Siguröardóttir.
t
Eiginmaöur minn, faöir og fósturfaöir,
MARGEIR ÞÓRORMSSON,
Haf nargötu 8,
Féskrúóafirói,
sem lést 5. maí, veröur jarösunginn frá Fáskrúösfjarðarkirkju laug-
ar-daginn 11. maí kl. 14.00.
Fyrir hönd aöstandenda,
Þóra Jónsdóttir,
börn og fósturaonur.
t
Móðir okkar og tengdamóöir,
VERONIKA NARFADÓTTIR,
Féskrúöarbakka,
veröur jarösungin frá Fáskrúöarbakkakirkju laugardaginn 11. maí
kl. 14.00. Ferö frá Umferöarmiöstööinni á laugardag kl. 09.00.
Aöetandendur.
Móöir okkar og tengdamóöir,
HILMA CECILIA STEFÁNSSON,
Hévallagötu 11, Reykjavlk,
veröur jarösungin frá Dómkirkjunni föstudaginn 10. mai kl. 13.30.
Leila Stefánsson,
Frank Á. Stefénsson, Anna Stefénsson.
t
Innilegar þakkir sendum viö öllum þeim sem sýndu okkur samúö
og vináttu viö andlát og útför
BJARNA SIGURÐSSONAR
fré Kastalabrekku.
Guö blessi ykkur öll.
Steinunn G. Sveinsdóttir,
Hulda R. Hansen og börn,
Sveinn Sigurósson,
Þórunn Sigurðardóttir,
Sigurveig Þ. Siguröardóttir,
Hildur Siguróardóttir,
Guólaug Sigurðardóttir,
Hjördís Siguröardóttir,
Jóna Siguröardóttir.
Siguróur Jónsson,
Gróa Ingólfsdóttir,
Guómundur Ágústason,
Lérus S. Ásgeirsson,
Árni Sigurósson,
Kransar, kistuskreytingar
+
1 Þökkum innilega auösýnda samúö og vinarhug viö andlát og útför eiginmanns míns, fööur okkar, tengdafööur og afa, ÓSKARS BJÖRNSSONAR,

ft)BORGARBLOMÍÐ Skélageröi 5. Margrét Þóröardóttir,
SKÍPHOLTÍ 35 SÍMh 322I3 Ingólfur Óskarsaon, Margrét Kjartansdóttir, Sigurbjörg Óskarsdóttir, Hjalti Jóhannesson og barnabörn.
sig lánsama að komast þar að. Þar
undi hún vel hag sínum, hafði gott
samband við systkini sín og
frændfólk í Reykjavík og var þar
frekar veitandi en þiggjandi. Það
átti ávallt betur við hennar skap.
Enn tók hún á móti vinafólki
með sínu frjálslega og glaða við-
móti. Þarna naut hún líka aðstoð-
ar og umhyggju bróðurdætra
sinna, sem nú reyndust henni vel
er hún þurfti á því að halda. Síð-
ustu misserin dvaldi hún á Drop-
laugarstöðum, þá orðin heilsulitil
og var þá í umsjá þess góða fólks
er þar vinnur. Hún hélt reisn sinni
fram undir það síðasta, því
frænka mín var ávallt snyrtileg,
klæddist vel, var hæversk í fasi og
framkomu og bar vel sína persónu
alla tíð, svo eftir henni var tekið
hvar sem hún kom.
Að leiðarlokum er margs að
minnast. Daganna í sveitinni við
lygnan flóann með Strandafjöllin
í vestri eða stórhríðar vetrarins
við brimsama strönd.
En minnisstæðust er hjarta-
hlýja frænku minnar og falslaus
vinátta alla tíð, sem ekki aðeins ég
fann svo vel, heldur einnig konan
mín og börnin okkar. Hjartans
þakkir fyrir allt.
Ég kveð hana að lokum með er-
indi skáldsins:
Enn er vor á vegi
vetrar liðin gríma.
Far nú heill til heima,
handan rúms og tíma.
(J.Tr.).
Kristinn Pálsson
Kveðjuorð:
Ási í Bæ
Fæddur 27. febrúar 1914
Dáinn 1. maí 1985
Á þriðjudaginn var Ási í Bæ
jarðsunginn. Fyrir nokkrum árum
vann ég með manni sem kunni
flestar vísur og kvæði Ása í Bæ og
söng mikið og vel. Það sumar sat
„Mexíkanahatturinn“ fastur á
höfðinu á manni fram á „síðasta
lokadag".
Síðar kynntist ég Ása. Mér
fannst endilega við vera málkunn-
ugir en við vorum það ekki; höfð-
um aldrei talað saman, aldrei ver-
ið kynntir. Samt tókum við tal
saman fyrsta sinni áreynslulaust í
fyllstu einlægni eins og hefðum
við alltaf þekkst. Þannig áhrif
hafði Ási. Eg minnist hans sem
sérkennilega eðlisskarps, hrif-
næms og hreins manns. Hann gat
snúið veðrum, ytri sem innri veðr-
um, með stuttu götuspjalli. Ég
sakna þess sárt að eiga ekki von á
tindrandi og upplyftandi spjalli
við Eyjakempuna framar.
Með Ása í Bæ fór maður sem
hafði alla tíð áhuga og getu til að
vinna að hagsmunum rithöfunda
og var framlag hans til þeirra
mála afar mikilsvert. Hann var
einnig á tímabili snjall starfsmað-
ur Rithöfundasambandsins.
Fyrir hönd Rithöfundasam-
bands íslands votta ég eiginkonu,
börnum og barnabörnum dýpstu
samúð.
Sigurður Pálsson, formaður
Rithöfundasambands íslands.