Morgunblaðið - 12.09.1985, Blaðsíða 44

44
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 12. SEPTEMBER 1985
Minning:
Sigríður Emilía
Bergsteinsdóttir
Halldór Kristinn
Ólafsson - Minning
Fedd 12. nóvember 1907
Dáin 30. ígúst 1985
Mér er ljúft og skylt að minnast
nokkrum orðum tengdamóður
minnar sem lést 30. ágúst síðast-
Iiðinn, 77 ára að aldri.
Emma, eins og hún var oftast
kölluð, fæddist í Reykjavík 12.
nóvember 1907, dóttir Maríu Sig-
urðardóttur og Bergsteins Sveins-
sonar. Hún ólst upp hjá föður sín-
um austur i Ölfusi til fermingar-
aldurs en fluttist þá til Reykjavík-
ur. Þar bjó hún með móður sinni
þar til hún stofnaði eigið heimili.
Alla tíð síðan átti Maria heimili
hjá dóttur sinni. Þann 7. febrúar
árið 1931 giftist Emma Sigurði
Jónssyni verkamanni og siðar
vörubifreiðarstjóra frá Minni-
Völlum í Landsveit. Þau bjuggu
alla tíð i Reykjavík, lengi í Stór-
holti 23 sem þeir bræður Sigurður
og Guðjón byggðu i sameiningu en
lengst í Hvassaleiti 30. Haustið
1976 létust þau María og Sigurður
með stuttu millibili. Emma bjó
áfram i Hvassaleiti 30 til dauða-
dags. Um tíma var hún ein en um
nokkurra ára skeið hefur Þórir
sonur hennar átt heimili hjá
henni. Þá höfðu sum barnabörnin
þar aðsetur um lengri eða
skemmri tíma vegna náms eða
vinnu í Reykjavík.
Emma og Siggi eignuðust 4
börn. Elstur er Þórir, veðurfræð-
ingur í Reykjavík, og á hann einn
son. Þuríður er húsmóðir og kenn-
ari og búsett i Biskupstungum.
Hún er gift Sigurjóni Kristinssyni
og eiga þau 4 börn. Katrín vinnur
á Veðurstofu íslands. Hún er gift
Inga Viðari Árnasyni og eiga þau
3 börn. Jóna Sigrún er húsmóðir í
Eyjafirði, gift Eiríki Hreiðarssyni
og eiga þau 4 börn.
Emma og Siggi voru samhent og
vinamörg og jafnan gestkvæmt á
heimili þeirra. Á árunum í Stór-
holti 23 leigðu þau námsmönnum
utan af landi húsnæði um langt
skeið. Margir þeirra tengdust fjöl-
skyldunni vinaböndum sem hald-
ist hafa alla tíð síðan.
Emma gekk ekki alltaf heil til
skógar og hafði gengist undir stór-
ar aðgerðir. Eftir uppskurð og
langa sjúkrahúsvist árið 1979 naut
hún allgóðrar heilsu en veiktist
skyndilega og lést á Borgarspítal-
anum eftir mjög skamma sjúk-
dómslegu.
Kynnin við tengdamóður mína
voru mér mikils virði. Eins og títt
er metum við slíkt ekki til fulls
Iðnfræðslurád:
meðan við ennþá erum stöðugt
þiggjandi. Því bregður okkur þeg-
ar skyndilega er höggvið á lífs-
þráðinn og ekki lengur tækifæri
að þakka sem skyldi allt sem fram
var rétt.
Alltaf var gott til hennar að
sækja og allt frá okkar fyrstu
kynnum hef ég farið einhvers rík-
ari af hennar fundi.
Emma var glaðvær og glettin og
munu margir minnast hennar
hlýja viðmóts. Henni var auðvelt
að koma auga á spaugilega hlið
hlutanna og miðlaði öðrum af
léttri lund. Hún fylgdist grannt
með gengi þeirra sem voru henni
samferða gegnum lífið. Er timinn
leið og niðjunum fjölgaði var hún
ætíð sú er leita mátti til, miðlaði
gæðum og gleði og tók jafnan
svari yngri kynslóðarinnar þegar
foreldrarnir kvörtuðu yfir börn-
unum.
Nú er komið að skilnaðarstund
að sinni. Ég kveð hana með virð-
ingu og þökk fyrir allt sem hún
veitti mér og óska henni heilla-
ríkrar vistar á Guðs vegum.
Ingi Viðar Árnason
Kristaltærir dropar falla úr
óravíddum himingeimsins. í ör-
skotsstund eru þeir sýnilegir og
endurvarpa þá margslunginni
birtu og litadýrð en þeir falla
áfram og hverfa í blámóðu undir-
djúpanna.
Þannig er líf okkar mannanna.
Á mælikvarða eilífðarinnar er
mannsævin lítið andartak og
lífshlaupið aðeins margbreytilegt
litróf sem speglast um stund i litl-
um dropa. Þetta litróf á sér þó
mikilvægan tilgang. Þegar fólkið
sem við elskum deyr eigum við
ótal minningar sem lýsa eins og
fagurt litróf í hjörtum okkar.
Þannig lifa hinir dánu með okkur
og vísa veginn til betra lífs.
Amma okkar, Sigríður Emilía
Bergsteinsdóttir, skilur eftir sig
margar minningar hjá þeim sem
hana þekktu. Og þeir voru ófáir
sem þekktu ömmu því heimili
hennar var lengst af fjölmennt og
gestamargt enda samkomustaður
ört vaxandi fjölskyldu.
Langur ævidagur er að baki og
amma hefur að lokum öðlast hina
eilífu hvíld. Líf hennar var ekki
alltaf dans á rósum og margskon-
ar erfiðleika þurfti að yfirstíga.
Aldrei munum við hana þó öðru-
vísi en glaða og reifa, ætíð tilbúna
til að ræða við hvern sem var um
atburði og vandamál liðandi
stundar. Seint munu okkur gleym-
ast allar heimsóknirnar { Hvassa-
leiti 30. Seint munu okkur gleym-
ast öll skiptin er við sátum við
eldhúsborðið með ömmu og spjöll-
uðum við hana um landsins gagn
og nauðsynjar. Og seint mun
gleymast glaðleit og huggandi
ásýnd gamallar konu sem gott var
að leita til er veröldin var vond og
heimurinn ósanngjarn.
Ungt fólk á stundum erfitt með
að skilja hið eilifa lögmál lifs og
dauða. Og víst er það að núna veit-
ist okkur dálitið erfitt að sætta
okkur við fráfall ömmu. En það er
huggun harmi gegn að nú er öllu
lífsins oki og áhyggjum af henni
létt. Nú heldur hún yfir móðuna
miklu til fundar við afa og alla
hina sem lögðu upp í ferðina á
undan henni.
Megi góður guð varðveita hana
og gefa henni frið.
Systkinin í Hraunbæ 70
Fæddur 20. nóvember 1909
Dáinn 5. september 1985
í dag verður afi minn, Gústaf
Adolf Guðjónsson, jarðsunginn frá
Hallgrimskirkju.
Afi fæddist í Reykjavík 20. nóv-
ember 1909. Foreldrar hans voru
Guðjón Kr. Jónsson, múrari frá
Reykjavík, og Elín Eyjólfsdóttir
frá Stokkseyri. Þau hjónin eignuð-
ust 7 börn og var afi næstelstur.
Afi ólst upp i Reykjavík en á
sumrin dvaldist hann hjá móður-
foreldrum sínum á Bjarnastöðum
í Grímsnesi. Um fermingaraldur
slitu foreldrar hans samvistir. Til
að létta á heimili móður sinnar fór
afi að Alviðru í Ölfusi þar sem
hann vann sér inn fyrir fæði og
klæðum í 3 ár.
Afi hóf nám við múraraiðn en
vann jafnframt með námi við
margvísleg störf. En það dugði
ekki til þar sem hann var fyrir-
vinna móður sinnar. Varð hann
því að hverfa frá námi. Móðir afa
lést þegar hann var um tvítugt.
Fór hann þá til sjós og vann í
nokkur ár á togurum.
Afi varð starfsmaður Reykja-
vikurborgar 1933 þar sem hann
vann við margs konar störf. Árið
1943 hóf hann að starfa á Slökkvi-
stöð Reykjavíkur, fyrst sem bruna-
vörður en frá 1965 sem aðalvarð-
stjóri og gegndi því starfi þar til
hann lét af störfum 1976. Samhliða
starfi sínu sem brunavörður vann
afi lengi vel við múrverk.
Það varð hans gæfa þegar hann
gekk að eiga Lovísu Sigurrós Ein-
arsdóttur þann 16. nóvember 1935.
Sigurrós amma var ættuð frá
Fremra-Hálsi í Kjós, dóttir hjón-
anna Einars Ólafssonar og Jó-
hönnu Þorsteinsdóttur.
Afi og amma hófu búskap á
Lindargötu 36 en fluttu fljótlega í
eigið hús á Hörpugötu í Skerja-
firði. Eftir nokkurra ára dvöl þar,
keyptu þau reisulegt hús á Bjarn-
arstíg 11, sem þau gerðu miklar
endurbætur á og bjuggu í til ævi-
loka. Heimili þeirra var mjög
myndarlegt. Bæði voru þau mikil
snyrtimenni og handlagin. Afi var
þúsundþjalasmiður og amma var
lagin við sauma og hannyrðir.
Fæddur 7. desember 1956
Dáinn 7. júlí 1985
„Vinur þinn er þér allt.
Hann er akur sálarinnar, þar sem sam-
úð þinni er sáð og gleði þín uppskorin.
Hann er brauð þitt og arineldur.
Þú kemur til hans svangur og í leit að
friði.
Þegar vinur þinn talar þá andmælir þú
honum óttalaust eða ert honum sam-
þykkur af heilum hug.
Og þegar hann þegir, skiljið þið hvor
annan.
Því í þögulli vináttu ykkar verða allar
hugsanir,
allar langanir og allar vonir ykkar til,
og þeirra er notið í gleði, sem krefst
einskis.
Þú skalt ekki hryggjast, þegar þú skilur
við vin þinn, því að það sem þér þykir
vænst um í fari hans, getur orðið þér
ljósara í fjarveru hans, eins og fjall-
göngumaður sér fjallið best af slétt-
unni.“
(Úr Spámanninum
eftir Kahlil Gibran)
Það var á síðustu júnídögunum
nú í sumar. Ég var komin norður í
sveitina mína með dætur mínar til
að njóta sumars á heimili foreldra
minna. Það var sólbjartur morg-
unn þar til siminn hringdi. í sim-
anum var frænka mín að flytja
okkur þær óskiljanlegu fréttir að
Afi var hraustmenni eins og
faðir hans. Hann æfði lengi is-
lenska glimu með Glímufélaginu
Ármanni. Við hátiðleg tækifæri
sýndi afi með félögum sinum í
Ármanni islenska glímu á Austur-
velli. Afi var góður söngmaður og
söng með Alþýðukórnum um nokk-
urt skeið. En fyrst og fremst hafði
hann gaman af að spila á gítar og
syngja með fjölskyldu sinni á
kvöldin þegar hann var ekki við
vinnu. Eftirlætistómstundariðja
afa á sumrin var að renna fyrir
lax. Fór hann í ótal veiðiferðir með
fjölskyldu sinni og föður.
Fyrir hjónaband 1930, eignaðist
afi dótturina Erlu. Afi og Sigurrós
amma eignuðust saman fjögur
börn: Einar Halldór 1938, Olaf
Sigurvin 1942, Elínu 1945 og Rósu
Hönnu 1952. Börn þeirra giftust
öll og eiga afkomendur. Barnabörn
afa eru orðin 14 og barnabarna-
börnin eru orðin 10.
Afi missti eiginkonu sína, Sigur-
rós, eftir 24 ára hamingjusamt
hjónaband. Þau hjónin voru ákaf-
lega samrýmd og missir afa því
mikill. Börn þeirra voru þá á aldr-
inum 7 ára til 21 árs. Afi hélt
heimili fyrir 3 yngstu börn sín þar
til þau fóru að heiman, en það var
ekki langt að fara, því öll hófu þau
systkinin búskap á Bjarnarstíg 11.
Það liðu ekki mörg ár frá því
að yngsta dóttirin fluttist af
Bjarnarstígnum þar til að ég flutti
i kjallarann til afa, en afi bjó þá
á 1. hæð. Móttökurnar voru hlýjar
og mér fannst notalegt að vita af
honum á hæðinni fyrir ofan mig.
Nú eru liðin tæp 8 ár og margs
er að minnast. Eftirminnilegar eru
sunnudagsbílferðirnar í gamla
glæsivagninum, ljósbláum Chevro-
let árg. 1954, sem afi kallaði Lett-
ann sinn. Afi hafði yndi af að aka
Lettanum og skrapp á hverjum
degi, þegar vel viðraði, út fyrir
borgina. Fyrstu árin sem ég bjó
hjá afa átti hann hest sem hét
Andvari. Andvari var í miklu
uppáhaldi hjá afa og sást afi oft
bruna á Lettanum upp í hesthús
þar sem hann átti margar ánægju-
legar stundir.
Við afi áttum margar góðar
stunáir saman. Ég hafði gaman
Kiddi hefði fengið heilablóðfall
daginn áður og verið fluttur suður
á gjörgæsludeild Borgarspítalans.
Mín fyrstu viðbrögð voru van-
trú. Þetta gat ekki verið satt.
Kiddi var aðeins 28 ára. Ég hlaut
að hafa misskilið.
Næstu dagar liðu milli vonar og
ótta. Stundum komu fréttir sem
vöktu vonir. Eiginkona Kidda, for-
eldrar hans og systkini skiptust á
að sitja hjá honum dag og nótt
þennan reynslutíma. Þetta var
erfiður timi fyrir alla aðstandend-
ur, ekki sist þegar veikindi Begga
bróður hans og áhyggjur af hon-
um bættust við. Sunnudaginn 7.
júli var svo slökkt á siðasta von-
arneistanum.
Kiddi fæddist 7. desember 1956,
sonur hjónanna Halldóru Krist-
insdóttur og ólafs Þórhallssonar
bónda að Syðri-Ánastöðum,
Vatnsnesi, V-Húnavatnssýslu.
Hann ólst upp á mannmörgu
heimili hjá foreldrum sínum, afa
sinum Þórhalli, ólöfu ömmu sinni
og fjórum systkinum, Þorbjörgu,
Þórhildi, Bergi og Júlíusi.
Ég man Kidda fyrst grannan,
kvikan og glaðlegan strák með
ljúfa lund og ljósan hrokkinkoll.
Óg þannig var lundin hans alla
tíð. Hann var jafnlyndur og glað-
lyndur og svo greiðvikinn að ef
það var eitthvað sem hann gat
af að heyra hann segja frá liðnum
tímum en mest spjölluðum við um
það sem var efst á baugi hverju
sinni i fjölmiðlum. Afi fylgdist
geysilega vel með því sem var að
gerast í íslensku þjóðfélagi fram á
síðustu stundu og hafði mjög sjálf-
stæðar skoðanir á hverju málefni.
Minnisstætt er mér þegar ég
sem lítil stelpa sá í fyrsta skipti
áletraða vatnslitamynd sem hékk
uppi í stofunni hjá afa. Myndin
sýnir hann vera að bjarga tveimur
5 ára drengjum, sem farið höfðu á
sleða niður um þunnan isinn á
Tjörninni i Reykjavík. Myndinni
fylgja áletraðar þakkir foreldra
drengjanna fyrir björgunina. Mér
fannst mikill fengur í að eiga slík-
an afa.
Afi var heilsugóður fram eftir
aldri enda mjög hraustur maður.
Þau fáu skipti sem afi veiktist bar
hann veikindi sín ákaflega vel.
Snemma á þessu ári fór að bera á
því að hann gengi ekki heill til
skógar, en afi vildi litið gera úr
þvi. Að lokum varð hann að gefast
upp og leggjast inn á spítala, þar
sem hann dvaldist síðustu 6 vikur
ævi sinnar, var aðdáunarvert að
sjá hve vel afi bar veikindi sín og
hversu þakklátur hann var hjúkr-
unarfólkinu á Landspitalanum
fyrir góða umönnun.
Nú haustar að, laufblöð fölna
og falla af trjágreinum. Blómin
sem sprungu út í vor, lúta höfði
og sofna. En hringrás lífsins er
stutt hjá gróðri jarðar. Að voru
vaknar allur gróður til lifsins á
ný. Hann afi minn sofnaði svefnin-
um langa á fyrstu haustdögum en
mun vakna upp til bjartara og
fegurra lifs þar sem aldrei haustar
að. Sigríður Einarsdóttir
Gefur út hefti til
að kynna iðnnám
Iðnfræðsluráð hefur gefið út lit-
prentað kynningarhefti sem ber heit-'
ið Iðnnám á Islandi. Þetta er tiÞ
raunaútgáfa sem verður dreift til
allra nemenda 9. bekkjar grunnskóla
í upphafi skólaársins 1985-86.
I heftinu er útskýrt hvernig
iðnnámi er háttað, hvað sé náms-
samningur, grunndeild, sveins-
próf, meistarabréf og löggilt iðn-
grein. iðngreinarnar eru flokkaðar
í hópa eða iðngeira, bókagerð,
byggingagreinar, málmiðnað og
svo framvegis. Gefnar eru stuttar
lýsingar á störfum í helstu iðn-
greinum innan hvers hóps. Meðal
annars eru skýringar á því hvernig
náminu sé skipt í verklegt og bók-
legt, hvað þurfi að læra á náms-
samningi hjá meistara og hvað á
vegum iðnfræðsluskólanna.
I fréttatilkynningu frá Iðn-
fræðsiuráði keniur ennfremur
fram að nú sé unnið að því á vegum
mermtamálaráðuneytisins að auka
náms- og starfsfræðslu í skóla-
kerfinu, ' en henni se verulega
ábótavant.
Minning:
GústafA. Guðjónsson
fv. aðalvarðstjóri