Morgunblaðið - 12.09.1985, Blaðsíða 4

4
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 12. SEPTEMBER 1985
Okkur hefur hvergi
liðið betur en hér
Rætt við fyrrverandi sendiherrahjón Banda-
ríkjanna á íslandi, herra og frú Irving
„f níu ár höfum vid stöóugt verið
að tala um heirasækja ísland aftur
og nú loksins höfðum við taekifæri
til að láta þann draum rætast. Við
höfum starfað í ófáum löndum á
35 ára ferli okkar í bandarísku
utanríkisþjónustunni, en hvergi
hefur okkur liðið betur en hér,“
sagði Frederick Irving, fyrrverandi
sendiherra Bandaríkjanna á ís-
landi, en hann og kona hans,
Dorothy J. Irving, eru stödd hér á
landi í stuttu fríi. Frederick Irving
gegndi sendiherrastörfum á íslandi
á árunum 1972-76, sem var við-
kvæmur tími í utanríkismálum Is-
lendinga og í samskiptum við
Bandaríkin: vinstrí stjórn við völd
sem vildi herinn af landi brott og
þorskastríð við Breta, og ýmsum
þótti sem Bandaríkjamenn liðs-
inntu litium bandamanni sínum
lítið í þeirri baráttu.
„Þetta var virkilega viðkvæm-
ur tími,“ rifjar Irving upp, „sem
ég held eftirá að vel hafi spilast
úr. Á þessum tíma lærði ég meðal
annars að meta islenska samn-
ingamenn; ég komst að því að
þeir eru almennt sannir ættjarð-
arvinir, mjög vel að sér og harðir
í horn að taka. Og mér er ánægja
að segja það, að þegar ég hóf
störf sem aðstoðarmaður Kiss-
ingers eftir dvöl mína hér á
landi, var það mitt fyrsta verk
að telja hann á að samþykkja
útfærslu fslendinga á landhelg-
inni í 200 mílur.“
Eftir íslandsdvölina gegndi
Frederick Irving sendiherra-
stöðu á Jamaica, auk þess sem
hann var um tíma aðstoðarmað-
ur utanríkisráðherra Bandaríkj-
anna á sviði hafréttar, vísinda
og tækni. Nú hefur hann hins
vegar látið af störfum í utan-
ríkisþjónustunni, en þau hjónin
sitja síður en svo með hendur í
skauti. Frú Irving er kennari að
mennt og hefur alla tíð unnið
mikið að skólamálum og helgar
sig nú menntunar- og þroskamál-
um barna. Irving hins vegar er
á hinum endanum, eins og hann
segir sjálfur, vinnur ötullega að
málefnum aldraðra, sem hann
segist alltaf hafa haft áhuga á.
Frederick Irving lagði á það
mikla áherslu, að þau hjónin
hefðu unnið mjög mikið saman
þau ár sem hann gegndi störfum
sendiherra.
Þau hjónin verða hér í daga
og munu nota tímann til að
heilsa upp á gamla vini og kunn-
ingja, og frú Irving fær kærkom-
ið tækifæri til að rifja upp ís-
lenskuna, sem hún lærði þegar
hún dvaldist hér. Frá íslandi
halda þau til Skotlands, en þaðan
er frúin ættuð.
„Við eignuðumst mikið af vin-
| um hér á íslandi og það verður
gaman að hitta þá,“ segir frú
Irving. „Sem betur fer erum við
stundum sótt heim af íslenskum
vinum okkar þegar þeir eru á
ferð í Boston, og við viljum að
íslendingar viti að á litlum stað
í Boston geta þeir ávallt gengið
að vinum og kaffibolla vísum.
Við erum í símaskránni!"
Frederick og Dorothy J. Irving. Þau voru sendiherrahjón á tslandi irín
1972—1976.
Morgunblaðið/Ól.K.Mag.
Auður og Halldór Laxness ræóa við Erró um verk listamannsins.
„Mystísk upplifun
fyrir sálarlífið“
Halldór Laxness á sýningu Errós
í gær hittust listmálarinn Erró og skáldið Halldór Laxness í sýningarsaln-
um í kjallara Norræna hússins, en þar verður opnuð sýning nk. laugardag á
31 olíumálverki sem Erró hefur unnið á sl. þrem árum. Á sýningunni er auk
þess málverk af Halldóri Laxness sem málarinn hefur lofað Reykjavikur-
borg og var skáldið að sjá málverkið í fyrsta sinn í gær.
Skáldið: Er vanalegt að búa til
svona myndir?
Listmálarinn: Nei, það held ég
ekki.
Skáldið: Hvað eru þessir englar
að gera þarna?
Listmálarinn: Þeir eru að fylgj-
ast með þér, snúast með þér.
Skáldið: Þá veit ég það.
Þögn.
Listamaðurinn: það tók mig
rúmt ár að vinna myndina, upp-
haflega átti hún að vera mjög
flókin, ætlaði að reyna að koma að
öllum ferðalögum þínum ...
Skáldið: ... átti þetta að verða
einhver ævisaga?
Listmálarinn: Nei, ég hætti við
það, hún varð svona.
Skáldið: Þetta er eins og í rit-
listinni, einfaldleikinn er bestur,
best að strika út allan óþarfa, alla
bókina ef með þarf.
Listamaðurinn: Ég kunni ekki
við annað en hafa hæsta fjall
heims í baksýn.
Skáldið bendir á málverkið: Það
er miklu meira gaman að hafa
menn í svona stígvélum.
Þeir snúa frá málverkinu og
ganga um salinn, en þar eru aðal-
lega þrjár myndraðir, stúlkurnar
frá Marokkó, ljósmyndir frá Kína
og þúsund og tvær nætur. List-
málarinn skýrir verk sín út fyrir
skáldinu, í þúsundustu og annarri
nóttinni má sjá mörg ævintýr,
meistara Mozart á tannlækna-
stofu sinni, gamla manninn og
dauða hafið, dálítinn amerískan
draum frá 1930—1940, tvíhleypu
Hemingways og skáldinu verður
að orði: Mikið er gaman að skoða
þetta, þetta er mystísk upplifun
fyrir sálarlífið.
Afmælishátíð Jazzvakn-
ingar hefst í kvöld
FJÖGURRA daga jasshátíó Jazzvakningar, í tilefni af tíu ára afmæli félags-
ins, befst í Háskólabíói í kvöld kl. 21. Þar koma fram spænski píanóleikarinn
Tete Montoliu og hinn þekkti danski bassaleikari Niels-Henning Örsted
Pedersen. Þá syngur bandaríska blökkusöngkonan Etta Cameron vió undir-
leik Niels-Hennings, danska píanóleikarans Ole Kock Hansens og trommu-
leikarans Péturs Östlund, sem búsettur befur veriö í Svíþjóð sl. 14 ár.
Saman skipa Niels-Henning,
Ole Kock Hansen og Pétur öst-
lund trió á hátíðinni sem þeir
nefna Tríó Niels-Henning Örsted
Pedersens. Þeir þremenningar eru
íslendingum allir að góðu kunnir.
Niels-Hennning er hér í sjötta
sinn og Ole Kock Hansen í þriðja
sinn. Pétur Östlund er sem fyrr
segir búsettur í Svíþjóð þar sem
hann kennir við Tónlistarháskól-
ann i Stokkhólmi. Hann hefur
ekki leikið hér á landi í þrjú ár.
Er Morgunblaðsmenn litu við i
Tónlistarskóla FÍH í gær voru
þeir þremenningarnir á æfingu
ásamt strengjakvartett sem leika
mun með þeim í Háskólabíói á
föstudagskvöld. Þar munu þau
flytja fjögur íslensk þjóðlög í út-
setningu Ole Kock Hansens og lög
af nýútkominni hljómplötu Niels-
Henning Örsted Petersens.
Afmælishátíð Jazzvakningar
stendur fram á sunnudag og verð-
ur ýmist í Háskólabíói, á Hótel
Loftleiðum eða í Átthagasal Hót-
els Sögu. Af öðrum þeim sem fram
koma á jasshátíðinni má nefna
sænsku hljómsveitina Emphasis
on Jazz, sem Pétur Östlund leikur
með, Mezzoforte, Kvartett Krist-
jáns Magnússonar og Kvintett
Tómasar R. Einarssonar.
Morgunblaðið/Bjarni.
Þeir leika saman á jasshátióinni, Pétur Östlund á trommur, Niels-Henning
Örsted Pedersen á bassa og Ole Kock Hansen á píanó.
Morgunblaðið/RAX
Á tali við Svein Einarsson, leikstjóra. F.h. Katrín Sigurðardóttir, Kristján Jóhannsson, Elísabet F. Eiríks-
dóttir, Viðar Unnarsson, Robert W. Becker, Sigríður Ella Magnúsdóttir og Kristinn Sigmundsson.
Grímudansleikurmn
„færður í búning"
SENN líður að frumsýningu Þjóð-
ieikhússins á óperunni „Grímu-
dansleikur" eftir Giuseppe Verdi,
en hún verður laugardaginn 21.
september nk.
Með stærstu einsöngshlut-
verkin í óperunni fara Kristján
Jóhannsson, Kristinn Sig-
mundsson, Elísabet F. Eiríks-
dóttir, Sigríður Ella Magnús-
dóttir, Katrín Sigurðardóttir,
Robert W. Becker og Viðar Unn-
arsson. Er Morgunblaðsmenn
litu við í Þjóðleikhúsinu í gær-
dag voru ofangreindir söngvarar
að æfa í búningum sínum í
fyrsta sinn, og var meðfylgjandi
mynd tekin við það tækifæri.
Texti óperunnar er eftir Ant-
onio Somma og er hann byggður
á leikriti eftir Eugéne Scribe.
Leikstjóri er Sveinn Einarsson
og Sinfóníuhljómsveit íslands
leikur undir stjórn Maurizio
Barbacini.