Morgunblaðið - 27.11.1985, Blaðsíða 38

38
MORGUNBLAÐIÐ, MIDVIKUDAGUR 27. NÓVEMBER1985
fclk í
fréttum
'j.
Eigendur staðarins Matthías Jóhannsson, Filippus Pétursson og Jean Pierre Biard. MorgunblaAiA/Árni Sæberg
Auk þess eru meóeigendur Regína Harðardóttir og Sigríður Arnardóttir.
50 þús. krónur
fyrir að sjá goðið
Rokksöngvarinn bandaríski Bruce Springsteen hefur verið iðinn við
að halda tónleika að undanförnu, því á sl. 15 mánuðum hefur
hann komið fram í hvorki meira né minna en 62 borgum, og er tala
þeirra sem hlýtt hafa á kappann á þessari hljómleikaferð hans nú komin
uppí3'/2 milljón.
Miðar á hljómleika hans í Washington DC seldust upp á tveimur
hlukkustundum og segir sagan að miðar á fremstu bekkjum hafi farið
á 50 þús. krónur stykkið á svörtum markaði. Greinilegt er að aðdáend-
urnir hafa ekki látið neitt aftra sér frá því að sjá goðið.
VEITINGASTAÐURINN „ÞRÍR FRAKKAR"
OG EIGENDURNIR AÐ SJÁLFSÖGÐU
FRANSKIR
„Draumur okkar í langan
tíma að opna svona stað
Það gerast ennþá ævintýri í
Þingholtunum og eitt þeirra
varð til fyrir skemmstu er íbú-
arnir í gamla bænum gátu farið
að „spássera" aftur inn á hornið
hjá Klein (kjötbúð á horni Bald-
ursgötu og Nönnugötu) og teyga
að sér matarilm að nýju og tylla
sér niður við krás og kertaljós.
Ekki var þó búið að opna gömlu
búðina aftur, heldur hafði skotið
þar niður franskri matargerð og
kaffihúsamenningu undir nafn-
inu „Þrir Frakkar".
Eigendurnir eru þrír frans-
menn og eiginkonur þeirra og
fyrir skömmu, yfir lambalundum
og fleiru góðgæti, var reifuð til-
urð staðarins.
„Þetta hafði verið draumur
okkar í langan tíma. í Frakklandi
er það fastur liður í lífi almenn-
ings að fara af og til á veitinga-
hús og matur skipar mjög stóran
sess í lífi fólksins.
Eftir að hafa verið að gæla við
þessa hugmynd og húsnæðið var
komið upp í hendurnar á okkur,
varð þetta niðurstaðan, að við
réðumst í þetta fyrirtæki. Einn
af okkur hefur starfað sem mat-
. reiðslumaður í mörg ár víðsvegar
um land, þar á meðal á Búðum á
* Snæfellsnesi í þrjú ár. Við hin
eru áhugamenn í faginu.
Staðurinn er ekkert endilega
franskur þó ýmsar hefðir hljóti
að gera vart við sig, sem við
höfum verið aldir upp við þó ekki
væri nema notkun hvítlauks og
olífuolíu.
Matseðllinn okkar, sem við út-
búum daglega, getur aldrei orðið
alveg franskur, enda sum hráefn-
in sem við myndum þurfa ófáan-
leg hér á landi og ekki leyfilegt
að flytja þau hingað. Og eins og
við sögðum áðan útbúum við nýj-
an matseðil daglega og það sem
á honum er hverju sinni veltur á
því hráefni, sem býðst. Við höfum
það að markmiði að nota einungis
ferskt hráefni og höfum t.d. ekk-
ert í dósum nema tómatpúrru og
olífuoliu.
— Þegar talinu er vikið að því,
að staðurinn sé nokkuð úr alfara-
leið og inni í miðju hverfi segja
þau það sína skoðun, að ef matur-
inn bragðist vel sé fólk ekki að
setja það fyrir sig þó það þurfi
að taka á sig krók.
„Á hinn bóginn er þetta líka
með vilja gert að vera í svona
gömlu hverfi. Það skapar vissa
stemmningu að koma á veitinga-
stað sem er ekki innan um marga
aðra álíka og í íbúðarhverfi. Þetta
getur líka orðið skemmtilegt fyrir
hverfisbúa að hittast af og til
yfir matarbita eða kaffibolla og
rabba. Á íslandi er það ríkjandi
siður að sælgætissölu sé komið á
hvert einasta götuhorn og hvers
vegna skyldi það ekki allt eins
vera þróunin að koma veitinga-
stað í öll hverfi. Við sjáum fyrir
okkur nágrannana koma saman
á sunnudegi ti) dæmis og fá sér
franska pönnuköku og kaffi um
leið og fólk kynnist innbyrðist."
— Talið berst að íslenskri
matargerð og þeim boðum og
bönnum sem ríkja hér á landi í
sambandi við rekstur staða af
þessu tagi.
— Það er ýmislegt fleira sem
kom okkur spánskt fyrir sjónir.
Vínmenning Islendinga er efni í
sérstaka bók. Það eitt að fara á
veitingahús og þurfa að smakka
með tilþrifum ódýrustu vínteg-
und sem hægt er að fá eins og
um eðalvín væri að ræða er
merkilegt. Þetta er nákvæmlega
það sama og biðja fólk um að
bragða á kóka kóla áður en
drukkið er úr ölflöskunni.
Mikið mál var að fá vínveit-
ingaleyfi og til að byrja með
þurftum við að bjóða gestum
okkar uppá saft með girnilegum
steikum og ljúfmeti, við kertaljós
og dúkuð borð. Þegar leyfið var
svo komið í örugga höfn þurfum
við að læsa vínið inni í skápum
á nóttunni og fjarlægja það af
barnum. Þetta er alveg kostulegt.
Svo eru það samskiptin við
framleiðendurna sem er ábóta-
vant eða öllu heldur samskipta-
leysið sem ríkir. Hérna er allt svo
skipulagt og reglur keyra úr hófi
fram. Hér færð þú t.d. ekki að
flytja inn osta og þarft að kaupa
þá vandlega innpakkaða, geril-
sneydda og skorna í stað þess að
geta rökrætt við sveitabóndann
sjálfan um gæði ostsins, smakka
á honum og kreista. Það vantar
þetta mannlega og nána í við-
skiptin.
Listinn okkar var orðinn
óhemju langur þegar við fórum
að líta yfir það sem okkur fannst
skondið eða ábótavant.
Blaðamaður er búinn að renna
ljúffengum hádegisverði niður og
mál komið að hefjast handa við
skriftirnar.
Hólmfríður
Karlsdóttir
í „The Jerusalem Post“
Hólmfríður Karlsdóttir, nýkjórin Ungfrú heimur, hefur sem
kunnugt er vakið heimsathvgli enda verðug titilsins.
Sunnudaginn 17. nóvember sl. birti dagblaðið „The Jerusaletn
l’ost" þessa mynd af Hófí eins og hún var kölluð í myndatexta.
Kkki var þó hirt um að nafngreina fulltrúa Bandaríkjanna og Bret-
Ittnds, sem urðu í óðru og þriðja sæti.