Morgunblaðið - 27.11.1985, Blaðsíða 44

44
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 27. NÓVEMBER1985
Minning:
ívar S. Einars-
son frá ívarsseli
Fæddur 3. nóvember 1901
Dáinn 16. nóvember 1985
Mást skal lína og letur, steinn skal eyöast,
listarneistinn í þeim skal ei deyðast.
Perlan ódauðlega í hugans hafi
hefjast skal af rústum þjóða og landa.
Komi hel og kasti mold og grafí,
kvistist lífsins tré á dauðans arin,
sökkvi jarðarknörr í myrkva marinn,
myndasmíðar andans skulu standa.
ívar var sonur hjónanna Helgu
ívarsdóttur og Einars Sigurðsson-
ar og bjó hann alla tíð á ívarsseli
við Vesturgötu í Reykjavík.
Hann var elstur af 7 systkinum;
Kjartan, Áslaug og Gunnar eru
látin, en eftir lifa Sigurður, Ólöf
og Sigríður, en þær systur önnuð-
ust hann vel eftir að móðir hans
lést, en ívar kvæntist aldrei.
Hann vann gegnum tíðina hina
almennu verkamannavinnu, en
kunni þá list að segja frá, og þeir
eru ekki ófáir sem eiga góðar
minningar úr stofunni á Seli, en
svo var ívarssel oft nefnt þegar
ívar var í essinu sínu í frásögnum,
með tilheyrandi áherslum.
Á þessari stundu bregður fyrir
mörgum minningum sem eru mér
kærar. Ég lifði mín bernskuár á
Seli og bjó frændi á loftinu. Þær
voru ófáar ferðirnar upp stigann,
fví snemma fór ég að hænast að
vari en hann var óþreytandi að
finna upp á einhverju mér til
dundurs, segja sögur, flytja ljóð,
mála myndir, eða tísta á fiðlu-
garminn, þegar best lét. T.d. bjó
hann til myndasögu í heila bók,
með skrifuðum texta undir og
prýddi kápuna með teikningum,
þá var lítið um íslenskar
barnabækur, og fáar þeirra voru
prýddar myndum að ráði.
Þá las hann oft sögur úr Rauð-
skinnu og fleiri þjóðsagnakverum,
og var það kærkomin tilbreyting
frá Öskubusku og Mjallhvít, en
margar voru þessar sögur svo
mergjaðar, að fylgja þurfti hann
mér niður stigann, því litla hjartað
þoldi illa draugasögur á skamm-
degiskvöldum, fyrst í stað, en svo
kom að því að ég bað um fleiri og
fleiri sögur svo frænda þótti nóg
um. Hann málaði og teiknaði mikið
og alltaf á umbúðapappír og það
sem til féll, eins var hann mjög
næmur að ná andlitsdráttum
þekktra manna og hlustaði á tón-
list gömlu snillinganna.
Það voru ekki ófáar gönguferð-
irnar okkar vestur á Seltjarnarnes
eða út í Örfirisey, og fróðleikur
hans um land og staðhætti er
nokkuð sem ég bý að enn í dag.
Eitt sinn er við komum að eiði
urðum við fyrir áreitni hunds og
varð það til þess að hann þurfti
að bera mig á bakinu yfir mela og
móa, það var fátt sem hann lét
ekki eftir stelpuskottinu.
Hann las mikið og fór mjög vel
með sínar bækur, engu líkara að
þær hefðu allar sál í höndum hans.
Árin liðu og þannig hagaði til 1964
þegar ég stofnaði heimili að ég
flutti ásamt eiginmanni að Seli og
bjó þar í 4 ár og þá lágu leiðir
okkar saman á ný í daglegri
umgengni.
Það veganesti sem frændi gaf
mér í bernsku og gegnum árin er
nokkuð sem hugur minn geymir
alla tíð, og árin munu ekki útmá.
Ég þakka frænda mínum allar
okkar góðu stundir, sem bæði
glöddu og fræddu í senn. Blessuð
séminning frænda míns.
Lovísa Einarsdóttir
+
Móöirmín,
INGIVEIG ÞORSTEINSDÓTTIR,
er látin. Útförin veröur frá Kapellunni í Fossvogi föstudaginn
29. nóvember kl. 13.30.
Fyrir hönd f jölskyldunnar,
Jóhann Axalsson.
t
Eiginkona mín,
ÁSTA BJÖRNSDÓTTIR,
Seljavegi 17,
andaöist25. nóvember sl.
Lárus Magnússon.
+
Systir okkar,
ÁGÚSTA THORBERG,
andaöist 25. nóvember aö Vífilstööum.
Helga, Rannveig og
Magnús Thorberg
+
Systirokkar,
JÓNÍNA STEINUNN JÓNSDÓTTIR,
andaöist 26. nóvember.
Systkínin.

+
Eiginmaöur minn, faöir og tengdafaöir,
HALLDÓR ÓSKAR ÓLAFSSON,
Reynimel 80,
lést í Vífilsstaöaspítala 25. nóvember.
Helena Svanhvít Sigurðardóttir,
Siguröur Ó. Halldórsson, Ester Tryggvadóttir,
Ólafur Ó. Halldórsson, Guörún Ása Brandsdóttir,
Sigríöur Halldórsdóttir, Brynjólfur Guöbjörnsson,
Hrafnhildur Halldórsdóttir, Oddur Gunnarsson,
Bjarni Ó. Halldórsson, Erna Böövarsdóttir
og barnabörn.
+
Eiginmaöur minn, faöir, tengdafaöir og afi,
KRISTJÁN JÓNASSON,
lasknir,
Ásvallagötu 58,
veröur jarösúnginn frá Fossvogskirkju föstudaginn 29. nóvember
kl. 13.30.
Þeim sem vildu minnast hans er vinsamlegast bent á Styrktarsjóö
St. Jósefsspítala Landakoti.
Unnur Jónsdóttir,
Dýrleif Kristjánsdóttir, Karl Grimm,
Stefán Kristjánsson, Ólöf H. Bjarnadóttir,
Guöríóur Kristjánsdóttir,
Kristín Kristjánsdóttir,
Kristján Karlsson.
Þórður Benjamíns-
son frá Hergilsey
Stykkishólmi, 16. nóvember.
I dag var gerð frá kirkju útför
Þórðar Benjamínssonar fyrrum
bónda og athafnamanns frá
Hergilsey á Breiðafirði, en hann
lést í sjúkrahúsinu hér 10. þ.m. 89
ára að aldri fæddur í Flatey á
Breiðafirði 2. ágúst 1896. Foreldr-
ar hans voru Benjamín Jóhannes-
son og Guðríður Sigurðardóttir.
Þórður missti föður sinn 7 ára og
fór þá til vandalausra. Á Auðs-
haugi á Barðaströnd var hann
æskuár sín og þar kynntist hann
konu sinni, Þorbjörgu Sigurðar-
dóttur, og þau giftust 1918. Voru
þá jarðir ekki á lausu og bjuggu
þau fyrstu árin víða og meðal
annars í Arnarfirði.
Þá fengu þau á leigu 7 hundruð
í Hergilsey, þar sem þau bjuggu í
22 ár. Þaðan var svo haldið í Flatey
og þar áttu þau heima í 12 ár og
nytjuðu Hergilsey. Eftir veruna í
Flatey var flutt til Stykkishólms
og þar áttu þau heima æ síðan og
seinast á Dvalarheimilinu. Eftir
að þau komu til Stykkishólms
höfðu þau sumardvöl í Flatey
meðan þrek entist. Þorbjörg og
Þórður eignuðust 16 börn og eru
12 þeirra á lífi og eru afkomendur
þeirra orðnir margir. Þórður var
lifandi trúar maður og gekk í
Hvítasunnusöfnuðinn, áshmt konu
sinni.
Við útförina töluðu trúbræður
hans, Sam og Daniel Glad, Dag-
bjartur Guðjónsson sem komu frá
Reykjavík. Sonur Þórðar, Benja-
mín, flutti kveðjuorð og minntist
föður síns og trúarreynslu hans.
Einnig söng hann ásamt trúsystk-
inum tvo sálma úr Hörpustrengj-
um hvítasunnumanna. Séra Gísli
+
Eiginmaöur minn,
JÓHANN HELGASON,
andaöist í Borgarspítalanum 25. nóvember.
Jóhanna L. Helgason.
+
Ástkær sonur okkar, bróöir og mágur,
STEINAR SKÚLASON,
Kúrlandi 18,
erlátinn.
Útför hans fer fram frá Bústaöakirkju fimmtudaginn 28. nóvember
kl. 13.30.
Erla Vilhjálmsdóttir,
Skúli Jóhannesson,
Vilhjálmur Skúlason,
Unnur Steinsson.
+
Móöir okkar, tengdamóöir, amma og langamma,
KRISTÍN EINARSDÓTTIR,
frá Seyðisfiröi,
sem lóst 18. nóvember, veröur jarösungin frá Fossvogskirkju
fimmtudaginn 28. nóvember kl. 13.30.
Jón örn Ingvarsson, Guóbjörg Guðmundsdóttir,
Ólafur Ingvarsson, Áslaug Þórólfsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Eiginmaöur minn,
SIGMAR BRYNJÓLFSSON,
veröur jarösunginn frá Þjóðkirkjunni í Hafnarfiröi, fimmtudaginn
28. nóvember k1.3 síðdegis.
Esther Jóhannesdóttir.
H. Kolbeins jarðsöng. Kirkjukór-
inn undir stjórn Jóhönnu Guð-
mundsdóttur annaðist sönginn og
Bjarni Lárentsínusson söng ein-
söng.
Ég kynntist Þórði eftir að hann
flutti hingað í Hólminn. Þau kynni
voru öll á einn veg. Þar fór vandað-
ur og traustur maður til orðs og
æðis. Hann sagði mér bæði frá
uppvaxtarárum og eins starfs-
árum sínum. Hann var ekki í vafa
um hvaðan hann hafði styrkinn í
oft erfiðri baráttu. Allt komst
þetta vel af, sagði Þórður. Ég fékk
góðan lífsförunaut sem stóð traust
í hverju okkar átaki. Farsældin
var þvf mikil, góð börn, góð heilsa
og alltaf nægilegt lífsviðurværi.
Hvað þarf maður meira? Hann
minntist dvalarinnar á Auðshaugi
með hlýju og virðingu. Þar nam
hann undirstöðuatriði í dönsku og
þýsku máli, auk venjulegs barna-
lærdóms sem þá var af skornum
skammti og ekki má gleyma bæn-
unum og sálmunum sem voru
uppistöður í lífi hans og oft gripið
til.
Margan fróðleik nam hann líka.
Var vel að sér í sögu lands og
annarra þjóða. Bækurnar sem
honum bárust las hann vel og
mundi. Allur fróðleikur var honum
kær. En umfram allt vissi hann
að það er vandi að vera maður í
viðsjálum heimi, vissi að besta
prédikun var að vanda líf sitt,
standa við orð sín, standa í skilum.
Það var efst í huganum og þannig
kom hann mér fyrir sjónir og þetta
reyndi ég hann.
Ég leit oft til hans í sjúkrastof-
una. Alltaf var hann glaður og
þakklátur. Drottinn er alltaf með
mér, sagði hann einu sinni við
mig, ég fann það svo glöggt. Það
er mín gleði. Og svo var enn minnst
liðinna stunda. Minnst eyjanna
sem voru honum kærar.
Farsælli baráttusögu í þessum
heimi er lokið. Nýr áfangi og þar
sem annars staðar mun hann verða
liðtækur. Með virðingu og þökk
kveðja vinir og samferðamenn
góðan dreng, sem skilur eftir dýr-
mætan arf þeim sem honum
kynntust. Ég þakka góðum vini
einlæga og trygga samfylgd.
Guð blessi hann og ástvini hans.
Arni Helgason