Morgunblaðið - 27.11.1985, Blaðsíða 42

42
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 27. NÓVEMBER1985
tfeemnn
-/ Hvaða. tegurvct cxf hamrí ?"
áster
0

.. .að hughreysta
og hugga.
TM tag US. P»t OB.-MI rtoM* nmnm
•19« Lo» AngMM Tlnn Syndlcat*
n rrr
n wr
tlF $

Húsnæðisvandræðin eru ætíð
hin sömu hér í bænum.
Þetta skaltu éta. Fuglasalinn
sagði að þú værir vitlaus í
hnetur.
HÖGNI HREKKVISI
„EKXI LITA 'A (?A€> SEAt A^issi SOMTU,
HELPUK pA£>,Af? \AP FÁOXa HÓGNA .
Annaö að lesa um of-
drykkju en kynnast henni
Kæri Velvakandi.
Ég gat ekki látið sitja við orðin
tóm eftir að hafa lesið grein Sölv-
ínu Konráðs í Morgunblaðinu 6.
nóvember sl. Þar talar hún um að
mikið hafi farið fyrir starfi SÁÁ.
Guði sé loí að sú starfsemi er
jafn virk og raun ber vitni. Svo
sannarlega hafa margir endur-
heimt geð sitt fyrir tilstuðlan
meðferðarinnar.
Svo segir hún að því miður hafi
talsverður fjöldi ekki náð bata.
Getur sú góða kona haldið fram
að allir sykursjúklingar eða
krabbameinssjúklingar hafi fengið
bata?
Ég held að þessi ágæta kona
skrifi af miklu þekkingarleysi um
ofnotkun áfengis. Það er allt annað
að sjá og lesa á prenti um alkóhól-
ista, eins og þessi kona virðist
hafa gert, en að umgangast þá.
Það getur enginn dæmt um þessi
mál nema að hafa kynnst þeim af
eigin raun.
Ég álít að ofdrykkjan sé mesta
þjóðarbðl okkar og út frá vín-
drykkju fer fólk að nota alls konar
vímugjafa.
Það er rétt að enginn fer nauð-
ugur viljugur í meðferð, enda yrði
þá ekki um bata að ræða. Fólk
þarf að fara með jákvæðu hugar-
fari. Eins er farið með sjúklinga I
geðmeðferð.
Sölvína Konráðs er sálfræðingur
að mennt og vinnur að doktorsrit-
gerð. Ég skora á hana að kynna
sér þau mál sem hún fjallar um
mun betur.
Sjálf er ég ekki áfengissjúkling-
ur en ég er aðstandandi. Mér til
hjálpar eru Al-Anon samtökin.
Þar miðla allir af reynslu sinni og
geta opnað sig hver fyrir öðrum.
Þagnarskylda er um það sem fram
fer á fundum. Ég hvet því alla
aðstandendur alkóhólista að
stunda fundi í Al-Anon hvort sem
þeir eru virkir eða óvirkir.
Að lokum vona ég að Sölvínu
gangi vel með doktorsritgerðina.
Hildur Kristín Jakobsdóttir,
HvolL
Víkverji skrifar
Svipmót Reykjavíkur er að
breytast um þessar mundir.
Þar til ráðist verður i smíði nýrra
vatnsgeyma á Öskjuhlíð verður
hún kollótt. Gömlu hitaveitutank-
arnir eru að hverfa. Þeir hafa verið
einskonar útverðir borgarinnar í
suðri í rúm 40 ár. Hitaveita
Reykjavíkur tók til starfa 1930, og
var i fyrstu notaður jarðvarmi, er
fékkst við boranir við Þvottalaug-
arnar. Boranir hófust að Reykjum
í Mosfellssveit árið 1933, en hita-
veita þaðan var tekið í notkun árið
1943. Þá var fullgerð aðalleiðslan
frá Reykjum, vatnsgeymarnir á
Öskjuhlíð og leiðslur um borgina
að verulegu leyti. Hinn 1. desember
1943 var vatni hleypt í fyrsta hús-
ið, en það var Hnitbjörg, listasafn
Einars Jónssonar á Skólavörðu-
holti. Um áramótin var komið
heitt vatn í 1.300 hús, en í 2.850
hús í desember 1944. Stofnkostn-
aður hitaveitunnar voru þrjátíu
milljónir króna, sem var stórfé á
þeim tíma.
Þess hefur ekki orðið vart, að
neinir þeir, sem hafa friðun húsa
og mannvirkja á stefnuskrá sinni,
hafi talið það af hinu illa, að gömlu
tankarnir hverfa. Er næsta
óvenjulegt að svo mikill friður ríki
um rask af þessu tagi. Mestu skipt-
ir auðvitað, að það, sem í staðinn
kemur, verði með þeim hætti, að
öllum verði til gagns og ánægju.
Varpað hefur verið fram hug-
myndun um, að þarna rísi ekki
eingöngu nýir geymar heldur einn-
ig samkomustaður. Verður fróð-
legt að fylgjast með úrvinnslu
þeirra hugmynda og þeim umræð-
um, sem eiga eftir að verða um
þær.
xxx
• •
Oskjuhlíðin er skemmtilegt úti-
vistarsvæði. Skógurinn í suð-
urhlið hennar hefur dafnað vel og
leggja margir leið sína þangað,
þegar vel viðrar. Eftir að brúin
yfir Kringlumýrarbraut hefur
verið tekin í notkun og umferðar-
þunginn verður meiri á Bústaða-
vegi og Skógarhlíð, þurfa fótgang-
andi vegfarendur að sýna mikla
varúð leggi þeir leið sína úr Hlíð-
unum upp í Öskjuhlíð. Fyrir íbúa
í Suðurhlíðum verða gerð göng
undir Bústaðaveginn. En yfir
Skógarhlíð er aðeins ein merkt
gangbraut, á móts við Valsheimil-
ið, fyrir neðan slökkvistöðina.
Æskilegt er, að strax verði
hugað að því, hvernig tryggja má
þeim, sem vilja njóta gönguferða
í Öskjuhlíð sem öruggasta leið yfir
Skógarhlíð. Það er ófært að þessi
prýðilegi útivistarstaður verði
girtur af með bílum, ef þannig má
að orði komast.
xxx
Nýlega voru stofnuð hér samtök
undir nafninu Frjálsir veg-
farendur. Markmið þeirra er að
berjast á móti ofurvaldi einkabíls-
ins. Á stofnfundinum kom fram,
að einkabillinn sé ein tilbúna þarfa
neyslusamfélagsins. Var jafnvel
litið á hann sem tæki einhverra
afla, er telja sér hag af því að stía
fólki í sundur. Fátt hefur þó líklega
gert fólki auðveldara að rækta
náin kynni, þrátt fyrir fjarlægðir,
en einmitt einkábíllinn. Það er
rétt, að oft sitja ekki margir í
hverjum bíl, þegar farið er á milli
staða, en í flestum tilvikum nota
menn bílinn til að fara til fundar
við einhvern eða sinna erindum á
skömmum tíma, og fá þannig
meira tóm en ella til að umgangast
aðra.
Undir hitt skal tekið með for-
svarsmönnum Frjálsra vegfar-
enda, að ástæðulaust er að láta
bílinn hafa algjöran forgang, þeg-
ar mönnum eru lagðar lífsreglurn-
ar í umferðarmálum. Á nýkynnt-
um hugmyndum um skipulag
Kvosarinnar í Reykjavík sést, að
ríkulegt tillit er tekið til annarra
en bílsins. Framkvæmdir á Þórs-
götu og neðst á Laugavegi benda
til hins sama.
Því verður ekki á móti mælt, að
stjórnvöld á íslandi hafa lagt sig
fram um að hamla gegn einkabíl-
ismanum, ef litið er til hinna háu
opinberu gjalda, sem lögð eru á
nýjar bifreiðir og eldsneyti. Það
virðist hins vegar gilda hið sama
um bensínið og áfengið, að það er
notað, hvað sem það kostar.