Morgunblaðið - 29.12.1985, Blaðsíða 32

32
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 29. DESEMBER 1985
Sunnudagurá
PRINSESSUEYJUM
Ég sit á útikaffihúsi á
Heybeli Ada og sötra te
og horfi á eyjarskeggja
í sunnudagsgöngu eftir
hafnargarðinum. í hvert
sinn sem ferjurnar koma
öslandi frá Istanbul eða
hinum Prinsessueyjun
um fer kliður um hópinn
og allir streyma út að
bryggjustúfnum til að
horfa á. Hver ætli sé að
koma og hver ætli sé að
fara? Og hvers vegna?
Kettirnir biðu á Burgaz eftir að bátar kæmu að landi.
Sunnudagsganga á Heybeli Ada.
Það virðist æði forvitni
legt rannsóknarefni. Á
næsta borði sitja eldri
hjón og tala bæði í einu,
en konan hefur vinning
inn enda grísk, hún talar
með þessum skræka
raddblæ sem smýgur
nánast í gegnum merg
og bein. Og má auðvitað
venjast eins og öðru.
Prinsessueyjar eru
tyrkneskar smáeyjar
og ferjurnar fara frá
Galatabrúnni í Istan-
bul og siglingin til
eyjanna tekur varla klukkutíma.
Mér skilst að eyjarnar séu sam-
tals níu, en fjórar eru byggðar.
Þetta eru ljúfar og litlar eyjar,
sjávarloftið sem leikur um þær er
tært og hressandi og maður kann
enn betur að meta það eftir að
hafa verið nokkra daga í Istanbul.
Istanbul er menguð, óskipulögð og
ruglingsleg, umferðin ólýsanleg og
mannmergðin þvílík að varla verð-
ur til neins jafnað. Og Istanbul er
sömuleiðis heillandi borg, sem
kallar á mann aftur hvað eftir
annað hafi þar verið gert meira
en tylla niður tá. Mér er farið að
ganga betur að rata um Istanbul
nú orðið, að minnsta kosti svona
þau hverfi sem eru næst mið-
borginni.
Fyrsta Prinsessueyjan er Kinali
Ada. Hún er sýnu frumstæðust,
enda leggja ekki margir ferða-
menn leið sina þangað. Þó er
nokkuð um það að Istanbular leigi
sér hús hér yfir sumartímann, en
langtum meira á hinum eyjunum.
Eftir að hafa ráðgazt við vin-
gjarnlegan lögregluþjón um, hvað,
væri helzt að skoða á Kinali Ada,
lagði ég af stað upp snarbrattan
stíg, þar til komið er hæst á eyj-
una. Þar stendur lítil grískorþó-
doks kirkja, sem mig langar að
skoða. Því miður var allt lokað. í
garðinum voru hestar og geitur á
beit. Gróðurinn er ekki tilkomu-
mikill en hlýr og mjúkur og í
fjarskanum sér í vínekrur. Lífið
var allt í hálfgildings hægagangi
hér, en þó fann ég te-búð og fékk
mér hressingu. Þar var allt fullt
af skeggjuðum og dökkbrýndum
karlmönnum. Þeir spiluðu eða lásu
blöð sumir. Flestir horfðu í gaupn-
ir sér. Konur sáust hvergi, þær
hafa sjálfsagt verið að undirbúa
sunnudagsmatinn.
Yfir Burgaz er meiri heims-
borgarablær, enda sótt meira af
ferðamönnum. Þar veitti ég at-
hygli að mörg hús eru í endur-
byggingu, en fleiri þó að hruni
komin. Þessi hús eru komin til ára
sinna og vernduð með stjórnarlög-
um, en svo verður kannski undir
hælinn lagt hvenær verður ráðizt
í framkvæmdir. Á bryggjunni voru
nokkrir aldurhnignir menn með
ennþá eldri hross, beitt fyrir virðu-
legar kerrur til að fara með gesti
í skoðunarferð.
Skoðunarferðin stóð í klukku-
tíma og kostaði 280 krónur. Ekki
var þó víða farið yfir en ferðin
gekk hægt. Þegar út úr þorpinu
kom voru vegleysur slíkar að ég
hafði mestar áhyggjur af því að
hestar og vagn yltu á hliðina.
Ferðafélagar mínir, þeir Radi og
Erden, sögðu að áður en ferða-
menn kæmu að vori myndu þessir
vegir verða lagfærðir og ekki
vanþörf á.
Á leiðinni til Kalapazan Kaya
nyrst á eynni „ókum“ við fram á
bandarísk hjón sem voru úti að
skokka í blíðunni. „Við erum að
fara í búðina," sögðu þau og hlógu
dátt svo að ég slóst í för með þeim
í búðina. Krambúð á íslandi á
síðustu öld hefur sjálfsagt verið
eins og stórmarkaður hjá litlu
búðinni þeirra á Burgaz. En þau
léku á als oddi og sögðu að þau
hefðu komið hingað fyrir tveimur
mánuðum. „Við ætluðum að vera
í viku á Kinali Ada,“ sögðu þau.
Tóku sér fcrð á hendur yfir til
Burgaz og ákváðu að setjast þar
að um stund. Leigðu sér lítið hús
með miklum þægindum, bæði elda-
vél og rennandi vatni og borga 20
dollara fyrir á mánuði. Verðlag
yfir sumarið er miklu hærra.
„Kannski verðum við hér til vors,“
sögðu þau og bættu við að þau
vildu fara áður en allt fylltist af
ferðamönnum. „Við höfum ekki
borðað hamborgara nema fyrstu
dagana og við erum meira að segja
farin að drekka raki með hádegis-
matnum."
Beðið eftir farþegum á Burgaz.