Morgunblaðið - 29.12.1985, Blaðsíða 38

38
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 29. DESEMBER1985
%
*
t
Konan mín,
KARÍTAS GRÍMSDÓTTIR,
Miðtúní 21,
andaöist 17 þ.m. Jaröarförin hefur fariö fram.
Jón Högnason.

t
Móðir okkar, tengdamóðir og amma,
HILDUR VIGFÚSDÓTTIR HJALTALÍN,
Laugateígí 17,
lóst í Landspítalanum sunnudaginn 22. desember. Útför hennar
veröur gerö frá Laugarneskirkju föstudaginn 3. janúar kl. 13.30.
Anna Gunnarsdóttir,
Vigfús Gunnarsson,
Óskar H. Gunnarsson, Unnur Agnarsdóttir,
Gunnhildur Óskarsdóttir, Agnar Óskarsson.
t
Eiginmaöur minn, faðir okkar, tengdafaöir og sonur,
JÓN KRISTINSSON
verkstjóri, Otrateigi 52,
sem andaöist 24. desember, verður jarösunginn frá Laugarnes-
kirkju fimmtudaginn 2. janúar kl. 15.00. Blóm vinsamlegast afþökk-
uö en þeim sem vildu minnast hans er bent á Krabbameinsfél. isl.
Guörún Hjaltadóttir,
Helga Jónsdóttir, Ástvaldur Kristinsson,
Lúövík Hjalti Jónsson,
Kristinn Rúnar Jónsson, Svava M. Ingvarsdóttir,
Kristinn Jóhannesson.
t
Eiginkona mín og móöir okkar,
KRISTBJÖRG EGGERTSDÓTTIR,
Grenimel 2,
sem lést 19. desember veröur jarösungin frá Neskirkju mánudag-
inn 30. desember kl. 13.30.
Albert Erlíngsson,
Auöur Albertsdóttir,
Kristín Erla Albertsdóttir,
Erna Albertsdóttir.
Faöir minn, tengdafaöir og afi. h
PÉTUR JÓHANNSSON,
Bjarkargötu 14,
lóst í Borgarspítalanum 23. desember. Jaröarförin fer fram frá Fríkirkjunni í Reykjavík 30. desember kl. 13.30.
Fyrir hönd ættingja og vina.
Sigríður Pétursdóttir, Kjartan Georgsson,
Pótur Kjartansson, Georg K jartansson,
Margrét Kjartansdóttir, Egill Bergman.
t
Alúöarþakkir fyrir vinsemd og virðingu sýnda minningu systur
okkar,
ÁGÚSTU THORBERG.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Vífilsstaða fyrir frábæra umönnun.
Helga, Rannveig og Magnús Thorberg.
t
Hjartanlegar þakkir sendum viö öllum þeim, sem sýndu okkur
samúö, hlýhug og vinarþel vegna andláts
ÓLA ANTONS BIELTVEDT
fyrrverandí yfirskólatannlæknis.
Guöný Jónsdóttir Bieltvedt,
börn, tengdabörn og barnabörn.
Verslunin verður lokuð mánudaginn 30.desember frá kl.
13.00 vegna útfarar KRISTBJARGAR EGGERTSDÓTTUR.
Verslunin Veiðimaðurinn.
Minning:
Halldóra Sveinsdótt-
ir hjúkrunarfrœðingur
Fædd 29. september 1919
Dáin 19. desember 1985
Hún Dóra er dáin. Alltaf kemur
dauöinn manni að óvörum, þó að
hann geri boð á undan sér. Mig
setti hljóða við fregnina um andl-
áthennar, og að mér sótti fjöldi
minninga, flestallar fagrar, en
sumar dapurlegar, því „sorgin
gleymir engum", en um þær má
segja, að Halldóra óx í raunum
sínum.
Halldóra var sönn hjúkrunar-
kona af guðsnáð, gaf styrk þeim
sem á þurftu að halda. Það reyndi
ég sjálf fyrir nokkrum árum.
Hún var fædd 29. september
1919 að Arnardal í Eyrarhreppi,
Norður-ísafjarðarsýslu, dóttir
hjónanna Hólmfríðar Sigríðar
Kristjánsdóttur og Sveins Sigurðs-
sonar bakara á ísafirði, síðar út-
vegsbónda í Arnardal. Hún lauk
tveggja ára námi í Héraðsskólan-
um að Núpi og Húsmæðraskólan-
um að Laugalandi í Eyjafirði.
Síðan fór hún í Hjúkrunarskóla
íslands og lauk þaðan námi 1948.
Eftir það stundaði hún hjúkrunar-
störf alla tíð þegar heilsa hennar
leyfði.
Ég veit ekki hve mörg systkini
hennar voru, kynntist aðeins Sig-
urði bróður hennar sem fórst með
Goðafossi hér við land á stríðsár-
unum. Hann var drengur góður.
Við vorum 16 saman í Hjúkruna-
rskólanum fyrir 40 árum. Margt
hefur breyst sem vænta má á jafn-
löngum tíma. Dóra er sú fyrsta
sem flytur yfir móðuna miklu. Er
ég sannfærð um að vel hefur verið
tekið á móti henni.
Ég bið góðan Guð að styrkja
Guðmund eiginmann hennar, syn-
ina Hörð og Svein og dóttursoninn
Guðmund, sem hún gekk í móður-
stað við sviplegt fráfall einkadótt-
ur þeirra, Sigríðar. Öllum öðrum
vandamönnum votta ég innilega
samúð.
Gunnhildur Eiríksdóttir
HinnA 19. desember sl. lést í
Borgarspítalanum í Reykjavík eft-
ir fremur skamma en erfiða sjúk-
dómslegu, Halldóra Sveinsdóttir,
hjúkrunarfræðingur.
Halldóra fæddist í Arnardal við
ísafjarðardjúp 29. september 1919,
dóttir hjónanna Hólmfríðar
Kristjánsdóttur og Sveins Sigurðs-
sonar, útvegsbónda. Halldóra var
fjórða elsta barn átta barna er
Hólmfríður og Sveinn eignuðust,
en auk þess átti hún tvö hálfsyst-
kini. Sveinn var tvíkvæntur. Fyrri
konu sína, Viktoríu, missti hann
eftir aðeins þriggja ára sambúð.
Á þeim árum er Halldóra var á
skólaskyldualdri, taldist Arnar-
dalur til fremur afskekktra
byggða. Naut hún þá sem í flestu
framsýni og dugnaðar foreldra
sinna, sem beittu sér mjög fyrir
úrbótum á sviði menntunar barna
í Arnardal. Komu þau Sveinn og
Hólmfríður því til leiðar að hafin
var barnafræðsla í héraðinu.
Lögðu þau til húsnæði á heimili
sínu, þar sem kennsla fór fram
fyrst um sinn. Síðar beittu þau sér
fyrir því að reist var skólahús á
staðnum.
Halldóra lauk því almennu
skyldunámi í heimabyggð sinni.
Var síðan við nám í tvo vetur í
Héraðsskólanum Núpi í Dýrafirði
og síðan einn vetur við Húsmæðra-
skólann á Laugalandi í Eyjafirði.
Að því búnu hélt hún til Reykja-
víkur og réðst til starfa við
Landspítalann. En hugur hennar
stefndi til frekara náms. Hóf hún
fljótlega nám við Hjúkrunarskóla
íslands og lauk prófi frá þeim
skóla vorið 1948. Að námi loknu
starfaði hún m.a. við Sjúkrahús
Akraness og Kópavogshælið, en
réðst til Borgarspítalans árið 1961.
Þar starfaði hún meira og minna
þar til hún hóf störf í Sunnuhlíð,
dvalarheimili fyrir aldraða í Kópa-
vogi.
Halldóra giftist árið 1948, Guð-
mundi Sigurjónssyni, brunaverði á
Keflavíkurflugvelli. Áttu þau
heimili lengst af í Kópavogi. Þau
Halldóra og Guðmundur eignuðust
þrjú börn, Hörð, forstjóra flug-
félgsins Ernir á Isafirði, kvæntur
Jónínu Guðmundsdóttur, Sigríði,
er fórst ásamt eiginmanni sínum,
Ingimar Davíðssyni, í flugslysi
árið 1973. í því hörmulega slysi
fórst einnig bróðir Ingimars, Sig-
urður Davíðsson, ásamt eiginkonu
sinni, Jórunni Davíðsdóttur.
Þriðja barn Halldóru og Guð-
Guörún Axels-
dóttir — Minning
Mánudaginn 30. desember kl.
10.30 verður Guðrún Axelsdóttir,
sem lést í Landspítalanum 23.
desember, borin til hinstu hvíldar
frá Fríkirkjunni í Reykjavík.
Guðrún fæddist 20. júlí 1922 á
Neskaupstað, dóttir Axels Ár-
manns Þorsteinssonar frá Nes-
kaupstað og Rakelar Guðmunds-
dóttur. Rakel og Axel eignuðust
tvær dætur Guðrúnu og Helgu.
Rakel föðursystir mín, sem nú er
ein núlifandi fimm systkina frá
Junkargerði í Höfnum, fluttist
með dætur sínar til Reykjavíkur
þegar Gunna var aðeins eins árs
gömul.
Guðrún sem alltaf var kölluð
Gunna, ólst upp hjá móður sinni,
sem alla tíð með sínum alkunna
dugnaði var fyrirvinna dætra
sinna. Mitt bernskuminni segir
mér svo, að bræður hennar tveir
hafi miðlað henni af sínu. Þannig
man ég frá barnsárum mínum
fyrst eftir Rakel og dætrum henn-
ar í litlu húsi á Laugavegi 147, húsi
sem yngri bróðir hennar, Ingólfur,
átti. Þar bjuggu líka afi okkar og
amma. Við Gunna dvöldum oft
langtímum saman hjá afa og
ömmu. Bæði áttum við það sameig-
inlegt að bera nöfn þeirra.
Gunna frænka sem var glæsileg
stúlka og vel greind var sjö árum
eldri en ég. Hún var vel látin af
öllum sem hana þekktu. Hún var
í miklu áliti hjá foreldrum mínum
og fjölskyldu Ingólfs. Báðar þessar
fjölskyldur tóku henni opnum
örmum þegar hún þurfti á aðstoð
að halda vegna veikinda hennar
en sá kross var á hana lagður að
ganga með þann sjúkdóm sem kom
og fór en ágerðist með aldrinum,
sjúkdóm sem læknavísindin ráða
eki við og sem að síðustu leiddi til
dauða hennar. Gunna giftist Ólafi
Sigurjónssyni bifreiðastjóra 24.
desember 1941. Þeim auðnaðist að
eignast þrjú mannvænleg börn og
átta barnabörn. Börn þeirra eru
Rakel Sjöfn, gift Tómasi Tómas-
syni, Sigurjón, kvæntur Margréti
Einarsdóttur og Guðmunda, gift
Sævari Gestssyni. Þau geyma
minningu um góða móður, tengda-
móður og ömmu.
Hinn hæðsti höfuðsmiður sem
gaf okkur lífið, gaf okkur líka áheit
um dauðann sem lausn kvala okkar
og betra og fullkomnara tilveru-
stig, að því jarðneska loknu. Er
það ekki gott tákn þess að þessi
elskulega frænka mín var kvödd
frá okkur yfir á æðra stig í hið
eilífa Ijós, einmitt nú þegar við
fögnum komu frelsarans, sem bar
mundar er Sveinn Pálmi, kvæntur
Huldu Valdimarsdóttur.
Eftir fráfall Sigríðar tóku
Halldóra og Guðmundur 7 ára son
hennar, Guðmund Geir, frá fyrra
hjónabandi, í fóstur og hefur hann
dvalið upp frá því á heimili þeirra.
Svo annt lét Halldóra sér um
uppeldi dóttursonar síns að hún
hvarf um þriggja ára skeið frá
hjúkrunarstörfum til þess að geta
helgað sig ummönnun barnsins.
Hjúkrunarstarfið tekur til
flestra þátta daglegs lífs okkar, svo
mjög sem líf okkar tengist heil-
brigði og hollustu. Það er með
sönnu sagt, að megineinkenni
þeirra sem finna hjá sér köllun til
hjúkrunarstarfa sé rík umhyggja
fyrir meðbræðrunum, skilningur,
þolinmæði og fórnfýsi. Þetta hafði
Halldóra frænka í ríkum mæli til
að bera. Hún gat jafnframt verið
einbeitt í skoðunum og haldið þeim
fast fram, ef hún áleit að um heill
og velferð sjúklinga þeirra sem
hún annaðist væri að ræða. Hall-
dóra var trúuð kona og fann í trú
sinni styrk í starfi og á stundum
erfiðleika. Hún var glaðlynd og var
alltaf ánægjulegt að hitta hana í
hópi ættingja og vina. Áður en að
endalokum dró, gerði hún sér af
æðruleysi fulla grein fyrir því
hvert stefndi.
Útför Halldóru fer fram frá
Fossvogskirkju mánudaginn 30.
þ.m.
Fyrir hönd frændfólksins frá
Hnífsdal eru Guðmundi, börnum
og öðrum ættingjum og venslafólki
fluttar innilegar samúöarkveðjur.
Þorvarður Alfonsson
okkur hið eilífa ljós og sannleikann
um tilveru okkar.
Þær minningar sem hún skilur
eftir hjá okkur eru bjartar og
fullar af mannlegum kærleik.
Aldraðri móður, systur, eigin-
manni, börnum og barnabörnum
var hún góð. Þá á ég aðeins góðar
minningar um hana, ég þakka
henni af alhug þá tryggð og vin-
áttu sem hún veitti mér, sem best
kom fram er ég langtímum dvald-
istásjúkrahúsum.
Þá sendi égykkur öllum ættingj-
um hennar mínar dýpstu samúðar-
kveðjur.
Gunnar G. Einarsson