Morgunblaðið - 26.01.1986, Blaðsíða 22

22
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 26. JANÚAR1986
+
•k
1
Há og grönn, litfríð og
ljóshærð, birtist hún í
dyrunum. Baldvin Jóns-
son, umboðsmaður
hennar, var í fylgd með henni.
Hann ók farangrinum sem bleikur
blómvöndur stóð upp úr. Það var
ekki um að viilast að Hófí var
mætt á staðinn. Iseli bauð hana
velkomna, gaf henni bleikan blóm-
vönd til viðbótar við þann sem hún
hafði fengið í Amsterdam og öll
hersingin hélt af stað til Bern með
jámbrautarlest.
Herramir buðust til að bera bláa
tösku fyrir fegurðardrottninguna
en hún afþakkaði það og ríghélt í
handfangið. Seinna kom í ljós að
„ferðakóróna" Ungfrú heims var í
töskunni og mennimir margbáðu
Hólmfríði afsökunar á að hafa gerst
svo djarfír að bjóðast til að bera
hana. „Ég hafði ekki hugmynd um
að kórónan væri í töskunni," sagði
Iseli og var allt að því miður sín
yfir mistökunum.
Iseli þessi rekur ferðaheildsölu í
Sviss og sérhæfir sig í íslandsferð-
um. Honum fannst tilvalið að fá
Hólmfríði á ferðakaupstefnu í Bem
til að vekja athygli á Islandi og fékk
Gugerii á skrifstofu Flugleiða í
Ziirich til að taka þátt í kostnaðin-
um með sér. Það kostar rúmar
120.000 ísl. kr. að fá Ungfrú heim
til að vinna dagsverk og fyrsta
flokks uppihald og ferðakostnaður
bætist ofan á það. En Iseli tókst
að vekja áhuga fjölmiðla á komu
Hólmfríðar til Sviss og hann er
sannfærður um að kostnaðurinn
borgaði sig.
Fréttamann sjónvarpsins langaði
til að gera þátt um Hólmfríði Karls-
dóttur, stúlkuna sem er Ungfrú
heimur, og taldi víst að hún væri
önnur persóna í hversdagsbúningi
en í gervi fegurðardrottningarinnar.
Hann vildi ólmur fá að taka mynd
af henni á meðan hún væri að mála
sig. Hann vildi sýna fólki hvemig
Hólmfríður farðar sig til að verða
enn fallegri en hún er af náttúmnn-
ar hendi. En Hólmfríður tók það
ekki í mál. Hún lætur ekki vaða
þyrptlst
að Hólmfríðl
þar sem hún kom
fram.
ofan í sig og tekur skyldur sínar
augsýnilega alvarlega. „Mér finnst
að þær stúlkur sem eru valdar
Ungfrú heimur eigi að vera vel til
hafðar og huggulegar þegar þær
koma fram. Eg yrði til dæmis
hneyksluð ef ég sæi einhveija aðra
stúlku sem hefði titilinn eins og
dmslu og illa til hafðar niðri í bæ.“
Og Baldvin reyndi að útskýra fyrir
manninum að það væri enginn
munur á Hólmfríði og Ungfrú
heimi, Hólmfríður héldi áfram að
vera hún sjálf eftir að hún málaði
sig og setti upp kórónuna. Sjón-
varpsmaðurinn fékk sér rauðvín og
jafnaði sig á ósigrinum. Hólmfríður
lofaði að skokka fyrir myndavélam-
ar daginn eftir. Hún hafði sýnt
ákveðni en samvinnuþýðni og álitið
á stúlkunni jókst í jámbrautarvagn-
inum.
„Vá vá!“ sögðu
Svissararnir
Það fer ekki framhjá neinum að
einhver frægur er á ferð þegar sjón-
varpstökumenn em með í ferðinni.
Fólk á leiðinni heim úr vinnunni,
tók eftir Hólmfríði þegar það var
skundað með hana á Schweizerhof,
annað fínasta hótelið í bænum. Það
góndi á hana og velti fyrir sér hver
þetta væri. Ein kona sagði að þetta
væri örugglega kvikmyndaleikkona
og þar við sat.
Hólmfríður fékk að hvíla sig en
fylgdarliðið fundaði og ráðskaðist
með tíma hennar. Daginn eftir átti
hún að gefa fjögur blaðaviðtöl, eitt
útvarpsviðtal og skokka fyrir sjón-
varpið auk þess að koma fram á
Von var á fegurstu
konu heims og mót-
tökuliðið á flugvellin-
um í Ziirich var orðið
órólegt. Hvert glæsi-
kvendið á fætur öðru
kom út úrtollinum.
Beat Iseli og Richard
Gugerli, þeirsem
stóðu fyrir því að fá
Hólmfríði Karlsdóttur
til Sviss, kipptust við
f hvert sinn og spurðu:
„Er þetta hún? Er
þetta hún?“ Sjón-
varpsmenn voru ívið-
_______bragðsstöðu og
kveiktu tvisvar of
snemma á Ijósunum.
En óróinn var óþarfur.
Það leyndi sér ekki
þegar llngfrú heimur
birtist.
ferðakaupstefnunni. Baldvin sætti
sig við þetta og samþykkti að borða
„ostafondú" um kvöldið.
Hófí var spurð hvort hún vildi
„fondú“. Hún var til í að borða
það. En henni brá í brún þegar
franskbrauð og fullur pottur af
bræddum osti var borinn á borðið.
Hún átti von á að fá „kjötfondú"
og fannst „ostafondúið“ frekar
vont. Þá var hún látin smakka
„raclette", annan svissneskan osta-
rétt, og hún var farin að halda að
Svisslendingar borðuðu ekkert
annað en ost. Þegar kom að eftir-
réttinum lyftist á henni brúnin og
hún fékk vanilluís með þeyttum
rjóma og heitri súkkulaðisósu. Hún
drakk kók með matnum, fussaði
við léttu víni og bjór og er ein af
þessum heppnu sem geta borðað
það sem þeim sýnist án þess að
þurfa að hafa eilífar áhyggjur af
línunum.
Svo var farið á „diskótek". Herr-
amir buðu henni upp og kannski
dansar Hólmfríður alltaf af sér
hitaeiningamar. Það var þröngt á
dansgólfínu eins og vera ber, mús-
íkin og ljósin voru góð en fólkið var
allt háalvarlegt á svipinn. Það
dansaði eins og það væri skylda
þess og virtist ekki hafa neina
ánægju af því. Hófí tók eftir þessu
og reyndi að fá fólkið í kringum
sig til að brosa. Tveir „gæjar" stóð-
ust ekki bros hennar og brostu á
móti en litu svo hálfskömmustulegir
hvor á annan. Þýskumælandi Sviss-
lendingar eru frægir fyrir margt
annað en létt og skemmtilegt skap.
Sjónvarpsupptökumennimir
Dansað
af kraftl f dlskóteki
íZarich.
kveiktu sín ljós og athygli beindist
að fegurðardrottningunni. „Hver er
þetta?" spurði ung stúlka. „Miss
World," var henni sagt. Hún rak
upp óp, rauk í burtu og náði í vin-
konu sína til að sjá undrið. „Er hún
svissnesk?" spurði hún. „Nei, ís-
lensk." „íslensk?" endurtók hún og
horfði furðulostin á Hólmfríði.
Tveir myndarlegir strákar úr ít-
alska hluta Sviss vildu fá mynd af
sér með Ungfrú heimi eftir að hún
skrifaði í gestabók staðarins. Þeir
vora yfír sig hrifnir af henni og
heyrðu ísland nefnt í fyrsta skipti
á ævinni. Nú vita þeir hvar það er
og sögðust endilega vilja komast
þangað ef konur eins og Hólmfríður
Ferskur fískur
er ekki fítandi
Hólmfríður Karlsdóttir
kynnti ísland í Sviss