Morgunblaðið - 26.01.1986, Blaðsíða 46

hópur af indverskum konum í sér-
trúarsöfnuði og segjast alltaf vera
að biðja fyrir pabba mínum. Hvað
eftir annað fékk ég kveðjur til
pabba, og ég vissi ekki til þess að
þeir þekktu hann pabba þama niðri
í Afríku. Ein sagði: „We don’t like
your father’s politics but we love
him as a person." Faðir minn hefur
auðvitað aldrei verið í stjómmálum.
Loks skýrðist málið. Ljósmyndari
kom að máli við mig, kvaðst eiga
fullt af myndum af mér til sölu og
sýndi mér myndimar. Viti menn,
vom ekki þaraa 20 ljósmyndir af
Maureen Reagan. Við emm í sjálfu
sér ekkert líkar, en hún er eins og
við af írsku bergi brotin, sem kunn-
ugt er, og í sannleika sagt hélt ég
fyrst þegar ég sá hana að hún
væri íslensk. Þama rann upp fyrir
mér að við emm allar eins í augum
þeirra dökku, rétt eins og okkur
finnst þær hverri annarri líkar.
*
Attum tromp -
kvenforseta
„í upphafí ráðstefnunnar fluttu
formenn sendinefndanna ræður sín-
ar. Sem dæmi um það hve þung-
lamaleg ráðstefna af þessari stærð
er, má nefna að það tók 9 daga
frá morgni og oft fram undir mið-
nætti fyrir allar sendinefndinar að
halda sínar ræður og var þó mjög
hart gengið eftir því að engin ræða
' væri fleiri en 1760 orð og tæki 15
mínútur í flutningi. Við vomm svo
heppnar að ég flutti okkar ræðu
strax á fyrsta degi, en þann dag
vom einmitt flestir viðstaddir þar
sem von var á ræðum Maureenar
Reagan fyrir hönd Bandaríkjanna
og frú Papandreaus fyrir Grikkland.
Við höfðum þá rós í hnappagatinu
að eiga kvenforseta, eina þjóðin í
heiminum. Þótt þama töluðu fræg-
ar konur úr heimsfréttunum, svo
sem frú Mubarak frá Egyptalandi,
V mágkona Castros frá Kúbu og fyrsti
og eini kvenráðherrann frá Sviss auk
þeirra sendinefndarformanna sem
fyrr var getið, þá má segja að okkar
forseti hafi rétt einu sinni sigrað án
þess að vera á staðnum. Þegar ég
í upphafí sá að farið var að lesa
skejrti hafði ég skjót viðbrögð, náði
símasambandi heim og skeyti til
ráðstefnunnar var komið frá forseta
fslands eftir hálftíma. En svo ætlaði
ég ekki að fá að lesa það. Sagt að
17 væm á undan mér og mælenda-
skrá lokað, en ég sagði þeim að ég
væri sú eina sem hefði raunvemleg
skilaboð frá lýðkjömum kvenfor-
seta til ráðstefnunnar. Á eftir
hafði BBC viðtal við mig þar sem
• ég var m.a. spurð að því hvemig
væri að vera fulltrúi lítils lands, sem
4000 fulltrúar risu úr sætum sínum
til að klappa fyrir. Og sannleikurinn
er sá að þetta var í fyrsta skiptið
sem fagnaðarlætin urðu svona
almenn. Þama var tákn sem öll
lýðræðisríki geta sameinast um á
var 10 mfnútna viðtal við mig um
konur á íslandi og það endurtekið
seinna. Svo við máttum vel við una.“
Ógleymanleg safari-
ferð
Eftir að ráðstefnunni lauk fóm
allar konumar frá íslandi í safari-
ferð, sumar eyddu þar sumarleyfinu
sínu. Eiginmenn Sigríðar, Estherar
og Guðríðar komu til móts við þær
og öll fóm þau í þriggja vikna ferða-
lag saman. Ógleymanlega safari-
ferð þar sem þau sáu mikið af dýr-
um Afríku. María og Gerður dvöld-
ust líka nokkum tíma í landinu eftir
ráðstefnuna og skoðuðu sig um.
En hver er niðurstaðan af þessu
öllu saman. Sigríður Snævarr bend-
ir á að með því einu að svara spum-
ingalistunum sem sendir vom til
þjóðanna á undan hafi stjómimar
strax verið settar upp að vegg. Þá
þegar varð ljóst að það fylgir þátt-
töku í samfélagi sameinaðra þjóða
að gera grein fyrir því hvemig
málefnum kvenna er háttað í lönd-
unum. Og hún minnist Uganda-
kvennanna, sem settust að henni í
boðinu hjá Obote og sögðu: Þið
emð að tala um að nú sé að ljúka
kvennaáratug Sameinuðu þjóð-
anna. En hvað um okkur, sem
misstum af næstum öllum áratugn-
um, allan tímann sem Idi Amin
stjómaði Uganda. Við emm rétt
að byija.
En hvað um okkur, á íslandi?
„Við fundum það vel í samanburðin-
um hve fáar konur em í áhrifastöð-
um á íslandi, þótt svona margar
konur séu úti á vinnumarkaðinum.
Við eigum engan kvensendiherra,
engan ráðuneytisstjóra og engan
kvenbankastjóra og ekki einu sinni
staðgengil ráðuneytisstjóra sem er
kona, engin fslensk kona er formað-
ur stjómmálaflokks. Við eigum
raunar ekki heima í hópi lýðræðis-
ríkjanna sem við gjaman mælum
okkur víð hvað þetta snertir. Þetta
blasir við á slfkum vettvangi."
Að lokum sagði Sigríður Snæv-
arr „Mér fínnst þessi aðgerð sam-
einuðu þjóðanna — að stofna fyrst
til kvennaársins og síðan að standa
að öllum kvennaáratugnum geysi-
lega vel heppnuð. Það er yfirlýst
markmið Sameinuðu þjóðanna að
stuðla að friði og hugmyndin að
baki stofnunar samtakanna var sú
að leiða fólk saman úr öllum heims-
homum og gefa þvf tækifæri til að
horfast í augu við þá staðreynd að
mörgum vandamálum svipar saman
þótt í fjarlægum heimshomum sé
og oft er hægt að leita sameiginlega
að lausn þeirra. En þótt kvennaára-
tug Sameinuðu þjóðanna sé lokið,
þá er enn ærið verk að vinna. Eigum
við ekki að stefna að því að kvenna-
ráðstefna Sameinuðu þjóðanna árið
2000 til að gera upp hvemig hefur
miðað þangað til verði haldin á ís-
landi?"
Viðtal: Elín Pálmadóttir
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 26. JANÚAR1986
Sífellt var verið að taka Sigriði frá íslandi fyrir
Maureen dóttur Reagans Bandaríkjaforseta, enda
er hún af irskum ættum. Og sýndi það að dökku
konunum finnst þær hvitu hver annarri likar, engu
siður en okkur finnst þær líkar.
Sigriður Snævarr flytur ræðu sína fyrir hönd fs-
lands á fyrsta degi kvennaráðstefnunnar.
kvennaráðstefnu. Þegar ég sagði
söguna af fímm ára dóttur vinkonu
minnar, sem sagði þegar hún sá
einhvem forseta í sjónvarpinu:
Abbababb, karlforseti! þá vakti það
mikinn fögnuð.
„Á fyrsta degi var skipað í nefnd-
ir. Guðríður tók að sér að vera
fulltrúi íslands í Norðurlandanefnd-
inni, en sjálf sat ég í Plenum eða
allsheijamefnd. Vinnuálagið var
gífurlegt, fundir allan daginn og
oft fram á kvöld. Á morgnana bár-
um við okkur saman við Norður-
landafulltrúana og einnig sátum við
samráðsfundi með Vesturlöndum.
Þetta var semsagt mjög ströng
vinna."
Norðurlöndin höfðu með sér góða
samvinnu, bæði að undirbúningi
ráðstefnunnar, svo og að tillögu-
gerð og afstöðu til mála í atkvæða-
greiðslum meðan á ráðstefnunni
stóð. í ræðum sendinefnda Norður-
landa var lögð áhersla á mismun-
andi þætti jafnréttismála, enda af
nógu að taka. En sameiginlega var
í málflutningi sérstök áhersla lögð
á mikilvægi starfs fijálsra félaga-
samtaka að málefnum kvenna. Við
Norðurlandaþjóðimar gripum hvert
tækifæri til að lofa óformlegu
kvennaráðstefnuna FORUM 85,
sem haldin var um svipað leyti og
hin formlega. Þar fóm fram mun
Einn fulltrúinn á kvennaráðstefnu SÞ vegna loka
kvennaáratugarins.
fijórri skoðanaskipti um málefni
kvenna í þúsund smánefndum, en
þar var tilgangurinn einungis að
skiptast á skoðunum og kynnast
málefnum, en ekki að semja loka-
skjal. Þess má geta að hugmyndir
em nú uppi um að halda Fomm
Norðurlanda og verður vonandi af
því.“
íslendingar í Kenya
„íslendingamir sem búa í Nairobi
tóku okkur allir ákaflega vel og
vom okkur ákaflega hjálplegir. Auk
Inga Þorsteinssonar em þar Mik
Magnússon sem vinnur hjá UNEP
og Hanna kona hans, Gestur Gísla-
son jarðfræðingur og hans kona
Erla, Halldór Ármannsson efna-
fræðingur og Margrét, en þeir em
við jarðhitarannasóknir.Og svoem
þama íslensk böm þeirra. Vegna
þeirra komumst við í þorp Masay-
anna, sem er 200 þús. manna ætt-
flokkur er lifir alveg eins og hann
hefur gert í margar aldir. Þessa
hafði hvítt fólk aðeins einu sinni
áður heimsótt og það var Gestur
Gíslason. Þangað var um tveggja
{ tíma akstur. Fólkið býr í húsum,
sem em bara grind og hörðnuð
mykja utan á henni. En það tók
mjög vel á móti okkur og bauð
okkur upp á te. Og eflaust hefur
það verið fyrir áhrif Inga Þorsteins-
sonar að mér var boðið í veislu til
Obote forseta og vomm við Ingi
einu hvítu gestimir þar. Þess má
þá geta í leiðinni að engin hvít þátt-
tökuþjóð fékk landkynnmgu í s/ón-
varpinu í Kenya nema ísland. Þar