Morgunblaðið - 26.01.1986, Blaðsíða 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 26. JANÚAR1986
STUTTí
LEIKINN
Hvemig fínnast þér Guttavísum-
ar?
„Æ,ég er búinn að hlusta á þær
milljón sínnum."
Varstu búinn að æfa þig mikið
áður en þú fórst í upptöku?
„Ég æfði mig svolítið með Benna
vini mínum sem er lögga og pabbi
(Gfsli Rúnar Jónsson) hjálpaði mér
líka og systir mín. Einu sinni, þegar
ég var að æfa mig og var að syngja
.. en sú mæða að eiga svona böm,
þá kom pabbi og bætti við ... ja
héma og þannig er það á plötunni,
hann sagði að öllum þætti það svo
fyndið."
Þér fannst ekkert erfítt að syngja
inn á plötu?
Nei, hundauðvelt. Ég söng líka
tvö lög á fyrstu Óla prik plötunni."
Og þú ert ekkert feiminn?
„Eger kaldur."
Þegar hér var komið sögu var
Björgvin Frans búinn með kökuna
sína, svo blaðamaður sagði:„ Þú ert
búinn með kökuna, Viltu meira?
„Nei, takk, en ert þú búin með
Morgunblaðið?" spurði þá Björgvin
Frans.
Já, sagði blaðamaður.
„Hvað fékkstu í „desert",
kannski Stóru kökubókina?"
Hvar heyrðir þú þennan brand-
ara?
„í leikriti."
Já, Björgvin er skemmtilegur og
óvenjulegur strákur, hann er líka
Björgvin Frans
Gíslason hefur
ekkert gaman af
því að leika
fótbolta en hann
hefur gaman af
því að leika og
syngja um hann
Guttaí
Guttavísum
Stefáns
Jónssonar. Óhætt
er að fullyrða að
Björgvin hafi
slegið í gegn með
túlkun sinni á
Guttaog
mömmunni, en
vísurnar er að
finna á skífunni
Óli prik, besti
vinur barnanna.
trákurinn verður að
vera mættur í skól-
ann 25 mínútur yfír
tólf, segir mamma
hans Gutta... æ,
ég meina mamma
hans Björgvins
Frans Gíslasonar, þegar við komum
til að ræða við hann um Guttavís-
umar, sem hann syngur á plötunni
Óli prik besti vinur bamanna. En
Björgvin Frans syngur þessar
skemmtilegu vísur Stefáns Jónsson-
ar af hvflíkri innlifun og þokka að
unun er á að hlusta.
„Hann verður að nasla eitthvað
áður en hann fer í skólann," heldur
móðir hans áfram og við lofum að
sjá til þess að svo verði.
Stefnan er tekin á Hressó. Björg-
vin valhoppar eftir gangstéttinni.
Staldrar við búðarglugga þegar
hann sér eitthvað áhugavekjandi.
Hann er eftirtektarsamur og
óhræddur við að tjá sig um allt það
sem fyrir augun ber.
Þegar við emm komin niður á
Lækjartorg verða á vegi okkar dúf-
ur í ætisleit. „Við skulum ganga
hægt svo að dúfumar fljúgi ekki í
burtu," segir Björgvin og við
göngum nærfæmislega framhjá.
Björgvini Frans er greinilega
annt um fuglana. Enda segist hann
heita Frans eftir Frans frá Assisi,
„sá sem kunni fuglamálið," segir
hann. „Þetta er dýrlingur."
Við erum komin inn á Hressó og
ég spyr Björgvin hvað megi bjóða
honum upp á. Hvort hann vilji ekki
heilhveitibrauðsneið með osti. Nei,
hann vildi frekar súkkulaðiköku
með kokteilberi og ávaxtasafa og
auðvitað fær hann það. Við setj-
umst.
Við ræðum svolítið um Guttavís-
umar, þessar vísur sem kenna
krökkum, hvemig getur farið fyrir
óþekktarormum. „Gutti aldrei
gegnir þessu, grettir sig og bara
hlær, orðinn nær að einni klessu
undir bfl í gær.
Ert þú stundum óþekkur eins og
Gutti? spyrjum við. Gegnir ekki
þegar mamma þín biður þig um að
fara út í búð eða nennir ekki að
læra heima?
„Ég er ekki jafn óþekkur og
hann.“
Ert þú aldrei skammaður í skól-
anum?
„Einstaka sinnum, þegar ég er
að kjafta eitthvað."
Hvemig fínnst þér Gutti?
„Ég hef aldrei hitt hann, því
hann er ekki til, þó -að söngkennar-
inn minn haldi að Gutti búi skáhallt
á móti sér, þá er það ekki rétt. En
auðvitað gæti fæðst bam, sem yrði
kallað Gutti, sem yrði næstum jafn
óþekkt og hann, þá yrði það næst-
um eins og Gutti," segir Björgvin
með rökfestu 8 ára stráks.
En þekkirðu krakka, sem eru
eitthvað svipaðir Gutta?
„Já, sumir í skólanum eru alltaf
að stríða öðrum krökkum og lemja
þá og segja þegiðu og haltu kjafti,
en mér fínnst ekkert gaman að leika
mér við svona krakka."
hlýr og góður strákur, en samt segir
hann að krakkamir í bekknum
„vilji eiginlega allir ekki vera með
sér.“ „Ef þú segir þetta í blaðinu,
þá vilja þau kannski vera með mér.“
Nú ert þú búinn að koma fram
í baraatímanum og í auglýsingu í
sjónvarpinu, ætlarðu að verða leik-
ari þegar þú ert orðinn stór?
„Ég er orðinn leikari, bamaleik-
ari, en til þess að verða alvöru leik-
ari þarf ég að læra.“
Það er greinilegt að Björgvini er
faríð að leiðast þessi leikaraumræða
því íiann segir allt í einu: „Veistu
hvað ég fékk í jólagjöf? Ég fékk
Dómínó raliý, tannlæknahárkollu
og ægilega flott hljómborð. Pabba
fínnst svo ægilega gaman að því,
hann er alltaf að spila á það.“
Hvemig er þessi tannlæknahár-
kolla?
„Hún er eins og tannlæknirinn
var með í Hryllingsbúðinni. Á ég
að segja þér frá Rhodos? Ég var
þar með mömmu, sem var farar-
stjóri (Eddu Björgvinsdóttur). Ég
fór þar á strönd með strák, sem
heitir Þórhallur og er sonur þess
sem lék tannlækninn í Hryllings-
búðinni, þetta er ægilega skemmti-
legur strákur, bara tveggja ára.
Honum fannst svo gaman að fella
mig í sjóinn, það var ægilega
gaman."
Þú hefur kunnað vel við þig í
Grikklandi?
„Já, en ég er ekki búinn að læra
gfrísku, kann bara nokkur orð eins
og kale spera, sem þýðir góðan
daginn."
Hvemig fínnst þér að vera 8 ára?
„Það er bara eins og að vera 8
ára.“
Þú ert ekkert að flýta þér að
verða fullorðinn?
„Nei, mig langar að vera bam.“
Nú var klukkan orðin rúmlega
12 og skólinn kallaði. Þegar við
gengum út af Hressó kemur ein
þjónustustúlkan og segir: „Varst
þú ekki í sjónvarpinu um daginn?"
„Jú,“ segir Björgvin, „sástu mig?“
Já svona er að vera þekktur. Við
flýtum okkur upp á Mogga til að
ná í ljósmyndarann, því það á að
festa Björgvin á fílmu og ökum svo
upp í Austurbæjarskóla.
En frægðinni fylgir fleira en það
sem gott þykir, því Björgvin segir
allt í einu: „Ég vil ekki láta taka
mynd af mér í skólaportinu, það
er svo mikið af krökkum þar.“
Hvar viltu þá láta mynda þig?
„Bak við skólann, þar eru engir
krakkar." Og þangað fömm við.
Við göngum fram hjá skóladag-
heimilinu og út um loftræstirör frá
eldhúsinu liðast þykk og mikil gufa.
„Ég læt stundum eins og þetta sé
reykvél, eins og notuð er í leik-
húsinu, segir Björgvin Frans. Ég
ætla að kaupa mér reykvél, þegar
ég eignast peninga."
Hvað ætlar þú að gera við hana?
„Leika mér.“
Hjá Björgvini er alltaf stutt í
leikinn, enda ekki lengi að setja sig
í stellingar fyrir ljósmyndarann. En
skólinn er raunverulegri en svo að
hægt sé að gleyma honum og það
síðasta sem við sjáum af Björgvini
er þegar hann hverfur inn um
þungar skóladymar.