Morgunblaðið - 16.04.1986, Blaðsíða 50

50
MORGUNBLADID, MIÐVIKUDAGUR16. APRÍL1986
,, He.td.urSu oÁ þú gæfcfr spilaá svoí/fciá
haerra.? Ég SoffW hi/aá eftir (XnrvzZ"
áster...
... að ræða vanda-
málin afró ogspekt.
TM Reg. U.S. Pat. Off.—all rights reserved
® 1985 Los Angeles Times Syndicate
V, Vrp//
Svona verðum við að hafa
hann uns klefi losnar!
430 Í '
Er ypsilon í vonleysi?
HÖGNIHREKKVÍSI
„SEG&U /MÉR ef
pAÐ sÝPUfi UPPÖR ■"
. ÉG pAKKA."
Ekki lengur spennandi
í happdrætti
I Happdrættin langstærstu vinningshafarnir:
jEng’imi af 15 vinnmgs-]
bílum HSI genginn út
[ NOKKtlR umra-ða hefur verið I
n það undanfarið hvemu lítið
fur ifengið út af vinningum (
J Btúrum happdrvttum. Iírrjfið
b»^>ðnpUi Handknatt-
•••» miéj- |
W. Stffónssonar skrifstnfustjóra
ððmimálaraiðuneytuins gildir sú
rt-gla i svokölluðum styrktarhapp-
drættum að hcildarvcrðmæti vinn-
inga verður að vcra 1/6 af verð-
mæti útgefinna miða til að leyfi-
að draga úr öllum útgefn-
öðfM máli gegnir
°ftiá.
. - ú?in k
iaS&”í*í
SlBS. Iljá liappdrætti háskólans
vcrður heildarvcrðmæti vinninga á
ári að nema 70% af verðmæti út-
gcfinna miða, en 60% hjá DAS og
SlBS.
Ólafur sagði að auðvitað væri
misjafnt hvað gegni út af stórum.
. vinningum I stvrktar-
happdrættin vel út úr þvl. sundum ■
illa Hins vegar væri dreifingin I
auðvitað jafnari þegar um va-nl
að ræða marga en smáa vinninga. I
Leyfi til að að halda styrktarhapp-1
drætti fá iþrótta- og stjómmálaff-P
lög og fólög sem starfa að vt ‘
ar- og menningarmálum. I s
tilfcllum einnig rv

h1^ ™z,ngur'r£
umöod,

•u Sigurður M
i. bóndi þar. og k<
r jjörg GisladóUir.
, stúdentsprófi frá Mcl
I I Reykjavfk 1923. .
Háskóla fslands 1~'
Happdnetti Háskóla Islands:
Hæsti vinningshafí
hlant 6 milliónir
Tveir hsstu vinningarnir komu á óselda trompmida
* “ TSHIMI
óseldur og
■ fékk aei mUljóair
króna I ainn hlul efUr a* dretti*
hafói verió I 12. flokki I g*r.
TvegKja milljóna krónu vinninu-
urin.i kom á miða númer 43252,
n I þvl númeri var trompmiðinn
happdrættið ajálft
á hann 5 milljónir króna Kinn
miði með þesau númeri var aeldur
á ÞinKeyri, og þrlr einfaldir miðar
I aðalumboði I Keykjavlk. 100 þús-
und króna vinniniturinn kom á
að spila
Arnór Ragnarsson skrifar:
Hún kom mér reyndar ekkert á
óvart fréttin á baksíðu Morgun-
blaðsins sl. sunnudag þar sem sagt
var frá því að enginn af 15 bílum
í happdræti HSÍ væri genginn út.
Eg hefi lengi haft þá reglu að þegar
mér hafa verið sendir miðar í ein-
hverju happdrætti þá byija ég á
því að athuga miðaupplagið og í
flestum tiifellum er um að ræða
tölu sem hljóðar upp á 100 þúsund
eða þar yfir, og þá liggur leið þeirra
beint í ruslafotuna. Það er ekki
lengur hægt að kalla þetta happ-
drætti, þetta er peningaplokk, ég
leyfí mér að segja ósvífíð peninga-
plokk á sauðsvörtum almúganum
sem gengur í vatnið þar sem oftast
er um göfug verkefni sem verið er
að safna fyrir.
Ég ætla að leyfa mér að halda
því fram að áður en langt um líður
verði þessi fjársöfnun ekki lengur
við lýði hér á landi. Þá verða frétta-
menn búnir að fletta svo rækilega
ofan af þessu að miðamir hætta
að seljast og þeir sem reynt hafa
að spila eftir leikreglum sem hægt
er að sætta sig við (þeir eru reyndar
fáir) sitja eftir með sárt ennið og
verða að fínna sér upp aðrar söfnun-
arleiðir.
Ekki er hægft að undanskilja
stóru mánaðarlegu happdrættin
sem sitja eins og hinir að stóru
vinningunum sínum en mjatla 2000
króna vinningunum til almúgans.
Hvað gerðist ekki hjá Happdrætti
Háskólans í desember sl. Þeir fengu
að sjálfsögðu sjálfir megnið af stóru
vinningunum, auk þess sem þeir
spila allan ársins hring á stóran
hluta miðanna. Það muna allir eftir
því hvemig almenningur var platað-
ur við myntbreytinguna, en ég held
að færri hafí veitt því athygli þegar
HHI byijaði með trompmiðann
hvemig viðskiptavinurinn var plat-
aður.
Happdrætti DAS fékk stærsta
vinninginn hjá sjálfu sér og ef mig
misminnir ekki þá var það í annað
árið í röð sem það gerðist. Var það
ekki regla hér á ámm áður að draga
aftur um íbúðarvinningana ef þeir
féllu á miða sem umboðið átti sjálft?
Mér fínnst vera kominn tími til
að endurskoða þessi mál. Það
kemur að því að fólk krefjist þess
að aðeins verði dregið úr seldum
miðum, eða aðrar viðeigandi ráð-
stafanir verði gerðar. Ég spái því
að ella leggist þetta „hobbý" mör-
landans niður og félög eins og
Krabbameinsfélagið og önnur slík
sitji eftir með sárt ennið þrátt fyrir
góðan og göfugan málstað sem
þessi félög vinna að.
Þessir hringdu . .
Tekjumark
ellilífeyrisþega
hækkað?
Eldri borgari hringdi:
Ég varpa fram tveimur spum-
ingum og vona að hlutaðeigandi
aðilar sjái sér fært að svara þeim.
Fyrsta lagi spyr ég hvort ekki
sé meiningin að hækka tekjumark
ellilífeyrisþega, áður en skert eru
réttindi þeirra til fulls ellilífeyris.
Fari árstekjur yfír 54.170, þá
missir maður frían síma, sem er
lífsnauðsynlegur þeim sem komn-
ir em yfír miðjan aldur. Einnig
er lífeyrinn skertur. Ekki skiptir
máli þó tekjur séu einungis 100
krónum umfram fyrrgreint mark.
Mér 1 og fleiri ellilífeyrisþegum
(finnst það gustukaverk að hækka
iþetta mark þó ekki væri nema
upp í svo sem eins og ein mánað-
arlaun þingamanns.
Síðan langar mig að forvitnast
um hvers vegna gestir heilsuhælis
NLFÍ í Hveragerði þurfa að greiða
vissa upphæð á degi hveijum
meðan á dvöl þeirra stendur. Þó
fær hælið daggjöld greidd frá rík-
inu með hveijum sjúklingi. Þessi
nreiðsla er um 300 krónur á dag.
Uiuruðum og öðmm sjúklingum
munar um þessa upphæð.
Víkverji skrifar
Ireiðilestri í formi lesandabréfs í
einu dagblaðanna á dögunum
birti höfundur okkur þann boðskap
að við íslendingar ættum ekki að
vera að rétta erlendum mönnum
hjálparhönd á meðan þurfalingar
fyndust hér uppi á Fróni. Með „er-
lendum mönnum" á hann væntan-
lega við afgönsku flóttamennina til
dæmis sem hjálparstofnanir hér
heima hafa verið að reyna að líkna,
að ógleymdum hinum sveltandi lýð
í'Afríku þar sem íslenskir karlar
og konur hafa líka verið á ferðinni
með matvæli og ýmiskonar hjálpar-
gögn.
Af viðbrögðum almennings við
óskum um fjárframlög til þessarar
starfsemi verður samt ekki séð að
bréfritari eigi sér marga skoðana-
bræður hérlendis. Öðru nær. íslend-
ingar eru þvert á móti alveg ein-
staklega örlátir þegar kallið kemur.
Mikið hvort við eigum bara ekki
heimsmetið þama miðað við höfða-
tölu og líklega vel það. Hvað er
ekki amalegt hlutskipti hefði maður
haldið.
xxx
Ibrýningu þessa landa okkar eru
rökin enda harla léttvæg. Segja
má að hann vilji að þjóðemishyggj-
an ráði ferðinni þegar menn séu
að rétta meðbræðrum sínum hjálp-
arhönd: hann vill setja höft á kær-
leiksverkin, banna þau utan land-
helginnar. Aftur á móti þarf engar
afburðagáfur né einu sinni tiltakan-
lega viðkvæmt hjarta til þess að
skynja það hyldýpi sem er á milli
mannsjns sem berst í bökkum hér
úti á Islandi og svo bamsins sem
er að svelta í hel í faðmi móður
sinnar.
Raunar er bréfritari að auki að
boða hina örgustu einangrunar-
stefnu. Samkvæmt kenningu hans
ber hverri þjóð alltaf og ævinlega
og hvemig sem árar að sjá sjálfri
sér farborða eða deyja ella. Sérhver
þjóð á sem sagt að kúra í sínu homi
og væntanlega að una glöð við sitt
á meðan hún hefur í sig og á og
kæra sig kollótta þó að nágranninn
sé að veslast upp hinumegin við
gangveginn. Eftir þessu að dæma
var Marshall-aðstoðin bandaríska á
ámnum eftir stríð því í rauninni
hið argasta frumhlaup: alger óþarfí,
kjánalegt tiltæki, bamaleg sóun á
fjármunum. Bandaríkjamenn áttu
bara að sýna sínum eigin olnboga-
bömum svolítið meiri rækt og
Evrópuþjóðimar gátu bara gert svo
vel að klóra sig sjálfar útúr ijúkandi
rústunum — eða dáið ella.
Fleirum fer væntanlega líkt og
Víkveija og þykja þessi boðskapur
heldur kaldranalegur.
XXX
Sprengisandur við Bústaðaveg
afsannar þá kenningu, sem
mörgum hefur að vísu löngum þótt
hæpin, að íslenskir veitingastaðir
þurfí endilega að skreyta sig með
meira eða minna tilgerðarlegum
erlendum nöfnum til þess að öðlast
hylli almennings. „Sprengisandur"
er eins íslenskt og sjálfúr þjóð-
fáninn. Þetta er notalegur og bjart-
ur staður og hóflega íburðarmikill
þó að bæði húsið og umhverfið beri
það með sér að menn hafa ekki
verið að horfa í aurana þannig séð.
Auk þess gætir skemmtilegs hisp-
ursleysis í lýsingunni á krásunum.
Þetta er skyndibitastaður þar sem
hamborgarinn trónar hæst, og á
raflýstum matseðlinum, sem heilsar
gestum þá þeir aka í hlaðið, segir
einfaldlega um eina gerðina:
„Venjulegur með gumsi."
Gumsið reyndist hið gómsætasta
þegar Víkveiji renndi þama við á
dögunum og hamborgarinn sjálfur
sveik heldur engan.
Lipur oggreið þjónusta.