Morgunblaðið - 03.05.1986, Blaðsíða 40

40
MORGUNBLAÐIÖ, LAUGARÖAGUR 3. MÁÍ1986
Faðir okkar og tengdafaöir, t
EGILL EINARSSON,
fyrrum bóndi á Langárfossi á Mýrum lést á Heilsuverndarstööinni
í Reykjavík 1. maí.
Einar J. Egilsson, Katn'n S. Egllsdóttir, Hrefna Egilsdóttir, Vilhjálmur Jónsson,
Þórdis Egilsdóttir, Finnbogi Reynir Gunnarsson.
t
JÓHANNES JÚLÍUSSON
bókbindari,
Miðvangi 41, Hafnarfirði,
andaðist á Hrafnistu í Hafnarfirði laugardaginn 26. apríl síðastlið-
inn. Útförin hefurfarið fram.
Júlfus Jónsson
og bræður hins látna.
t
Ástkær eiginmaður minn,
KARL MAGNÚSSON,
Þórsgötu 13,
lést ía Landakotsspítala 1. maí.
Fyrir hönd aðstandenda,
Þóra Björnsdóttir.
t
Bróðir minn og fósturbróðir,
RAGNAR GUÐMUNDSSON
frá Skoravík, Fellsströnd,
andaðist í sjúkrahúsi Stykkishólms 30. apríl.
Fyrir hönd aðstandenda,
Áslaug Guðmundsdóttir,
Svava Tryggvadóttir.
t
Eiginmaður minn,
ÞÓRARINN HELGIJÓNSSON,
lést í Borgarspítalanum þann 23. apríi. Jarðarförin hefur farið fram
í kyrrþey.
Fyrir hönd aðstandenda,
Jenný O. Jónsson.
t
Maðurinn minn, faðir okkar og afi,
SIGURÐUR G. PÉTURSSON,
netagerðarmeistari,
Hverfisgötu 34, Hafnarfirði,
verður jarðsunginn frá Hafnarfjarðarkirkju mánudaginn 5. maí kl.
13.30. Þeim sem vildu minnast hans er bent á minningarkort
Hrafnistu í Hafnarfirði.
Guðrún
Halldór Sigurðsson,
Bergsveinn Sigurðsson,
Sveinn Sigurðsson,
Agnes Sigurðardóttir,
Sigurður Sigurðsson.
I. Sveinsdóttir,
Sigurður E. Sigurðsson,
Guðlaug Sigurðardóttir,
Pótur Sigurðsson,
Gunnar Sigurðsson,
t
Hjartans þakkir fyrir auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og
jaröarför
HELGU FRIÐBJARNARDÓTTUR,
Staðarbjörgum,
Hofsósi.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Sjúkrahússins á Sauðárkróki fyrir
góða umönnun.
Elísabet Þórhallsdóttir, Bjarni Helgason,
Ósk Þórhallsdóttir, Frfmann Þorkelsson,
Friðbjörn Þórhallsson, Svanhildur Guðjónsdóttir,
Guðbjörg Þórhallsdóttir, Axel Davfðsson,
Ásdís Þórhallsdóttir,
Anna Þórhallsdóttir,
Kristjana Þórhallsdóttir,
Þorvaldur Þórhallsson, Valgerður Kristjánsdóttir,
Halldór Þórhallsson, Guðbjörg Bergsveinsdóttir,
Guðveig Þórhallsdóttir, Jóhannes Haraldsson,
Birna Þórhallsdóttir, Guðmundur Kristjánsson,
barnabörn, barnabarnabörn og barnabarnabarnabörn.
Minning:
Bjarni Sigurðs-
son Berserkseyri
Fæddur 18. janúar 1896
Dáinn 22. apríl 1986
Hann var hreppstjóri Grundfírð-
inga þegar ég kom á Snæfellsnes
árið 1942. Þá var hreppstjórastarfíð
meira umfangs en í dag, en hann
var meira. Hann bjó snyrtilegu búi,
var póstur milli Stykkishólms og
Eyrarsveitar, hafði því afskipti og
viðskipti við fjölda mannas. Einnig
starfaði hann í viðlögum á skrif-
stofu Kaupfélags Stykkishólms og
þótti þar góður starfsmaður. Hann
hafði fagra og góða rithönd, hvert
skjal sem frá honum kom bar
snyrtimennsku hans lof og prís,
allar skýrslur voru vel unnar og
þurfti þar ekki um að bæta. Allt
þetta og svo ýmislegt annað varð
til þess að hann var kjörinn til
ýmissa vandastarfa, þar á meðal í
sveitarstjóm og sýslunefnd. Kynni
okkar hófust því strax og hafa verið
skuggalaus síðan, já, og meira en
það, vináttan vaxið og ef til vill
aldrei meiri né nánari en seinustu
árin þegar hann var nær mér með
dvöl sinni á sjúkrahúsinu hér í
Hólminum. Daginn sem hann
kvaddi kom ég við hjá honum, sú
stund var bæði alvöru- og gleði-
stund. Hann var albúinn til ferðar
og eftir mikið starf hér í heimi var
undirbúningur nýs áfanga augljós.
Gleðibros tendraðist og við kvödd-
umst með hlýju handtaki. Það var
svo margt búið að ræða áður. Þrátt
fyrir þótt aldurinn væri hár, þrótt-
urinn þverrandi, þá bjóst ég við
lengri samskiptum og sakna nú
vinar í stað.
Heimilið hans Bjama var eitt af
aðlaðandi heimilum á Snæfellsnesi.
Það sá hans ágæta kona, Ástrós
Emilsdóttir, um. Hún var eftirtekt-
arverð og vann sér ósjálfrátt vin-
semd annarra og setti alúðarsvip á
umhverfíð. Þau áttu tvö böm,
Dagbjörtu, sem gift er Pétri Einars-
syni fulltrúa og búa þau í Reykja-
vík, og Hrein, kvæntan Ásdísi
Halldórsdóttur og búa þau nú á
föðurleifðinni. Hamingja Bjama var
mikil og vei kunni hann að meta
það.
Alltaf fór ég glaðari af fundi
Bjama og hvar sem við hittumst
varð það okkur til aukinnar vináttu
og þau tengsl urðu alltaf sterkari
með árunum.
Bjami var fæddur að Ámýrum í
Helgafellssveit. Það býli er löngu
komið í eyði, enda erfitt til búskapar
á mörgu sviði. Foreldrar hans voru
þau Dagbjört Guðmundsdóttir og
Sigurður Jónsson. Man ég Sigurð
í sambýli þeirra Ástrósar og Bjama,
en Dagbjört þá látin.
Bjami varð snemma að taka til
hendi, enda ekki óalgengt á þeirri
tíð að hver hönd væri nýtt heimili
til heilla. Brauðstritið var þá í al-
gleymingi og þá daga þekkti maður
í æsku að annaðhvort var að duga
eða drepast, eins og gamlir menn
orðuðu það. Vinnan göfgar mann-
inn heyrði ég Bjarna segja af ein-
lægni og eitt er mér sérstaklega
minnisstætt, hve Bjami lagði mikið
upp úr samhjálp, að gera öðrum
greiða án eldurgjalds, gefa af sjálf-
um sér. Það voru þau lífsins verð-
mæti sem Bjami hafði í heiðri.
Ástrós og Bjami hófu búskap á
Berserkseyri árið 1919. Þar var
heimili þeirra ætíð síðan. Berserks-
eyri var þá tvíbýli og sambýli ág-
ætt. Það var mér vel kunnugt um.
Hugarfar þeirra hjóna yljaði um-
hverfíð. Á merkum tímamótum í
ævi Bjama mættumst við. Gafst
þá tími til að rifja upp og treysta
vináttuböndin. Það var ætíð gott
að koma við á Berserkseyri. í janúar
sl. á 90 ára afmæli hans var þess
minnst með veglegu veisluborði sem
systumar á sjúkrahúsinu höfðu búið
honum og vinum hans sem komu í
heimsókn. Var þetta hátíðleg og
eftirminnileg stund og margir
komu, enda átti hann marga trausta
vini.
Eftir að Bjami missti konu sína
fyrir 8 árum var hann um skeið
einn í húsi þeirra hjóna og í ná-
grenni sonar og tengdadóttur.
En að því kom með hnignandi
heilsu að hann var að leita til sjúkra-
hússins í Stykkishólmi þar sem
hann dvaldi hin seinustu ár. Þar
leið honum vel því starfsliðið gerði
allt til að gera honum dvölina sem
þægilegasta. Það mat Bjami af
heilum hug. Ég kom oft í heimsókn
til hans og var þá óspart rætt um
tilgang lífsins og þann lífsmáta sem
skilaði hveijum einstakling sem
mestum ábata og vomm við þar
sammála. Um þjóðmál hugsaði
hann einnig, bar saman nútíð og
fortíð, sjálfstæðisstefnan var efst í
huga hans og vissulega vildi hann
meiri reisn hennar í dag en stað-
reyndir segja til um, en hvað um
það, tryggð við hana og hina gömlu
foringja var óbrigðul. Bjami gerði
ekki víðreist um dagana. Sveitinni
unni hann og vildi hennar veg sem
mestan. Vissi að með því þjónaði
hann landinu best.
Við samferðamenn Bjama og
hans fjölskyldu geymum í huga
þakklátar minningar. Við erum rík-
ari eftir að hafa átt hann að vini.
Við kveðjum hann, blessum
minningamar, og biéjum honum
allra heilla á nýjum vegi. Trúin segir
manni að þræðimir sem nú hafa í
bili slitnað tengist aftur á nýjum
vettvangi. Þessu má treysta.
Bjarni kemur mér í huga þegar
rætt er um góða og nýta þjóðfélags-
þegna. Þannig var hann, sannur og
heill alla tíð.
Árni Helgason
Þann 22. apríl síðastliðinn lézt í
sjúkrahúsinu í Stykkishólmi Bjami
Sigurðsson hreppstjóri á Berserks-
eyri í Eyrarsveit, nokkrum mánuð-
um betur en níræður. Hann var
fæddur á Ámýrum í Helgafellssveit
18. janúar 1896, sonur Sigurðar
Jónssonar og Dagbjartar Guð-
mundsdóttur, sem þar bjuggu og
síðar á Berserkseyri. Kona Bjama
var Ástrós Elísdóttir, en hún lézt
1978. Ungur tók Bjami við bús-
forráðum á Berserkseyri og bjó þar
alla ævi og gerði ekki víðreist um
dagana. Hann var hreppstjóri í sveit
sinni um nær hálfan fímmta áratug,
sat í sýslunefnd og hreppsnefnd um
langt árabil, auk ýmissa annarra
trúnaðarstarfa, sem hann gegndi
fyrir sveit sína og sýslu.
Þegar Bjami var níræður, 18.
janúar sl., þá heimsóttum við hann
nokkrir félagar hans og vinir. Miðað
við allar aðstæður virtizt okkur
t
Innilegar þakkir til allra sem auösýndu okkur samúö og hlýhug
við andlát og útför eiginmanns míns, fööur, tengdaföður og afa,
SIGURÐAR ÁRNASONAR
frá Siglufirði.
Sigríður Sigurðardóttir,
Árni Geir Sigurðsson,
Guörún Kristjana Sigurðardóttir,
Klara Sigurðardóttir,
tengdabörn og barnabörn.
hann vera hinn hressasti, talaði við
okkur um alla heima og geima og
auðheyrt var, að þrátt fyrir háan
aldur og langvinn veikindi var
andlegt atgervi hans lítt skert.
Hann fylgdist mjög vel með öllu sem
varðaði heimabyggð hans og spurði
og spjallaði um þau mál, sem ofar-
lega voru á baugi. Hann brá jafnvel
á glens, þegar stjómmálin bar á
góma og brosti góðlátlega.
Kynni okkar Bjama hófust ekki
fyrr en hann var kominn yfír miðjan
aldur, en atvikin höguðu því svo,
að undanfama þijá áratugi hefur
samvinna okkar og samstarf verið
mjög mikið, einkum það, sem varð- v
aði stjómmál og viðskipti. Þær eru
ófáar endurminningamar, sem ég
á um tal okkar tveggja og eru mér
ógleymanlegar. Hann var heill haf-
sjór sögu og sagna, ekki sízt þeirra,
sem tengdust heimahögunum, og
sagði svo frá, að hrein unun var á
að hlýða.
Oftar en ekki bar eilífðarmalin á
góma og fljótt varð ég þess var,
að vinur minn hafði mjög ákveðnar
skoðanir í þeim efnum og enginn
vafí var í huga hans um betri heim
að loknu þessu lífi. Bjami var einn
einlægasti trúmaður, sem ég hef
kynnst og hélt fast við fomar hefðir
í þeim efnum.
Það var ærið oft ef inná mitt
borð bárust þau málefni, sem ég
sá ekki viðhlítandi lausn á, að ég
hafði samband við Bjarna og bar
þetta undir hann og aldrei man ég
eftir því, að við fínndum ekki þá
lausn vandans, sem allir máttu
sæmilega við una. En svona var
Bjami á Berserkseyri, boðinn og
búinn að fínna lausn á vandamálum
sveitunga sinna og ótalinn mun
vera sá fjöldi fólks, sem leitaði
aðstoðar hans og fór ánægðari frá
þeim fundi. Bjami var mikill höfð-
ingi heim að sækja og naut þar
dyggilegrar aðstoðar konu sinnar,
sem með ljúfmennsku sinni og
myndarskap átti ósmáan hlut að
því, að gera heimsóknir að Ber-
serkseyri eftirminnilegar.
Ástrós og Bjami eignuðust tvö
böm, Dagbjörtu, gifta Pétri Einars-
syni fulltrúa í Reykjavík og Hrein
bónda á Berserkseyri, kvæntan
Ásdísi Halldórsdóttur. Bæði bera
þau böm Berserkseyrarhjóna órækt
vitni uppruna sins og uppeldis.
Fjarri fer því, að alvaran sæti
alltaf i fyrirrúmi, þegar við Bjami
ræddumst við. Öðru nær, enda var
hann víðkunnur fyrir kímni sína og
sum tilsvör hans urðu fleyg um
mörg hémð og munu geymast í
minni manna. Bjami mun ekki hafa
verið heilsuhraustur um dagana,
þótt lítt héldi hann því á loft. En
ef í góðu tómi bæri eitthvað broSlegt
á góma, fannst mér hann yngjast
um áratugi á örfáum mínútum og
augu hans fylltust æskuþrótti. Orð
hans öll sindruðu þá af glettni, lífs-
§öri og mannviti. Þannig mun ég
minnast hans og biðja honum bless-
unar í betri heimi.
Emil Magnússon
Sem bam áttr ég þess kost að
vera í sveit á Berserkseyri og fyrir
þann tíma er ég ævinlega þakklát-
ur. Á Berserkseyri er tvíbýli og var
ég hjá Ástrós og Bjama. Hún lést
fyrir nokkrum árum. Ástrós var
ákaflega hlý og góð kona og minnist
ég þess vel, hve skilningsrík hún