Morgunblaðið - 04.05.1986, Blaðsíða 45

Morgunblaðið - 04.05.1986, Blaðsíða 45
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 4. MAÍ 1986 45 hefur höfundur hennar, Gunnar M. Magnúss, þetta eftir tónskáldinu: „Ég veit ekki hvað hefði lyft undir mig sem listamann ef örlögin hefðu ekki leitt mig vestur á þessum bestu árum æfinnar." Tvö íbúðarhús eru á Ármúla, hið eldra að hluta til frá árum Sigvalda þar og hafði að mestu staðið ónotað undanfarið. í fyrravetur gerðist Kristján aðili að „Ferðaþjónustu bænda" og var ráðist í mikla lagfæringu á „Kalda- lónshúsi" og þar komið á fót vist- legu gistiheimili fyrir ferðafólk og einnig sett upp bensínstöð, en hvort tveggja hafði sárlega vantað hér. Kom enda á daginn að fjöldi nætur- gesta á síðasta sumri fór framúr björtustu vonum Ármúlafólks og er ekki að efa að sem sumargisti- staður á „Kaldalónshús" framtíðina fyrir sér. En fleiri járn hafði Kristján í eldinum. Snemma árs 1983 hafði hann forgöngu um það að stofnað var félag, sem í voru bæði heima- menn og einstaklingar syðra, um kaup á ylræktarbýlinu Laugarási í Skjaldfannardal af þeim hjónum Jóni F. Þórðarsyni og Margréti Magnúsdóttur sem af miklum dugnaði og harðfylgi höfðu byggt þar nýbýli og rekið gróðurhús í rúma tvo áratugi. Er af því braut- ryðjendastarfí þeirra mikil saga, sem ekki verður rakin hér, aðeins fullyrt að slík starfsemi er ekki heiglum hent eins og veðurguðimir haga sér á stundum hér í dalnum. Eftir að áðumefnt félag, Laugar- ás hf. keypti jörðina hefur starf- ræksla gróðurhúsanna verið með svipuðum hætti og áður. Á ámnum uppúr 1980 var sú fískræktaralda að rísa, sem nú ber við himin og hvað helst er litið vonaraugum til, með framtíðarat- vinnuuppbyggingu í sveit og við sjó, þar sem heitt vatn er í boði. Áðaltilgangur Kristjáns og fé- laga með kaupunum á Laugarási vom þau heitavatnsréttindi, sem þar fylgdu með, og þá að nýta vatnið til fískeldis. Hefur síðan verið unnið að undirbúningi og fmm- hönnum á stórri eldisstöð á Ármúla í samráði og félagsskap við norska aðila. Nú í ársbyijun var stofnað hlutafélagið Dragás, sem er að meirihluta í eigu Islendinga, og var Kristján ráðinn framkvæmdastjóri þess. Það er óhætt að segja að við sveitungar Kristjáns og raunar fleiri fylgdust af miklum áhuga og velvild með hinum fyrirhuguðu fram- kvæmdum Ármúlabóndans og fé- laga hans. Þegar hann er allur spyr maður mann, hvað nú? En vona verður að merkið standi þó maðurinn falli. Ég hef hér farið fljótt yfír sögu um athafnir Krist- jáns á Ármúla þau 4 ár sem þetta sveitarfélag naut krafta hans og hæfíleika. Ég hika ekki við að fullyrða að koma Armúlafjölskyldunnar hafí verkað sem vítamínsprauta á ná- grennið og eflt bjartsýni og tiltrú á framtíð og tilvist byggðarinnar. Stijálbyggðri sveit má líkja við gijótvörðu. Steinamir í vörðunni, einstaklingamir, em mismikilvæg- ir, sumir em bara til uppfyllingar, aðrir binda hleðsluna saman. Síðast en ekki síst em svo hom eða undir- stöðusteinamir. Ef þeir skreppa úr skorðum er allri vörðunni hætt. Nú er hart sótt að hinum dreifðu byggðum. Fjármagnið sogið suður, framkvæmdir hins opinbera nánast engar, kvóti til sjávar og sveita, íbúðir ill- eða óseljanlegar í sjávar- plássunum, bújarðir gerðar verð- lausar með skerðingu á framleiðslu- rétti og forystumenn bænda löngu hættir að standa undir nafni. Á tímum slíkra gemingaveðra, sem vafalaust eiga eftir að harðna að mun á komandi ámm, er vörðun- um á útjöðmm byggðarinnar hætt, ekki síst þegar homsteinum er svipt burt með svo skjótum og sorglegum hætti sem hér er orðinn. Kristján á Armúla sóttist ekki eftir vegtyllum eða nefndar- mennsku hér, reyndi þvert á móti að hliðra sér hjá slíku eftir föngum. Benti réttilega á að hann þyrfti fyrst að kynnast mönnum og mál- efnum, hefði auk þess nóg á sinni könnu. Okkur sveitungum hans duldist þó ekki að hér var kominn maður, sem var vel til fomstu fall- inn, skarpgreindur, veraldarvanur og með víðtæka starfs- og félags- málareynslu. Kristján var hamingjumaður í einkalífi, umhyggjusamur og nær- gætinn fjölskyldufaðir, mjög orðvar og laus við dómgimi og ég man aldrei til að hann legði að fyrra bragði illt orð til nokkurs manns. Jafnan var hann glaður og reifur með glettnisblik í augum oggaman- yrði á vör, enda sjálfsagður kynnir og veislustjóri á skemmtunum og mannamótum. Söngvin var hann og tónelskur og tók við komu sína hingað strax að sér organistastörf við Melgraseyrarkirkju og fleiri kirkjur hér í Djúpinu, þegar þess þurfti með. Hann æfði kirkjukór Melgraseyrarkirkju og kom honum til furðanlegs þroska miðað við að í litlum söfnuði er auðvitað tak- markað úrval söngfólks. Ég minnist margra glaðra og góðra stunda við söngæfíngar á Armúla með hús- bóndann uppörvandi og gamansam- ann við orgelið. Og við orgelið í Melgraseyrar- kirkju, á annan páska sá ég hann síðast. Ég þurfti að hraða mér á fund að messu lokinni, hann á flug- völlinn áleiðis suður, til fundarhalda vegna fískeldisstöðvarinnar. Það átti ekki fyrir honum að liggja að koma heim úr þeirri ferð. Tónar útgöngusálmsins fylgdu mér sem öðrum út í bjartan og heiðan út- mánaðardaginn. Þessi sama birta og heiðríkja einkenndi öll mín kynni af Kristjáni Sigurðssyni, frá fyrsta degi til hins síðasta. Hans mun ég jafnan minnast þegar ég heyri góðs manns getið. Indríði Áðalsteinsson, Skjaldfönn GuðmundurA. Frið- riksson - Fæddur 28.júní 1956 Dáinn 13. apríl 1986 „Kalliðerkomið, komin er nú stundin, vinaskilnaðar viðkvæm stund.“ Okkur langar til að minnast hér í örfáum orðum Guðmundar Atla um leið og við þökkum fyrir að hafa átt hann að vin og eiga með honum ótaldar ánægjustundir. Það er einkennileg tilfinning og óraun- veruleg að setjast niður og skrifa fátækleg kveðjuorð um hann Gumma Atla, hann sem var svo ungur og átti eftir að upplifa svo margt. Hver er tilgangurinn? Það er sennilega fátt sem maður fær ráðið í þessu lífí og stendur svo vanmáttugur gagnvart hinum æðri öflum. Gummi Atli hefði orðið þrítugur í júní í sumar hefði hann lifað. Hann var sonur hjónanna Friðriks Bjamasonar og Finnborgar Salome Jónsdóttur og ólst upp í stómm systkinahópi á ísafírði. Um skeið stundaði hann nám í Myndlista- og handíðaskóla íslands og var ætíð mikið gefinn fyrir myndlist og sinnti því mikið í frístundum. Auk þess hafði hann gaman af útiveru, var mikið á skíðum og dvaldist m.a. í Noregi við skíðakennslu. Gummi Atli var skemmtilegur persónuleiki, hafði góða framkomu og hlýlegt viðmót. Það var alltaf ánægjulegt að hitta hann, og gaman að tala við hann, hann var alls staðar vel heima og hafði vak- andi áhuga á öllu. Hann bar sig alltaf vel og jafnvel eftir að hann veiktist þannig að fáum sem hittu hann óraði fyrir hvert stefndi. Lífs- viljinn var mikill og áfallið því mikið Minning þegar hann veiktist skyndilega í desember og háði baráttu þá sem lauk nú í apríl. Gummi Atli lætur eftir sig tæp- lega 3 ára son, Aðalstein Atla, sem nú fór vestur ásamt móður sinni til að kveðja föður sinn. Við vottum fjölskyldu Guðmundar Atla okkar innilegustu samúðarkveðjur. Og við skulum muna að lífð er ekki bara liðnar stundir, heldur og þær stund- ir sem við minnumst og veittu okkur hamingju. Blessuð sé minning Guðmundar Atla. „Farþúifriði, friður Guðs þig blessi, hafðu þökk fyrir allt og allt.“ Jói, Ásdís, Brói, Brynja. VIÐ OSKUM EIGENDUM KTARABRÉFA TIL HAMINGJU MEÐ RÉTTA FJÁRFESTINGU ! Á síðastliðnum 6 mánuðum skilaði ráðgjöf og fjármálastjórn Fjárfestingarfélagsins eigendum Kiarabréfa 19,2% vöxtum umfram verðbólgu. Þessi árangur er töluvert betri en flestra annarra. Það fer því ekki á milli mála, að Kjarabréfin eru einföld leið til hárrar ávöxtunar. Dæmí um raunávöxtun nokkuna spamaðarmöguleika f apríl 1986. 7% Ríkisskuldabréf Kjarabréf Bankabréf Bundin bankabok Hin frábæra ávöxtun Kiarabréfa felst í vali sérfræðinga Fjárfestingarfélagsins á hagkvæmustu fjárfestingarkostum á hverjum tíma. Á bak við hvert einasta Kjarabréf felst vandlega valin fjárfesting, sem tryggir bæði vaxtatekjur og tekjur af gengisauka verðbréfa. Eígendur KIARABRÉFA eru fullvissír um að kostír þeírra felast í LÁGMARKS ÁHÆTTU, HÁMARKS ÁVÖXTUN og ÖRUGGRI DMNLAUSN. — Víð Iátam peningana þína vínna fytir þig! FJÁRFESTINGARFÉLAGIÐ Flafnarstræti 7-101 Rvík. S 28566,
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.