Morgunblaðið - 28.05.1986, Blaðsíða 50

50
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 28. MAÍ1986
t
GUÐRÍÐUR SVEINSDÓTTIR
frá Fáskrúðsfirði
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju fimmtudaginn 29. maí kl.
13.30. Þeim sem vildu minnast hennar er bent á MS-fólag íslands.
Albert Eiðsson,
Örn Eiðsson,
Sveinn Rafn Eiðsson,
Berta Eiðsdóttir Raii,
Bolli Eiðsson,
Kristmann Eiðsson,
Ragnhildur Eiðsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Frænka mín,
SIGRÍÐUR EINARSDÓTTIR,
Norðurbrún 1,
verður jarðsungin í dag, miðvikudaginn 28. maí, kl. 13.30.
Athöfnin fer fram í nýju kapellunni í Fossvogi.
F.h. aðstandenda
Eygló Viktorsdóttir.
t
ÁRNI JÓHANNES BÆRINGSSON,
Patreksfirðl,
verður jarðsunginn frá Patreksfjarðarkirkju miðvikudaginn 28.
maíkl. 14.00.
Jóhanna Þórðardóttir og börn.
Hallfrfður Freysteinsdóttir,
Gyða Ingólfsdóttir,
James Rail,
Klara Sigvaldadóttir,
Kristfn Þorsteinsdóttir,
t
GUÐBRANDUR BÚI EIRÍKSSON,
írabakka 34,
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju kl. 3.00 eftir hádegi fimmtu-
daginn 29. maí.
Guðrún Stefánsdóttir
og börn hins látna, foreldrar,
systkini og fjölskyldur þeirra.
t
Bróðir minn,
SIGFÚS KRISTJÁNSSON
frá Innra-Leiti,
Skógarströnd,
Dvalarheimilínu Höfða,
Akranesi,
lést 16. þ.m. Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hins látna.
Fyrir hönd aðstandenda.
Kristjana Kristjánsdóttir.
t
Útför
SKAPTA JÓNSSONAR,
skipstjóra frá Hrfsey,
ferfram í Fossvogskirkju í dag, miðvikudaginn 28. maí, kl. 15.00.
Margrét B. Hafstein og börn.
t
Þökkum auðsýnda samúð við andlát og útför
MARGIT EYLANDS.
Vandamenn.
t
Þakka innilega samúð og vinarhug við fráfall dóttur minnar,
UNNARJÓNSDÓTTUR
frá Blönduhlfð.
Kristjana Ingirfður Kristjánsdóttir.
t
Innilegar þakkir til allra þeirra sem auðsýndu okkur hlýhug og
vináttu við andlát og útför ástkærs sonar og bróður,
GUTTORMS ÞÓRS BJARNASONAR,
Heíðarvegi 31, Reyðarfirði.
Guð blessi ykkur öll.
Þórey Sigfúsdóttir,
Hanna Hlff Bjarnadóttir.
Kveðjuorð:
Þorsteinn Jónas-
son frá Jörva
Fæddur 9. maí 1896
Dáinn 2. maí 1986
Örlög réðu því að ég mátti ekki
fylgja þessum aldna vini mínum
síðasta spölinn, né heldur minnast
hans á þessum vettvangi fyrr en
nú. Með Þorsteini er fallinn frá einn
af þeim samferðamönnum sem lifir
örugglega í minningu þeirra, sem
honum kynntust.
Þorsteinn fæddist í Gröf í Mið-
dölum, Dalasýslu 9. maí 1896. Faðir
hans var Jónas Klemensson, hrepp-
stjóri í Gröf en móðir hans var
Guðrún Guðmundsdóttir frá Múla-
koti í Stafholtstungum í Mýrar-
sýslu.
Þorsteinn fluttist ungur með
foreldrum sínum að Hamraendum
í Miðdölum og þar dvaldist hann
til sextán ára aldurs. Frá Hamra-
endum lá leiðin að Villingadal og
síðar Krossi í Haukadal. Það lætur
að líkum að fátækt og kröpp kjör
voru fylgifiskur allflestra Islend-
inga á þeim árum. Snemma mun
það hafa komið fram hjá Þorsteini
að hann var bókhneigður og ég
hygg að það hafi löngum fylgt
honum að vera hneigðari til bóklest-
urs heldur en búskapar. Allir vita
þó að sú skoðun ríkti ekki á þeirri
tíð að bókvitið yrði „látið í askana".
Ég geng því ekki að því gruflandi
að Þorsteinn hefir ekki verið hvatt-
ur til náms. Frá tvítugsaldri stundar
hann lausamennsku mikinn hluta
ársins, en vegavinnu á sumrum og
var þá flokkstjori um árabil.
Það er ekki fyrr en 1925 sem
hann hefir aflað sér þess farareyris
að hann getur hafíð nám í Al-
þýðuskólanum að Hvítárbakka og
þar stundaði hann nám í tvo vetur.
Þorsteinn hefði vafalaust lagt
stund á langskólanám, ef þess hefði
verið nokkur kostur, en slíkt var
ekki mögulegt fyrir fátækan sveita-
pilt. Sem dæmi um löngun hans til
frekari menntunar má nefna að einn
vetur sem hann dvaldi í Reykjavík
fékk hann sérstakt leyfi til þess að
sitja í íslenskutímum í norrænudeild
háskólans.
Að námi sínu loknu stundaði
Þorsteinn bamakennslu í nokkra
vetur og kenndi þá í farskóla í
Haukadalshreppi, Hörðudal auk
Skorradals og Lundarreykjadals-
hreppi.
Þorsteinn hóf búskap með eftir-
lifandi eiginkonu sinni Margréti
Oddsdóttur 1934 að Oddsstöðum í
Miðdalahreppi en þaðan fluttust
þau að Jörva í Haukadal 1941. Árið
1942 tók Þorsteinn við hreppstjóra-
starfi í Haukadalshreppi og árið
1954 varð hann sýslunefndarmaður
sveitarinnar og gegndi þessum
Tryggingaskólanum slitið
TRYGGINGASKÓLANUM, sem
Samband íslenskra tryggingafé-
laga starfrækir, var slitið 20.
maí. Nemendur á námskeiðum
skólans voru milli 50 og 60 á
þeim þrem námskeiðum sem
haldin voru á skólaárinu.
Bjami Þórðarson formaður
Sambands íslenskra tryggingafé-
laga afhenti 7 nemendum sem hlot-
ið höfðu ágætiseinkunnir á prófum,
bókaverðlaun. Þessir nemendur eru
Linda Robinson, Arinbjöm Sigur-
geirsson og Lárus Erlendsson, öll
frá Sjóvátryggingarfélagi íslands
h.f., Elísabet Ingólfsdóttitr og Sus-
an Martin, báðar frá Reykvískri
endurtryggingu hf., Ólafur Jón
Ingólfsson frá Almennum Trygg-
ingum hf. og Sigurður Steindór
Pálsson frá Samvinnutryggingum
gt. Alls stóðust 43 nemendur prófið
og hafa nú verið gefin út 601 próf-
skírteini frá skólanum frá stofnun
hans.
Skólenefnd Tryggingarskólans
sér um málefni hans og er formaður
hennar Amljótur Bjömsson laga-
prófessor. Tryggingaskólinn hóf
starfsemi haustið 1962 en hefur
verið rekinn í því horfi sem hann
er nú frá 1966. Fræðslan er veitt
í formi allviðamikilla námskeiða á
sviði vátrygginga og vátryggingar-
rekstrar og lýkur með prófum.
Einnig em á vegum skólans haldnir
fræðslufundir um afmörkuð mál-
efni.
(Ur fréttatilkynningu)
t
Þökkum innilega auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og útför
eiginmanns míns, föður, tengdaföður, afa og langafa,
SVERRIS GUÐMUNDSSONAR,
Straumi.
Ólöf Guðbjörnsdóttir,
Guðmundur Sverrisson, Ásta Grfmsdóttir,
Ólafur Sverrisson, Ósk Jóhannesdóttir,
Þórdfs Sverrisdóttir, Einar Jakobsson,
Hulda Sverrisdóttir, Egill Tyrfingsson,
Bjarnfríður Sverrisdóttir, Snorri Þorgeirsson,
Jón Sverrisson, Gunnar Sverrisson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Birting afmælis-
og minningargreina
Morgunblaðið tekur afmælis- og minningargreinar til birting-
ar endurgjaldslaust. Tekið er við greinum á ritstjórn blaðsins
á 2. hæð í Aðalstræti 6, Reykjavík og á skrifstofu blaðsins í
Hafnarstræti 85, Akureyri.
Athygli skal á því vakin, að
greinar verða að berast með góð-
um fyrirvara. Þannig verður
grein, sem birtast á í miðviku-
dagsblaði að berast síðdegis á
mánudegi og hliðstætt er með
greinar aðra daga.
í minningargreinum skal hinn
látni ekki ávarpaður. Ekki em
tekin tii birtingar fmmort ljóð um
hinn látna. Leyfílegt er að birta
ljóð eftir þekkt skáld, 1—3 erindi
og skal þá höfundar getið. Sama
gildir ef sálmur er birtur. Megin-
regla er sú, að minningargreinar
birtist undir fullu nafni höfúndar.
Við birtingu afmælisgreina
gildir sú regla, að aðeins em birtar
greinar um fólk sem er 70 ára
eða eldra. Hins vegar em birtar
afmælisfréttir með mynd í dagbók
um fólk sem er 50 ára eða eldra.
Mikil áhersla er á það lögð að
handrit séu vel frá gengin, vélrit-
uð og með góðu línubili.
störfum báðum með sóma meðan
hann hafði heilsu og þrek til.
I dag minnist ég fjölmargra
atvika frá kynnum okkar Þorsteins
frá fyrstu tið. Ég minnist þess er
hann hóf að kenna mér 10 ára
gömlum eitthvað af því sem var
nauðsynleg undirstaða og neisti að
frekari menntun minni, en ég
minnist þess að hann sagði mér að
hann hefði góða trú á því, að það
yrði nýtur maður úr mér og slíkt
var ekki lítil uppörvun.
Á seini ámm hefir það verið eitt
af tilhlökkunarefnum mínum í
sumarleyfinu að eiga von á því að
hitta Þorstein og hina síungu konu
hans Margréti. Ég minnist með
þakklæti frásagna af löngu liðnum
atburðum, sem vom dregnir svo
skýmm dráttum með meitluðum
orðum Þorsteins, að ekki varð það
beturgert.
Minni hans var svo óbrigðult að
hann gat haft yfir orðréttar viðræð-
ur manna fyrir 50—60 ámm.
Þorsteinn var að mínu mati ein-
hver besti fulltrúi þeirrar sagna-
hefðar sem vafalítið hefir fylgt þjóð-
inni frá ómunatíð og átt sinn þátt
í því að halda stolti hennar og trú
á sjálfa sig.
Af fundi Þorsteins fór maður
ætíð fróðari en áður. Einstakt var
hvað hann var laus við beiskju
gagnvart mönnum og málefnum og
virtist honum vera sérlega lagið að
setja sig á þann stall að horfa yfir
hlutina frá málefnalegum sjónar-
hóli.
Þorsteinn var ömgglega ham-
ingjumaður í sínu einkalífi. Hann
kvæntist eins og áður sagði Mar-
gréti Oddsdóttur Amgrímssonar,
bónda á Hömmm, mikilli atorku og
eljukonu, sem hélt uppi rausn og
gleði á heimili þeirra, svo víða var
rómað. Böm þeirra urðu þijú: Hún-
bogi, skrifstofustjóri í félagsmála-
ráðuneyti, kvæntur Erlu Ingadótt-
ur, Álfheiður, gift Baldri Friðfínns-
syni bónda í Bæ í Miðdölum og
Marta, gift Guðbrandi Þórðarsjmi
sem er starfsmaður Kaupfélags
HvammsQarðar. Þá ól Þorsteinn
upp Brynhildi dóttur Margrétar, en
hún dó á besta aldri eftir langvar-
andi sjúkdóm og þjáningar.
Var það rómað að Þorsteinn hefði
reynst henni sem besti faðir. Auk
þessa dvöldust gjaman böm sumar-
langt hjá þeim hjónum og undu sér
sem þeirra eigin böm.
Bamaböm þeirra hjóna munu nú
vera 14, en bamabamabömin eru
orðin 12, og allt er þetta myndarlegt
atorkufólk.
Með línum þessum sendi ég öllum
afkomendum Þorsteins svo og
Margréti mínar innilegustu samúð-
arkveðjur. Ég bið Guð að blessa
minningu þessa dánumanns.
Sjálfur er ég viss um að hann
er þegar í því samfélagi sem hann
trúði einlæglega á til hinstu stund-
ar.
Ingólfur Aðalsteinsson
í Kaupmannahöfn
FÆST
í BLAÐASÖLUNNI
Á JÁRNBRAUTA-
STÖÐINNI,
KASTRUPFLUGVELLI
OGÁRÁÐHÚSTORGI