Morgunblaðið - 12.06.1986, Blaðsíða 50

50
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR12. JÚNÍ1986
Hægt er að fá recaro-sæti eins og hér sjást í Lancia Delta HF í
turbo- og aldrifsgerðina.
Mælaborð i Lancia Delta.
Lancia Delta
Ein af elstu bíla-
verksmiðjum heims-
ins hleypir af stokk-
unum millistærðar-
bfl í 6 mismunandi
útfærslum
__________Bílar____________
Gísli Sigurðsson
Bflar eru sífellt að verða betri
tæki; það verður manni oft ljóst,
þegar verið er að kynna nýjar gerð-
ir, sem stundum eru nýjar frá
grunni, en stundum aðeins endur-
bættar. Þetta varð mér alveg sér-
staklega ljóst nýlega, þegar Lancia
hóaði saman blaðamönnum suður á
Sardiníu til að prófa nýjan milli-
stærðarbíl: Lancia Delta.
Lancia hefur til þessa verið næsta
ókunnur bflaþjóðinni íslendingum.
Þessi ítalski bfll var þó ekki að
fæðast í gær, því verksmiðjan hóf
að unga út bflum undir þessu merki
árið 1906 svo áttræðisafmælið er
einmitt í ár. Á þessu afmælisári
hefur sú skipan orðið hér, að
Mazda-umboðið, Bflaborg, hefur
fengið umboð fyrir Lancia og nú
þegar kynnt smábflinn YIO, sem
er nýr af nálinni. Það er samt ekki
hann, heldur Lancia Delta, sem
einkum verður gerður að umtalsefni
hér. Af honum eru sex mismunandi
gerðir og kem ég að því síðar. Auk
þeirra er Lancia Prisma, sem er í
raun sami bfll, en með skotti. En
efst í röðinni frá Lancia er lúxus-
bfllinn Thema, sem ég prófaði einn-
ig í sömu ferð.
Það eru nú liðin 25 ár síðan ég
hóf að prófa og skrifa um bfla, fyrst
í Vikuna, en síðan í Morgunblaðið
og Lesbók. I raun má segja, að á
þessum hálfum þriðja áratugi hafi
bíllinn verið fundinn upp á nýjan
leik, svo mikil er breytingin. Fram-
myndin sýnir turbo-útgáf una.
farir hafa orðið á öllum hugsanleg-
um sviðum; bflar vinna betur og
eyða minna, það eru betri í þeim
sætin og stjómtækin en mestu
munar þó á aksturseiginleikunum.
Upp á síðkastið hefur mikið verið
rætt um, að Japanir séu að taka
afgerandi forystu, bæði í nýmælum
og ekki sízt hinu, að geta boðið
ails kyns tæknileg ágæti fyrir lægra
verð en aðrir. Það er rétt að Japanir
hafa verið á undan í að nýta raf-
eindatækni og þeir hafa grætt á
þeirri stefnu að hafa grundvallarút-
gáfur ríkulega búnar. Nú er talið
að rafeindabyltingin sé ef til vill
gengin um garð í bili í bflaiðnaðin-
um og slagurinn stendur um að
bjóða sem mest á sem lægstu verði.
Til þessa hafa Japanir haft góða
aðstöðu, en nú hefur sú aðstaða
versnað til muna vegna hækkunar
yensins. Evrópubflar standa aftur
betur að vígi og nú má segja, að
flestar tegundir hafi aldrifsbfla í
boði og forþjöppuvélar (turbo) en
slík tækniundur eru að sjálfsögðu
seld á hærra verði.
Delta: Nýr bíll
í sama búningi
Lancia Delta er tæknilega nýr
bfll, en með sama ytra útlit og hann
hefur haft í nokkur ár. í stað þess
að teikna hann og smíða frá grunni,
var ákveðið að halda í útlit, sem
reynzt hefur vinsælt. Að utanverðu
er bfllinn fyrirferðarlítill; lengdin
3,89 m. Þar fyrir er hann mjög
rúmgóður að innan; hann gengur
ekki að sér á homunum og þrengir
þar af leiðandi ekki að þeim, sem
í honum sitja. Þetta kflformaða útlit
telst ekki lengur til nýmæla og til-
hneigingin nú til dags er í áttina
til ávalari lína, lfkt og sjá má á
hinum frábærlega vel teiknaða
Lancia Beta. Þegar þessar nýju
gerðir eru reyndar verður ljóst, að
þær standa ekki að baki neinu
sambærilegu frá Japan og raunar
veit ég ekki til þess að Japanir
framleiði neinn bfl, sem kemst í
hálfkvisti við Lancia Thema. í fram-
leiðslu á lúxusbflum með frábæra
aksturseiginleika hefur Evrópa
algera fomstu. Hvorki í Bandaríkj-
unum né Japan er framleitt neitt,
sem stenzt snúning Mercedes Benz,
BMW, Jaguar, Audi 100/200 og
hraðskreiðir og vel búnir bflar, sem
koma fast á hæla þeim, svo sem
Lancia Beta, Renault 21 og Volvo
760 eiga sér varla hliðstæður frá
Japan.
Það verður líka ljóst af reynslu-
akstri í hinum nýja Lancia Delta,
að þar er tæknileg fullkomnun eins
og bezt gerizt í þeim verðflokki, en
aksturseiginleikamir mun betri en
gengur og gerist, svo vægt sé til
orða tekið. Það er sumsé ekki
ástæða til að vera svartsýnn á
framtíð bflaiðnaðar í Evrópu og
kannski er allra mest ástæða til að
vera bjartsýnn, þegar verðið er
athugað. Það er og verður hinn
endanlegi mælikvarði á það, hvort
einhver vara er seljanleg, hversu
góð sem hún er. Samkvæmt nýjustu
upplýsingum um verð má geta þess,
að Lancia Delta mun kosta frá 360
þús. þegar tekið er mið af ódýrustu
gerðinni og um 680 þús. sú dýrasta,
en þar er að sjálfsögðu um gerólík-
an bfl að ræða tæknilega séð. Af
þessu má sjá, að ítölum hefur tekizt
að framleiða afar vel búinn bfl á
fyllilega samkeppnisfæru verði við
hvað sem er og bætist nú í hópinn
nýr og trúlega skæður keppinautur
í millistærðarflokki.
6 mismunandi gerðir
Áður en lengra er haldið er þess
að geta, að Lancia Delta er fram-
leiddur í sex megin gerðum. Ódýr-
ust er grundvallargerðin Delta LX
með 4ra strokka, 78 hestafla vél,
163 km hámarkshraða á klst. og
viðbragði frá 0-100 á 14.3 sek. A
90 km hraða á hann að eyða 5.5
lítrum á hundraði.
Delta 1,5 automatic heitir næst
ódýrasta útgáfan, með 80 ha. vél
en að öðru leyti eins, nema hvað
hún er búin sjálfskiptingu.
Delta GT ie er þriðja útfærslan
og stafímir ie tákna, að hér er bein
innspýting í stað blöndungs. Vélin
er 108 hestöfl og þverstæð að fram-
an eins og í öllum hinum, diska-
hemlar eru hér á öllum hjólum og
þessi gerð er nokkuð spræk: Há-
markshraðinn 185, viðbragðið 10,0
sek og þó telst eyðslan á jöfnum
90 km hraða ekki vera nema 6.2 1
á hundraðið, en 9.8 lítrar í borga-
rakstri. Þessi gerð mun kosta hér
um 450 þús.
Delta HF turbo heitir sá fjórði
og nú fer að hitna í kolunum. Hann
er eins og nafnið segir til um, búinn
forþjöppu og aflið er 140 hestöfl,
sem er ríkulegt fyrir ekki stærri
bfl, svo ekki sé meira sagt. Til að
gæta samræmis er hann búinn loft-
kældum diskahemlum allt um kring
og veitir ekki af, því hámarks-
hraðinn er hvorki meira né minna
en 203 km og viðbragðið 8,7 sek f
hundraðið. Þrátt fyrir þessa feyki-
legu orku, er eyðslan ekki neinu
sem nemur meiri: 6.5 lítrar á jöfnum
90 km hraða og 10 lítrar í borgar-
akstri. Það var þessi gerð, sem ég
ók mest og kem ég að því síðar.
Þessi gerð mun kosta hér um 535
þús.
Delta HF 4WD er tryllitæki með
aldrifí og hlýtur að verða ítölum
kærkominn á Autostrada del Sol
og öðrum hraðbrautum. Raunar
þarf hann engar hraðbrautir til að
njóta sín; auðvelt er að halda honum
á 100 km hraða á mjög bugðóttum
vegi og skemmitlegast með því að
nota bara þriðja gírinn og vera með
vélina á uppundir 6 þúsund snún-
ingum. Þessi gerð er ekki aðeins
með aldrifi, heldur sídrifí, þ.e. drifíð
er sífellt á öllum flórum hjólum bfls-
ins og hugvitssamléga miðlað
breytilega á milli þeirra með tveim-
ur mismunadrifum; öðru í miðju,
en hinu að aftan. Þessi mismunadrif
skammta aflið út til hjólanna eins
og æskilegast er. Hér er feykilega
skemmtilegur sportbfll, en tilsýndar
að sjá er úlfurinn í sauðargæru og
lætur lítið yfír sér. Bæði hann og
Delta HF turbo eru á breiðari hjól-
börðum en yfirleitt tíðkast — frá
Pirelli og Michelin. Þeir virðast gera
sitt gagn, því báðar þessar gerðir
liggja eins og þær væru limdar við
veginn og hef ég naumast í annan
tíma ekið bflum, sem komast til
jafns við þær. Delta HF 4WD er
með 165 hestafla vél, enda er við-
bragðið í hundraðið aðeins 7.8 sek
og hámarkshraðinn 208 km á klst.
Eyðslan er agnarögn meiri: 7.8 lítr-
ar á hundraðið á 90 km hraða og
10.9 lítrar í borgarakstri. Þessi
gerð er áætlað að muni kosta hér
680 þús.
Delta turbo ds heitir sjötta
gerðin og er búin dísilvél, 80 ha,
en afar hljóðlátri.
í ökuferð á Sardiníu
Bflaverksmiðjur tíðka það að
hleypa nýjum gerðum af stokkum
með því að blaðamönnum vfðsvegar
að er hóað saman og þeir látnir fá
svo sem einn dag til að prófa grip-
inn við ýmiss konar aðstseður. Ekki
veit ég hversvegna Lancia kaus
Sardiníu til þess ama, en ástæðan
gæti verið sú, að þar er tiltölulega
lítil umferð miðað við það sem
gerist víðast hvar á Ítalíu. Þetta
er fegurra eyland en ég hafði ímyn-
dað mér. Þar eru bæði há og feyki-
lega brött fjöll; sum rísa upp af
flatlendi eins og Heimaklettur, en
inn á milli eru langir fírðir og
vogar. Við einn voginn á norðaust-
urhomi Sardiníu er frægur dvalar-
staður: Costa Smeralda, sem við
íslendingar nefndum einfaldlega
Sméröldu. Þar hefur öðlingsmaður-
inn Aga Khan, trúarleiðtogi ein-
hverra blásnauðra múslima í Asíu,
byggt upp dvalarstað með lúxus-
hótelum, sem orð hefur farið af,
því þar dvelja greifar og stjömur,
sem heimurinn þekkir úr fjölmiðlun-
um.
Ökuleiðin lá suður eftir eyjunni
og til baka aftur. Lengst af er þessi
leið afar hlykkjótt, enda liggur
vegurinn um mishæðótt og grýtt
land, kjarri vaxið. Á einum stað var
yfír fja.ll að fara og partur leiðarinn-
ar var ekinn eftir hraðbraut með
dálítið bættu og ósléttu malbiki.
Það er skemmt frá þvi að menn aka
greitt í prufutúrum af þessu tagi
og myndu að minnsta kosti missa
ökuskírteinið hér heima, ef í þá
næðist. En inn á milli taka menn
lífínu með ró; stanza til að fá sér
kaffi capuzino í þorpunum — en
enginn bjór fyrr en komið er í
næturstað. Og þegar ekið hafði
verið í endastöð, sunnarlega á eyj-
unni, var áð góða stund og snæddur
grillaður kálfsheili, sveppir ásamt
pasta og öðru, sem enginn hefði
getað látið ofan í sig í mínu ung-
dæmi í Tungunum.