Morgunblaðið - 26.06.1986, Qupperneq 44

44
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 26. JÚNÍ1986
fclk í
fréttum
I
segir Anatoli
Shcharansky
Um leið og við þökkum ykkur
fyrir komuna, þann heiður
sem í heimsókn ykkar felst —
verðum við að lýsa því yfir, að
því miður er okkur ómögulegt
að taka á móti ykkur nú eins og
er. Vinsamlegast takið tillit til
okkar með því að banka ekki á
hurðina eða hringja bjöllunni."
Áletrun þessa er að finna á úti-
dyrahurð einni í Jerúsalem. Þessi
bljúga bón er líka meira en skiljan-
leg, þar eð íbúar umræddrar íbúðar
eru engin önnur en hjónin Avital
og Anatoli Shcharansky. Þau gengu
í hjónaband í Moskvu 1974. Fjórum
árum síðar sóttu þau um leyfi til
að flytjast til ísrael. Henni var gefíð
grænt Ijós, en honum hinsvegar
stungið í fangelsi. Síðan hefur
Avital háð harða baráttu fyrir frels-
un manns síns — baráttu, sem hefur
loksins skilað árangri, því Anatoli
er nú kominn til Israels til konu
sinnar, sem hann hafði ekki séð í
ein 8 ár.
„Þetta er enn svo óraunverulegt
fyrir mér," segir Anatoli. „Og þó
svo ég viti að nú sé ég fijáls er
ýmislegt sem ég á eftir að venjast
hér. Til dæmis varð ég að ganga
með sólgleraugu fyrstu dagana.
Venjulegt dagsljós hafði ég ekki séð
árum saman og fékk því ofbirtu í
augun af því. En þó svo þetta sé
liðið hjá þá stend ég mig enn að
því að teygja mig í blað og penna
ætli ég að segja eitthvað merkilegt,
þó svo ég sé einn með Avital, af
ótta við hleranir KGB. — Þetta er
eitt dæmið um hin ósjálfráðu við-
brögð. Annars held ég að ég sé í
ótrúlega góðu formi, miðað við það
sem á undan er gengið. Það eina,
sem htjáir mig nú er að hjartað er
ekki orðið nógu sterkt til að ég
geti farið í langar gönguferðir, en
Sjaldan fellur eplið ...
John Rubenstein, sonur hins heimsfræga
píanóleikara Arthur Rubenstein, hefur
nú þegar getið sér gott orð sem mikill
músíkant. Hefur hann samið nokkur tón-
verk og ber gagnrýnendum víst saman
um að drengurinn hafi auðheyranlega
erft þá snilligáfu föður síns. — En ekki
fullnægja píanóleikurinn og tónsmíðam-
ar sköpunarþrá sonarins, heldur hefur
hann nú einnig lagt út á leiklistarbraut-
ina, sem hann segir æði spennandi þó
svo hún sé hál. Hvað svo sem verður
ofan á í framtíðinni, tónlistin eða Thalía,
þá er eitt víst að trúlega hefði faðirinn
verið æði stoltur af syni sínum hefði
hann lifað.
John Rubenstein við píanóið.
Anatole við eldhússtörf í íbúð
sinni i Jerúsalem.
það stendur nú allt til bóta. Nú nýt
ég þess bara að borða grænmeti
og ávexti í ómældu magni — og
t.d. smakkaði ég pizzu í fyrsta sinn
nú um daginn. Ástæðan fyrir því
hvað ég nýt þess að næra mig er
sú að undanfarin ár hef ég meira
eða minna verið í hungurverkföll-
um, milli þess sem ég hef pínt ofan
í mig fangelsismatinn, sem er með
öllu óætur. Lengsta hungurverk-
fallið stóð í 110 daga og var það
mótmælaaðgerð af minni hálfu,
eftir að yfirvöld höfðu bannað allar
mínar bréfasendingar til Avital. Svo
það gefur auga leið að eftir að
hafa eytt samtals 403 dögum í
einangrun — algerlega tómum klefa
án rúms eða dýnu — voru viðbrigðin
dálítið yfírgengileg þegar mér var
daginn fyrir frelsunina komið fyrir
í húsi einu í Austur-Berlín, þar sem
var sjónvarp, sími og stórt og mjúkt
rúm. — Þó gat ég ekkert sofið þá
nótt fyrir eftirvæntingu, ég gat
ekki beðið eftir að hitta Avital,"
segir hann.
„Við hittumst á flugvellinum í
Frankfurt og flugum saman til Ben
Gurion-flugvallarins. Skömmu eftir
komuna þangað var mér tilkynnt
að forseti Bandaríkjanna væri í sím-
anum og vildi gjaman fá að segja
við mig nokkur orð. Eftir það
samtal hef ég oft verið að því
spurður hvemig mér hafí fundist
að koma beint úr fangelsinu, taka
upp tólið og sgjalla við Ronald
Reagan sjálfan. Eg vona hinsvegar
að Reagan móðgist ekki þó ég segi
bara alveg eins og er — að einmitt
þá stundina hefði ég miklu frekar
viljað fá frið til að sitja bara tímun-
um saman og horfa á þessa yndis-
legu konu, sem ég hef saknað svo
sárt öll þessi ár.“ Aðspurður kvað
Shcharansky Avital vissulega hafa
breyst töluvert á þessum langa
tíma. „T.d. minnist ég þess að
í búðkaupsferð, einum tólf árum eftir sjálfa hjónavigsluna i Moskvu.
Ógleymanlegir endurfundir. Anatole og Avital Shcharansky.
meðan við bjuggum í Rússlandi
hafði hún ekki minnsta áhuga á
stjómmálum og hundleiddist henni
þegar þau mál bar á góma. Nú
virðist hún hinsvegar þekkja annan
hvem áhrifamann veraldar, enda
haft mikið samband við þá vegna
baráttunnar fyrir frelsun minni."
— En hvað er þá framundan hjá
þeim hjónum, það er að segja þegar
þessi síðbúna brúðkaupsferð er á
enda?
„Ég mun beita mér fyrir öllum
mögulegum mannréttindamálum í
framtíðinni, en beina athyglinni þó
sér í lagi að vandamálum gyðinga
og þeim ofsóknum, sem þeir sæta
í Sovétríkjunum. Þau eru líka ófá
gyðingasamtökin, sem leitað hafa
til mín eftir hjálp. Um leið og ég
er búinn að átta mig á stöðu minni
og stefnu þá mun ég heíjast handa.
Eins og er líður mér eins og
strengjabrúðu sem togað er í úr
öllum áttum. Sennilega hef ég alls
ekki verið undir alla þessa skyndi-
legu athygli búinn, þrátt fyrir að
búið hefði verið að vara mig við.“
„Ég þarf aðeins að
fá að átta mig“
Sally Burton:
Hamingjan
staldraði
stuttvið
Hjónin Sally og Richard Burton. „Það eitt að verða ástfangin, var
áfall fyrir mig,“ segir Sally.
egar minnst er á kvennamál
hins látna leikara Richard
Burton, kemur flestum fyrst í
hug nafn leikkonunnar Elizabeth
Taylor, enda voru öll þeirra
samskipti hin skrautlegustu.
Fjölmiðlar um allan heim fylgd-
ust grannt með einkalífi þeirra
turtildúfna og gerðu sér mikinn
mat úr því rómantíska en rugl-
ingslega sambandi. En í lífi
Burtons voru fleiri konur, þar á
meðal Sally, síðasta eiginkona
hans.
„Ég hitti Richard fyrst 34 ára
gömul, giftist honum ári síðar og
varð ekkja 36 ára að aldri." —
Þannig lýsir Sally kynnum sínum
af leikaranum. Þrátt fyrir þá stað-
reynd að þau Sally og Burton hafí
verið eins ólík og dagur og nótt áttu
þau saman tvö hamingjurík ár.
„Það var í rauninni algjör tilviljun
að við skyldum fara að rugla saman
reitum okkar,“ segir hún. „Við
urðum bara á vegi hvors annars á
réttum stað og réttum tíma. Burton
var niðurbrotinn maður er við
kynntumst fyrst. Líf hans var líkast
kerti, sem logs.r í báða enda. Áfeng-
ið hafði lagt heilsu hans í rúst,
hann var þunglyndur og lífsleiður."
— En þá hitti hann konu, sem var
öðruvísi en allar þær konur sem
hann hafði áður kynnst. Sally var
fómfús, umbuðarlynd og hógvær —
nokkuð, sem ekki beint háir stjöm-
unum í Hollywood. „Áður en ég
kynntist Richard, hélt ég að ég
myndi aldrei gifta mig,“ segir Sally
og bætir við: „Ég er einfaldlega
ekki sú „týpa“, sem verður auðveld-
lega ástfangin — eða menn af mér.
En þetta tilfelli var einstakt. Ég
heillaðist algerlega af manninum
og hann af mér. Og áður en við
vissum af höfðum við bæði ger-
breytt lífsstíl okkar — vorum heima
öll kvöld, bjuggum til góðan mat
og nutum þess bara að vera saman,
fjarri öllum þeim skarkala, sem
annars fylgir frægu fólki. Þær
stundir em mér ógleymanlegar,
þegar við sátuni kannske tímunum
saman og bara þögðum, en leið
samt svo afskaplega vel. Þetta er
nokkuð, sem ég mun aldrei upplifa
aftur.“
Sally Burton viðurkennir að hún
eigi erfítt með að segja skilið við
fortíðina, takast á við nútímann.
Síðan Richard dó hefur hún þó reynt
að dreifa huganum með því að
ferðast mikið. „Mér hættir svo til
að lifa bara í minningunni," segir
hún. „Það eitt að verða ástfanginn
var að vissu leyti áfall fyrir mig —
áfall, sem ég var varla búin að jafna
mig á, áður en ég missti svo mann-
inn, sem ég elskaði. — En, þrátt
fyrir allt þá var öll þessi hamingja
vel þess virði, þó svo hún hafí staldr-
að heldur stutt við.“ V*
Stoltir
foreldrar
Tónlistarsnillingurinn Billy Joel
og kona hans Christie Brin-
kley, fyrirsæta, éignuðust dóttur
ekki alls fyrir löngu. Sögur herma
að foreldramir, sem báðir þekkja
af eigin raun kosti og galla frægð-
arinnar, séu ákveðnir í að verja
bam sitt með kjafti og klóm fyrir
ágengum ljósmyndurum og öðm
fjölmiðlafólki. Þau segja það ekki á
lítið bam leggjandi að standa í
þessari eldlínu.
Eins og gefur að skilja una að-
dáendur þeirra hjóna þessu misvel,
vilja fá að fylgjast betur með öllu
því sem fjölskylduna snertir. Svona
í sárabætur mættu þau hjónin því
með mynd af prinsessu sinni í „Rock
and Roll Hall of Fame“, þar sem
þau vom viðstödd heiðursverð-
launaafhendingu til handa söngvar-
anum Ray Charles. Við þetta tæki-