Morgunblaðið - 14.08.1986, Síða 16

16
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 14. ÁGÚST 1986
1
Mikill fengnr að
íslenskum höf-
undi og leikurum
- rætt við bandaríska leikhúsmanninn Lloyd Riehards
LLOYD Richards hefur frá 1968 stjórnað bandaríska Leikskáldaþing-
inu, sem haldið er árlega í O’Neill leiklistarmiðstöðinni í Waterford
í Connecticut. Lloyd er frá Toronto í Kanada en fjölskyldan flutti
til Detroit í Bandaríkjunum þegar hann var fjögurra ára gamall.
Þar hlaut hann sína leiklistarmenntun, en hélt að loknu námi til
New York að freista gæfunnar.
Lloyd lék og leikstýrði í stórborginni og hann lítur á sig sem New
York-búa, þótt hann sé skólastjóri Yale-leiklistarskólans í New Hav-
en og leikhússtjóri Yale Rep-leikhússins þar. Konan hans er leikskáld,
eldri sonurinn tónskáld og sá yngri leikari sem vinnur með þeim
fræga Pólveija Grotowski.
Fréttaritari ræddi við Lloyd Rich-
ards í Waterford um miðjan júlí og
spurði hann nokkurra spurninga um
þingið.
- Leikskáldaþing var fyrst
haldið hér í O’Neill-leiklistarmið-
stöðinni árið 1965. Er það mikil-
vægur þáttur í bandarísku
leiklistarlífi?
„Leikskáldaþingið hefur frá upp-
hafí verið aðferð til að stuðla að
þróun höfundarins. Aðferðin hefur
verið notuð víða, við höfum raunar
hvatt til að eftir henni væri hermt
og hún stæld sem víðast. í Banda-
ríkjunum einum hafa á undanförn-
um árum verið haldnar fjölmargar
ráðstefnur af þessu tagi á ári
hverju.
Það skortir góð handrit í leikhúsinu
hér og við viljum stuðla að gerð
þeirra. En þessi þróun eða upp-
bygging tekur langan tíma. Það
verður enginn góður höfundur á
einni nóttu. Það er bæði erfitt og
kreíjandi að semja handrit að leik-
riti og maður þarf tækifæri til að
þroskast sem leikritahöfundur. Þá
skiptir miklu máli að stuðningur sé
fyrir hendi og að hann sé viðvar-
andi og öruggur.
Það hefur alltaf verið alþjóðlegur
blær á höfundaþinginu, fólk frá
öðrum löndum hefur komið og
fylgst með starfínu eða tekið þátt
í því. Ýmis lönd, sérlega þau sem
hafa ekki átt marga innlenda höf-
unda, hafa tekið upp höfundaþing
af þessu tagi. Ég nefni Ástralíu sem
byijaði fyrir fjóitán ámm, Nýja-
Sjáland, Skotland og Kanada.
Margir af bestu höfundum Banda-
ríkjanna unnu frá byijun síns ferils
fyrir leikhús, þeir þroskuðust og
fengu upi>eldi sitt í leikhúsinu og
skrifuðu síðan fyrir það. David
Mamed hefur lengi verið tengdur
leikhúsinu í Chieago og August
Wilson hefur gert bæði Yale Rep-
leikhúsið og Waterford að heima-
velli sínum. Við þurfum að gera
meira af þessu - að fá hæfileika-
fólk til liðs við leikhúsin, þannig
að þau hjálpi höfundinum við að
þroskast.
Við eigum líka í erfíðri samkcppni
við aðra fjölmiðla hér í landi. Maður
getur unnið við handrit að leikriti
í tvö ár, og tekist eður ei. Gott leik-
skáld þarf fyrst og fremst nægan
tíma. Hinir miðlarnir þurfa mun
skemmri tíma, þeir eru ríkir og
borga strax, og leikskáld þurfa að
komast af alveg eins og annað
fólk.“
- Reynið þið að framfylgja
ákveðinni leiklistarstefnu?
„Nei, nei. Við ætlum okkur ekki
að skapa neina stefnu. Hér velur
nefnd skipuð fólki með mismunandi
listræn viðhorf um það bil 15 verk
úr 1.500 handritum. Nefndin er
blönduð til að koma í veg fyrir
Fyrir framan „hlöðuna" í O’Neill-miðstöðinni: Guðmundur Steinsson,
Kristbjörg Kjeld, Lloyd Richards, Þórunn Sigurðardóttir og Stefán
Baldursson.
Hlaut
doktors-
nafnbót í
heimspeki
HÁSKÓLINN í Texas veitti
þann 24. maí Unni Kristjáns-
dóttur (Kris Kissmann) dokt-
orsgráðu í heimspeki með
félagsráðgjöf sem sérgrein.
Unnur, sem tók sér nafnið Kris
í Bandaríkjunum, starfar sem
prófessor í félagsfræði við há-
skóla Arkansas-fylkis í Little
Rock. Hún hefur lagt áherslu á
tölfræðilegar athuganir og
rannsóknir á málefnum
kvenna.
Unnur fæddist á Siglufirði 19.
október 1942. Foreldrar hennar
eru Ólína S. Kristjánsdóttir og
Unnur Kristjánsdóttir
(Kris Kissmann).
Kristján Kjartansson útgerðar-
maður. Lauk hún gagnfræðaprófi
frá héraðsskólanum í Reykholti
1957, en hélt síðan til Banda-
ríkjanna og stundaði nám við ýmsa
skóla vestra. Hún á þrjú böm, tvo
syni og dóttur.
... ekki missa af
ÖRKIN/SlA
j