Morgunblaðið - 16.12.1986, Blaðsíða 64

64
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 16. DESEMBER 1986
Hugleiðing á jólaföstu
eftir Friðfinn
Finnsson
„Kenn mér, Drottinn, veg laga
þinna, að ég megi halda þau allt
til enda. Veit mér skyn, að ég megi
halda lögmál þitt og varðveita það
af öllu hjarta. Leið mig götu boða
þinna, því af henni hef ég yndi.
Beyg hjarta mitt að reglum þínum,
en eigi að ranglátum ávinningi. Snú
augum mínum frá því að horfa á
hégóma." Sálmar 119, 33—37.
Sannarlega væri það viturlegt
að ganga inní hið nýja ár með þessa
bæn sálmaskáldsins hebreska í hug
qg hjarta. Bæn um vísdóm til að
) ástunda réttlæti fyrir líkn ávinning,
og beina augum frá því að horfa á
hégóma.
Ekki mun um það deilt, að ísland
sé gott og fagurt land, og að hér
ríki almenn velmegun, atvinnuleysi
ekki teljandi. Æska landsins álitlegt
manndómsfólk, húsakostur mjög
fullkominn ekki síst þegar horft er
til þess að mest hefir verið byggt
á fáum áratugum. íslendingar eru
eins fijálsir og mest má vera, í orðs-
ins fýllstu merkingu, og íslendingar
bera ekki vopn, annað en pennann.
Við mættum oftar leiða hugann að
stöðu okkar.
íslenska þjóðin hefir margs að
minnast og margt að þakka á þessu
ári eins og oft á liðnum árum. Segja
má, að árgæska hafi verið til sjós
og lands, sumarið eitt það fegursta
sem menn muna.
200 ára afmæli Reykjavíkur var
haldið með miklum glæsibrag, og
þeim til mikils sóma sem því stjórn-
uðu. Og veðrið var eins og best gat
verið.
Leiðtog-afundurinn
íHöfða
Þá var leiðtogafundurinn í Höfða
stórviðburður sem lengi mun í
minnum hafður. Það var vel hugsað
hjá biskupi vorum að óska eftir því
við alla presta landsins að þeir hefðu
fyrirbæn í kirkjum sínum um að
fundur þessi mætti fara sem best
fram og verða til blessunar í átt til
friðar í heiminum. Eftir því sem
blöðin sögðu frá, mátti víst segja
að vel hefði til tekist með þennan
fund og allt sem í kringum hann
var, þegar tillit er tekið til þess
hvað undirbúningur var stuttur. En
mikið var það tilstand allt í kringum
þennan fund, þar sem aðeins tveir
menn áttu að tala saman. En við
Islendingar skiljum ekki, sem betur
fer ekki, hemaðarþjóðir. Við höfum
ekki séð það fyrr, að ekið væri um
götur borgarinnar í skotheldum bif-
reiðum, með halarófu af bílum
undan og eftir, með lífverði að sagt
var. En svo fór samt þegar leið-
togamir voru komnir undir eitt þak
í Höfða, þá sameinuðust lífverðim-
ir, var mér sagt. Ekki er vitað nú,
hvemig árangur verður af þessum
fundi, en ýmis teikn sýnast mér á
lofti um að nokkurs árangurs megi
vænta þegar fram líða stundir, það
sem við sáum af öllum þessum fyrir-
gangi, var að sjá hvað þessar þjóðir
leggja í sölumar þegar mikið liggur
við. En gátu þessir miklu menn
nokkuð lært af ferðinni til íslands?
Já, svo sannarlega, hér sáu þeir
sjálfstæða, krístna og hamingju-
sama þjóð sem býr í fögm landi,
og sem notar ekki vopn í viðskiptum
sínum innanlands sem við aðrar
þjóðir en pennann og sverð andans.
Og svo hefir þjóð valið sér leiðtog
Jesú Krists, og undir merki Krists
vinnur hún sína stærstu sigra. Ef
leiðtogamir bæm gæfu til þess að
fara að dæmi íslands í þessum efn-
um, þá stigu þeir fyrsta sporið að
gjöra heimsbyggðina að Paradís á
jörðu.
Fyrsta vers Passíusálmanna.
Hefir nokkur kveðið sér betur
hljóðs?
Upp, upp mín sál og allt mitt geð.
Upp mitt hjarta, og rómur með.
Hugur og tunga hálpi til.
Herrans pínu ég minnast vil.
Vígsla Hallgrímskirkju er stór-
viðburður og bjartsýnir hafa þeir
verið mennimir og hugsjónaríkir
sem hófust handa um byggingu
þessa þjóðhelgidóms fyrir §ömtíu
ámm. Þar ber hæst nafn Guðjóns
Samúelssonar, húsameistara ríkis-
ins, sem teikninguna gerði. En
Hallgrímskirkja er ekki aðeins fyrir
Hallgrímssöfnuð í Reykjavík, held-
ur er hún þjóðarhelgidómur. Ríkis-
valdið hefír undanfarið veitt
stuðning, og er það því til sóma.
Old séra Hallgríms, seytjánda
öldin, hefír verið talin öld hallæris,
fátæktar, einokunar og einveldis í
sögunni. Hallgrímur kvað í heljar-
nauðum heilaga glóð í freðnar
þjóðir, segir séra Matthías. Ekki
mun um það deilt að Hallgrímur
hafí verið stórskáld, þó svo að
Passíusálmamir hefðu ekki komið
til, en þeir em tvímælalaust meist-
araverk séra Hallgríms, og senni-
lega alls sálmakveðskapar heilagrar
Guðs Kristni. Þegar horft er til
þeirrar aldar sem Hallgrímur var
Friðfinnur Finnsson
„Eftir langa ævi er það
mín reynsla að bænin
sé sterkasta af lið sem
okkur mönnunum er
gefið, og að bænin sé
lykillinn að Drottins
náð, eins og blessaður
Hallgrímur kvað.“
uppi, þá er varla hægt að halda að
það hafí verið tilviljun sem sent
hafí íslensku þjóðinni slíkan Guði
innblásinn andans leiðtoga á ein-
hveijum erfíðustu tímum sem yfír
íslensku þjóðina hafa gengið. Segja
má, að íslenska þjóðin hafi tekið
Hallgrím í tölu sinna helgu manna.
Enda er hér enginn dómstóll til að
útnefna dýrðlinga, en það hefír
gerst með þeim hætti að Passíu-
sálma hafa ástvinir lagt á brjóst
látinna ástvina sinna sem hinstu
kveðju, og við hveija gröf hljómar:
„Allt eins og blómstrið eina, upp
vex á sléttri grund.“ Ég enda þessa
hugleiðingu um Hallgrím með þjóð-
ar þökk séra Matthíasar:
Trúarskáld, þér titrar helg og klökk,
tveggja (nú þriggja) alda gróin
ástarþökk.
Nidjar íslands munu minnast þín,
meðan sól á kaldan jökul skín.
+
Afengi er þjóðarböl
Eitt er það sem íslenska þjóðin
ætti að huga að í alvöru, það er
áfengisneysla þjóðarinnar. Hún er
geigvænleg, og til mikillar ófar-
sældar fyrir alla sem háðir eru
áfenginu, og mikill er sá skaði sem
af því hlýst, og allt það böl og öll
þau slys sem af því hljótast. Við
heyrum það daglega í útvarpinu að
þetta margir hafí verið teknir ölvað-
ir við akstur og þar hafí orðið
stórslys og ökumaðurinn sem slys-
inu olli hafí verið ölvaður. Svona
heyrir maður slysasögur daglega,
og les í blöðunum. Þetta er sannar-
lega sorglegt. Svo eru á öðrum
sviðum framin allskonar skemmd-
arverk og_ skrílssemi og ótrú-
mennska. Ég heyrði fyrir ári einn
af fyrirmönnum þjóðarinnar ræða
um umferðarmál í útvarpinu. Hann
sagði það ekki ofmælt að 80% af
slysum í umferðinni væru vegna
áfengisneyslu. Þá er ein sorgarsag-
an, upplausn heimilanna vegna
áfengis, hörmuleg, og allt það böl
sem því fylgir. Því miður hefur sig-
ið á verri hlið nú um margra ára
skeið. Mætti þar til nefna áfengis-
neyslu, sem konur voru mjög
samtaka um að spoma á móti, og
þar völdu þær fyrst og fremst eigið
eftirdæmi. Á æskuárum mínum,
fyrir 1920, mátti segja að karlmenn
margir notuðu áfengi, sem ekki var
þó í stórum stfl, en konur hömluðu
alls staðar á móti, þó ekki væri það
með stóryrðum og var það óþekkt
að konur neyttu áfengis. Hér sem
oftar er þjóðin í mikilli þakkarskuld
við konumar og enginn veit hver
þjóðarógæfa áfengisnautnin hefði
orðið ef konumar hefðu ekki staðið
þar nokkmm tröppum hærra en
karlmennimir. Væri óskandi að
nútímakonumar tækju þessar kyn-
systur sínar sér til fyrirmyndar.
„Vertu trúr allt til dauða, og ég
mun gefa þér lífsins kórónu."
Opinbemnarbók Jóhannesar
2.10.
Ekki em margar áminningar í
Biblíunni jafn þmngnar af alvöm
sem þessi, og fáum þeirra fylgir
þar fegurra fyrirheit. Hún ber það
með sér að hún er fram kominn á
alvömtímum og eitthvað mikið er
í aðsigi þegar svona fast er að orði
kveðið. Það er einhver hætta á ferð-
um. Hlutverk okkar flestra
mannanna barna liggur á því svæði
sem lítið ber á í augum heimsins,
en hvert svo sem það er, þá er það
þetta sem allt er undir komið, að
því sé gegnt með trúmennsku.
Helgasti reitur trúmennskunnar er
heimilið sjálft, farsæld hvers heimil-
is er fyrst og fremst reist á tryggð
og trúfesti hjónanna, bregðist hún,
er gæfa þess hmninn, og æðsta
sælu mannlegs lífs breytt í harm-
leik.
Það kom til mín kunningi minn
fyrr á þessu ári, og fór að tala um
trúmál, og spurði meðal annars
hvort ég læsi mikið Biblíuna. Ég
sagðist líta oft í hana nú í seinni
tíð. Þá spurði hann mig hvort ég
teldi að það væri gott fyrir sig að
fara að lesa ritninguna. Já, sagði
ég, það verður áreiðanlega öllum
til blessunar að lesa hana, og á því
skalt þú byija sem fyrst, því það
er trúarstyrkjandi. Ritningunni hef-
ir verið líkt við ljósastiku, en ljósið
sjálft er Jesús Kristur. Megininni-
hald Biblíunnar er um hjálpræði
Guðs, okkur til handa fyrir Jesúm
Krist. Þá spurði kunningi minn
hvort ég tryði á eilíft líf. Eg kvað
svo vera, því ég væri ekki eins sann-
færður um nokkurn hlut og líf eftir
dauðann. Jafnvel eilífðina hefír Guð
lagt í bijóst mannanna, því endar
trúaijátning evangelísku kirkjunn-
ar á þessum orðum: „Ég trúi á
eilíft líf.“ Predíkarinn 3.11. Spurt
var einu sinni, hvað eigum við að
gera til þess að eignast eilíft líf?
Því svarar enginn betur en Jesús,
því hann er sjálfur svarið.
Faðmur Guðs stendur okkur öll-
um opinn í Jesú Kristi. Ættum við
ekki öll að þakka Guði fyrir að Jesú
sagði: „Komið til mín, allir þér sem
erfiðið og þunga eruð hlaðnir, ég
mun gefa yður hvíld. Þann sem til
mín kemur, mun ég alls ekki burt
reka. Allt sem þér gerið mínum
minnstu bræðrum, það hafið þér
mér gjört." Þegar ég les þessi fögru
heilræði Krists, þá fínnst mér að
það sé hjartað sem talar, því er það
mín hugsun að fyrr komist blómið
hefur sigrað heiminn
Slakaóu á
og njóttu lífsins meÓ
JILSANDER
Snyrtlvörubúðln
Laugavegl 76. Rvk.
Líbía Laugavegl. Rvk.
Clara Laugavegi. Rvk
Sara Bankastrætl. Rvk.
Mirra Hafnarstrætl. Rvk.
Gjafa- og snyrtivörubúðin
Suðurverl. Rvk.
Nana Völvufclli. Rvk.
Snyrtivöruverslunin
Glæslbæ. Rvk.
Holtsapótek Langholtsvcgl. Rvk.
Bylgjan Hamraborg. Kópavogl
Snyrtihöllin Garðabæ
Anetta Keflavík
Vörusalan Akurcyrl
Ninja Vestmannaeyjum