Morgunblaðið - 24.01.1987, Blaðsíða 47

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 24. JANÚAR 1987
47
Kristín B. Borgþórs-
dóttir — Kveðjuorð
um parta af Hvítá hvert sumar og
þeir höfðu húsnæði og fæði hjá
ungu hjónunum í nýja húsinu, sem
á þeim tíma var nefnt Laugarhóll,
eftir litlum hól við bæinn, en rétt
fyrir neðan hlaðvarpann var heit
laug. Seinna var bærinn nefndur
Laugarholt. Ég tel mig þó ævinlega
hafa verið í sveit á Laugarhóli eins
og bærinn var nefndur þau þijú
sumur sem ég var þar léttadrengur.
Bjöm Blöndal var sonur Jóns
Blöndals, sem verið hafði læknir í
Stafholtsey, dmkknaði í Hvítá, og
kunni móðir mín að segja mér sögu
af þeim lækni, þegar hann dró úr
henni tönn ungri. Hann gékk til
hennar þar sem hún beið og bað
hana að leyfa sér að sjá tönnina,
en hún hafði ekki fyrr opnað munn-
inn en hann hafði skellt tönginni
(sem hann hafði falið í lófa sínum)
á tönnina og dregið hana úr án
þess hún hefði nokkum tíma til að
átta sig fyrr en allt var um garð
gengið. Hann hlýtur því að hafa
verið snöggur í hreyfingum, þegar
því var að skipta, en þannig var
Bjöm einmitt sjálfur. Mikil and-
stæða við hann þótti mér Sigfús
Blöndal bókavörður, frændi hans,
sá sem orðabókin er kennd við, en
hann kom eitt sumarið ásamt seinni
konu sinni, Hildi, og þau vom þarna
líklega í nokkra daga. Sigfús var
ákaflega virðulegur og nokkuð stór
og hægur í hreyfingum, fínnst mér
hafa verið, en auðvitað sé ég þetta
með augum drengsins sem þá var,
og langt er nú um liðið. Vel getur
það hafa verið eftir þessa heimsókn
eða meðan á henni stóð sem hús-
bóndi minn léði mér bók eftir
þennan frænda sinn. Hún hét
Drottningin í Algeirsborg og var
langur kvæðabálkur um Tyrkjarán-
ið eða réttara sagt íslenska konu
sem rænt hafði verið. Mér þótti
skáldverkið áhrifamikið, en
þyngslalegt nokkuð, enda var þetta
ekki beinlíns lesefni fyrir börn. En
Bjöm lánaði mér fleiri bækur að
lesa og fyrir það hef ég ævinlega
verið honum þakklátur.
Það var nú að vísu einn enskur
reyfari, sem ég held að hafi ekki
verið ýkja merkilegur, en gat feng-
ið hárin til að rísa á höfði manns
af spenningi. En þama vom fleiri
bækur sem Bjöm benti mér á, að
ég gæti lesið, ef ég vildi, svo sem
Sögur herlæknisins eftir Topelius
og Ævintýri og sögur eftir H.C.
Andersen. Ég hætti við Sögur her-
læknisins eftir að hafa byijað á
þeim, komst ekki á sporið en varð
þeim mun hugfangnari af ævintýr-
um Andersens. Þar hlaut einnig
snilldarleg þýðing Steingríms að
vekja tilfínningu nu'na fyrir góðu
íslensku máli. En á heimilinu var
líka móðir Jómnnar og hún kenndi
mér kvæði og lét mig lesa fyrir sig,
svo ég hlaut ekki aðeins þroska í
starfi þau sumur sem ég var í vist
hjá þeim hjónum, heldur menntaðist
ég líka og þroskaðist andlega. Og
ég lærði að láta mér þykja vænt
um lítinn dreng sem ég þurfti stund-
um að annast. Það var frumburður
hjónanna. Og allir á þessu heimili
vom mér góðir. Þess er mér skylt
að minnast nú, þegar Bjöm er allur.
Bjöm Blöndal var glaðlyndur
maður og skemmtilegur, en helst
til mikill fuglaveiðimaður fyrir ung-
an dreng sem þurfti að vera með
honum á ferðum hans, en einnig
það var ný lífsreynsla, og gaman
var að heyra Bjöm segja frá ýmsu
því sem náttúmnni viðkom, fuglum
og blómum, því hann var fróður
vel, en. mest var gaman að heyra
hann segja ýmsar kátlegar sögur.
Það var hans sérgrein. Bjöm var
vel fær í að tala ensku, hann fór
jafnan með þeim hvem morgun,
Englendingunum tveimur, og var
þeim til aðstoðar við laxveiðina, og
hann snæddi alltaf með þeim í sér-
stöku herbergi þær krásir sem
Jómnn bjó til handa þeim og mið-
aði við þeirra smekk. Þá var oft
glatt á hjalla, meðan snætt var, og
ekki annað að heyra en Björn kynni
vel að skemmta gestum sínum á
enska tungu með skoplegum sög-
um.
Oft er það svo um menn, sem
gæddir em slíkri frásagnargleði,
að þeir hafa ekki hæfileika til rit-
starfa, þar sem maðurinn er einn
með sjálfum sér, hefur enga áheyr-
endur, en verður að leitast við að
hnitmiða og fága mál sitt. Það sýndi
sig þó, að þennan hæfileika hafði
Björn Blöndal, því hann gerðist rit-
höfundur á miðjum aldri, gaf út
Hamingjudaga 1950 og síðan
hveija bókina af annarri, og ekki
gat það farið framhjá neinum sem
vit hafði á, að höfundurinn kunni
að skrifa af listfengi og bar djúpa
virðingu fyrir íslenskri tungu, enda
urðu bækur hans vinsælar, hvort
sem um var að ræða skáldlegar
frásagnir eða lýsingar á vatnsföll-
um Borgarfjarðar sem Bjöm þekkti
hvetjum manni betur. En þann
mikla gáska sem í honum bjó lesa
menn ekki af bókum hans, hnyttni
hans og skopstíl þekkja þeir einir
sem heyrðu hann á góðu dægri
segja sögur af skrítnum körlum í
Borgarfirði. Og þegar ég kasta á
hann nokkrum kveðjuorðum, er mér
Ijúft að hugsa mér, að hann hafi
nú hitt einhveija af þessum körlum
sem hann kunni svo snillilega að
segja frá, og að þeir geti brosað
saman. Jórunni sendi ég hugheila
samúð mína og konu minnar.
Jón Óskar
Fædd 18. september 1926
Dáin 15. janúar 1987
Það var bjartur vetrarmorgunn
þann 15. janúar eða eins og þeir
gerast fegurstir í Neskaupstað.
Fjöllin spegluðust í fírðinum og
sólin gyllti efstu fjallatoppana. Þá
kom helfregnin. Hún Kristín okkar
er dáin. Það var sem allt myrkvað-
ist og fyrsta hugsunin var, það
getur ekki verið. Það var svo ótrú-
legt að þessi glaða og orkuríka
kona væri fallin fyrir manninum
með Ijáinn löngu fyrir aldur fram.
Ég ætla ekki að rekja æviferil
Kristínar heitinnar, það verða aðrir
til þess, sem betur til þekkja. Mig
langar bara að þakka henni fyrir
þann tíma sem við þekktumst og
unnum saman. Hún fluttist hingað
í Neskaupstað með manni sínum
og dóttur árið 1981. Haustið 1984
kom hún til starfa í Hótel Egilsbúð
og þá lágu leiðir okkar saman.
Dagfar Kristínar einkenndist af
elju og atorku og alveg einstakri
skyldurækni, bæði á vinnustað og
heima fyrir. Heimili sitt og §öl-
skyldu annaðist hún af svo mikilli
kostgæfni að sjaldgæft má teljast.
Hún var ein af þeim manneskjum
sem gleymist ekki þeim sem þekktu
hana. Ég vil með þessum fátæklegu
kveðjuorðum votta eftirlifandi eig-
inmanni hennar, Guðmanni, dóttur
þeirra, Báru, svo og börnum hennar
af fyrra hjónabandi, tengdabörnum
og barnabörnum mína dýpstu sam-
úð. Megi guð styrkja þau og styðja
í sorginni.
„Drottinn blíður bregst ei mér,
bijóst nær kvíðinn þreytir.
Reynslutíðin fram hjá fer,
frið hann síðan veitir."
(Brynjólfur frá Minna-Núpi).
Sjöfn Magnúsdóttir
Wterkurog
Ll hagkvæmur
auglýsingamiðill!
fttetgtmlilfifrifc
UM HELGINA
í HEKLUBÍLASALNUM LAUCAVEC1170 - LAUGARDAG OC SUNNUDAG KL. 13-17
KYNNUM SÉRSTAKLEGA
MITSUBISHI
LANCER SkUtbíU
með sítengt aldrif—
BUIinn sem beðið
er eftir.
rance rover vogue
með nýtt yfirbragð.
ffl
HEKLA HF
Laugavegi 170-172 Sími 695500
Kynning á
sykurskertu sítrónu

Auöi

r
AUDI80 —
Þýski gæðingurinn
með gullstýrið.