Morgunblaðið - 24.01.1987, Blaðsíða 52

8<3
52
V8eí HAUHAT. US tfUDACIflAOTJA.I .GIGAJaWJDHOM
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 24. JANÚAR 1987
+
fclk í
fréttum
Jóhannes og tertan
morgun verður gengið til
^kosninga í Vestur-Þýskalandi
Johannes
Rau við
kökuna
góðu.
og telja flestir að að Kristilegir
demókratar (CDU), með Helmut
Kohl kanzlara í broddi fylkingar,
muni vinna sigur á jafnaðarmönn-
um (SPD), en fyrir þeim fer
Johannes Rau.
Menn hafa kvartað undan dauf-
legri kosningabaráttu, en þó hafa
flokkarnir haldið miklar kosninga-
hátíðir, en með ólíku sniði þó.
Kristilegir demókratar hafa verið
íhaldseðlinu trúir og var allt með
mjög hefðbundnum hætti á þeim
bæ. Græningjar hafa á hinn bóginn
haldið hinar stórfenglegustu
drykkjuveislur þar sem rokkstjörn-
ur hafa verið skör framar en
frambjóðendumir. Jafnaðarmenn
hafa farið hin gullna meðalveg eins
og vera ber og hafa fundir þeirra
helst þótt bera keim af vendilega
undirbúnum sjónvarpsþáttum, þar
sem jafnaðaruppar stýra öllu styrkri
hendi.
Meðfylgjandi mynd var tekin í
Bonn á miðvikudag, en kratar þar
í borg færðu Johannesi Rau þessa
köku að gjöf. Hún er marsipan-
hjúpað líkan af Godesberg-kastala,
sem er eitt helsta tákn Bonnar.
Ekki fer sögum af því hvort Rau
lagði kökuna sér til munns.
Sarah
orðin
spengilegri
Sarah, hertogaynja af Jórvík,
hefur eins og lesendur þessara
síðna kannast við, verið gagnrýnd
að undanfömu fyrir vonlausan fata-
smekk og þá staðreynd að til þessa
hefur hún verið ansi mjúklega vax-
in.
Þetta hefur breyst, því síðastlið-
inn miðvikudag þóttust menn
merkja breytingu til batnaðar á
hvorutveggja, fatasmekknum og
fítunni. Þá opnaði hún sýningu í
Park Lane-gistihúsinu, sem ber
nafnið „Heimur teikninga og vatn-
slitamynda". Meira en fimmtíu
listamenn af gervallri hnattkúlunni
taka þátt í sýningunni, en hún er
eina alþjóðlega söluáyningin, þar
sem einungis teikningar og vatn-
slitamyndir eru til sölu.
Reyndir hirðblaðasnápar þóttust
sjá á svipstundu að Sarah hefði
ráðið til sín smekkmann í klæða-
burði, en jafnframt að hún hefði
grennst um nokkur kg. Telja menn
að það sé Díana prinsessa, sem
standi á bak við breytingu þessa,
en að sögn hallarheimilda er henni
mjög umhagað um að „ímynd“ kon-
ungsfjölskyldunnar sé slétt og felld,
en jafnframt í takt við tímann.
Reuter
Hertogaynjan kemur til
sýningar.
Bylej an
heimsott
Frá því að útvarpsstöðin Bylgjan
hóf útsendingar fyrir nokkrum
mánuðum hefur hún áunnið sér
miklar vinsældir eins og hlustenda-
kannanir hafa leitt í Ijós. Segja má
að velflestir starfsmenn hennar séu
orðnir „heimilisvinir" ríflega helm-
ings þjóðarinnar, en færri þekkja
hins vegar fólkið í sjón, svo blaða-
maður brá sér í gömlu Ostagerðina
við Snorrabraut og svipaðist um.
Fyrstan hittum við Pétur Stein,
sem var í óða önn að leita að plötu
í safni stöðvarinnar, en á meðan
snerist önnur á fóninum inni í hljóð-
námunni. Hann sagði okkur að fara
inn og bíða eftir honum. Við fórum
inn og tylltum okkur, en ókyrrð-
umst nokkuð þegar við heyrðum
að lagið var að verða búið og eng-
inn Pétur Steinn. Sem það er að
klárast snarast Pétur Steinn inn
fyrir, sest við hljóðnemann, kynnir
næsta lag og setur af stað. Þegar
rauða ljósið slokknar á ný hvessir
hann sjónirnar á okkur og segir
með yfirvegaðri röddu: „Allt undir
kontról."
Vinnurðu alltaf svona?
„Já og nei. Eg er með bunka af
plötum tilbúinn hérna inni hjá mér,
en stundum dettur manni eitthvað
í hug og þá verður maður að vera
fljótur að hlaupa. Þetta er bein út-
sending, það getur allt gerst og
þannig á það að vera.“
í næsta herbergi við hljóðnámuna
sat Hallgrímur Thorsteinsson
íbygginn við tölvuna.
Hvað sýslar þú Hallgrímur?
„Ég er að undirbúa mig fyrir
þáttinn „í Reykjavík síðdegis. Það
er margt sem þarf að vera á hreinu,

Pótur Steinn smellir smelli á fóninn.
Morgunblaðið/Bjarni
Hallgrímur Thorsteinsson viö tölvuna í Reykjavík síödegis.
svo allt gangi snurðulaust fyrir sig.“
Nú ertu alltaf með ný og ný efni
til umfjöllunar. Eru þau óþijótandi?
„Já það held. Að minnsta kosti
hefur mér gengið ágætlega að fínna
þau. Vitaskuld lendir maður öðru
hverju í því að gúrkutíðin þreytir
mann nokkuð, en þá snýr maður
sér að öðrum viðfangsefnum en
þeim „hefðbundnu", þannig að
manni leggst nú alltaf eitthvað til.
Svo minnst mér voða gaman að
tala við athyglisvert fólk. Það er
nóg af því. Margir slættir á dag.“
Næst undum við okkur að Ingi-
björgu Marteinsdóttur, sem sat og
svaraði í símann linnulaust. Hún
gaf sér samt tíma milli hringinga
til þess að eiga örstutt spjall. Fyrst
spurðum hveijir hringdu svona mik-
ið.
„Það er hálf þjóðin held ég.
Ingibjörg Marteinsdóttir
svarar í símann, en í gegn
um símtækiö viA hliA hennar
fer nú öll umferAin.
Margir hringja og biðja um lag, en
aðrir vilja segja manni ævisöguna
og þá verður maður að vera kurteis-
in sjálf, en reyna með einhveijum
hætti að komast úr þeirri úlfa-
kreppu. Þá er að sjálfsögðu mikið
hringt vegna flóamarkaðarins; að
minnsta kosti ijórir kattaeigendur
Auglýsingarnar eru geymdar
á sórstökum segulbands-
spólum, sem síöan eru
leiknar hver á fætur annarri.
hringja dag hvern vegna horflns
kattar. Sumir hringja og leggja á,
krakkar gera símaöt og einu sinni
var spurt hvemig ísskáp við værum
með!“
Greinilegt er að Ingibjörg er í
líflegu starfl.
Loks hittum við útvarpsstjórann,
Einar Sigurðsson, og spurðum um
álit hans á stöðinni.
„Hlustendur eru ánægðir og ég
því líka. Hlustendakannanir hafa
allar farið á sama veg og ekki um
neinar sveiflur að ræða þar. Fyrst
eftir að við byijuðum útsendingar
útskýrðu menn hlustunina með því
að segja fólk hrífast af nýjabmm-
inu. Það má rétt vera, en ég held
að það hafí aðallega hrifíst af „kar-
akter" stöðvarinnar. Innan þessara
veggja er mikil starfsgleði og hún
smitar út frá sér.“
Og á að halda áfram á sömu
braut?
„Þegar við fórum á stað gerðum
við það með ákveðna dagskrár-
byggingu í huga. Hún var greini-
lega rétt hugsuð, svo það er engin
ástæða til þess að breyta henni.
Vitaskuld erum við ekki enn búin
að sníða alla vankanta af, en ég