Morgunblaðið - 20.02.1987, Blaðsíða 27

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 20. FEBRÚAR 1987
27
Fræðsla um vamir
gegn tannskemmdum
MARGIR aðilar aðstoðuð við að
fræða um tannvernd í sambandi
við tannverndardaginn 6. febrú-
ar sl., ekki síst starfsfólk heilsu-
gæslu og skóla.
Stærsta átakið gerði þó aðstoðar-
fólk tannlækna og önnuðust 78
Bókmennta- og
tónlistarkynning
á Kjarvalsstöðum
í TENGSLUM við sýninguna ís-
lensk abstraktlist verður haldin
bókmennta- og tónlistarkynning
á Kjarvalsstöðum laugardaginn
21. febrúar kl. 16.00.
Á kynningunni mun Matthías
Viðar Sæmundsson bókmennta-
fræðingur flytja fyrirlestur um
tengsl bókmennta og abstrakt-
myndlistar, Guðný Ragnarsdóttir
og Kristján Franklín munu lesa ljóð-
ið „Tíminn og vatnið" eftir Stein
Steinarr, Hjálmar H. Ragnarsson
flytur aðfararorð um tónlist og Atli
Heimir mun flytur verk eftir íslensk
tónskáld.
þeirra fræðslu og veittu upplýsingar
í 14 stórmörkuðum víðsvegar um
landið. Var þetta gert án endur-
gjalds í tvo daga og sýndi aðstoðar-
fólkið með því hve góðan skilning
það hefur á mikilvægi fyrirbyggj-
andi starfa í tannlækningum.
Á hinum Norðurlöndunum gegnir
aðstoðarfólk tannlækna mikilvægu
hlutverki á þessu sviði og hefur
Ragnhildur Helgadóttir, heilbrigðis-
og tryggingamálaráðherra, beitt sér
fyrir því að menntun þess og rétt-
indi komist í eðlilegt horf hérlendis.
(Fréttatilkynning)
Aðstoðarfólk tannlækna leiðbeinir á tannvemdardaginn.
Bjarai Tryggva og Bjartmar Guðlaugsson.
Bjarni og Bjartmar
í hljómleikaferð '
TÓNLISTARMENNIRNIR Siglufirði, á laugardag á Hofsósi,
Bjarai Tryggva og Bjartmar sunnudag á Skagaströnd og á
Guðlaugsson halda nú um helg- mánudag á Sauðárkróki. Á þriðju-
ina af stað í hljómleikaferð um dagskvöld verða siðan hljómleikar
landið. á Hvammstanga, segir í frétt frá
Á föstudagskvöld verða þeir á þeim félögum.
Minning:
Tryggvi Tryggva-
son kennari
Fæddur 24. október 1909
Dáinn 18. febrúar 1987
„Hin Ijúfa söngiist leiðir
á lífíð fagran blæ.“
Þótt hartnær 60 ár séu liðin síðan
við Tryggvi F. Tryggvason hitt-
umst, man ég fullvel uppruna hans
og umhverfi. Síðar bættust við
tengdir Elíasar bróður míns og
hans. Ungir menn kynntust þeir
myndarlegum systrum, blómarós-
um frá Bæjum á Snæfjallaströnd:
Elías Hallfríði — Tryggvi Kristínu.
Foreldrar þeirra voru Steindóra
Steindórsdóttir og Jón Ólafsson.
Báðir kvæntust þeir stúlkunum og
nutu farsælla samvista á lífsleiðinni
meðan öll lifðu, en Kristín lést 1972
og Elías 1978. Nú er blessuð Fríða
ein eftir.
Tryggvi og Kristín bjuggu sín
fyrstu búskaparár hér í Reykjavík,
en síðar nokkur ár vestra. Þau eign-
uðust 3 mannvænleg böm, en þau
eru þessi í aldursröð: Kristján
Frímann, bifreiðasmiður, f. 24. júní
1940 — kvæntur Sólveigu Eyjólfs-
dóttur, þau eiga 5 böm. Elín
Rebekka, f. 15. júlí 1943 - gift
Finnboga Emi Jónssyni, stórkaup-
manni, böm þeirra em 3. Jólabamið
Kristín, kennari, f. 25. des. 1951 —
gift Sigurði Heiðarssyni. Þau eiga
2 böm.
Tryggvi var einstaklega ástríkur
og nærgætinn heimilisfaðir, svo
leitun er að slíkum. „Mamma“ var
ávarpsorð Tryggva gagnvart konu
sinni. Má nokkuð af því marka
andrúmsloftið og atlætið á heimil-
inu. Kennaralaun vom auðvitað lág,
Tryggvi gerði sér far um að auka
tekjur fjölskyldunnar með auka-
vinnu. Lerigi stundaði hann öku-
kennslu fyrir vestan, einnig mörg
sumur eftir að hann flutti suður,
og innheimtustörf hjá Verslunar-
mannafélagi Reykjavíkur, og var
auðvitað skæður sem slíkur, svo
geðþekkur maður og hlýr í viðmóti
sem hann var.
Allmörg síðustu árin hér syðra,
eftir andlát Kristínar, var Tryggvi
í sambýli við frú Guðnýju Níels-
dóttur.
Tryggvi Frímann, eins og hann
hét fullu nafni, var fæddur 24. októ-
ber 1909 í Gufudal á Barðaströnd.
Foreldrar hans vom hjónin Krist-
jana Sigurðardóttir og Tryggvi Á.
Pálsson, bæði Húnvetningar að
ættemi. Móðirin var mikil ágætis-
kona, faðirinn litríkur persónuleiki,
gleði- og fjörmaður. Hann var al-
kunnur félagsmálamaður og lét
hvarvetna mikið til sín taka á opin-
bemm vettvangi í heimahögum,
hvort sem var í Barðastrandar- eða
Norður-ísafjarðarsýslu.
Eftir bamaskólalærdóm gekk
Tryggvi í Unglingaskóla ísafjarðar,
sem mörgum reyndist hollur vegna
óvenju samstæðs og mikilhæfs
kennaravals. Litlu síðar lá leið
Tryggva í Kennaraskólann, og það-
an lauk hann kennaraprófí vorið
1934, 25 ára að aldri._ Kennarafer-
ill hans hófst svo á ísafirði strax
um haustið, eftir 3 ár fer hann
suður og fer að kenna við Mið-
bæjarskólann. Þar hættir hann
kennslu eftir 3 ár og heldur vestur
á ný, þar sem hann kennir um nokk-
urra ára skeið á Suðureyri í
Súgandafirði og f Hnífsdal. Árið
1946 flytur svo fjölskyldan alfarin
til Reykjavíkur, þar sem Tryggvi
hefur kennslu við Melaskólann og
starfaði þar í áratug fram að eftir-
launaaldri, eða langt á fjórða
áratug. Einhveija svokallaða
„stuðningskennslu" stundaði
Tryggvi eftir það.
Tryggvi var góður og samvizku-
samur kennari, sem tók starf sitt
mjög alvarlega. Umhyggja hans
fyrir nemendum sínum var til fyrir-
myndar, og nutu hennar ekki sízt
„þeir smáu“ sem hann gjama tók
ástfóstri við.
Tryggva var sýnt um að laða að
sér böm, einkum þau, sem á ein-
hvem hátt áttu erfitt uppdráttar,
og munu skólastjórar hans hafa
fundið sérleik Tryggva að þessu
leyti, og trúað honum öðrum fremur
fyrir „erfiðum" bömum. Þess vegna
m.a. ávann Tryggvi sér þakklæti
og vináttu foreldra slíkra bama,
sem töldu sig eiga honum skuld að
gjalda.
Þótt Tryggvi F. Tryggvason væri
þekktur og vinsæll kennari, var
hann þó almennt kunnari og dáðari
sem söngvari, með sína hlýju og
fögru rödd. Kom þar ekki til aðeins
þátttaka hans í sönglífi ýmissa
kóra, 'bæði vestra og hér syðra,
heldur fyrst og fremst þátttaka
hans og forganga árum saman í
hugljúfum og kærkomnum sam-
söng í hinum vinsæla útvarpsþætti
„Höldum gleði hátt á loft“. A.m.k.
eldra fólkið í landinu man þá gleði,
sem ómþýður útvarpssöngur
„Tryggva Tryggvasonar og félaga"
við undirleik Þórarins Guðmunds-
sonar tónskálds veitti því. Þama
fluttu þessir geðþekku listamenn
mörg af þekktustu og vinsælustu
ljóðum og lögum, sem um ár og
öld höfðu leikið á vömm almenn-
ings, og alþýðufólk til sjávar og
sveita omað sér við. Þau ljóð og lög
hafa vissulega „gegnum tíðina"
ásamt Hallgrímssálmum og hvers
konar „guðsorði", verið þjóðinni
ómetanleg. Þann eld glæddu þeir
Tryggvi og söngfélagar hans flest-
um lengur og betur og verðskulda
því alþjóðarþökk. Þeir voru sann-
kallaðir ljós- og ylgjafar.
Tryggvi var mjög áhugasamur
félagi í Frímúrarareglunni og
gegndi embætti í stúku sinni langa
tíð. Sem andlega leitandi maður
fann hann þar mikilvæg sannindi,
sem hann auðmjúkur tileinkaði sér.
Horfinn er söngvasvanur, sem
þó sætti þeim þungu örlögum að
verða að þagna svo löngu áður en
lífi lauk. En minningin um það, sem
hann gaf áður en allt um þraut,
lifír áfram í mörgum hjörtum. Ég
trúi því að hinn hæsti höfuðsmiður
fagni honum þegar hann um „heið-
loftin blá“ hefur náð heill í höfn á
landi lifenda.a
Baldvin Þ. Kristjánsson
Það má ekki minna vera en að
ég sendi þessum mínum kæra vini
hinztu kveðju mína og minna, líka
vegna þess að mér er fyrirmunað
að fylgja honum síðasta spölinn.
Kynni okkar Tryggva eru orðin
æði löng. Að marki kynntist ég
honum árið 1952 er hann kenndi
mér á bifreið vestur á ísafirði, en
þá atvinnu stundaði Tryggvi um
árabil á sumrum og undi vel hag
sínum, enda bæði á ættarslóðum.
Síðar urðu kynni okkar enn nánari,
enda vinátta með náinni frændsemi
milli fjölskyldna okkar. Meir að
segja átti ég því láni að fagna að
eignast föður hans að vini, Tryggva
Pálsson frá Kirkjubóli, einhvem
allra skemmtilegasta mann sem ég
hefi kynnst, og kom ekki að sök
þótt okkur skildi á um nær sextíu
ár í aldri.
Tryggvi Frímann eins og hann
hét fullu nafni fæddist í Gufudal í
Austur-Barðastrandarsýslu 24.
október 1909, sonur Tryggva
Ágústs Pálssonar, bónda þar, og
konu hans Kristjönu Sigurðardótt-
ur. Voru þau bæði húnvetnskrar
ættar, en höfðu tekið við búi í Guf-
udal 1908 af sr. Guðmundi
Guðmundssyni, þegar hann fluttist
til Isafjarðar. Það var einnig síðar
að ráði sr. Guðmundar að Tryggvi
festi kaup á Kirkjubóli í Skutuls-
firði og flyzt þangað árið 1914. Þar
vex Tryggvi yngri upp í foðurgarði
við mikið eftirlæti móður sinnar,
en bamaskóla stundaði hann hjá
föður sínum, sem var kennari sveit-
arinnar um árabil. Að því loknu nam
hann við Unglingaskóla ísafjarðar,
en kennaraprófi lauk Tryggvi frá
Kennaraskólanum árið 1934. Hann
kenndi við Bamaskóla ísafjarðar
1934—37, við Miðbæjarskólann í
Reykjavík 1937—1940, Bamaskóla
Suðureyrar í Súgandafirði 1941 og
’42. Síðan flyzt hann á fomar slóð-
ir 1942 og kennir við Bamaskólann
í Hnífsdal 1942—’46. Þá taka þau
hjón sig upp og flytja búferlum til
Reykjavíkur og eftir það gerðist
Tryggvi kennari við Melaskólann.
Við þann skóla starfaði hann síðan
til aldursmarka, og raunar áfram
sem sérkennari og einnig í því efni
við Langholtsskólann. Þessi var í
styzta máli starfsferill Tryggva.
Tryggvi var samvizkusamur kenn-
ari og vinsæll með afbrigðum af
nemendum sínum. Einnig hefi ég
heyrt margan samkennara hans
ljúka á hann lofsorði.
Árið 1957 gerðist Tryggvi í hjá-
verkum innheimtumaður hjá Verzl-
unarmannafélagi Reykjavíkur.
Rækti hann það starf með sömu
alúð sem önnur og átti sinn þátt í
viðreisn VR, sem þá hófst.
Tryggvi kvæntist 1939 Kristínu
Jónsdóttur, Ólafssonar frá Bæjum
á Snæfjallaströnd, en hann fluttist
síðar búferlum til Hnífsdals. Kristín
ándaðist langt um aldur fram árið
1972. Kristin var frábær kona til
orðs og æðis. Hún var eiginkona
og móðir með þeirri góðsemi og
alúð að fáséð fannst þeim sem
kynntust.
Þeim Tryggva varð þriggja bama
auðið. Iíristján, elztur, sölustjóri,-
kvæntur Sólveigu Eyjólfsdóttur,
Elín Rebekka, gift Emi Jónssyni,
forstjóra, cg Iíristín verzlunarstjóri,
gift Sigurjóni Heiðarssyni, lögfræð-
ingi. Bamabömin eru orðin mörg
og allt er þetta hið mannvænleg-
asta fólk.
Eftir lát Kristínar tók Tryggvi
fljótlega saman við Guðnýju Níels-
dóttur, sem þá var ekkja eftir
Stefán Pálsson, tannlækni. Hún bjó
Tryggva hið bezta heimili og reynd-
ist honum stoð og stytta í langvinn-
um veikindum hans. Enda sá
Tryggvi ekki sólina fyrir þeirri
konu.
Tryggvi Tryggvason var mjög
félagslyndur maður. Hann var
söngvinn og starfaði lengi í kóram,
en þekktastur mun ,hann á söng-
sviðinu af stofnun og stjóm kvart-
etts sem lengi skemmti á öldum
Ijósvakans og kunnur var undir
nafninu „Höldum gleði hátt á loft“.
Tiyggvi var vel á sig kominn og
þótti mikill fríðleiksmaður á yngri
áram. Hann var hógvær maður í
allri framgöngu og hófsemdarmað-
ur í hvívetna. Þó var hann fastur
fyrir ef því var að skipta og enginn
veifiskati. Jafnvel harðdrægur og
sérdrægur, sem hann átti nokkurt
kyn til, sem þó kom aldrei að sök,
því velviljaður friðsemdarmaður var
hann umfram allt og alveg er útilok-
að að hann hafi átt nokkum mann
að óvini.
Við Gréta frænka hans og bömin
okkar öll kveðjum kæran vin með
söknuði, en þakklæti umfram allt
fyrir vináttu og tryggð, sem hann
’ ávallt auðsýndi okkur. Góð er
þreyttum hvfldin. Göfugu ævistarfi
er lokið og heimvon öragg hjá þeim
sem öllu ræður.
Sverrir Hermannsson
t
EMILÍA BLÖNDAL,
Seyðlsflrðl,
verður jarðsungin fró Seyðisfjarðarkirkju laugardaginn 21. þ.m.
Fyrir hönd vandamanna
Erla Blöndal,
Pótur Blöndal.