Morgunblaðið - 20.02.1987, Blaðsíða 44

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 20. FEBRÚAR 1987
ɱ
„G&ng] þér vel, Magnós.Kegndu
o!5 koma. þér eicki i' vcxndræSl
Ásí er.
. . . að lifna öll við
fyrsta kossinn.
TM Rag. U.S. Pat OH.-all rlghta resarvad
01988 Los Angeles Times Syndicate
Var það vodka, sem þú
drakkst?
HÖGNI HREKKVlSI
Skólasundsraunír
Ein ellefu ára skrifar:
Ég er fjúkandi reið út í konurnar
í Laugardalslauginni. Þær rífast við
mann daginn út og daginn inn í
skólasundinu. Ég er í Laugames-
skóla og því í skólasundi í Laugar-
dalslauginni. Annaðhvort er maður
ókurteis eða fer inn of snemma.
Og þetta er ekki bara í skólasund-
inu. Einn daginn fór ég með
Það er reifað 10. febr. hjá Vel-
vakanda. í þorrabyijun árið 1939
biðum við eftir skipskomu til Flat-
eyjar á Breiðafirði, Friðjón Júlíus-
son og ég. Þá var haldið þar
þorrablót, allsherjar samkoma, át-
veisla með ræðuhöldum, skemmti-
dagskrá og dansleik á eftir lengi
nætur. Inneyingar sóttu þessa sam-
komu frá flestum eyjunum, auk
Flateyinga. Man fyrir víst eftir
Látrurum og Sviðnurum og hvað
allra helst eftir því, að þá sá ég
Valdimar Ólafsson skipasmið í
Hvallátrum í síðasta sinn, þegar
Látrarar lögðu frá landi.
Ekki veit ég hve lengi þorrablót
höfðu tíðkast í Flatey eða hve lengi
þau héldust, en held endilega að
ekki hafi þetta verið í fyrsta sinn.
Eyjafólk á mínum aldri og eldra
ætti að geta sagt til um hvort þau
hófust löngu fyrr. Væri fróðlegt. að
sjá hvað það leggur til þeirra mála.
í Reykhólasveit byijuðu þorra-
blótin á Reykhólum seinna, líklega
í eða eftir lok stríðsins 1939-1945.
Þá kom fólk með hangikjöt og
ýmsan annan hátíðamat hver heim-
an frá sér og ruglaði saman reytun-
um á matborðunum. Sú tilhögun
breyttist smátt og smátt, uns farið
var að borga sig inn á þær samkom-
ur.
Ætíð þóttu mér þorrablótin góð-
ur mannfagnaður meðan mér
auðnaðist að njóta mín á þeim. Það
vinkonu minni í sund. Svona byij-
aði þetta. Við borguðum okkur inn
og báðum um efrí skápa, neðri
skápar eru vanalega sér merktir.
Þá byijar ein að rífast: Þið getið
aldrei sætt ykkur við það sem ykk-
ur er gefið. Við urðum pirraðar en
létum ekki á því bera. Við fengum
lykil sem ekki var merktur neðri
skápur en var það þrátt fyrir það.
mun Theódóri Þorlákssyni á Lauga-
landi líka hafa þótt þegar hann lýsti
hugrenningum sínum með þessum
vísubotni:
Nú er á borðum brauð og ket,
borði hver sem getur.
„Héðan ekki fer ég fet
fyrr en seint í vetur.“
Játvarður Jökull Júlíusson
Norðanmaður skrifar:
Ég verð að lýsa ánægju minni
með frammistöðu Sverris Her-
mannssonar sem menntamálaráð-
herra. Þetta er maður sem þorir
að taka á þeim kýlum sem þörf er
að taka á, enda all umdeildur fyrir
vikið. Það ber vott miklu pólítísku
hugrekki að ætla að láta sömu lög-
mál gilda um starfsmenn ríkisins
og okkur starfsmenn á hinum al-
menna vinnumarkaði. Við erum
ekki æviráðnir og ef við stöndum
okkur ekki í vinnunni missum við
hana. Auðvitað eiga þessar sjálf-
sögðu reglur að gilda um ríkis-
starfsmenn líka það er almenn
skoðun meðal fólks. Ég hvet því
Sverri til að halda ótrauðan áfram
á þeirri braut sem hann er nú.
Viö fórum í sund og ákváðum fyrir
kurteisissakir aö láta þær vita að
það væri neðri skápur sem við höfð-
um fengið, svo að þær gætu merkt
lyklana sem slíka.
Þegar við vorum búnar í sundi
sögðum við: Heyrðu, við ætlum að
segja ykkur frá því að þetta eru
neðriskápslyklar, sem var ekki það
sem við höfðum beðið um. Þá fór
ein konan að rífast og sagði að við
gætum aldrei sætt okkur við það
sem við fengjum. Ég varð reið og
gekk út hálfblótandi.
í annað skipti var verið að hleypa
okkur inn í skólasund. Ég var sein-
ust inn og hafði séð skilti sem á
stóð að reykingar væru bannaðar.
Og haldið þið að þá hafi ekki konan
sem var að hleypa okkur inn haldið
á sígarettu!
Svona getum ég og stelpumar í
mínum bekk ekki þolað.
P.S. Grunna laugin er mjög
skítug, full af sandi og lói. Hvenær
er hún hreinsuð?
Hvenær byrjuðu þorra-
blótin sem nú tíðkast?
Áfram Sverrir
Yíkveiji skrifar
Víkveija var bent á það fyrir
nokkru, hveijum stakkaskipt-
um umbúðir íslenzkra framleiðenda
hefðu tekið undanfarin ár. Um leið
var sagt, að gæðin og fjölbreytnin
væru enn að vaxa. Víkveiji leit því
vandlega í kring um sig í næstu
verzlunarferð og mikið rétt: Margar
umbúðir hreinlega glöddu augað.
Við nánari athugun kom þó í ljós,
að ýmsar upplýsingar vantaði á
stöku stað, einkum varðandi fram-
leiðsludaginn á umbúðum um
matvöru. En svo mikil hefur breyt-
ingin verið og hröð, að vart getur
liðið langur tími til viðbótar, þar til
algilt er orðið að merkja umbúðim-
ar á fullnægjandi hátt.
En þessi ánægjulega þróun virð-
ist aðeins hafa átt sér stað innan-
búðar, ef svo má segja, því athugun
Neytendasamtakanna á verðmerk-
ingum í gluggum verzlana við
Laugaveginn í Reykjavík leiddi í
ljós, að í meirihluta þeirra vom
verðmerkingar ófullnægjandi eða
engar.
Er hér með skorað á kaupmenn
að stilla upplýsingunum út í
gluggann með vöranni.
XXX
Víkveiji hefur það á tilfinning-
unni að þjónusta Strætisvagna
Reykjavíkur líki betur nú en oft
áður, a.m.k. ef marka má lesenda-
dálka, en þar telur Víkveiji sig
hafa séð minna af umkvörtunum
að undanfömu en oft áður. Ekki
ætlar Víkveiji að kvarta, en ábend-
ingu varðandi leið 14 vill hann koma
á framfæri.
Víkveiji notar stundum leið 14,
sem er hraðferð milli miðborgar og
Breiðholts. Aukavagnar era settir
inn á þá leið sem aðrar, þegar álag-
ið er mest. Þannig koma aukavagn-
ar inn á leið 14 á morgnana klukkan
hálf átta og hálf níu. Víkveija sýn-
ist í þau skipti, sem hann tekur
áttavagninn ofan að, sem ekki veitti
af aukavagni í þann tíma eins og
hina.
XXX
Víkveija hefur borist eftirfar-
.andi pistill frá Magnúsi
Óskarssyni, Barðavogi 3,
Reykjavík:
„Nú leikur rétt einn blaðamaður-
inn lausum hala, sem heldur að
konur séu ekki menn.“ Svo hljóðar
upphaf athugasemda Víkveija
sunnudaginn 15. febrúar sl. við
skrif blaðamanns sem hafði látið.
sér um munn fara orðið „talskona"
um forsvarsmann fyrirtækis.
Pistlar Víkveija era nafnlausir
og því komnir frá ritstjóm blaðsins
eða a.m.k. birtir á ábyrgð hennar.
Ritstjóminni vil ég því í vinsemd
benda áað víða leika svona blaða-
menn lausum hala, þ.á.m. í rit-
stjóminni sjálfri.
Morgunblaðið hefur tekið upp þá
góðu reglu að segja deili á höfund-
um greina í blaðinu. Er það venju-
lega gert með því að tilgreina
starfsheiti höfundar, og stundum
eitthvað fleira um hann í örfáum
orðum aftan við grein. Veit ég af
eigin reynslu að þetta gerir blaðið
sjálft án atbeina höfundar.
Bið ég nú Morgunblaðið að líta
í eigin barm og athuga hvemig á
því stendur, að þegar alþingismað-
urinn Sigríður Dúna (og e.t.v. aðrir
þingmenn Kvennalistans) skrifar í
blaðið, skuli standa fyrir aftan
greinina: Höfundur er alþingiskona
(eða þingkona) Kvennalistans.
Það er ekkert svar að segja, að
Sigríður vilji þetta sjálf. Morgun-
blaðið hlýtur að ráða sínum eigin