Morgunblaðið - 03.03.1987, Qupperneq 51

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 3. MARZ 1987
51
• VELVAKANDI
SVARAR í SÍMA
691100 KL. 13-14
FRÁ MÁNUDEGI
■TIL FÖSTUDAGS
Þessir hringdu . . .
Mokkahúfa
fannst í
Hólagarði
Starfsmaður Verslunarinnar
Veftau, Hólagarði hringdi:
í desember gleymdist grá
mokka-bamahúfa hér í verslun-
inni. Húfan er merkt Daníel F.
Kjartanssyni og er á tveggja til
ijögurra ára krakka. Við höfum
leitað upplýsinga bæði á barna-
heimilunum hér í kring og á
Hagstofunni en ekki tekist að
fínna Daníel.Síminn hjá okkur er
72010.
Hringir í Breið-
holti
Ég tapaði þremur hringjum
fyrir utan raðhús í Breiðholti rétt
fyrir jólin. Þetta voru m.a. einn
ying og yang hringur og einn með
svörtum steini. Finnandi vinsam-
legast hafi samband í síma
688453.
Stulli orðinn
þreyttur
Ung móðir hringdi:
Mér fínnst Stulli í Stundinni
okkar farinn að vera ansi þreytt-
ur. Það er verið að gera þarna
stólpagrín af þeim sem minna
mega sín í þjóðfélaginu. Ég á tvö
böm og finnst ekkert gaman að
vera að láta þau horfa upp á þetta.
Hver gerir við
kaffivélar?
Óli hringdi:
Þarfasti þjónn heimilisins,
kaffivélin, bilaði hjá mér nú um
daginn og mér hefur ekki tekist
að hafa upp á neinum, sem getur
tekið að sér að gera við hana fyr-
ir mig. Ef einhver veit hvar hægt
er að fá gert við kaffivélar er
hann vinsamlegast beðinn um að
hafa samband við Velvakanda.
Leikfimiþátt á
laugardögum
B.V. hringdi:
Er ekki hægt að gera konum
þann greiða áð hafa einn leik-
fímiþátt í sjónvarpinu á laugar-
dögum upp úr hádegi. Það em
margir sem fylgjast með henni
Jónínu í útvarpinu en það væri
allt annað að geta séð æfíngarnar
líka. Það er líka alveg óþarfi að
sýna ekkert nema íþróttir allan
laugardaginn.
Umboðsmaður
Alþingis
öfugmæli
Ingvar Kjartansson hringdi:
Mér finnst þetta tal um um-
boðsmann Alþingis vera öfug-
mæli. í Svíþjóð heitir hann
„Almánna ombudsmannen" og í
Énglandi og víðar „ombudsman".
Þar er hann umboðsmaður al-
mennings en ekki Alþingis. Ef
þetta hefði verið fyrir 1944 hefði
hann samkvæmt þessu átt að
heita umboðsmaður konungs. Og
hvenær myndi almenningur leita
til umboðsmanns konungs til þess
að leita réttar síns gegn konungi?
Ökumenn eiga að fjalla
um umferðarlögin
Jón skrifar:
Þá er loksins útlit fyrir að breytt
umferðarlög sjái dagsins ljós. Það
var líka sannarlega kominn tími til
þess. Eitthvert pukur virðist vera á
hinu háa Alþingi um þetta mál enda
er varla hægt að koma auga á hvers
vegna alþingismenn eru að fjalla
um það. Ökumenn ættu auðvitað
að fjalla um það. Þeir vita hvar
hundurinn er grafínn varðandi um-
ferðarmálin. Nú virðist eiga að fá
þingmenn til að samþykkja sektir
á þá ökumenn og farþega í fram-
sætum, sem eru lausir og fijálsir.
Þar nær umferðarráð miklum
árangri að það telur. Ekkert virðist
gert til að vinna gegn því að skepn-
ur gangi allan ársins hring á
vegunum og í vegaköntunum, bíla-
eigendur verða bara að borga
kvikindi þessi hæsta verði ef þau
geta troðið sér undir bflana og sjálf-
ir bíða tjónið á ökutækinu sem
oftast verður. Ekkert er að sjá eða
heyra um rallaksturinn hinn form-
lega og óformlega þó eitthvað sé
talið. Sjálfsagt ætla þeir þingmenn,
sem samþykkja niðurbindinguna,
að leggja til að stofnaður verði sjóð-
ur til að bæta þau slys sem verða
vegna þess að fólkið er í þessum
böndum, eða e.t.v. ætla þeir bara
að greiða skaðabæturnar úr eigin
vasa. Svo gæti líka hugsast að
umferðarráðið okkar ætlaði að
greiða þetta af launum sínum. Það
skulu menn vita að það eiga eftir
að koma fram háar og margar bóta-
kröfur vegna slysa, sem hugsanlega
má rekja til niðurbindingarinnar.
Þeir þingmenn, sem samþykkja
þessr sektir og telja rétt að siga
lögreglumönnum á bílstjóra og láta
þá skoða í bíla þeirra hvemig bind-
ingunni sé háttað ættu að gá að
því að kosningar fara í hönd. Svo
almenn andstaða er gegn þessum
sektarákvæðum að það væri næg
ástæða til að krefjast þess að þeir
þingmenn sem samþykkja þessa
ijarstæðu ættu að bera áberandi
merki í barminum, þegar þeir fara
að betla út atkvæði, þar sem á
væri letrað: „Samþykkti niðurbind-
ingu". Einkum ættu þeir þingmenn,
sem hæst tala um frelsi og fá vissu-
lega mikið fylgi út á það, að athuga
sinn gang.
Það var talsvert fróðlegt að
hlusta á umræður á rás eitt um
þessa breytingu og þá einkum
vegna sektarákvæða á þá sem ekki
eru í þessum beltum eða ólum í
framsætunum. Þama skiptust
menn í tvo hópa, annars vegar of-
stækismenn og fór þar maður í
broddi fylkingar og flutti framsögu-
ræðu og svo hins vegar menn, sem
fluttu sitt mál af hógværð og án
fordóma og gátu um kosti og lesti
svo sem vera ber ef vitið er látið
ráða en ekki fordómar. Það er ekki
nokkur vafi á því að þessar ólar
geta gert gagn ef um beina ákeyrslu
er að ræða en í ýmsum öðmm til-
fellum getur notkun þeirra verið til
Mig langar að þakka Torfa Hjart-
arsyni fyrir hina ágætu þýðingu
hans á kafla úr bókinni Papalagi —
Sá sem brauzt gegnum himininn,
sem birtist í Morgunblaðinu þann
13. febrúar sl.
Þetta er einstök grein, spegill
fyrir Evrópubúa og reyndar nútíma-
menn yfírleitt, sem bmgðið er á
loft af polynesískum ættarhöfðingja
frá því seint á síðustu öld. Þama
er fjallað um tímann og kapphlaup-
ið við hann á óviðjafnanlegan hátt,
Ungur rútufarþegi skrifar:
Þann 23. febrúar sl. ákváðum
við nokkrir vinir að fara saman á
skíði upp í Bláfjöll og lögðum við
af stað frá Seljahverfí (Kjöt og físk)
með rútu frá Guðmundi Jónassyni
kl. 14.00 og fómm til baka með
rútunni kl. 18.00 í bæinn.
Þegar við voram komnir að Árbæ
eða langleiðina þangað var góður
vinur minn að tala við strákana sem
vom með okkur og sátu í sætinu
fyrir aftan okkur. Vinur minn sneri
því öfugt í sætinu og vom stígvélin
alvarlegs tjóns. Um það er fjöldi
manna reiðubúinn að vitna og færa
fyrir þeirri skoðun óyggjandi rök.
Þess vegna kemur varla til mála
að skipa fólki að binda sig. Það er
alvarlegt mál. Miklu stærra en svo
að þar eigi ofstækisfullir menn að
ráða ferðinni. Löggæslumenn hafa
án efa mörgum þarfari störfum að
gegna í umferðarmálum en þeim
að stöðva bíla og athuga hvort fólk
sé í beltum. Undanþágur frá notkun
ólanna verða líka Qölmargar og
gerir það starfíð og eftirlitið stómm
erfiðara. Það er líka tilgangslaust
að skylda menn til að aka í böndum
við hin verstu ökuskilyrði að vetrar-
lagi, þeir gera það ofureinfaldlega
ekki vegna þess að þeir telja að það
geti verið lífshættulegt.
einfaldan og djúpan í senn. Það
sjónarhorn, sem þarna er lýst er
bæði óvenjulegt og athyglisvert.
Ég er Torfa Hjartarsyni þakklátur
bæði fyrir kaflann sem hann þýðir
og fyrir að vekja athygli mína á
þessari merkilegu bók. Það væri
ekki lítill fengur í þýðingu bókinnar
allrar ef aðrir hlutar hennar em
svipaðir því sem birtist í Morgun-
blaðinu í fyrri viku.
Sigurður H. Friðjónsson
hans því aðeins upp í sætinu.
Bílstjórinn kom auga á þetta og
sagðist ætla að henda stráknum út
en ekki bjóst ég nú við að hann
léti verða af orðum sínum, en annað
kom á daginn; hann henti drengn-
um út og hann var þá fjarri heimili
sínu og þurfti að koma sér sjálfur
heim. Bflstjórinn skeytti því engu
þótt vinur minn væri með grátstaf-
inn í kverkunum. Það mætti halda
að þessi bílstjóri væri með öllu til-
fínningalaus.
Þakkir til Torfa Hjartarsonar
Henti drengnum út
REYKJAVlK
1521
1530
jjl
og^fe°iki,kótÓ'
fást i bf:neny,
sVörtti og
húsgagnajiöllin
1520
ALÍ-T
FIILLU
1536
1547
1542
-
f :ml