Morgunblaðið - 21.03.1987, Blaðsíða 17

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 21. MARZ 1987
1>7
Gumiar G. Schram
féll á prófinu
eftirJóhönnu
Sigurðardóttur
Ekki hafði ég ætlað mér að hefja
skrif um „eignarrétt“ þingmanna á
tillöguflutningi um lífeyrisréttindi
heimavinnandi eins og nokkuð hef-
ur verið rætt um á undanförnum
dögum og m.a. gerð ítarleg skil í
Morgunblaðinu sl. miðvikudag. En
greinarskrif Gunnars G. Schram í
Mbl. sl. fimmtudag undir fyrirsögn-
inni „Tilefnislaust upphlaup
þingmanna Alþýðuflokksins" knýr
mig að sjálfsögðu til þess. Upphafs-
maður „upphlaupsins", sem er
Gunnar G. Schram sjálfur, leyfir
sér nefnilega að hagræða sannleik-
anum í þessu máli, og leiðir hjá sér
að ræða tilefni þess að þingmenn
Alþýðuflokksins gerðu athuga-
semdir við vinnubrögð hans í
þinginu.
Kjarninn í þessu máli snýst
ekki um eignarrétt eins eða neins
á máli eða tillöguflutningi á Al-
þingi. Kjarni þessa máls snýst
um vinnubrögð og heiðarleika í
samskiptum þingmanna. A því
prófi féll Gunnar G. Schram.
Frásögn Mbl. af málinu 18. mars
er þar gleggsti vitnisburðurinn.
Lágkúruleg
vinnubrögð
í upphafi þings, eða 15. október
sl., endurflutti ég tillögu til þings-
ályktunar um lífeyrisréttindi
heimavinnandi fólks. Um það hef
ég flutt þingmál allt frá árinu 1979.
Ég reyndi ítrekað að fá afgreiðslu
á málinu úr félagsmálanefnd SÞ
þar sem Gunnar G. Schram er for-
maður. Gunnar hafði ávallt um það
góð orð að afgreiða málið og aftur
og aftur fékk ég þau svör að bíða
yrði með afgreiðslu þess, þar sem
málið væri til athugunar hjá þing-
flokki Sjálfstæðisflokksins. Beiðni
minni um afgreiðslu málsins úr
nefnd var síðan svarað af hálfu
formanns nefndarinnar, Gunnars
G. Schram, með því að tveim dögum
fyrir þingslit leggur hann sjálfur
fram tillögu efnislega samhljóða
þeirri tillögu sem ekki hafði fengist
afgreidd úr nefnd — sem hann er
sjálfur formaður í. Ástæðan — jú,
þingflokkur sjálfstæðismanna var
að athuga málið. Og þar með er
ekki öll sagan sögð. Gunnar G.
Schram tók einnig í sína greinar-
gerð tölulegar upplýsingar úr
greinargerð með tillögunni um
lífeyrisrétt heimavinnandi fólks sem
ég hafði unnið upp úr Nafnaskrá
lífeyirssjóða. — Nú en hvað um
það, maðurinn er mjög hrifnæmur
að sögn Páls Péturssonar.
Eignarréttur skiptir
ekki máli heldur heið-
arleiki í vinnubrögðum
Augljóst var á þessum vinnu-
brögðum að ekki átti að afgreiða
málið úr nefnd. Enn einu sinni átti
að fresta því að taka á lífeyrisrétt-
indum heimavinnandi fólks. Þess í
stað þjónaði það lund Gunnars og
kosningaskjálfta að flytja sjálfur
tillögu um sama efnið, sem ljóst var
að hvorki var tími til að mæla fyrir
eða vísa til afgreiðslu í nefnd.
Það eru fyrst og fremst þessi
vinnubrögð Gunnars sem eru ámæl-
isverð, því þau eru ljóslifandi dæmi
um óheiðarleika í samskiptum þing-
manna og vinnubrögðum á Alþingi.
Það er þessum þingmanni vissulega
til háðungar að hann sem formað-
ur nefndarinnar tefji fyrst að
málið fái afgreiðslu úr nefnd og
svari síðan beiðni um að afgreiða
nú málið með því að leggja sjálfur
fram í þinginu efnislega sömu til-
lögu.
1 þessu sambandi skiptir „eign-
arréttur“ þingmanna á tillögum,
sem svo hefur verið orðað, engu
máli, — heldur að þingmenn sýni
ögn af heiðarleika í vinnubrögð-
um og samskiptum sin á milli.
Hafðu það sem
sannara reynist
Gunnar reynir í grein sinni að
breiða yfir þennan óheiðarleika,
sem hann hefur berlega orðið
uppvís að, með því að vísa til þess
að Kvennalistinn hefði flutt frum-
varp um þetta efni, áður en
þingmenn Alþýðuflokksins lögðu
fram sína tillögu í málinu sl. haust.
Með því hafi Alþýðuflokksmenn
nákvæmlega gert það sama og þeir
deila nú á þingmenn Sjálfstæðis-
flokksins fyrir, segir Gunnar í grein
sinni. Það eru sennilega engin tak-
mörk fyrir því hve langt Gunnar
getur gengið í ósvífni sinni og lág-
kúru. Hann getur þess ekki einu
orði í grein sinni að Kvennalistinn
var þá í fyrsta sinn að flytja málið
inn á Alþingi og í þeim búningi að
lítil von var til að stjómarflökkam-
ir myndu fallast á það, en tillaga
Alþýðuflokksins var endurflutt frá
síðasta þingi, og fylgdi henni nú
sama greinargerð. Hvað þá að
Gunnar bæri það við að geta þess
að þingmenn Alþýðuflokksins hafa
allt frá 1979 flutt tillögur á Alþingi
um að tryggja heimavinnandi fólki
lífeyrisrétt.
Áftur og aftur fellur því þing-
maðurinn á því prófi sem kallast
heiðarleiki í samskiptum þing-
manna. Ekki bara í þessu máli,
heldur fleiri málum, sem ég skal
hlífa Gunnari við að rifja upp, nema
hann gefi tilefni til.
Ekki af baki dottinn
Eftir að Gunnar hafði hlaupið á
sig með þeim hætti sem hér er lýst,
var hann nauðbeygður til að halda
fund í nefndinni vegna afgreiðslu
málsins að ósk forseta Sameinaðs
þings og reyndar að kröfu ýmissa
þingmanna.
Þar lagði Gunnar G. Schram til
mjög óvenjulega málsmeðferð á því
þingmáli sem ég flutti ásamt Kol-
brúnu Jónsdóttur um lífeyrisréttindi
heimavinnandi fólks, sem sennilega
er einstæð í þingsögunni við þessar
aðstæður. Enn féll Gunnar á próf-
inu. Eðlileg málsmeðferð á tillögu
sem afgreiða á úr nefnd með ein-
hveijum minni háttar breytingum
er að gera breytingartillögu við þá
tillögu sem nefndin hefur til með-
ferðar og vísað hefur verið til
hennar til umfjöllunar.
Nú brá svo við að formaður
nefndarinnar, Gunnar G. Schram,
lagði til að þingnefndin afgreiddi
ekki þá tillögu sem til afgreiðslu
var í nefndinni um þetta mál, held-
ur flytti nefndin nú öll nýja tiUögu
i málinu, efnislega samhljóða
þeirri sem var í nefndinni. M.ö.o.
hefði það þýtt að þessi nýja tillaga
þurfti að ganga gegnum tvær
umræður í þinginu sem nýtt þing-
mál. Lagaprófessorinn hélt sig
greinilega ekki af baki dottinn.
Þrátt fyrir að formanni væri bent
á að hér væri óeðlilega að verki
staðið kom allt fyrir ekki. Nýtt þing-
mál, það fjórða í röðinni á þessu
þingi, skyldi nú flutt um þetta
mál. — Þar sem aðrir nefndarmenn
voru mjög einhuga um að afgreiða
þyrfti þetta mál um lífeyrisréttindi
heimavinnandi fólks urðu þeir við
eindreginni ósk formanns nefndar-
innar, Gunnars G. Schram, um að
flytja nýtt þingmál, að því tilskildu
TÓNFRÆÐIDEILD Tónlistar-
skólans í Reykjavík heldur
árlega tónleika sína að Kjarvals-
stöðum mánudaginn 23. mars nk.
kl. 21.00.
Á tónleikunum verða flutt frum-
Jóhanna Sigurðardóttir
„Gunnar G. Schram tók
einnig í sína greinar-
gerð tölulegar upplýs-
ingar úr greinargerð
með tillögunni um
lífeyrisrétt heimavinn-
andi fólks sem ég hafði
unnið upp úr Nafna-
skrá lífeyrissjóða.“
að tryggt væri að málið næði fram
að ganga. Eftir að grundvöllurinn
fyrir afgreiðslu á þessari nýju hug-
myndasmíð Gunnars hafði verið
kannaður í þingsölum varð niður-
staðan vitaskuld sú að rétt og
eðlilegast væri að afgreiða með
breytingartillögu þá tillögu sem lá
fyrir nefndinni. Þannig var málið
síðan afgreitt sem ályktun Alþingis.
Ég skildi raunar hvar hurðin skall
í öllu þessu máli eftir að hafa heyrt
að mikil andstaða væri í þingflokki
Sjálfstæðisflokksins við að afgreiða
þingmál frá Jóhönnu Sigurðardótt-
ur og Guðrúnu Helgadóttur.
Þau orð komu mér að vísu ekki
á óvart, því á fyrra þingi háfði ég
einnig heyrt þessar raddir úr stjóm-
arherbúðunum. Af minni hálfu hefði
þetta þó legið í þagnargildi hefði
ekki komið til þessara makalausu
skrifa af hálfu Gunars G. Schram
í Mbl. sl. fimmtudag.
Hrifnæmi formannsins
Þetta „afgreiðslubann" skýrir
líklega hvað erfiðlega gekk að ná
fram frumvarpi sem við Guðrún
Helgadóttir höfum flutt sl. 3 ár á
Alþingi, um að greiða framlag
vegna menntunar og starfsþjálfun-
ar barna einstæðra foreldra og
öryrkja á aldrinum 18—20 ára. Um
þetta mál voru raunar allir sam-
mála. En „afgreiðslubann" réð
ferðinni. Skyldi það hafa verið t-il-
viljun að ekki var unnt að fá málið
afgreitt öðmvísi en að ganga að
ósk formanns nefndarinnar um að
nefndin flytti um það sjálf sérstakt
nýtt þingmál? Ekkert var þó því
til fyrirstöðu að gera breytingartil-
lögu við frumvarp okkar Guðrúnar
Helgadóttur og færa það í það horf
sem það endanlega var afgreitt sem
lög, þ.e. að efnisatriði frumvarpsins
yrðu tekin inn í lög um almanna-
tryggingar. — Ekkert — nema e.t.v.
eitt — „afgreiðslubannið". Skyldi
það hafa verið tilviljun að formaður
þeirrar nefndar var líka Gunnar
G. Schram, sem Páll Pétursson
sagði á Alþingi að væri mjög hrif-
næmur og léti stundum prenta upp
tillögur og flytja sem sínar eigin á
Alþingi.
Að lokum þetta. Það sem þó
skiptir öllu máli er að fyrsta skref-
ið hefur verið stigið í átt til þess
að tryggja heimavinnandi fólki
lífeyrisréttindi. Um það er nú breið
samstaða á Alþingi, a.m.k. í orði
kveðnu. Og nú er bara að bíða og
sjá hvort hrifnæmið og áhuginn
fyrir lífeyrisréttindum heimavinn-
andi fólks endist lengur en út
kosningabaráttuna.
Höfundur er einn af alþingis-
mönnum Alþýðuflokks fyrir
Reykja víkurkjördæmi.
KOSNINGAVAKA FATLAÐRA
HVER KÝS HVAD?
Hótel Sögu sunnudaginn 22. mars 1987
kl. 15-17.

PÓUTÍK GRÍNOGALVARA
<%•
Spyrjum
formenn
\ spjörum úr!
l
03
O
o-

o
$
Svipmyndir úr lífi fatlaðra
Nemendur Tónlistarskólans í Reykjavík halda tónleika að Kjarvals-
stöðum nk. mánudag.
Jafndægurtónleikar
Tónlistarskólans
samin verk nemenda, einleiksverk,
kammerverk og raftónlist.
Öll verkin eru flutt af nemendum
Tónlistarskólans og eru tónleikamir
öllum opnir.
FJÖLMENNUM OG LEGGJUM BARÁTTUNNI LIÐ!
ÚRYRKJABANDALAG ÍSLANDS • LANDSSAMTÖKIN ÞROSKAHJÁLP