Morgunblaðið - 30.06.1987, Blaðsíða 48

48
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 30. JÚNÍ 1987
AS E A Cylinda
þvottavélar ★ sænskar og sérstakar
Fá hæstu neytendaeinkunnir fyrir þvott, skolun,
vindingu, taumeðferð og orkusparnað. Efnis-
gæði og öryggi einkenna ASEA. Þú færð ekki
betri vélar!
JFQ nix
HATUNI 6A SlMI (91)24420
ATHUGIÐ
Lokað þriðjudagtnn 30. júní
vegna vörntalningar.
Opnnm kl. 10 miðvikudaginn 1. julí.
Húsi verslunarinnar, Kringlunni 7, 108 Reykjavík. Sími 686650
MONO-SILAN
VATNSFÆLIGRUNNUR UNDIR MÁLNINGU
Sérstaklega framleitt
til að grunna hús-veggi undir málningu
Það sem GRUNN-SILAN gerir er, að það...
1. Ver veggi, þannig að vatn fer ekki inn í
steypuna gegnum málningu.
2. Eykur endingu málningu u.þ.b. tíu sinnum.
3. Sparar 30-50% af málningu.
4. Kemur í veg fyrir frostskemmdir, alkaliskemmdir
og tæringu járnabindingar
Prófad hjá Rannsóknarstofnun byggingariðnaðarins
(rannsókn H85/216, type B).
Fyrstir með vatnsfælni efni á íslandi (síðan 1960)
Útsölustaðir óskast um allt land.
KÍSILL HF.
Lækjargötu 6B - rC 15960
BjamheiðurJ. Þórð-
ardóttir — Minning
Fædd 3. mars 1907
Dáin 22. júní 1987
Tengdamóðir mín Bjamheiður
Jórunn Þórðardóttir lést aðfaranótt
22. júní, þá komin á níræðisaldur.
Daginn áður hafði hún verið úti að
vinna í fallega garðinum sínum á
Sjafnargötu 6.
Þrátt fyrir alvarlegan sjúkdóm
og háan aldur féll henni aldrei verk
úr hendi. Um það bera hannyrðir
hennar og útsaumur best vitni.
Ég fluttist á Sjafnargötuna fyr-
ir um 27 árum síðan og bjó þar í
10 ár.
í húsi Nóu eins og hún var ætíð
kölluð voru samankomin öldruð
móðir hennar, bróðir, böm og
bamaböm. Þannig varði hún virki
sitt fyrir sitt fólk.
Þessi grannvaxna fíngerða kona
hafði sérstakan hæfíleika til að
setja sig inn í vandamál allra sinna,
taka þátt í þeim og leita lausna á
þeim. Hennar eigin vandamál vom
aukaatriði þegar aðrir áttu í erfíð-
leikum. Með stakri hógværð og
miklum persónuleika ávann hún sér
ómælda aðdáun mína, og betri
tengdamóður gat ég ekki eignast.
Það verður mikið tóm í hjörtum
okkar þegar við áttum okkur á því
að við höfum Nóu ekki lengur hjá
okkur. Það verður margur sem
horfír á eftir henni með söknuði.
Ég leyfí mér að fullyrða nú, er leið-
ir hafa skilið, að þeir sem henni
kynntust verða alltaf þakklátir
henni fyrir hin góðu kynni og blessa
minningu hennar.
Ásta Marteinsdóttir
Vinkona mín Nóa er látin. Við
kynntumst í Reykjavík ungar að
árum, hún 11 ára en ég 13 ára.
Báðar vomm við hjá fjölskyldum
að gæta bama í nokkur ár. Einnig
vomm við báðar frá Stokkseyri.
Við hændumst fljótt hvor að ann-
arri. Bamahópunum slógum við
saman, fómm með þá um tún og
engi og skemmtum okkur í galsa
og gleði unglingsáranna. Að hausti
sneri hún til baka til Stokkseyrar
en fjölskylda mín hafði flust til
Reykjavíkur.
Nokkmm ámm síðar kom hún
aftur til Reykjavíkur gift Hafliða
M. Magnússyni, kennara. Við end-
umýjuðum vinskapinn og milli
fjölskyldna okkar tókst vinátta sem
hélst og aldrei bar skugga á. Að
Sjafnargötu 6 komu þau sér upp
glæsilegu húsi með fallegum garði.
Hafliði dó fyrir aldur fram. Nóa
fór þá að vinna utan heimilisins og
sá fyrir bömum sínum af miklum
dugnaði og með hjálp móður sinnar.
Síðar giftist hún Hálfdáni Ólafssyni
sem einnig er látinn.
Nóa var hljóðlát og hlý í við-
móti, greiðvikin og hjálpfús. Hún
var dugandi í öllu því sem hún tók
sér fyrir hendur. Þegar móðir henn-
ar Sesselja, sem varð háöldmð,
þurfti umönnunar við snéri hún sér
eingöngu að heimilinu. Hún var
listagóð saumakona og féll aldrei
verk úr hendi.
Mikið yndi hafði Nóa af ferðalög-
um og hafði sérstakt dálæti á
Þórsmörk, þar sem hún átti margar
unáðsstundir. Margar ferðimar fór-
um við saman en áhugi hennar á
ferðalögum var líka stundum meiri
en svo að éggæti fylgt henni eftir.
Ég vil þakka elskulegri vinkonu
minni vináttu og samleið í 70 ár
og allt gott sem hún hefur gert
fyrir mig og mína. Guð fylgi henni
á hinsta ferðalaginu. Ég veit að við
hittumst í nýrri Þórsmörk handan
hafsins mikla.
Laufey
Bjamheiður Jómnn fæddist 3.
mars 1907 að Sjólyst á Stokkseyri.
Foreldrar hennar vom hjónin Sess-
elja Steinþórsdóttir frá Amarhóli
og Þórður Bjömsson frá Suður-
hjáleigu í Hvolhreppi. Eftirlifandi
systkini hennar em Sigursteinn,
Oskar og Lovísa.
Rúmlega tvftug fluttist Bjam-
heiður til Reykjavíkur og giftist
Hafliða M. Sæmundssyni, síðar
kennara við Austurbæjarskólann. Á
ámnum 1929 til 1932 eignðust þau
þijú böm, Dagbjörtu, Sjöfn (nú
búsett í Bandaríkjunum) og Þórð
Bjamar (nú iðnrekandi í Kópavogi).
Árið 1930 hófu þau byggingu á
Sjafnargötu 6 og hefur þar verið
óðal fjölskyldunnar.
Þegar dró til ófriðar á ámnum
fyrir heimsstyijöldina reistu þau
húsið Þórsmörk á Seltjamamesi,
og bjuggu þar er landið var hemum-
ið í maí 1940. Hafliða missti hún
þá um haustið. Sat hún eftir ekkja
með þtjú böm á bamaskólaaldri.
Starfaði hún við fatasaum og hann-
yrðir, en hvort tveggja var henni
mjög lagið. Hún fluttist aftur í hús-
ið við Sjafnargötu með bömin 1941
en giftist árið 1946 æskuvini sínum,
Hálfdáni Ólafssyni frá Stóra-
Hrauni, en hann var bróðir konu
minnar, Sigríðar. Hálfdán var verk-
stjóri hjá Skeljungi hf. Lést hann
1951.
Eftir lát Hálfdáns starfaði Bjam-
heiður fyrst í KRON á Skólavörðu-
stíg og síðar í bókaverslun ísafoldar
í Austurstræti, en hafði saumaskap
í hjáverkum.
Kynni við Bjamheiði, eða í dag-
legu tali Nóu, hófust 1948 og síðar
kom hún nokkmm sinnum heim til
okkar Sigríðar á meðan við bjugg-
um á Akureyri. Gegnum árin sem
fylgdu vom samskiptin nokkuð
gloppótt, en vináttan bilaði aldrei.
Föður sinn misst Bjamheiður
1931 og móður sína 1968, sem þá
var orðin háöldmð og ósjálfbjarga,
annaðist hún hana fram á sfðustu
stund. Árið 1970 meiddist hún al-
varlega í bílslysi, ennfremur gekkst
hún undir mikla skurðaðgerð fyrir
tveim ámm.
Hinn sterki þráður í ævi Bjam-
heiðar var spunninn úr tveim
þáttum, vinnu og fómfysi. Gerði
hún ávallt miklar kröfur til sjálfrar
sín en engar til annarra. Húri ávann
sér ást og virðingu bama, bama-
bama, tengdabama sem og allra
þeirra sem kynntust henni. Oft blés
á móti í lífi Bjamheiðar, en hún var
af þeirri kynslóð sem alltaf bjóst
við að þurfa að beijast. Síðustu
árin tók hún mikinn þátt í félags-
skap eldra fólks, og þá helst í
spilamennsku og dansi. Að eðlisfari
hlédræg undi hún sér alltaf best í
litlum hópi góðra vina.
Á björtustu nótt ársins, 22. júní
sl., lést Bjamheiður snögglega og
var henni því hlíft við langri og
erfíðri sjúkralegu.
Að sjálfsögðu hefði konan mín,
Sigríður, skrifað þessar lfnur, væri
hún enn nærstödd og má segja að
þetta sé ritað fyrir hennar hönd.
Er ég þakklátur fyrir góð kynni
og ekki síst fyrir þær stundir sem
við áttum saman þijú.
Votta ég ijölskyldu og ættingjum
fyllstu samúð.
Per Krogh