Morgunblaðið - 01.07.1987, Blaðsíða 53

MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKU DAGUR 1. JÚLÍ 1987
53
Kveðjuorð:
SígurðurP. Tryggva-
son, Hvammstanga
Fæddur 6. febrúar 1918
Dáinn 14. júní 1987
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama.
En orðstír
deyr aldregi
hveim er sér góðan getur.
Þessi vísa úr Hávamálum datt
mér í hug er ég heyrði lát vinar
míns Sigurðar Péturs Tryggvasonar
stöðvarstjóra á Hvammstanga, en
hann lést 14. júní sl.
Sigurður Pétur Tryggvason, en
svo hét hann fullu nafni, var fædd-
ur 6. febrúar 1918 á Víðivöllum
fremri í Fljótsdal í Norður-Múla-
sýslu. Þar ólst hann upp til 12 ára
aldurs er hann fluttist til Reykjavík-
ur með foreldrum sínum, þeim
Sigríði Þorteinsdóttur og Tryggva
Ólafssyni er þar bjuggu.
EFtir nám við Héraðsskólann
Laugarvatni 1934-1936 og í Sam-
vinnuskólanum 1936-1938 kom
Sigurður til starfa hingað til
Hvammstanga, fyrst hjá Kaupfé-
lagi Vestur-Húnvetninga 1938-
1945, sparisjósstjóri hjá Sparisjóði
Vestur-Húnavatnssýslu 1945- 1959
og þá jafnframt starfsmaður hjá
Guðmundi Gunnarssyni kaupmanni
á Hvammstanga. Arið 1959 tók
Sigurður við stjóm Verslunar Sig-
urðar Pálmasonar á Hvammstanga
og starfaði við það fyrirtæki uns
hann, árið 1970 tók við starfi stöðv-
arstjóra Pósts og síma og gegndi
því starfi til dauðadags.
Fá munu þau trúnaðarstörf sem
sinna þarf í sveitarfélagi, sem Sig-
urður hafði ekki á hendi í lengri
eða skemmri tíma. Hreppstjóri
Hvammstangahrepps var hann í 14
ár, í stjóm Sparisjóðs Vestur-
Húnavatnssýslu í 42 ár og formað-
ur stjómar er hann lést, í hrepps-
nefnd í 12 ár, form. sóknamefndar
í 12 ár, form. skólanefndar í 8 ár,
í áfengisvamamefnd, safnaðarfull-
trúi, í yfirkjörstjóm kjördæmisins,
í sýslunefnd og svo mætti áfram
telja upp trúnaðarstörf þau sem
honum vora falin.
Ef flett er bókum Hvammstanga-
hrepps eða Vestur-Húnavatnssýslu
ber nafn Sigurðar æði oft fyrir
augu, þar sem hann á hlut að mál-
um og era falin hin ýmsu störf, auk
þeirra sem áður era talin.
Ég tók við starfi Sigurðar hjá
sparisjóðnum árið 1959 er hann
hvarf til annarra starfa, þó undir
leiðsögn hans, þar sem hann hefir
verið allan minn starfsaldur við
sparisjóðinn í stjóm hans, og þykist
ég því nokkuð þekkja til starfs-
hæfni hans.
Störf Sigurðar einkenndust af
góðvild, fljúgandi gáfum og sam-
viskusemi.
Undran margra vakti stálminni
hans og starfshraði. Á góðum degi
urðu hin flóknustu dæmi leikur einn
fyrir honum. Símaskráin, númera-
skrár, skrár um upphæðir og
gjalddaga vora nánast óþarfar ef
Sigurður var nálægur.
Sama árið og Sigurður kom til
starfa á Hvammstanga var
Hvammstangaþorp og næsta ná-
Lilja R. Bjarna-
dóttir - Kveðjuorð
Fædd 13. maí 1915 rofnaði samband systranna aldrei
Dáin 12. júní 1987
Lilja Rannveig Bjamadóttir,
Skúlagötu 78, lést á gjörgæsludeild
Borgarspítalans 12. júní, eftir stutt
en ströng veikindi. Hún var jarð-
sett þriðjudaginn 23. júní.
Lilja var elst ijögurra dætra hjón-
anna Þóra Jónsdóttur, húsfreyju,
og Bjama Jóhannssonar bónda í
Hólakoti, Viðvíkursveit í Skaga-
firði. Hinar dætumar þijár era:
Jónína Björg, móðir mín, fædd 15.
apríl 1917, Karítas Jóhanna, fædd
15. nóvember 1921 og Anna, fædd
25. ágúst 1927.
Lilja ólst upp í föðurhúsum þar
til hún ,18 ára að aldri, fór að vinna
fyrir sér. Varla hafði hún hleypt
heimdraganum, þegar faðir hennar
lést. Brá þá ekkjan búi og settist
að á Hofsósi með Önnu, þá 5 ára
að aldri. Lífsbaráttan var hafin hjá
hinum systranum þótt aldurinn
væri ekki hár. En þótt leiðir skildu,
Birting af-
rnælis og
minningar-
greina
Morgunblaðið tekur af-
mælis- og minningargreinar
til birtingar endurgjaldslaust.
Tekið er við greinum á rit-
stjórn blaðsins á 2. hæð í
Aðalstræti 6, Reykjavík og á
skrifstofu blaðsins í Hafnar-
stræti 85, Akureyri.
Athygli skal á því vakin, að
greinar verða að berast með
góðum fyrirvara. Þannig verður
grein, sem birtast á í miðviku-
dagsblaði að berast síðdegis á
mánudegi og hliðstætt er með
greinar aðra daga.
og átti Lilja þar ekki minnstan þátt,
því umhyggjan fyrir yngri systram
sínum var henni í blóð borin.
Seinna fluttust þær mæðgumar
allar til Reykjavíkur og nutu þess
að nú var styttra á milli og auðveld-
ara að hittast. Og sem fyrr var gleði
einnar gleði allra og þegar á móti
blés stóðu þær þétt saman mæðg-
umar.
Lilja eignaðist þijú böm. Þau
era: Hörður, búsettur í Þorlákshöfn,
kvæntur Guðrúnu Ólafsdóttur og
eiga þau þijú böm og eitt bama-
bam, Þóra, búsett í Reykjavík, gift
Kaj Larsen og eiga þau fjögur böm
og Bjami, einnig búsettur í
Reykjavík. Eftirlifandi eiginmaður
Lilju er Jón Traustason.
Þegar ég man fyrst eftir Lilju
bjó hún ásamt fjölskyldu sinni í
næsta nágrenni við foreldra mína.
Á heimili okkar bjuggu einnig Þóra,
amma mín, og Anna yngsta systir-
in. Mikill samgangur var á milli
heimilanna og margar ferðir famar
til Lilju frænku.
Kynntist ég henni vel á þessum
áram og naut hlýjunnar og um-
hyggjunnar sem vora hennar
aðalsmerki og þeir nutu sem vora
svo lánsamir að kynnast henni,
hvort sem í hlut áttu skyldmenni
eða vandalausir.
Lilja var glaðlynd og skemmtileg
kona og átti auðvelt með að sjá
björtu hliðamar á tilveranni. Hún
fann mikla gleði í bömum sínum
og bamabömum og gladdist inni-
lega þegar litla langömmubamið
fæddist. Það var einmitt í ferming-
arveislu eins bamabamanna sem
ég sá Lilju frænku í síðasta sinn.
Sú mynd er mér einkar kær, sem
ég geymi í huga mér af Lilju frænku
á þeirri stundu, þar sem hún sat
svo fallega og ánægð innan um
böm sín og bamaböm á fallegu
heimili einkadóttur sinnar og
tengdasonar.
grenni gert að sérstöku hrepps-
félagi.
Að því má leiða líkur að hinn
ungi maður sem settur var til starfa
að hinum margvíslegustu málefnum
hins unga samfélags hafí að nokkra
mótast af gengi þess, vandamálum
og velgengni.
Hvað sem um það má segja er
hitt víst að Sigurður átti dijúgan
þátt í að móta þetta byggðarlag og
mun seint fenna í spor hans hér á
Hvammstanga, svo mörg era þau
og djúp.
Sigurður var tvíkvæntur. Fyrri
kona hans var Kristín Guðmunds-
óttir frá Auðunnarstöðum í Víðidal,
en þau giftust 2. nóv. 1941. Þau
áttu tvo syni, Gunnar Sigurð, húsa-
smið á Blönduósi, og Tryggva,
bifvélavirkja í Reykjavík. Kristín
lést 29. sept 1944.
Síðari kona Sigurðar er Ásdís
Pálsdóttir frá Ytra-Bjargi í Mið-
firði. Þau giftust 3. sept. 1955 og
era þeirra böm: Páll, skrifstofu-
stjóri á Hvammstanga, Kristinn,
verkamaður á Hvammstanga, og
Guðný, nemi á Hvammstanga.
Heimili Sigurðar og Ásdísar hafði
ég kynni af frá fyrstu tíð.
Bústaður þeirra á Lækjargötu 3
á Hvammstanga er ekki ýlq'a stór
að ytra máli, en inni var samt allt-
af nóg rúm. Þar var alltaf rúm fyrir
gesti um lengri eða skemmri tíma.
Þar var alltaf bjart og hlýtt og þar
ríkti gleði. Þar var gott að vera.
Útför Sigurðar var gerð frá
Hvammstangakirkju laugardaginn
20. júní sl.
Vegna þess mikla fjölda sem að
útförinni kom, komust ekki allir
fyrir í kirkjunni. Um hundrað
manns vora sunnan undir kirkjunni
meðan athöfnin fór fram.
Altaristafla sú er við þar höfðum
fyrir augum var: Vallnahöfðinn og
lognkyrr fjörðurinn hið næsta. Fjær
gat að líta sveitir í sumarskrúða.
Við sjóndeildarhring stóð Eiríksjök-
ull vörð með hvítan hjálm og vestar
bar Tröllakirkju og Geldingarfell
við himinn. Yfir hvolfdist heiður
himinn og söngur fuglanna hljóm-
aði í takt við kveðjulög okkar.
Megi fegurð og friður þeirrar
stundar ríkja í fyrirheitna landinu.
Bömum Sigurðar, eiginkonu og
öðram aðstandendum votta ég mína
dýpstu samúð.
Ingólfur Guðnason,
Hvammstanga.
Guðrún Sæmunds-
dóttir - Kveðjuorð
Fædd 7. ágúst 1904
Dáin 17. júní 1987
Á hátíðisdegi þjóðarinnar 17. júní
sl., þegar fánar blöktu við hún í
yndislegu þjóðhátíðarveðri, var
frænka mín, Guðrún Sæmunds-
dóttir, kölluð í sína hinstu för. Mig
setti hljóða um stund og gaf mig á
vald minninganna.
Hún hafði verið mjög heilsugóð
um ævina, en síðustu vikumar
dvaldi hún á Landakotsspítala og
þar andaðist hún sem fyrr segir, á
Ég og fjölskylda mín vottum Jóni
og allri fjölskyldu hans innilega
samúð okkar. Eg veit að minningin
um góða konu mun lifa með okkur
öllum.
Ragnhildur Guðmundsdóttir.
þjóðhátíðardaginn. Það er ekki ætl-
un mín að rekja æviferil Gunnu
frænku, en svo var hún jafnan
nefnd í daglegu tali, heldur aðeins
rifja upp kærkomnar minningar allt
frá bemskudögum. Fyrstu kynni
mín af Gunnu era úr sveitinni henn-
ar kæra, Grafningnum, en þar bjó
hún í 35 ár, lengst af í Króki, ásamt
eiginmanni sínum, Guðmundi Jó-
hannessyni, sem lifir konu sína, nær
níræður. Kynnin sem þá mynduðust
við systkinahópinn stóra og glað-
væra vara enn og fyrir þau er ég
þakklát, en böm Gunnu og Guð-
mundar era alls átta.
Víðáttan og fijálsræðið í sveitinni
höfðu sitt ósegjanlega aðdráttarafl
fyrir mig, borgarbamið, og því var
oft mikið á sig lagt að komast að
Króki, en samgöngur þá vora ólíkar
því sem nú er. Gunna og Guðmund-
ur fluttu til Reykjavíkur fyrir
allmörgum áram en Grafningurinn
hafði alltaf sitt seiðandi afl í huga
hennar og þar dvaldi hún löngum
á hveiju sumri, bæði er að elsti
sonurinn býr enn í Króki og svo
hafa sum systkinin byggt sér þar
sumarbústaði.
Eftir að ég giftist og flutti til
Keflavíkur varð það árviss við-
burður, að Gunna frænka og
mamma komu í heimsókn og gistu
þá jafnan. Vora þessar heimsóknir
ætíð tilhlökkunarefni og um leið
upprifjun hugljúfra minninga. Sem
dæmi um hversu vænt mér þykir
um sveitina hennar Gunnu frænku,
má geta þess, að fyrir nokkram
áram eignaðist ég ásamt fjölskyldu
minni sumarbústað í Krókslandi.
Gunna frænka var ætíð hlý, glað-
vær og þægileg í viðmóti og vann
við fyrstu kynni hug og hjörtu eigin-
manns míns og bama okkar. Vegna
fjarvera af landinu á ég þess ekki
kost að fylgja frænku minni hinsta
spölinn en þessi fátæklegu orð
verða mín kveðja og þökk fyrir all-
ar ljúfu stundimar. Ég bið góðan
Guð að vaka yfir öldruðum eigin-
manni, bömunum öllum og fjöl-
skyldum þeirra og öðram
ættingjum.
Hún sem ætíð flutti með sér birtu
og yl með sinni hlýju og glöðu lund
verður nú lögð til hinstu hvílu í
sveitinni sinni fögra, þegar hún
skartar sínu fegursta og dagurinn
er lengstur og bjartastur, þar hvíli
hún í friði.
Ég þakka Gunnu frænku allar
liðnar samverastundir og bið Guð
að blessa minningu hennar.
E.G.
Krístján S.
Ásbyrgi -
Fæddur 16. nóvember
1909
Dáinn 24. júní 1987
Mig langar til að minnast í ör-
fáum orðum vinar míns og tengda-
foður, Kristjáns Sumarliða
Andréssonar.
Hann átti ætt sína að rekja til
Hellisands á Snæfellsnesi. Þaðan
kom hann ungur maður og stund-
aði sjómennsku frá Hafnarfirði og
fleiri stöðum fram eftir aldri. I
Hafnarfirði kynntist Kristján etirlif-
andi konu sinni Sigríði Sigurðar-
dóttur og eignaðist með henni 3
mannvænleg böm; Dótturina Ingi-
björgu, soninn Hjört og dótturina
Guðmundíu og lifa þau öll föður
sinn. Ég var svo heppinn að kynn-
ast Kristjáni fýrir 22 áram og var
hann þá starfandi verkstjóri hjá
Aðalverktökum á Keflavíkurflug-
velli en þar starfaði hann í rúmlega
tvo áratugi. En þá fór hann að
stunda útgerð og lét smíða 12 tonna
bát ásamt öðram og fór að stunda
Andrésson
Minning
sjóinn. Hugurinn leitað ætíð i þá
átt. Hann varð fyrir því óláni að
báturinn þeirra félaga sökk undan
þeim og þeir fóra í sjóinn. Sem
betur fer var góður sjór og bátar í
kring og þessar góðu aðstæður og
snarræði félaga hans urðu honum
til lífs, en Kristján var ósyndur.
Eftir þetta óhapp fór heilsan að
bila, en harkan var mikil og ósér-
hlífnin, því í nokkur ár var hann
næturvörður í Hagkaupum í
Reylq'avík. Fyrir nokkram áram
settist hann í helgan stein á heim-
ili sínu í Ásbyrgi, Garði í Gerða-
hreppi í Gullbringusýslu ásamt
konu sinni. Böm þeirra era öll löngu
gift og hafa eignast böm og mynda-
leg heimili. Alltaf er leiðir okkar
Kristjáns lágu saman þá var rætt
um sjómennsku, fískirí og stjómar-
farið, en hann hafði miklar áhyggj-
ur af stjómun þjóðarskútunnar og
aflabrögðum hennar því hann var
af þeirri kynslóð kominn sem þakk-
aði Guði fyrir hvem dag sem nóg
var að borða og starfa. Kristján var
trúaður maður og sýndi það í verki
við bamaböm sín með góðri um-
hyggju og vinarkærleika. Guð gefi
honum vini mínum góða heimkomu.
Við og bömin hans þökkum honum
fyrir að fá að kynnast og fylgja
honum.
Nú verður hljótt í Ásbyrgi og
ekki rætt um þjóðmálin af lífí og
sál. Blessuð sé minning Kristjáns.
Halldór Gunnarsson.