Morgunblaðið - 21.07.1987, Qupperneq 14

14
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 21. JÚLÍ 1987
Þingeyri:
Tap af rekstri
Kaupfélags
Dýrfirðinga
— Unnið að skipulagsbreytingum
ÞingeyrL
Tap varð á heildarrekstri Kaupfélags Dýrfirðinga á síðasta
ári þrátt fyrir að verulegur hagnaður hafi verið af rekstri tog-
ara félagsins, Sléttanesi og Framnesi. Unnið hefiir verið að
skipulagsbreytingum hjá kaupféiaginu tíl að minnka taprekstur-
inn.
í viðtali við kaupfélagsstjórann
á Þingeyri, Bjama Kr. Grímsson,
kenndi ýmissa grasa hvað snertir
uppbyggingu og rekstur útgerðar-
innar og kaupfélagsins ásamt
fískiðnaðinum. Kaupfélagið er
langstærsta atvinnufyrirtækið í
Dýrafirði með langt á annað
hundrað manns í vinnu. Er talið
barst að útgerðinni kom í ljós að
Fáfnir, dótturfyrirtæki kaupfé-
lagsins, var gert upp með hagnaði,
þ.e. togaramir Framnes og Slétta-
nes skiluðu samtals 37 milljónum
króna hagnaði.
Mestur hluti þess hagnaðar er
af Sléttanesinu, því Framnesið var
leigt til rækjuveiða frá því í maí
1986 til októbermánaðar og síðan
fór það í gagngera „klössun" í
Þýskalandi. Hætt var við að
breyta því í frystitogara en skipt
var um aðalvél, sett nýtt stýri á
skipið, skrúfa og ásrafall. Þá var
líka endumýjaður allur búnaður
til aðgerðar og þvotta á millidekki
og jafnframt ýmis tæki í brú
skipsins. Heildarkostnaður er
áætlaður um 85 milljónir.
Kom skipið úr þessari viðgerð
í lok mars sl., en hóf veiðar í byij-
un apríl. Síðan hafa aflabrögð
verið mjög góð, sérstaklega í
maímánuði. Á þessum stutta tíma
sem Framnesið hefur verið á veið-
um var aflinn orðinn 851 tonn
Bjarni Grímsson kaupfélagsstjóri á skrifstofii sinni.
Morgunblaðið/Hulda
þann 18. júní. En frá áramótum
í fyrra til aprílloka var aflinn 1151
tonn. Sléttanesið er með 1394
tonn frá áramótum, en það var
frá veiðum í hálfan mánuð vegna
eftirlits. Á sama tíma í fyrra hafði
það landað 1592 tonnum. Eins og
árið á undan veiddi Sléttanesið
mestan hluta af kvótum beggja
togaranna, en auk þess var keypt:
ur kvóti og skipt á tegundum. í
heild veiddu bæði skipin 5.502
tonn, Sléttanes 4.351 tonn og
Framnes 1.151 tonn. Af þessum
afla var landað til vinnslu í hrað-
frystihúsinu 4.005 tonnum en
1.497 tonn voru flutt út í gámum
eða seld annað. Launagreiðslur á
árinu námu kr. 45.980 þúsundum
og á launaskrá komu alls 65
manns, en voru að jafnaði um 45
manns.
Að meðaltali vinna 140—150
manns hjá kaupfélaginu auk
30—40 sjómanna er vinna hjá
Fáfni hf.
Trilluútgerð eykst ár frá ári og
nú eru gerðir út héðan um tuttugu
bátar af ýmsum stærðum og all-
flestir leggja upp hjá hraðfrysti-
húsinu ef undan er skilinn
steinbítur, sem ekki var tekinn í
húsið síðari hluta maímánaðar.
Síðasta ár var tap á fískvinnsl-
unni og kaupfélaginu í heild, þar
með talið beinaverksmiðja, slátur-
hús, verslun, viðgerðarverkstæði
og vöruafgreiðslu og tap þetta
kallar á skipulagsbreytingar, all-
verulegar að sögn kaupfélags-
stjóra. Var fyrst brugðið á það ráð
að segja upp tveim smiðum með
þriggja mánaða fyrirvara og for-
orði um endurráðningu ef saman
gengi um breytt starfssvið. Nú
Gátum ekkí staðist
þetta g’óða boð
misskilin hollusta við Snæfellsás-
inn og bústað hans.
En — nei. Þorbjörg segist vel
geta tekið undir þessa kenningu
enda sé umhverfið fagurt og dul-
magnað. Guðrún Svava aftur á
móti hafnar hjátrúnni en tekur
undir að landslag geti verið dulúð-
ugt sé fegurð þess stórbrotin.
Þá er að vita hvemig þær tengja
Morgunblaðið/Bjöm Guðmundsson
Guðrún Svava Svavarsdóttir og Þorbjðrg Hðskuldsdóttir.
— segja myndlist-
armennirnir
Guðrún Svava
Svavarsdóttir og
Þorbjörg Hös-
kuldsdóttir sem
dvelja í Ólafsvík
í boði lista- og
menningarnefnd-
ar Ólafsvíkur
Óiafevík
í VOR ákvað Iista- og menning-
amefnd Ólafsvíkur undir
forystu Sóleyjar Höllu Þórhalls-
dóttur að bjóða Félagi ísl.
myndlistarmanna afiiot af íbúð
og vinnuaðstöðu I Grunnskóla
Ólafsvíkur í sumar. Tilgangur-
inn var sá að stuðla að þvi að
norðanvert SnæfeUsnesið fengi
meiri athygU myndUstarmanna
en hingað til. Þótti hugmynd
þessi vel við hæfi á 300 ára af-
mæU Ólafsvíkur sem löggilts
verslunarstaðar, hins fyrsta á
íslandi. Verður haldin sýning
um miðjan ágústmánuð í hátíð-
arviku Ólafsvíkinga. Mun þá
verða sýnt mikið af þeim verk-
um sem tíl verða vegna komu
listamannanna.
Nokkrir myndlistarmenn hafa
þegar þekkst boð nefndarinnar og
dvalið nokkra daga hér við iðju
sína. Fréttaritari fór á stúfana á
dögunum og knúði dyra í grunn-
skólanum. Þar voru þá fyrir þær
Guðrún Svava Sævarsdóttir og
Þorbjörg Höskuldsdóttir. Þrátt
fyrir annríki vikust þær ekki und-
an stuttu spjalli.
Þær kváðust ekki hafa staðist
þetta ágæta boð um að koma og
nú væru þær búnar að dvelja hátt
í viku. Reyndar hefðu þær fyrir
nokkrum árum talað um að ráðast
saman í eitthvað þessu líkt. Það
þurfí svo líklega afmæli úti á landi
til að af verði hjá fólki.
Þorbjörg segir þær báðar vera
aðdáendur Snæfellsness og hefðu
báðar málað hér, reyndar aðallega
að sunnanverðu. Báðar hafí farið
um nesið að vetrarlagi sömuleiðis
og Guðrún Svava segist þar að
auki hafa kennt myndmennt í skól-
anum á Lýsuhóli einn vetur.
Nú stenst fréttaritari ekki mátið
og fer að físka eftir áliti þeirra á
kenningum Þórðar á Dagverðará
og fleiri náttúrubama um orku-
geislun frá Snæfellsjökli og aflgef-
andi áhrif á andann og mannsins
kenndir í nærvistum við hann.
Þær brosa góðlátlega og líta
hvor á aðra. Spyijandi fer að ótt-
ast að líklega sé almennt brosað
að okkur Snæfellingunum fyrir að
halda þessu fram, þetta sé bara
saman landslag og list. Spyrill
reynir nú að haga orðum sínum
gætilega enda ekki sterkur á svelli
listrænnar umræðu.
Guðrún Svava segist leita eftir
að lýsa tengslum fólks og lands,
samruna lands og manneskju. Það
hafí ekkert með atvinnulíf eða
sögu viðkomandi landsvæðis að
gera. Ekki sé alltaf um að ræða
að mála mynd stórbrotins lands-
lags heldur kannski að lýsa því
lítt sýnilega sem tengir fólk við
landið.
Þorbjörg segist vera meira fyrir
formið og skoði landslag og móti
myndir af því út frá sjónarhóli
byggingarlistarinnar. Hér á Snæ-
fellsnesi séu nægar samlíkingar
sem og víðast hvar.
Þær stöllur segjast hafa haft
gott gagn af dvölinni. Guðrún
Svava segist raunar hafa notað
fyrstu tvo dagana tit að njóta
kyrrðarinnar og anda vel að sér
tæru lofti. Amstur við einkasýn-
ingu á dögunum lagði þörfína til.
Þær segjast nú birgar af efniviði
til næstu vikna og myndu reyna
að sýna nokkur verkanna á sýn-
ingunni í ágúst.
Þær minnast aftur á það hve
kærkomið boð Ólsaranna hafí ver-
ið og meira mætti gera af slíku
til að örva myndlist í landinu.
Einnig mætti hugsa sér að áhuga-
söm ungmenni víðsvegar fengju
tækifæri til að umgangast lista-
mennina með eigin myndsköpun í
huga. Já, þetta er snjöll hugmynd
segja þær og mætti útfæra á
ýmsa vegu.
Við höfum fengið yndislegt veð-
ur, segja þær og gott vinnusvæði.
Mannlífíð virðist rólegt hér og
gott að aðlagast því. Við erum
strax orðnar málkunnugar konum
sem við höfum t.d. verslað við.
En hvemig er það hjá ykkur eigin-
lega? Er hvergi hægt að fá
keyptan nýjan físk? Farið þið bara
á bryggjuna eða í frystihúsin og
komið ykkur vel við menn þar er
eina svarið sem hægt er að veita
þeim. Nýr fískur er nefnilega ekki
nýr nema hann sé nýr — eða þann-
'g-
Það er orðið kvöldsett. Þær
Þorbjörg og Guðrún Svava búast
við að hverfa af nesinu næsta
dag. Miðnætursólin á að fá at-
hygli þeirra áður en lagst er til
hvíldar. Þær ætla að aka innfyrir
bæinn og virða fyrir sér hvemig
sólin notfærir sér léttar skýjaslæð-
ur til að gefa haffletinum hina
ýmsu bláu og rauðu liti.
Það er allsterk hafgola. Sé
heppnin með er hægt að sjá frá
ákveðnu sjónarhomi að aldan get-
ur virst svo rauð að líkast sé að
blóði sé varpað upp í íjöruborðið.
Var ekki einhvem tíma ort um
roðagullinn sæ?
- Helgi