Morgunblaðið - 21.07.1987, Blaðsíða 43

43
MORGUNBLABIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 21. JÚLÍ 1987
Var þó ekkert til sparað og skipið
allt hið vandaðasta að allri gerð og
hið besta sjóskip.
Eftir að Óskar lét af sjómennsku
gegndi hann ýmsum störfum. Var
vigtarmaður við höfnina, hafnar-
vörður, umboðsmaður Almennra
trygginga og skipaskoðunarmaður
Siglingamálastofnunar. Leysti hann
öll þessi störf af hendi af stakri
trúmennsku.
Fyrir um það bil 8 mánuðum var
ekki annað vitað en að Óskar væri
við þá heilsu, er hann gat vænst.
En þá heltekur hann sjúkdómur,
er leiðir hann til bana. í upphafi
hafði hann og aðrir sterka von um
bata, en hann var tilbúinn að taka
örlögum sínum ef það skyldi bregð-
ast. í hvert sinn er við ræddum
saman, taldi hann líkumar á bata
góðar, nema síðustu vikumar, er
hann hafði sennilega gert sér ljóst
að hveiju stefndi, talaði hann aðeins
um, að sér liði vel eftir atvikum,
en að mikið væri fyrir sig gert en
minntist ekki á bata, enda var hon-
um þvert um geð að segja annað
en það, sem hann vissi sannast og
réttast.
Sem fyrr segir, kynntist ég
Óskari fyrir 8 ámm, og er ég þakk-
látur fyrir allar okkar samvem-
stundir, sem hefðu mátt vera fleiri.
Ég trúi því, að allt samferðafólk
Óskars sé á einu máli um að þar
fór mannkostamaður og drengur
góður og að til hans sé hlýlega
hugsað.
Utför hans er gerð frá Hafnar-
kirkju í dag.
Við Gunnhildur sendum konu
hans Maren, dætmm, tengdasonum
og bamabömum innilegiistu sam-
úðarkveðjur.
Grétar Eiríksson
í dag kveðjum við frá Höfn í
Homafirði Óskar Valdimarsson,
sem andaðist í Landspítalanum,
eftir þennan kvalafulla sjúkdóm
sem heijar á fólk í dag og svo
margir deyja úr. Kynni okkar hóf-
ust er ég giftist inn i vinafjölskyldu
hans og var ég strax tekin inn í
vinahópinn eins og ég hefði alltaf
verið þar.
Það er alltaf erfítt að hlíta dauð-
anum, þó að við vitum að hann
sækir okkur öll einhvem tíma, en
samt fínnst mér að hann hefði
mátt bíða ögn lengur með að taka
Óskar frá okkur. En við mennimir
pöntum ekki neitt, við lútum bara
lögmálinu, því lífið er bara leiga
hér á jörðu.
Óskar var mikill athafnamaður,
tók sér margt milli handa og allstað-
ar dáður fyrir störf sín. Ég á honum
mikið að þakka, er ég stóð uppi
með mín böm fyrir tuttugu og fimm
ámm og get ég aldrei þakkað þeim
hjónum allan þann styrk sem þau
veittu mér og tengdaforeldrum
mínum í sorg okkar er ég missti
mann minn aðeins 37 ára í sjó-
slysi. Böm mín höfðu hann sem
annan föður, einkanlega yngri son-
ur minn sem sótti mjög til þeirra
hjóna sem bam og vom þau honum
mjög kær. Þegar tengdafaðir minn
missti heilsuna vom ófáar ferðimar
hingað suður frá Höfn til að sækja
gamla manninn og fara með hann
austur og létta honum byrðina, því
alltaf var sjómennskan efst í huga
þeirra, enda vom þeir báðir skip-
stjórar og höfðu saman siglt tveim
bátum til landsins. (Gissur hvíti I
og II.)
Ekki má gleyma móttökunum á
Homafírði og allt það sem fjöl-
skylda mín er búin að þiggja af
þeim hjónunum í öll þessi ár. Ég
vona að guð launi Óskari, allan
þann styrk er hann veitti Snæfells-
heimilinu f sorg og gleði. Innilegar
samúðarkveðjur sendum við þér
Maja mín og dætmm, tengdason-
um, bamabömum og litla lang-
ömmubaminu og biðjum algóðan
guð að styrkja ykkur og leiða áfram
brautina sem eftir er.
Ó, komdu vor með frelsi og fugiaklið
fegri hugsjón, betri sjónarmið.
Berðu smyrsl á gömul sviðasár,
sendu frið og þerraðu grátnar brár.
(SH)
Guð blessi minningu hans.
Oddný Jónsdóttir
Með Óskari Valdimarssyni er
mætur maður genginn. Mikill miss-
ir og söknuður er að honum, þeim
er honum stóðu næst og öllum sem
þekktu hann vel.
Þótt eigi væri hann allra við-
hlægjandi, léti ekki allt gott heita,
fundu menn að hann átti ríka rétt-
lætiskennd og hlýjan hug, ræktar-
legur var hann í besta lagi og mundi
vel vini sina.
Óskar var Austfírðingur að ætt
og uppmna, fæddur á Streiti í
Breiðdal hinn 26. júlí 1918 og var
því á 69. aldursári, er hann andað-
ist hinn 13. þ.m.
Hann ólst upp á Fáskrúðsfírði,
og hóf ungur sjómennsku, fyrst á
heimaslóð, síðar í Vestmannaeyjum
og víðar, en settist svo að á Höfn
í Homafírði. Hér var þá vaxandi
byggð í grennd við gjöful fískimið,
þar sem mörgum þykir íjallasýn
einna fegurst á landi hér. Hingað
sótti hann líka þá, er varð hans
heilladís— þau Maren Júlíusdóttir
frá Bæ í Lóni urðu ásátt um að
ganga einn veg bæði.
Heimilið var alla tíð með myndar-
brag og þau áttu saman mikla
hamingju. Hér uxu úr grasi dætum-
ar þijár: Kristrún, Júlía og Hrönn
en þær bám birtu í bæinn og nutu
ríkulegrar umhyggju. Óskar var í
öllu heill, mikill fjölskyldu- og heim-
ilismaður og lét sér annt um hópinn
sinn. Hann fylgdist álengdar með
framvindu mála, þegar dætumar
stofnuðu sín eigin heimili, bjó í
haginn á ýmsa lund og afabömin
áttu í honum hollvin og félaga.
Sjómennska varð ævistarf
Óskars. Ungur fékk hann manna-
forráð og famaðist vel, var löngum
fengsæll, enda glöggskyggn, hafði
á öllu gát og kunni vel að meta
aðstæður. Hann var sérstakt snyrti-
menni, hugkvæmur og hagsýnn.
Snemma á sjómannsferli sínum
eignaðist hann eigin bát, síðan ann-
an stærri og þann þriðja. Stýrði
hann þeim farsællega, komst vel
af við menn sína og átti traust
allra, er við hann skiptu.
Vegna heilsubrests hlaut hann
að hverfa af þeim vettvangi, er
hann ungur hafði haslað sér, þótt
víst hefði hann þá þegar goldið
Ægi torfalögin. Alla tíð var hann
þá líka sístarfandi og lengst af í
nánum tengslum við sjávarútveginn
sem skipaskoðunarmaður og hafn-
arvörður og ýmsum öðmm störfum
gegndi hann.
Öskar Valdimarsson var einarður
maður og kappsamur, kunni vel að
halda á máli sínu og lét ógjaman
hlut sinn, útsjónarsamur og hygg-
inn. Allt nýttist þetta honum í
atvinnurekstri hans og sjósókn, eigi
síður en í samskiptum við aðra. En
í hörpu hans vom ýmsir strengir.
Hann var mikill tilfínningamaður
og ljóðrænn í aðra röndina— nátt-
úmunnandi og kunni vel að njóta
þess er lífið hefír upp á að bjóða.
Þau hjónin ferðuðust víða, innan
lands og utan, urðu margs vísari
um menningu og háttu framandi
þjóða. En heima var best. Liðinn
vetur varð erfiður, er hann hlaut
að dveljast langdvölum á sjúkra-
húsi, illa haldinn oft. Hann hélt þó
alltaf í vonina um að komast heim
þegar voraði, heim í húsið við Boga-
slóð og upp i Lón, þar sem þau
hjón áttu annan unaðsreit. Þetta
auðnaðist honum þá líka tvívegis
að skreppa austur og huga að ýmsu
því er að kallaði.
En sjúkdómurinn aðgangsharði
gaf ekki grið og Óskar var þeirrar
gerðar, að honum varð þetta þung-
bært að geta ekki svarað kröfum
dagana. Vinum hans fínnst hann
hafa farið allt of fljótt, en úr því
að bót gat ekki fengist, var gott
að baráttan þurfti þó ekki að verða
lengri.
Hann lætur eftir sig opið skarð
og autt, en með honum gafst mik-
ið, á vegi daganna auðnaðist honum^
að verða gjöfull þeim, er honum
stóðu næst og öllum yfírleitt er vin-'
áttu hans eignuðust. Við brottför
hans er því margt að þakka. Að
því þakklæti vildum við hjónin eiga
hlut og ástvinum hans vottum við
innilega samúð— sjálfur skal hann
svo Guðs náðarorði falinn.
Þorbergur Kristjánsson
Skuldabréfaútboö
Júlí 1987
Glitnlrhf
NEVI - ÐNAÐARBANKINN -SLEIPNER
Ármúla 7,108 Reykjavík
Nýrflokkur
verðtryggðra skuldabréfa
Glitnis M.
1. flokkur 1987
Verðgildi bréfanna eru kr. 50.000 og kr. 200.000.
Hvert skuldabréf greiðist með einni greiðslu á gjalddaga
bréfanna sem eru 15. apríl og 15. október ár hvert frá 1988 til
1992 í fyrsta sinn þann 15. október 1988. Skuldabréfin eru
verðtryggð en án nafnvaxta. Söluverð skuldabréfanna miðast
við að ávöxtun kaupandans sé 11,1% umfram verðbólgu.
1
s Verðbréfamarkaður
= Iðnaðarbankans hf.
Ármúla 7,108 Reykjavík. Sími 91 -68-10-40