Morgunblaðið - 01.11.1987, Blaðsíða 26

26
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 1. NÓVEMBER 1987
„Steypt var um hálfan líkamann og
ég bundinn niður í gifsið. Þannig lá
ég í tvö ár, á bakinu í rúminu og
gat ekkert hreyft mig nema hendur
og fætur. En af því að ég var læknis-
sonur var ákveðið að ég færi norður
og fengi að liggja þar."
Þurfti að læra að
ganga upp á nýtt
„Ég fékk mikla innilokunarkennd
fyrstu nóttina og hef raunar aldrei
losnað við hana. Ég var oft borinn
út og stundum keyrðu strákamir
mig um bæinn. Eftir tveggja ára legu
fór ég enn til Reykjavíkur, nú til
uppskurðar. Átti að reyna að spengja
á mér bakið en það tókst eklri sem
skyldi. Ég fór með Drottningunni
suður, en hún hafði komið með bú-
slóð Jóns á Laxamýri þegar hann
flutti þangað. Hér var ekki komin
höfn fyrir svo stór skip og þurfti að
feija fólk og vörur út f skipið. Mig
þurfti að hífa um borð og ég man
hvað ég var hræddur því næst á
undan mér var hífður kálfur um borð
en hann féll úr stroffunni.
Þegar ég losnaði þarna úr gifsinu
var ég að verða 10 ára og var nán-
ast eins og ungbam eftir þessa
tveggja ára legu. Þannig að ég þurfti
að læra að hreyfa mig upp á nýtt.
Ég skreið í fyrstunni, meðal annars
um nágrenni heimilisins og í eitt
skiptið að minnsta kosti alveg niður
í flöru.
Ég fór í bamaskólann 11 ára og
var þá nánast ólæs og óskrifandi
vegna þess að ég hafði bara viljað
láta lesa fyrir mig þegar ég lá í gifs-
inu. Það var óskaplega erfitt að koma
svona óundirbúinn f skólann. Ég
komst þó að nafninu til í gegn um
bamaskólann. En þegar unglinga-
skólinn tók við veiktist ég aftur og
líka næsta haust og svo var ég lagð-
ur aftur í gifs árið 1934 og lá þá
innan við ár.
Móðir mín var einstök kona og
sýndi hún mér mikla móðurást í veik-
indum mfnum. Má segja að ég hafi
ekki farið frá rúmi hennar fyrr en
ég var orðinn 17 ára gamall."
Á þessum tíma var farið að huga
að fi-amtíð Sigurðar Péturs. Hann
segist hafa haft áhuga á iækningum.
Hann fékk oft að vera við uppskurði
hjá föður sfnum, enda gat hann ekk-
ert unnið og hafði oft lítið að gera.
Hann hafi þá staðið á stól úti f homi
og fylgst með læknunum. Silli segir
að þegar hugsað var fyrir framtí-
ðarstarfi fyrir hann hafi fyrst og
fremst verið hugað að stuttu námi,
einhveiju sem hann gæti komist í
gegnum eftir öll veikindin. Systir
hans hafði verið í Verslunarskólanum
og líkað vel og varð að ráði að hann
var sendur f Verslunarskólann.
„Hætti að hugsa um
að ég væri öðruvísi“
Hann segist hafa verið látinn f 2.
bekk vegna aldurs, þrátt fyrir að
hann væri illa undirbúinn, nema í
þeim greinum sem hann hafði mestan
áhuga á, bókfærslu og reikningi. „Ég
hefði lfklega fallið á inntökuprófinu
ef ég hefði þurft að taka það en það
hefur sjálfsagt átt að sjá hvað ég
gæti," segir Silli.
Á Verslunarskólaámnum urðu
straumhvörf f lffi Sigurðar Péturs.
„Ég braut þá af mér þá hugsun að
ég væri öðmvísi en aðrir í útliti og
sætti mig við lífíð. Ég hellti mér út
í félagslffið í skólanum og mér tókst
að snúa við blaðinu. Það var erfitt
að fara í fyrsta skipti einn að heiman
17 ára gamall, en þetta gekk. Vil-
hjálmur Þ. Gíslason skólastjóri var
mér ákaflega vinsamlegur og met
ég hann mikils. Ég vaíð f forystu
fyrir minn bekk, varð ritstjóri skóla-
blaðsins sem heitir Viljinn og var
mikið í öllu félagslffi. Þessi þijú ár
sem ég var í skólanum skrifaði ég
allar burtfarareinkunnir nemenda,
líka mína, en skrifaði auðvitað ekki
undir.
Þó ég kúrði ekki yfir bókunum
passaði ég mig alltaf á því að und-
irbúa mig eitthvað fyrir skólann. Mér
gekk alltaf betur og betur í skólan-
um, sérstaklega f mfnum fógum,
bókfærslu, stærðfræði, verslunar-
rétti og hagfræði. Ég lifði sparlega,
enda var faðir minn ekki ríkur. Eg
eyddi 115 krónum á mánuði og þar
af fóru um 90 krónur í fæði og hús-
næði. Heilsan var orðin betri og til
marks um það get ég nefnt að ég
missti ekki einn einasta dag úr vegna
FYRSTI nóvember er
mikilvægur dagur hjá Sigurði
Pétri Bjömssyni útibússtjóra
Landsbanka Islands á Húsavík.
Hann er afmælisdagur Sigurðar
Péturs, eða Silla eins og hann
kýs að láta kalla sig, flestir
merkustu áfangamir á
starfsæfínni tengjast þessum
degi og í dag, á 70 ára
afmælisdaginn, lætur hann af
störfum sem útibússtjóri
Landsbankans. „Fyrsti
nóvember hefur verið minn
lukkudagur," segir Silli.
Sigurður Pétur veiktist í æsku
og var rúmliggjandi flest æsku-
og unglingsárin. Veikindin
höfðu þær afleiðingar að hann
gat ekki tekið út sinn vöxt eins
og jafnaldramir og bognaði í
baki. Innan við tvítugt tók hann
þá ákvörðun að reyna að sætta
sig við það að vera öðruvísi en
aðrir í útliti og taka þátt í lífínu
eins og hver annar. Þetta tókst
og hefur hann verið í kreQandi
og ábyrgðarmiklu starfí sem
forstöðumaður
aðalbankastofnunar Húsavíkur
í 44 ár og komið víða við í
bæjarfélaginu. Meðal annars
hefur hann verið fréttaritari
Morgunblaðsins á Húsavík f 50
ár. í tilefni af þessum
tímamótum í lífí Silla ræddi
blaðamaður við hann á vistlegu
heimili hans í Landsbankanum
á Húsavík.
Sigurður Pétur á bankastjóraskrifstofunni.
Fær berklana 5 ára
Sigurður Pétur fæddist 1. nóvem-
ber 1917 í læknisbústaðnum Ási við
Kópasker, þar sem faðir hans var
þá læknir. Foreldrar hans, Bjöm
Jósefsson læknir og Sigríður Lovísa
Sigurðardóttir, voru bæði Skagfirð-
ingar og er Silli stoltur af þeim
uppruna sínum, segist vera mikill
Skagfírðingur í sér. Bjöm var læknir
á Kópaskeri I fiögur ár en flutti með
fíölskylduna til Húsavíkur þegar Silli
var árógamall oggerðist héraðslækn-
ir þar.
Þegar Silli var 5 ára var erfiður
tími hjá fjölskyldunni, sérstaklega
móður hans. Faðir hans var í fram-
haldsnámi í Austurríki og móðir hans
ein með sjö böm, þar af eitt á bijósti.
Á þessum tíma voru berklamir grass-
erandi og smituðust öll systkinin
nema það yngsta rétt fyrir jólin 1922.
Og þijú þeirra, þar á meðal Silli sem
fékk berklana f bakið, vom mikið
veik, „lágu fyrir dauðanum", eins og
þá var sagt. Ein systirin dó og hin
tvö urðu aldrei söm og áður. Síðar
kom f ljós að vinnukona sem réðist
á heimilið var með smitandi berkla.
Þama hófust veikindi Silla sem
stóðu meira og minna þar til hann
var sautján ára. Hann talar um þetta
tfmabil sem tólf árin sem hann týndi
úr lffi sfnu. Árið 1923, þegar Silli
var 5 ára, tápmikill og fjörugur, fór
móðir hans með hann í Ijósböð til
Reykjavíkur, en það var þá talið
geta læknað berklana. Hann fór aft-
ur heim til Húsavíkur eftir þijá
mánuði. Hann segist aldrei hafa ver-
ið almennilega frískur næstu árin,
en þó ekki legið mikið í rúminu. Upp
úr þessu fór hann að bogna í baíri.
Móðir hans hafði oft orð á þessu og
þegar Silli er átta ára var farið með
hann til Reykjavíkur í rannsókn og
myndatöku. „Þá uppgötvaðist það
að ég var með skemmda hryggjariiði
og úrskurðað að ég þurfí að fara í
gifs og leggjast í rúmið," segir Silli
þegar hann segir frá þessum ámm.
Silli með samstarfsfólki sínu í Landsbankanum á Húsavík.
Sigurður Pétur Björnsson á Húsavík sjötugnr í dag:
Mitt mesta lán hvað
ég er vinmiglaður
- segir Silli en honum tókst ungum að losna við minnimáttarkennd
vegna fötlunar sinnar og hefur gegnt ábyrgðarmiklu og krefjandi
starfi sem sparisjóðsstjóri og útibússtjóri Landsbankans í 44 ár