Morgunblaðið - 18.11.1987, Blaðsíða 59

MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 18. NÓVEMBER 1987
59
Minning:
Guðrún Margrét
Þorsteinsdóttir
Fædd 13. ágúst 1912
Dáin 25. október 1987
Guðrún Margrét Þorsteinsdóttir
var jarðsungin í kyrrþey frá
Keflavíkurkirkju 4. nóvember sl.,
miðvikudaginn eftir allra heilagra
messu. Og á kveðjustundu var lagt
út af boðskap hennar sem á sér
örugga jarðfestu í sæluboðum Pjall-
ræðunnar og vísar þó jafnframt í
himin og hæðir því í lexíu dagsins
er horft að æðsta marki mannlegs
lífs frammi fyrir hásæti Guðs.
Sæluboðanimar benda á
stríðandi menn sem þjást og þreyja,
fínna til þess hve lífið er oft þung-
bært og óréttlátt og þrá umbreytt
ástand, réttlæti og frið og eiga þá
andans fátækt sem bundist fær
fyrirheitum Drottins og það hreina
hjarta sem endurspeglar návist
hans. Og það var sem þessi boð-
skapur allur félli svo einkar vel að
lífi og lífsviðhorfum hennar.
Margrét var fædd að Ekru í
Hjaltastaðaþinghá. Voru foreldrar
hennar Guðfinna Jónsdóttir og Þor-
steinn ísaksson með guðstrú sinni
og lífskjarki, dug og dáð, góðar
fyrirmyndir að skyldurækni og
samviskusemi. Flust hafði hún af
Héraði með foreldrum sínum og
Þorsteini yngri bróður til Seyðis-
fjarðar fyrir fermingu, og þar hafði
Ingi Jónsson bæst í hópinn, orðið
sonur og bróðir.
Á Seyðisfirði hafði drýgstur hluti
æviára Margrétar liðið. Þar hafði
hún strítt og starfað, átt sín gleði-
og sorgarefni en aldrei látið bilbug
á sér finna, verið smá en kná, jafn-
an hörð af sér og dugmikil, unnið
hörðum höndum í fiskiðjuverinu og
bræðslunni og einnig saltað síid,
verið þá óhemju snör í hreyfingum.
Og heimafyrir var handbragðið allt
markvisst og asalaust og hún kom
miklu í verk. Hún ræddi það aldrei
að mikið væri að gera, tókst einfald-
lega á við viðfangsefnin, vann þau
og leysti. Alltaf voru til nægar kök-
ur og kleinur þó svo frakkir strákar
grynnkuðu í kökustömpunum svo
lítið bæri á. Hún var eftirlát við þá
en jafnframt föst fyrir, lét okkur
starfa og snúast en launaði okkur
vel. Mörg bókin sem freistað hafði
í Kaupfélaginu hafði bæst í safnið
eftir sumarið.
Það sést vel þegar horft er nú
til liðins tíma hve dýrmætt það var
fyrir unga drengi, vart komna á
skólaaldur, að fara að sunnan og
austur á Seyðisfjörð til að vera sum-
arlangt með Möggu frænku og öðru
góðu fólki á Strandbergi, mega
fylgjast með lífinu á síldarárunum
á Seyðisfirði og taka þátt í athafna-
seminni svo sem aldur og kraftar
leyfðu. Oftast var það Magga sem
tók á móti farfuglunum á flugvellin-
um á Egilsstöðum eða stóð á
bryggjunni fagnandi þegar þeir
komu með Esjunni, sýndi þá og
jafnan umveíjandi elsku.
Og á Strandbergi biðu okkar
fleiri vinir sem standa okkur nú lif-
andi fyrir hugskotssjónum þó allir
séu þeir horfnir af sjónarsviði. Har-
aldur, sambýlismaður Möggu,
sérstæður um margt, vel lesinn og
greindur. Sigríður móðir hans,
hæglát í fasi, rúnum rist og svo
Guðfinna amma sem ávallt var
sjálfri sér samkvæm, traust og stað-
föst, rótföst í guðsorði og trú og
sáði dýrmætum frækornum í hjört-
un ungu.
Mannlífið á Strandbergi byggðist
á traustum grunni, átti rætur í
guðstrú, lífsvirðingu og réttlætis-
þrá. Þar fór það saman að trúa á
Guð og berjast fyrir réttlátu sam-
félagi. Og sá andblær sem Strand-
bergi fylgdi hefur haft heilladijúg
áhrif á þá sem fengu að kynnast
honum á unga aldri.
Svo utarlega stóð Strandberg í
fírðinum fagra að það var fjarri
annarri byggð en margir áttu þar
gott athvarf, einkum sjómenn og
verkamenn, sem litu þangað inn frá
störfum sínum. Og þá var oft fjör-
lega spjallað og notalegt að rísa
úr rekkju og koma inn í ylinn í eld-
húsinu frá kolaeldavélinni, tylla sér
hjá morgungestunum og hlýða á
samræður um síldveiðina, land-
helgisstríð og sviptingar í stjórn-
málum. Og það festist í minni hve
kosningar virtust þýðingarmiklar.
Vænst var betri kjara og lífsafkomu
fyrir verkafólk, jafnari skiptingar
auðs og gæða.
Húsið bar nafn með réttu. Það
var alveg í flæðarmálinu og
Strandatindur, hár og tignarlegur,
gnæfði yfir því og Bjólfurinn og
Norðurfjöllin, glæst og fögur, stóðu
hinu megin fjarðarins og sjaldan
bærðust bárur á sjávarfleti þó svo
stormar blésu og vindur gnauðaði.
Strandberg stóð á bjargi í víðtækum
skilningi. Það beindi sjónum að
nærtækum viðfangsefnum mannlífs
og jafnframt hátt í hæðir.
Þó svo Margrét flyttist suður er
á ævina leið og settist að í Keflavík
þar sem ættmenn og vinir að aust-
an voru fyrir, var hugur hennar
mjög við Austurlandið bundinn. Og
það var sem með henni kæmi eitt-
hvað af þeim holla andblæ og þeirri
heiðríkju sem Strandbergi fylgdi.
Myndirnar og munirnir sáu til þess
og Margrét sjálf, gerð hennar og
viðmót. Og sem fyrr var hún dáð
fyrir röskleik og einurð í fasi og
framkomu og þó einkum fyrir um-
vefjandi hlýju og ástúð sem þeir
fundu svo vel og nutu sem stóð
henni næstir. Og hún hændi sem
áður að sér börnin. Nú voru það
nýjar manneskjur, börnin okkar þar
á meðal, sem voru að vaxa úr grasi
og horfðu undrandi augum á veröld-
ina og fundu hjá henni athvarf og
skjól, öryggi og frið og fengu frá
henni dýrmætt veganesti, uppvaxt-
arárin.
Margrét var alltaf fórnfús og
sjálfgleymin. Hún var ræktarsöm
við vini sína, lét sig varða mannlíf-
ið og hag þess, sýndi það í verkum
sínum og var mörgum uppörvun og
styrkur. Hún þráði jöfnuð og- rétt-
læti í samskiptum manna, fann
sárt til þess væru störf og strit erf-
iðismannsins ekki metin sem skyldi.
Hún var glöggskyggn, sá svo skýrt
hvað er rétt og sanngjarnt. Henni
var einkar Ijós sú hætta sem felst
í því að þeir sem njóta velsælda,
lokist inni í eigin veröld og nægtum
og hætti að finna til með öðrum
og sljóvgi samvisku sína. Hún var
samúðar- og skilningsrík, vissi svo
vel að hvern mann, ekki síst van-
máttugan og veikan, ber að virða
og meta.
Yfirbragð hennar og svipur var
tær og hreinn þó svo hann sýndi
djúpa lífsreynslu. Uppábúinni upp-
hlut eða peysufötum fylgdi henni
heiðríkja og andblær liðins tíma sem
þó á erindi við hverja samtíð því
hann krefst þess að mannlíf sé virt
og metið, fómir þess og þrautir.
Og það var sem sú fegurð sem teng-
ist látleysi og hógværð og felur
jafnframt í sér sjálfsvirðingu og
einurð, fyndist ávallt henni nærri,
heiðríkja, heilindi og fegurð þess
ríkis sem sæluboðanir Jesú Krists
vísa svo greinilega á.
Margrét hafði miklu að miðla.
Hún var örlát og gjafmild og gaf
þó einkum af sjálfri sér. Hún hefur
gefið okkur margar dýrmætar
minningar. En það varðar þó meira
að hún hefur margvíslega mótað
viðhorf okkar og lífsafstöðu og fylg-
ir okkur því ævina á enda, stuðlar
að blessun okkar og lífsheill.
Fyrir það ber að þakka þeim sem
allt gott gefur.
Þorsteinn Þorsteinsson,
Gunnþór Ingason.
t
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir og amma,
VILHELMÍNA SOFFÍA TÓMASDÓTTIR,
Hofsvallagötu 18,
Reykjavík,
lést í Borgarspítalanum 13. nóvember.
Thelma Sigurgeirsdóttir, Gunnar Guðmundsson,
Sigurgeir V. Sigurgeirsson, Elín V. Guðmundsdóttir,
Halldór M. Sigurgeirsson, Elísabet Þórólfsdóttir
og barnabörn.
t
VILHJÁLMUR ÞORSTEINSSON
rafvirki,
Álfheimum 54,
Reykjavfk,
lést í Borgarspitalanum mánudaginn 16. nóvember.
Fyrir hönd vandamanna,
Guðmundur Oddgeirsson.
t
Móðir okkar, tengdamóðir og amma,
AÐALHEIÐUR KRISTÍN HELGADÓTTIR,
Hátúni 10, Reykjavík,
verður jarðsungin frá Fossvogskirkju í dag, 18. nóvember, kl. 15.00.
Þeim sem vilja minnast hennar er bent á líknarstofnanir.
Elsa Smith,
Helgi Berman Sigurðsson,
Ágúst Sigurðsson,
Hilmar Sigurðsson,
tengdabörn og barnabörn.
Sigurður Þórir Sigurösson,
Þórunn Ástrós Sigurðardóttir,
Guðjón Sigurðsson,
t
Þökkum innilega auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og út-
för eiginmanns míns, föður okkar og tengdaföður,
INGÓLFS PÁLMASONAR
fyrrv. lektors við Kennaraháskóla íslands.
Guðrún Ingólfsdóttir,
Hulda Gunnarsdóttir,
Pólmi Ingólfsson,
Gunnar Ingólfsson,
Eiríkur Rögnvaldsson.
t
Maðurinn minn, faðir, tengdafaðir, stjúpfaðir og afi okkar,
BALDUR ÞÓRHALLSSON
húsasmiður,
Fellsmúla 2, Reykjavik,
verður jarðsunginn fimmtudaginn 19. nóvember kl. 13.30 frá
Fossvogskirkju. Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir en
þeim sem vildu minnast hans er bent á Krabbameinsfélagið.
Guðrún Sigurðardóttir,
Erna Björg Baldursdóttir, Ólafur Ingi Óskarsson,
Birna Baldursdóttir,
Sigurður Ingólfsson,
Baldur Ingi Olafsson, Vala Ósk Ólafsdóttir.
t
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir og afi,
RÖGNVALDURRÖGNVALDSSON,
Munkaþverárstræti 22,
Akureyri,
verður jarðsunginn frá Akureyrarkirkju föstudaginn 20. nóvember
kl. 13.30.
Hlín Stefánsdóttir,
Margrét Rögnvaldsdóttir, Brynjar H. Jónsson,
Úlfhildur Rögnvaldsdóttir, Hákon Hákonarson,
Rögnvaldur Dofri Pétursson, Unnur Bjarnadóttir
og barnabörn.
t
Innilegar þakkir sendum við öllum þeim sem sýndu okkur samúð
og hlýhug við andlát og útför eiginmanns mins og föður okkar,
JÓHANNSJÓNSSONAR
frá Hlíð,
Ólafsfirði.
María Sigurðardóttir
og börnin.
LOKAÐ
fimmtudaginn 19. nóvember vegna jarÓarfarar
KRISTÍNAR ING VARSDÓTTUR framkvcemda-
stjóra.
Styrktarfélag lamaðra og fatlaðra.
K-J-Ó-L-A-R
TIZKAN
Laugavegi 71 II hæð Sími 10770