Morgunblaðið - 15.12.1987, Blaðsíða 83

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 15. DESEMBER 1987
83
Minning:
Guðmundur K.
Pétursson
Fæddur 12. maí 1901
Dáinn 30. nóvember 1987
Guðmundur lézt á Sjúkrahúsi
Akraness aðfaranótt 30. nóvember
sl. eftir stutta legu. Jarðarförin fór
fram í kyrþey mánudaginn 7. des-
ember 1987.
Guðmundur Kristinn, eins og
hann hét fullu nafni, fæddist á
Borg í Miklaholtshreppi 12. maí
1901. Foreldrar hans voru hjónin
þar, Pétur Helgason og kona hans,
Guðný Guðmundsdóttir. Ættir
verða hér ekki frekar raktar vegna
ókunnugleika míns. Eg vissi þó að
þeir voru bræður Guðmundur og
Helgi Pétursson sérleyfishafi ferða
Snæfellsnes—Reykjavík, lands-
þekktur athafnamaður.
Guðmundur mun hafa flutt til
Akraness 1934. Ég man hann fyrst
sem vörubílstjóra hjá H.B. & Co.
hér á Akranesi. Áður mun hann
hafa unnið þar önnur störf. Það er
árið 1947, sem leiðir okkar Guð-
mundar liggja saman, þegar við
höfum báðir eignast okkar eigin
bíla og gerumst, þetta ár, félagar
í Vörubílstjórafélaginu Þjót á Akra-
nesi. Með okkur tókst strax góður
kunningsskapur. Oft vorum við
sameiginlega að vinna þarna í stjórn
félagsins, að ýmsum málum, stund-
um erfiðum og lítt áhugaverðum.
Vörubílstjórar áttu í vök að veijast
á þessum árurn, atvinnan var rýr
og stopul. Utvegsmenn voru
stærstu viðsemjendur Vörubíla-
stöðvarinnar og hjá þeim var okkar
aðalvinna, sérstaklega á vetrarver-
tíðinni. Því var okkar afkoma mjög
bundin gæftum til róðra og afla-
brögðum fiskiskipanna. Þá voru
milli 20 og 30 landróðrabátar hér
frá um 20 tonna upp í 80 tonna
skip, svo önnur stærri skip svosem
togararnir. Hér voru dugandi sjó-
menn, sem sóttu djarft til fanga,
því barst oft mikill fiskur á land,
þá var líflegt athafnalíf hér við
höfnina. En þrátt fyrir allt komu
eyður í athafnalífið, gæftaleysi og
aflatregða eru alþekkt fyrirbæri í
þessari stærztu atvinnugrein þjóð-
arinnar, þannig hefur þetta alltaf
verið. Utvegsmenn þurftu oft að
halda vel á spilunum til að sjá sér
farborða. Þeim fannst hagkvæmara
að eiga nokkra vörubíla sjálfir í
sinni þjónustu, þetta rýrði auðvitjð
okkar atvinnu. Þó gátu útvegsmenn
ekki verið án vörubílanna á stöð-
inni, þetta var allt dálítið flókið
mál. En sjálfsbjargarviðleitnin er
oftast söm við sig, og stundum tog-
ar hver í sinn spotta. En farsælast
er þegar báðir aðilar hafa samúð
hvor með öðrum og skilja allar þarf-
ir og aðstæður, oft hefur það tekist
vonum betur, því allir mátt þokka-
Hákon Einarsson
- Minningarorð
Mig langar að kveðja Hákon að
sinni, með nokkrum fátæklegum
orðum. Hvers annars er maður
megnugur þegar maður stendur
frammi fyrir dómaranum æðsta.
Og ég sem hélt að hann yrði alltaf
eins og fjallið og sjórinn. I mínum
huga urðu hann og hið fagra um-
hverfi Víkur ein órofa heild.
Auðvitað; hann tilheyrði þeirri kyn-
slóð sem lærði að maðurinn og
landið yrði að vera eitt.
Ég þakka honum allar samveru-
stundirnar, fullum af fróðleik og
frásögum. Ég gleymi aldrei höndum
hans, vinnandi við net eða Ieikföng
úr leggjum og hrútshornum. Svo
markaðar langri og reynslilríkri
ævi, en svo hlýjar er hann fagnaði
langafabömunum. Né gleymi ég
ferðunum út á sanda til að ræna
máfinn eða ferðunum niður að sjó
þar sem náttúran var skoðuð og
hann gekk berfættur í sandinum
eins og bömin, eða þegar við fómm
í bíó? Fómm meira að segja til að
t
Faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
INGVAR KRISTJÁNSSON
bifreiðaeftirlitsmaður,
sem lést 5. desember, verður jarösunginn frá Fossvogskirkju
miðvikudaginn 16. desember kl. 13.30.
Björg Ingvarsdóttir, Ingemar Gustafsson,
Gunnlaugur Ingvarsson, Auður Gestsdóttir,
barnabörn og barnabarnabarn.
t
Hjartans kveðjur sendum við öllum þeim sem hafa minnst dóttur
okkar,
HILDAR MARGRÉTAR SIGURÐARDÓTTUR
smíðakennara,
og þökkum vinarhug og samúðarkveðjur til fjölskyldunnar.
F.h. aðstandenda,
Rannveig Gunnarsdóttir, SigurðurTómasson.
t
Þökkum vináttu og samúð við andlát og útför,
SIGURÐÍNU EINARSDÓTTUR
Fjölnesvegi 5.
Þóra Guðrún Óskarsdóttir, Einar Baldvinsson,
Óskar Einarsson,
Baldvin Einarsson,
Reynir Einarssson.
lega við una. Guðmundur var álitinn
einn af þeim heppnu því hann hafði
um langt árabil trygga sumarvinnu
hjá vegagerð ríkisins, aðrir leituðu
sér vinnu annarstaðar. Guðmundur
var vel látinn maður í vinnu, traust-
ur og samviskusamur, vandaður
maður til orðs og æðis. Hann var
maður stilltur vel og prúðmenni,
oft glaður í hjarta sínu í góðra vina
hópi, góður félagi og trygglyndur
í bezta lagi. Hann hafði sína
ákveðnu lífsskoðun, ákveðinn jafn-
aðarmaður, en aldrei heyrði ég orð
af hans vörum um stjómmál, hann
var ekki deilugjarn eða málskrafs-
maður, en hlédrægur og dulur,
óádeilinn og lét aldrei orð falla
misjafnt um nokkum mann, hann
var vinsæll og virtur af samtíðar-
fólki. Guðmundur hafði gaman af
horfa á kvikmynd sem hann lék í.
Alltaf átti hann stærstu og falleg-
ustu kartöflumar á haustin, og
bömin vom með honum í garðinum
með mold á fingrunum og tíndu í
fötumar sínar. Já, alltaf þessi nánu
tengsl við náttúrana. Ekki að furða
þó mér fínnist Hákon vera eitt með
fjallinu og sjónum.
Það er svo einkennilegt þetta tóm
sem kemur þegar vinur fer, ein-
hvem veginn svo upp á kant við
lífíð sjálft og gerir mann svo agn-
dofa og vanmáttugan.
En minningamar, hlýja þeirra og
viska reynslunnar, er ætlað okkur
sem veganesti lífíð á enda, svo
ómetanlegt og dýrmætt.
Megj Guð leið elsku Hákon á vit
þess óþekkta með kærleik sínum
og birtu.
Hildur
Leiðrétting
í minningargrein hér í blaðinu á
laugardag, um Guðmund Ólafsson
frá Miðsandi, var farið rangt með
fæðingardag hans. Hann var fædd-
ur 26. desember 1907, en ekki 25.
desember og leiðréttist það hér með.
ðJ) PioNeen
að koma þar sem fólk var að stytta
sér stundir, t.d. við spil, hann var
góður spilamaður og spilaði þegar
tækifæri gafst fram á hinzta dag,
þetta var hans tómstundagaman,
sem veitti ánægju. Við spiluðum
saman sem makkerar í bridsfélagi
Akraness um þriggja ára skeið,
áður én ég flutti í sveitina, svo oft
heima hvor hjá öðram með okkar
félögum. Þegar ég var svo á ný
fluttur hér í nágrenni við Guðmund
vildi hann að við reyndum að taka
þráðinn upp á ný, en úr því gat
ekki orðið, þetta sýndi áhuga hans
engu að síður og hve hann var
andlega hress og heill. Stundum er
sagt að vinir fari og nýir komi,
satt er það, einnig hitt að líf manns
er saman sett úr ótal þáttum, sem
spunnir era úr ýmsu efni, sumu
ljúfu, kæra og minnisstæðu, öðra
miður spennandi. Minningin um
Guðmund og hans líka lifir þó skiln-
aðarstund komi óvænt, sem nú. Það
kom mér óþægilega á óvart að
heyra lát Guðmundar vinar míns
þegar ég kom heim úr 5 vikna dvöl
í Hveragerði. En rétt er að muna,
að lífið er að láni og gengi lífsins
fallvalt. Guðmundur mátti sjá á
eftir sinni góðu konu fýrr á þessu
ári, þau áttu lengi heimili sitt í eig-
in húsi á Skagabraut 13. Þar ólu
þau upp sínar þijár dætur. Einn
daginn sl. haust hvarf þetta hús,
eins og dögg fyrir sólu, svo opið
skarð er í húsaröðina, pláss fyrir
nýja menn með ný áform, þriðja
atvikið verður nú við brottför Guð-
mundar, þannig er lífíð, fólk hverfur
úr samfylgdinni og mannvirkin
víkja fyrir öðram nýjum, það mynd-
ast tómarúm, sem komandi kyn-
slóðir fylla uppí, allt gerist þetta á
hljóðlátan hátt, en minning lifir í
bijóstum samtíðarmanna. Þau hjón
vora fyrir nokkra flutt úr húsi sínu
á Dvalarheimili aldraðra á Höfða,
þar fengu þau notalega íbúð til af-
nota og góða aðhlynningu, sem þau
kunnu vel að meta og vora þakklát
fyrir, það heyrði ég á vini mínum
Guðmundi. Þeir era margir gengnir
á guðs síns fund félagamir af Vöra-
bílastöðinni, samtíðarmenn vorir og
samhetjar og einn bætist nú við
þann hóp, blessuð sé minning þeirra
allra.
Alltaf yljaði um hjartað — hlýja
handtakið hans Guðmundar Péturs-
sonar, falslausa brosið, svipmótið
hreina, sem bar vitni um hans innri
mann. Hann var maður traustsins
og kærleikans. Það mátti sjá hann
sýna lasburða konu sinni nærgætni
og umhyggju, hann var vinur í raun,
slíkir era drengskaparmenn. Eigi
hann hjartans þökk fyrir góða vin-
áttu og sanna. Megi birta og friður
gleðja hann á landi eilífðar í hópi
ástvina, hans minning kemur ætíð
í hugann þegar góðs manns er get-
ið. Aðstandendum sendi ég mínar
beztu samúðarkveðju.
Valgarður L. Jónsson
t
Við þökkum innilega öllum þeim sem greiddu götu okkar og sýndu
okkur hluttekningu og einlægan vinarhug eftir andlát dóttur okk-
ar, systur, mágkonu og unnustu,
GUNNHILDAR SIFJAR GYLFADÓTTUR.
Þuríður J. Jónsdóttir,
Arngunnur Ýr Gylfadóttir,
Bryndís Halla Gylfadóttir,
Baldur Gylfason, <-
Yrsa Þöll Gylfadóttir,
Warren Goldblatt.
Gylfi Baldursson,
Lawrence E. Andrews,
SVAR
MITT
eftir Biliy Graham
Eng’inn tími fyrir Guð
Eg veit að eg ætti að hafa meiri áhuga á trúmálum en
raun ber vitni, en eg er svo önnum kafinn að eg hef
engan tíma til þess að sinna slíku. Ætti eg kannski að
breyta „stundaskránni“?
Hugsum okkur að einn góðan veðurdag fengir þú bréf þar
sem þér væri sagt frá því að mikilsháttar maður, t.d. forset-
inn, hygðist leggja leið þína í þorpið þitt og hann ætlaði að
heimsælq'a þig og þiggja hjá þér góðgerðir. Hvað mundir þú
gera? Eg býst við að þú legðir allt annað til hliðar og ynnir
að því af kappi að búa heimili þitt Undir komu gestsins. Þú
sæir allt í einu að ýmislegt sem þér þykir máli skipta skipt-
ir ekki svo miklu máli. Þú mundir meta að nýju hvað ætti
að ganga fyrir.
Jesús vill koma í heimsókn til þín, inn í líf þitt, á miklu
stórkostlegri hátt. Ef þú skilur í raun og veru hver hann er,
er eg viss um að þú mundir meta alla hluti á nýjan hátt og
veita honum þann sess sem honum ber. Kristur er öllum leið-
togum og frægum mönnum fremri. Já, Biblían kallar hann
konung konunga og drottin drottna (Opinb. 19, 16). Kristur
er sonur guðs, sendur frá himnum svo að við gætum öðlast
sátt við Guð.
En það er fleira sem veldur því að þú verður að gefa
Guði tíma í lífí þínu, og það er þörf þín á honum. Bréf þitt
bendir til þess að þú hafír eiginlega aldrei séð að þú þurfír
á Guði að halda. En eg vona að augu þín opnist fyrir and-
legri neyð þinni og þú áttir þig á því að Guð vill hjálpa þér.
Þú þarfnast t.d. fyrirgefningar hans. Einhvem tíma rennur
upp skapadægur þitt og þá áttu að mæta Guði. „Eins og
það liggur fyrir mönnunum eitt sinn að deyja og eftir það að
fá sinn dóm...“ (Hebr. 9, 17). En þá verður um seinan að
ætla sér að losna við syndir sínar.
Þú þarfnast Guðs líka nú þegar svo að hann veiti þér hjálp
til að lifa eins og ber, að þú sért sá maður sem hann vill að
þú sért.
Guð skapaði þig. Guð sendi líka son sinn til þess að deyja
á krossinum og taka í burtu syndir þínar. Þetta má orða á
annan hátt: Guð lét það ganga fyrir öllu öðru að búa þér
hjálpræði svo að þú gætir orðið bamið hans.