Morgunblaðið - 03.01.1988, Qupperneq 52

Morgunblaðið - 03.01.1988, Qupperneq 52
52 - MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 3. JANÚAR 1988 44 0 „ É9 y\z\d,ab hann setLi ob brjotou íSjönvcirpiS, e-f \Ji(5 hleypurn honum ekk.i ut. Með morgxuikaffinu Úr því þú getur sagt svona fallega sögu um blómin og flugurnar er ekki til sams- konar saga um hvali og fíla? HÖGNI HREKKVlSI „ þETTA VAR ECFlTr GAML'A RSKVÖLP HOÁ BARMFÓSTRUMNI.* RAUNASÖGUR AF ÍSLENSKUM KARLMÖNNUM Til Velvakanda. Við erum fleiri á lausu með. raunasögur af íslenskum karl- mönnum. Af og til kynnumst við einhverjum sætum á dansleik, sem sækir fast að fá að koma með okkur heim og kynnast okkur „betur“. Þegar heim er komið bregður okkur í brún, því vinurinn sem vildi kynnast okkur betur þekkir okkur allt í einu nógu vel, en þessar léttlyndu dömur sem eru reyndar aðeins hreifar hafa þá eitthvað misskilið málið og eru ekki til í tuskið. Og þá er að bjarga málunum á síðustu stundu með því að bjóða meira vín (af okkar lager). Nú hugsa eflaust margir: En hvers vegna eru þær þá að bjóða þessum indælis piltum heim, ef þær vilja ekkert fýrir þá gera ann- að en að lána þeim svefnpláss? Og svarið er einfalt — til að kynn- ast þeim betur, þó tímasetningin sé kannski ekki sú besta svona um miðja nótt. Því ef við sleppum hendinni (augunum) af drengjun- um sjáum við þá ekki framar, því elskan er svo feiminn þegar hann er edrú. í góðri trú bjóðum við þeim heim til okkar til að stuðla að frekari kynnum. En hvað þá? En þá eru þeir famir að þekkja okkur meira en það. Skyndilega vaxa á manninn kolkrabbahendur og hann gerist ágengur. En þar sem við erum á gamaldags línunni verðum við hálf fúlar og látum vita að þetta hafi ekki verið til- gangurinn með heimboðinu. Og þá kemur undrunarsvipur á gæj- ann: „Bölvað stelpukvikindið að tæla menn heim undir fölsku yfírskini." En fljótlega' sætta þeir sig við ástandið. Svo rennur sunnudagur- inn upp og hann vaknar og hugsar eflaust: „Hvar er ég staddur?" Misjafnt er hversu fljótt þeir koma sér heim, sumir þurfa að mæta á íþróttaæfingu fyrir allar aldir eða eru svo ómissandi að þeir geta ekki tekið sér frí á sunnudegi. Aðrir hafa allan daginn fyrir sér og njóta þess að sofa, enda búið að vaka fram undir morgun. Hvað vomm við þá að vaka svona lengi? Jú, jú. Það var verið að tala og reyna að kynnast en kynnin reyn- ast oft stutt. Þegar þeir fara þá fara þeir og sjást ekki framar, aulamir. Við emm að verða ofsa- lega svekktar út í íslenska karl- menn, en höfum þó ekki enn gefist upp þó hálffimmtugar séum. Því upp til hópa fínnst okkur íslenskir karlmenn mjög myndarlegir. Er- um við eitthvað skrítnar eða er það þjóðfélagið? Við viljum fá ridd- arana aftur, sem hringja í okkur, senda blóm (en ekki konfekt, því við emm alltaf í megmn til að líta sem best út og geta tælt þessar elskur) og bjóða manni út. I stuttu máli sagt: Gömlu riddarasjarmana aftur og rómantíkina. Er farið framá of mikið? Trína, við þökkum þér fyrir að hefja þessar umræður. Löngu er orðið tímabært að bæta þessi karl- rembusvín, áður en við verðum orðnar of gamlar. Tvær gamaldags nútímakon- ur Hafið útiljósin logandi Blaðberar Morgunblaðsins óska að koma því á framfæri að þar sem nú er dimmt á morgnana getur verið erfiðleikum bundið að komast að dymm húsa þar sem ekki loga útiljós. Sérstaklega á þetta við í húsasundum þar sem götulýsingar nýtur ekki við. Em það vinsamleg tilmæli blaðbera að fólk hafi útiljósin logandi þar sem aðstæður em með þessum hætti. Yíkverji skrifar Nafnarunan sem þeir ausa yfir okkur í lok fréttanna í ríkis- sjónvarpinu er ugglaust ákaflega „lýðræðisleg" en þjónar á hinn bóg- inn alls engum tilgangi. Þetta fer einfaldlega fyrir ofan garð og neðan hjá okkur sem dúsum hinumegin við skjáinn: maður hefur einfaldlega ekki snefils áhuga á því hveijir hafi verið við stýrið á upptökuvélun- um til dæmis, þó að það skuli ekki dregið í efa að það hafi verið mæt- ustu menn, verkiagnir, smekklegir og lúsiðnir. En til hvers að vera með þetta brölt sem á líklega að sýna jafnrétt- isandann sem svífi þama yfir vötnunum og um leið að sanna okk- ur að það séu ekki einungis frétta- haukamir sem leggi hönd á plóginn í látlausri viðleitni stofnunarinnar til þess að þóknast okkur viðskipta- vinunum? Enginn les þessa nafna- skrá sem er þar að auki rennt með þvílíkum ógnarhraða yfír skjáinn að það er borin von að jafnvel þeir skörpustu meðal okkar nái nema þriðjungi títtnefndra nafna. Og hvað ef blöðin tækju nú upp á þessu líka? Víkvetja veitti ekkiaf síðu minnst ef allir þeir vösku menn væru tíndir til hverju sinni sem greiða honum götuna í hendur le- sandans. Gamla ársins sem nú er búið að kveðja verður líklega ekki síst minnst fyrir hrekkjabrögð stjómar- andstöðunnar við Austurvöll núna síðasta sprettinn fyrir áramót. Einn eða tveir þingmenn, sem halda ann- að slagið að þeir séu stjómarliðar, hafa raunar líka verið iðnir við kol- ann að þessu sinni. í ungdæmi Víkveija hétu svona tiltæki á krakkamáli að „gera hasar“. Sumir kennarar vom til dæmis stundum teknir fyrir á þennan hátt með sífelldu gaspri og kjánalegum spurningum. Þetta við Austurvöll núna skyldi þó aldrei vera enska veikin? Þetta hefur verið að ganga í breska þinginu upp á síðkastið með linnulausum framíhrópum þing- manna stjómarandstöðunnar, gauli og gargi og annarri ósvinnu. Það hefur að sönnu löngum viljað loða við breska þingmenn hvað þeir geti verið framúrskarandi ruddalegir þegar þeim býður svo við að horfa. Svo má jafnvel heita að þessi dóna- skapur sé orðinn að einskonar hefð. Að hrópa andstæðinginn niður þeg- ar sá gállinn er á mönnum má heita daglegt brauð. Það skal því mikið til að breskum almenningi blöskri. En nú eru leiðtogar hinna bresku gaulista farnir að verða uggandi um afleiðingamar. Þeir heyra utan að sér að almenningi sé hætt að vera skemmt. Jafnvel á Bretlandi er semsagft að koma á daginn að málþóf og gaul er sem flest annað í þessum heimi best í hófi. Þetta er svona nefnt hérna þingmönnum okkar til umhugsunar ef það skyldi nú vera enska veikin sem gerir þá svona hávaðasama. xxx Þurfa gagnrýnendur að hafa vit á því sem þeir eru að „dæma“? Svo virðist ekki vera. Þurfa þeir þá að hafa áhuga á því sem þeir eru að „dæma“? Aug- ljóslega ekki. Víkverji dregur þessar ályktanir af eftirfarandi speki í heilmikilli „kúltúrgrein“ sem birtist í einu dagblaðanna á þriðjudaginn var: „Þetta er ekki vont ljóð en heldur ekki afskaplega gott. Það er svona miðlungs. Ég segi þetta allt með fyrirvara því ég hef aðeins heyrt ljóðið einu sinni. Fyrir nú utan það að ég hef mjög lítið vit á ljóðlist og botna satt að segja ekkert í þeim leiða óvana hjá fullorðnu og skynsömu fólki að vera að yrkja þetta.“ 4

x

Morgunblaðið

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.