Morgunblaðið - 25.02.1988, Qupperneq 52

52
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 25. FEBRÚAR 1988
Guðrún S. Gísla-
dóttir — Minning
Fædd 26. desember 1918
Dáin 17. febrúar 1988
„Ekki með valdi
né krafli, heldur
fyrir anda minn!
segir Drottinn
hersveitanna.“
(Sak. 4,6.)
Mig langar með aðeins örfáum
óbundnum orðum, að minnast móð-
ur minnar Guðrúnar Gísladóttur,
og þakka henni fyrir allt það góða
sem hún gerði fyrir mig og kenndi
mér og þá fyrst og fremst það að
kenna mér að trúa á og treysta
Jesúm Kristi, mínum sannasta vini.
Ég veit hún er hjá Honum og
að henni líður vel.
Ég vil þakka henni fyrir allar
góðu og glaðværu samverustund-
imar í foreldrahúsum forðum.
Mamma var alltaf létt í lund og
hrókur alls fagnaðar. Alltaf stóð
hús hennar opið jafnt stórum og
smáum og öllum var hún tilbúin
að hjálpa. í minningunni eru marg-
ar stundimar, þegar Gísli afi og
kunnmgjamir komu í kaffisopa á
Skagfirðingabrautina og þar flugu
margar stökumar, en þeim feðgin-
unum var þessi listgrein mjög í blóð
borin og mikla ánægju höfðu þau
af öllum góðum vísum hvaðan sem
þær komu.
Ég vildi þakka henni fyrir allar
góðu stundimar, þegar hún söng
og spilaði fallegu lögin á gítarinn
eða orgelið. Hennar var höndin
högur og andinn fijór. Og alltaf var
mamma fundvís á ljósu punktana
og góðu ráðin. Hún var einstaklega
lagin að gera mikið úr iitlu, því
stundum var hart í búi. Ég vil þakka
henni fyrir að hafa alltaf tíma til
að vera móðir sem hægt var að
taia við. Og síðast núna fyrir nokkr-
um dögum, þegar erfíðar stundir
vom vegna fráfalls yndislegs ást-
vinar, þá gat hún huggað mig og
hughreyst.
Eg vil einnig flytja henni hjartans
þakkir frá tengdasyni hennar og
bamabömum og sérstaklega
Björgu Rögnu sem er erlendis og
ekki getur komið heim. Einnig
hjartans þakkir frá Björgu ömmu.
Minningin um góða móður mun
ætíð lifa.
Bína
Hinn sautjánda febrúar sl. lést
Guðrún Sigríður Gísladóttir, mág-
kona mín, í Borgarspítalanum í
Reykjavík. Enda þótt hún hafí ekki
ætíð gengið heil til skógar að und-
anfömu kom kallið skyndilega og
óvænt.
Guðrún fæddist á Bergsstöðum
í Svartárdal í Húnavatnssýslu ann-
an dag jóla fullveldisárið 1918.
Foreldrar hennar voru Jakobína
Þorleifsdóttir og Gísli Ólafsson sem
þá vom í húsmennsku hjá séra Bimi
Stefánssyni og konu hans Sigríði.
Guðrún var þriðja og yngsta_ bam
foreldra sinna, en Hulda og Ólafur
vom eldri. Guðrún bar nafn Sigríð-
ar prestsfrúar og hafði ætíð miklar
mætur á nöfnu sinni og séra Birni.
Þegar hún eignaðist sitt yngsta
bam sagði hún að séra Björn hefði
vitjað nafns hjá sér. Guðrún ólst
upp á Bergsstöðum fyrstu bemsku-
árin en fluttist síðan með foreldmm
sínum að Hólabæ í Langadal þar
sem þau bjuggu um skeið, en árið
1928 lá leið þeirra til Sauðárkróks
eftir stutta dvöl á Blönduósi. A
Sauðárkróki gekk Guðrún í bama-
og unglingaskóla sem á þeim ámm
var stjómað af Jóni Þ. Bjömssyni,
mætum skólamanni, er margir
minnast. Guðrún var bráðgreind og
átti því auðvelt með að læra. Lauk
hún námi í skólanum með góðum
vitnisburði. Hugur hennar stóð til
frekari mennta en smá efni gerðu
slík áform að engu, enda kreppa í
landinu á unglingsárum Guðrúnar
og ekki mulið undir íslenska alþýðu
sem barðist við að hafa í sig og á.
Er Guðrún var 18 ára gömul
hleypti hún heimdraganum og fór
til Reykjavíkur. Þar vann hún um
hríð í vist eins og sagt er en síðan
í Hampiðjunni. Svo vildi til að hún
var þar á vakt nóttina sem Island
var hemumið og varð henni það
eftirminnilegt.
Fimmta nóvember 1941 urðu
þáttaskil í lífí Guðrúnar er hún gift-
ist Inga Sveinssyni, rennismið. Ári
síðar eignuðust þau sitt fyrsta barn.
Þau fluttust búferlum til Neskaup-
staðar árið 1945 og áttu þar heima
til ársins 1947 en þá tóku þau sig
upp og héldu til Sauðárkróks og
bjuggu þar um skeið í skjóli for-
eldra Guðrúnar, en fluttu síðan í
eigið hús á staðnum. Heimili þeirra
var í þjóðbraut, opið gestum og
gangandi, ungum sem öldnum,
háum og lágum. Allir voru þar au-
fúsugestir. Guðrún minntist dvalar-
innar á Sauðárkróki einatt með
ánægju og að ég held nokkurri eftir-
sjá. En að lokum lá leið þeirra hjóna
aftur til Reykjavíkur árið 1963 og
settu þau þar saman bú á nýjan
leik. Þau Guðrún og Ingi eignuðust
fjögur mannvænleg böm: Jakobínu,
ritara á skrifstofu bæjarfógeta í
Kópavogi, sem er gift Erlingi
Lúðvíkssyni húsasmið; Svein bif-
vélavirkja og tónlistarmann, sem
er kvæntur Hugnínu Þórðardóttur
sjúkraliða; Gylfa matreiðslumeist-
ara og Bjöm flugvélstjóra, sem
báðir em ókvæntir. En líf okkar
mannanna er hverfult. Eftir 5 ára
búskap í Reykjavík slitu þau Guð-
rún og Ingi samvistir.
Það vom margir strengir á hörpu
Guðrúnar Gísladóttur. Hún var
skáldmælt vel og mörg listfeng
kvæði liggja eftir hana og ógrynni
af lausavísum er hún mælti af
munni fram við ýmis tækifæri til
að gera mönnum glatt í geði. Hún
gaf út tvö ljóðakver 1978: „Skag-
fírskar glettur" og „Norðfjarðar
lofsöngur og fleiri ljóð frá ámnum
1945-1947“. Mátti segja að Guð-
rúnu kippti í kynið með skáldgáfuna
því að faðir hennar, Gísli Ólafsson,
var talinn einn af meisturum fer-
skeytlunnar eins og kvæðakver
hans „Ljóð“ (1922), „Nokkrar stök-
ur“ (1924) og „Heiman úr dölum“
(1933) bera glöggan vott um. Um
tíma orti hann undir dulnefninu
„Flosi frá Hveravöllum", einkum
gamanvisur. Jakobína, móðir Guð-
rúnar, var forkur duglegur og hafði
svo góðar forsagnir á heimili þeirra
hjóna, að Gísli bóndi gat leyft sér
þann munað að leggjast í yrkingar
þegar sá gállinn var á honum.
En Guðrúnu var fleira til lista
lagt. Hún var sérlega söngvin og
samdi mörg lög við eigin texta. Og
ekki lét hún þar við sitja heldur
flutti ljóð sín og lög iðulega í út-
varpi og á skemmtunum í Reykjavík
og víðar. Ég hygg að ríkisútvarpið
eigi vænan sjóð af ljóðum og lögum
eftir hana. Guðrún nam gítarleik
um skeið í Reykjavík hjá Sigurði
Briem, og var honum vel ljóst
hvflíkum tónlistarhæfíleikum hún
var gædd. Hún lék líka á slag-
hörpu. Einnig var hún listateiknari
og saumaskapur hvers konar lék í
höndunum á henni.
Guðrún tók mikinn þátt í fé-
lagslífí í Neskaupstað og á Sauðár-
t
Faðir okkar og tengdafaðir,
GUNNAR ÓLAFSSON,
Frakkastig 6A,
Reykjavík,
er látinn.
Ólafur Gunnarsson, Elsa Benjaminsdóttir,
Elísabet Gunnarsdóttir, Júlíus P. Guðjónsson,
Ragnheiður Gunnarsdóttir, Bragi Hannesson,
Ingibjörg Gunnarsdóttir, Björn R. Einarsson,
Hulda Gunnarsdóttir.
t
Eiginmaður minn,
HERMANN BÆRINGSSON
yfírvélstjóri,
Barmahlíð 51, Reykjavik,
lóst í Landakotsspítala að kveldi mánudagsins 22. febrúar.
Ragna Eiriksdóttir.
t
Eiginmaður minn,
EINAR ÓLAFSSON,
Norðurvöllum 10,
Keflavík,
lést þann 23. febrúar. Fyrir hönd aðstandenda,
Liss Ólafsson.
t
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir og afi,
MARTÍN C. FREDERIKSEN
vólstjóri,
andaðist í Landakotsspítala aðfaranótt 24. febrúar.
Gudrun West Frederiksen.
t
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir, afi, langafi og bróðir,
SÍMON JÓHANN HELGASON,
fyrrverandi skipstjóri,
Túngötu 12, isafirði,
er lést í Sjúkrahúsi ísafjarðar 16. febrúar verður jarðsunginn frá
Isafjarðarkapellu laugardaginn 27. febrúar kl. 14.00.
Elísa Elíasdóttir,
Kristin Simonardóttir, Jóhann Hauksson,
Sigríður Simonardóttir, Jón Guðbjartsson,
Elisa Sfmonardóttir, Árni Helgason,
Stefán Sfmonarson, Steinunn Sölvadóttir,
barnabörn, barnabarnabarn og systkini.
t
Móðir okkar, tengdamóöir, amma og langamma,
ALDÍS SIGURGEIRSDÓTTIR
frá Grfmsstöðum á Fjöllum,
Eyjahrauni 22,
Þorlákshöfn,
lést í Ljósheimum á Selfossi 12. febrúar sl. Útförin hefur farið fram
í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Sigtryggur Þorsteinsson,
Árný Þorsteinsdóttir, Rúnar Ágústsson,
Þórólfur Þorsteinsson, Anna Jóhannesdóttir,
María Jensen,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Elsku eiginmaður minn, faðir, stjúpfaðir, tengdafaðir og afi,
SIGURJÓN STEINÞÓR JÚLÍUSSON
skipstjóri,
Vesturvangi 36,
verður jarðsunginn frá Fríkirkjunni í Hafnarfirði föstudaginn 26.
febrúar kl. 15.00.
Arndfs Kristinsdóttir,
Rósa Sigurjónsdóttir, Júlfus Sigurjónsson,
Einar Sigurjónsson, Halla Sigurjónsdóttir,
Dóra Sigurjónsdóttir, Kolbeinn Sigurjónsson,
Hrefna Sigurjónsdóttir,
stjúpbörn, tengdabörn og barnabörn.
króki. Eystra var hún kosin formað-
ur í Slysavamafélagi kvenna og var
einnig í Samkór Neskaupstaðar.
Hún tók mikinn þátt í starfí Kvenfé-
lags Sauðárkróks og beitti sér m.a.
fyrir því að félagið héldi danslaga-
keppni árlega. Iðulega samdi Guð-
rún ljóð og lög fyrir þá keppni.
Ég hef það fyrir satt að Guðrún
hafí veitt bömum sínum ungum
vænt veganesti. Hún þroskaði máls-
mekk þeirra við sögur og ljóð og
innrætti þeim guðsótta og góða siði
því hún var kona trúuð og trúrækin.
Enn urðu þáttaskil í lífí Guðrúnar
er hún kynntist Þórði Þorkelssyni
frá Seyðisfirði á útmánuðum 1978.
Þau felldu hugi saman og gengu í
hjónaband 1981. Fyrstu þrjú árin
bjuggu þau í Suðurhólum 14 en
keyptu síðan íbúð í Þórufelli 8. Hjá
þeim eins og öðrum manneskjum
skiptust á skin og skúrir. En þau
héldu vel saman í blíðu og stríðu
og undu glöð við sitt í Þórufelli þar
til yfír lauk.
Nú er tómlegt á þeim bæ og til-
veran með öðmm blæ en áður að
Guðrúnu genginni. Þórður, bróðir
minn, situr nú þar eftir einn og
saknar sárt eiginkonu sinnar. En í
einsemdinni ylja ljúfar minningar
um látinn ástvin og Guðrún mun
eiga góða heimvon í ríki himnanna
hjá því almætti er hún trúði á og
tignaði í lifanda lífí.
Ég og fjölskylda mín sendum
Þórði og bömum hinnar látnu sam-
úðarkveðjur.
Ingólfur A. Þorkelsson
Bæn
Kærleiksfylltu kristna menn
kraftaverkin gjörðu,
gefðu miskunn öllu enn
sem andar hér á jörðu.
(G.G.)
Ekki hvarflaði það að mér að á
skma tíma og ég mætti til vinnu
þann 17. febrúar væri tengdamóðir
mín, Guðrún Gísladóttir, að ferðbúa
sig í sína hinstu ferð. En kl. rúm-
lega 10 hringdi síminn og mér sagt
að hún væri lögð af ^stað í ferðina
löngu fyrirvaralaust. Á slíkri stundu
setur mann hljoðan. En ég veit að
svona vildi hún fara og var bæn-
heyrð með það.
Guðrún var glaðvær kona, alltaf
tilbúin að koma þar sem gleði og
ánægja ríki, hláturmild og hafði
einstakt lag á að gera gott úr öllu.
Lífið kenndi henni að „ekki er allt
gull sem glóir".
Hún var mjög stolt kona og sínu
lífsmottói lýsti hún með þessum
orðum:
Þótt mig skorti skjól og brauð
skrekk mér engan vekur,
meðan hefí andans auð,
sem enginn frá mér tekur.
Á hugann leyta ótal minningar
frá liðnum árum, en ljúfastar eru
þær er við sátum tvær einar marg-
ar nætur. Þá kenndi hún mér svo
margt sem ég oft minnist á í amstri
dagsins. Oft var kátt í kotinu er
hún kom í heimsókn, mikið hlegið
og margar vísur urðu til. Stundum
sátum við í þungum þönkum og
ræddum alvöru lífsins.
Mig langar að þakka Guðrúnu
svo margt en hennar verður ekki
minnst í nokkrum orðum. Aldrei var
nema sjálfsagt að setja saman vísu
við ólíklegustu tækifæri þótt fyrir-
varinn væri oft stuttur. Nú þegar
ég kveð hana svo góðan vin, finn
ég hvað hún skilur eftir mikið tóma-
rúm. Alltaf lifði hún í takt við
tímann og það gustaði af henni þar
sem hún fór um. Umhverfið verður
Skreytum
viö öll tækifæri
Reyfcjavíkurvegi 60, sími 53848.
AHheimum 6, sími 33978.
Bæjarhrauni 26, sími 50202.