Morgunblaðið - 27.02.1988, Blaðsíða 24

S|á DV 6.10. (I. bli. 12.
24
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 27. FEBRÚAR 1988
Góðar stundir
með MS sam-
lokum -hvar
og hvenær
sem er. I
Mjólkursamsalan
PERLUHVITAR
TEHNUR
Spearmmt ■
Pearl
drops
TANNKREMI
Pearl drops tannkrem meö
flúoride hreinsar burlu
óhreinindi eftir reykingar,
kaffi- og tedrykkju. Með
reglulegri notkun haldasf
tennur þínar perluhvítar og
hreinar enda er maðurinn á
bak við Pearl drops tann-
kremið einmitt tannlæknir.
Tannkremið samanstendur
af tveimur mildum hreinsi-
efnum sem ná jafnvel að
hreinsa burtu erfiðustu
skán. Með daglegri notkun
Pearl drops tannkrems og
reglulegu eftirliti tannlækn-
is eru tennur þínar í örugg-
um höndum.
Heildsölubirgðir:
Hfi>tján»on hf
UMBOÐS- OG HEILDVERSLUN
Ingólfsstræti 12 Simi 61280G
SCHEFFLERA -
GEISLABLAÐKA
Enda þótt bergfléttuættin —
Araliaceae — sé hvorki mikil fyrir-
ferðar né fjölskrúðug í gróðurríki
jarðar, þá hefur hún samt miðlað
okkur nokkrum plöntutegundum
sem náð hafa vinsældum til fegr-
unar innanhúss. Tvær þeirrá eru
þegar gamalkunnar stofuplöntur hér
og þar. Annars vegar er það berg-
fléttan — Hedera helix — sem einn-
ig hefur náð að hasla sér völl sem
klifurplanta utan dyra, þar sem nátt-
úruleg skilyrði leyfa. Hin tegundin
er skógarbúi — Arelia japonica —
sem hér mun öllu kunnari undir
heitinu áralía. Því má svo skjóta
inn, að í fyrsta leiðarvísinum sem
hér birtist um ræktun inniblóma,
bókinni Rósir, eftir Einar Helgason,
sem kom út árið 1916, er minnst á
ræktun áralíu. Eftirfarandi tegundir
bergfléttuættar eru aftar mun nýrri
af nálinni sem innigróður: berg-
fléttubróðir — x Fatshedera lizei-,
flngurblað- Dizygothea elegantis-
sima og sólhlífarblóm — Polycias
blafouriana. Bergfléttubróðir er kjm-
blendingur bergfléttu og áralíu, en
þannig ættkvíslarblendingar eru
afar fágætir í ræktun. Báðar hinar
tegundimar eru sérkennilegar og
athyglisverðar blaðplöntur, sú fyrri
með afar fínleg fingruð blöð, en sú
síðari með fjaðurskipt blöð. Þær eru
vandasamar í ræktun fyrir byijend-
ur. Nýjasta kvísl ættarinnar er
Schefflera. Hún hefur ennþá ekki
hlotið neitt íslenskt heiti, en hana
mætti kannski nefna geislablöðku.
Er þá skírskotað til tilhögunar lauf-
blaðanna, sem síðar mun vikið að.
Það var fyrst á sjöunda áratugnum,
þegar skriður komst á þá nýbreytni
að fara að nota innigróður víðar en
aðeins inni á heimilum til umhverfis-
fegrunar, að mikill urmull nýrra
plantna fór að skjóta upp kolli hjá
blómaframleiðendum. Einkum voru
það ýmsar gróskumiklar, blaðfagrar
og litríkar sígrænar trjátegundir og
runnar sem lagt var kapp á að leita
uppi og taka til ræktunar. Menn
þreifuðu fyrir sér um allar jarðir
eftir gróðri sem tók hugann fanginn
og hafði þá eiginleika að geta aðlag-
að sig að því afbrigðilega umhverfis-
loftslagi sem ríkir innanhúss, á skrif-
stofum, þjónustuhúsnæði og hlið-
stæðum vettvangi, þar sem er hátt
til lofts og vítt til veggja. Enn er
slíkri plöntuleit haldið áfram, enda
af nægu að taka. Schefflera var eitt
af þvf sem augu manna beindust að
og vakti athygli, en tegundaijöldi
hennar er flölskrúðugur, einkum í
Ástralíu, Nýja Sjálandi og á víð og
dreif á landsvæðum í SA-Asíu. Það
eru tré eða runnar sem einkum haf-
ast við í tempruðum eða svölum
regnskógum. Þrátt fyrir tegunda-
íjöldann hafa aðeins fáar þeirra ver-
ið reyndar sem inniplöntur og í reynd
aðeins 2—3 sem náið hafa að komast
til virðingar. Þær eru: Schefflera
actinophylla sem einnig er stundum
nefnd Brassia. Hér hefur þessi teg-
und verið kölluð pálmaáralía, trú-
lega vegna þess að hún ber dálítinn
keim af ættingja sínum, áralíu, og
nafnið er einnig notað í Svíþjóð og
Þýskalandi. Öllu betur væri máski
að nefiia hana geislatré, enda er
hún beinstofna viður sem getur orð-
ið allt að 40 m á hæð þar sem hún
hefst við í Ástralíu og víðar. Tegund-
in er auðþekkjanleg á blöðum sem
eru handstrengjótt og samsett, þ.e.
fingruð. Hvert smáblað er leður-
kennt, gljáandi og allstórt og stilk-
sáÆ.
VERÐBRÉFAÞ