Morgunblaðið - 27.02.1988, Side 61

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 27. FEBRÚAR 1988
61
Símon var fæddur 28. apríl 1909
í Súðavík og voru foreldrar hans
Pálína Sigurðardóttir og Helgi
Jónsson, er þar bjuggu, en fluttust
síðan til ísafjarðar þar sem þau
áttu heima til dauðadags. Böm
þeirra vom 9, tvö létust í æsku en
hin komust til fullorðinsára, en tvö
þeirra em látin auk Símonar.
Eins og flest önnur vestfirsk
ungmenni fór Símon ungur að
stunda sjómennsku, fyrst heima við
Djúp og síðan var hann með kunn-
um aflamönnum eins og Guðmundi
Júní og Þorsteini Eyfírðingi og fleir-
um sem hér yrði of langt upp að
telja. Hann varð stýrimaður hjá
Ragnari Jóhannssyni á Hugin I frá
Isafírði, sem kom, eftir því sem ég
best man, kringum 1935 og var þar
um nokkurt árabil, en síðar gerðist
hann skipstjóri, m.a. á Gróttu frá
ísafirði í fiskflutningum um nokk-
um tíma. Hann gerði smáhlé á sjo-
mennsku sini og fór þá í Stýri-
mannaskólann í Reykjavík og lauk
þaðan fiskimannaprófí árið 1932.
Árið 1942 gerðist hann hafnar-
vörður á ísafírði og síðar hafnsögu-
maður árið 1957, en skipaskoðunar-
maður er hann frá 1964, en lét af
því starfí sökum aldurs.
Símon var harðduglegur maður
til allra verka og var talinn mjög
góður sjómaður og skipstjóri. Hann
var farsæll í störfum og gætinn.
Hann kom sér vel við samstarfs-
menn sína og margir þeirra bám
ávallt mikla vináttu og þakklæti til
hans sem stjómanda. Eftir að í land
var komið hneigðist hugur hans að
ýmsum félagsmálum. Hann varð
varabæjarfulltrúi í bæjarstjóm ísa-
flarðar 1942—1946 ogbæjarfulltrúi
frá 1950—1962. Öll þau ár sem
hann var fulltrúi í bæjarstjórn átt-
um við þar samstarf, sem mér ber
að þakka, því Símon reyndist ávallt
traustur og hollráður samstarfs-
maður. Hann stóð ekki í eldlínu í
stjómmálaþrasi heldur var hann
fyrst og fremst hygginn maður sem
ávallt reyndi að koma góðu til leið-
ar í þeirri baráttu sem þá var hörð
og æði oft óvægin og ég hygg að
hann hafí komst alveg skaðlaust frá
því starfí. Hann gerði eingöngu það
sem hann áleit sannast og réttast
og það ber að meta eins og annað
í fari þessa ágæta manns nú að
leiðarlokum.
En þótt sjómennskan og skip-
stjómartíminn ásamt starfi hans
fyrir ísafjarðarhöfn hafí verið
veigamesti þátturinn í starfi hans,
þá má ekki gleyma því mikla starfi
sem hann vann að fræðslu- og ör-
yggismálum sjómanna og kom þar
með margar ábendingar sem skipa-
skoðunar- og eftirlitsmaður. Hann
var forstöðumaður og kennari við
siglingafræðinámskeið á ísafírði og
víðar mörgum sinnum og kenndi
þar mörg hundmð nemendum í
gegnum árin. Hann var einkar lag-
inn kennari og nemendur hans báru
virðingu fyrir honum. Hann hjálp-
aði þeim sem höfðu ónóga undir-
stöðu fyrir þessi námskeið, en hann
mat einnig og sérstaklega þá sem
sköruðu fram úr. Þessi störf voru
mjög mikils virði og þar verður
hans starf vandfyllt. Hann starfaði
fram til síðustu stundar og engan
veit ég til sem hefur lagt sig meira
fram á síðustu áratugum í fræðslu-
málum sjómanna vestra en Símon
Helgason. Hann var félagi í Skip-
stjóra- og stýrimannafélaginu
Bylgjunni og eftir því sem ég best
man var hann þar stjómarmaður
og formaður á tímabili. Hann rak
gúmmíbátaþjónustu í mörg ár með
starfí sínu og eins eftir að hann
hætti sem skipaeftirlitsmaður og
seldi það fyrirtæki fyrir örfáum
árum.
Símon Helgason kvæntist 1. júní
1940 Elísu, f. 6. ágúst 1913, dóttur
Engilráðar Kristínar Jónsdóttur og
Elísar Halldórssonar á Nesi í
Grunnavík. Það var einkar kært
með þeim hjónum og tengdafólki
öllu og óhætt er að segja að systkin-
um Elísu var mjög hlýtt til Símon-
ar, hann taldi sig iánsaman að
tengjast þessari ágætu fjölskyldu.
Systkini Elísu er nú flest látin fyrir
aldur fram.
Símon Helgason var hamingju-
maður í þess orðs fyllstu merkingu.
því átti hann að þakka að hann var
bæði gætinn og greindur þó hann
væri kappsamur og duglegur, en
það þarf að fylgjast að. Hann var
því sérstaklega lánsamur maður á
sjónum ekki síður en á landi og
sennilega hefur hann aldrei komist
í meiri lífshættu heldur en þegar
hann flaug á Grumman-bát til Nes-
kaupstaðar og flugvélinni hvolfdi
við lendingu á sjónum, en hann
var, ásamt félögum sínum, að sækja
skipið Gróttu, sem hafði veríð í við-
gerð og það var fyrir snör handtök
manna þar austur frá að tókst að
bjarga öllum lifandi úr köldum sjón-
um. Einhvem tíma sagði Símon
mér að hann hafí eiginlega aldrei
komist í hann krappari en þá, þó
oft hann hafí lent í vondum veðrum
og hættum.
Þeim hjónum varð fjögurra barna
auðið. Elst er Kristín Þuríður,
sjúkraliði, sambýlismaður hennar
er Jóhann Hauksson, búsett á
ísafírði; Sigríður Rósa, stúdent og
húsmóðir, gift Jóni Guðbjartssyni,
vélsmíðameistara, búsett í Bolung-
arvík; Elísa, húsmóðir, gift Árna
Helgasyni, húsgagnameistara í
Hveragerði; og Stefán, bifvélavirki,
kvæntur Steinunni _ Sölvadóttur,
sjúkraliða, búsett á ísafírði.
Símon Helgason var sæmdur
heiðursmerki á sjómannadaginn á
ísafirði 3. júní 1978. í tilefni af
þeim atburði var skráð lífshlaup
hans í blaðinu „Vesturlandi" á
ísafirði. Þar er rakin ítarlega starfs-
og lífsferill Símonar. Þar kemur
fram að hann, ungur að árum og
hafði nýlokið námi í Stýrimanna-
skólanum, ræður sig sem nótabassa
á eistlenskt skip, sumarlangt. Það
var ekki verið að hika við slíka
ákvörðun, enda var Símon ekki
hræddur við að taka ákvarðanir og
ganga út í óvissuna, en þegar hann
var kominn til sinna ákveðnu starfa
stóð hann alltaf vel fyrir sínu, hvort
heldur var til sjós eða lands.
Við fráfall þessa aldna sjómanns
og forystumanns í sjómannastétt
kemur manni til hugar hve mikið
er óunnið að minnast allra þeirra
mörgu og góðu manna sem flutt
hafa björg í bú og lagt sig í hættu
á lífsleiðinni fyrir fólk sitt, heima-
byggðina og landið. Það er sannar-
lega tími til kominn að rita ítarlega
sögu slíkra manna allra og má eng-
um gleyma, því miklu hafa þessir
menn skilað og sýnt dugnað og
áræðni í lífí sínu.
Það var ánægjulegt fyrir mig að
hafa verið samtíða manni eins og
Símoni Helgasyni. Hann var mér
alltaf frá fyrstu tíð góður vinur og
í samstarfi okkar í bæjarmálum og
innan Sjálfstæðisflokks var hann
traustur vinur minn og samheiji,
hollráður eins og hann var hveijum
manni. Hann gerði mér grein fyrir
skoðunum sínum, sem fóru stund-
um ekki saman við mínar, en á vin-
áttu okkar, sem hélst til æfíloka
Símonar, bar ekki skugga. Ég var
því mjög þakklátur þegar vinur
minn og samstarfsmaður í bæjar-
stjórn Isafjarðar á þessum árum,
Högni Þórðarson, hringdi til mín
og sagði mér að Símon hefði geng-
ið undir uppskurð og lægi á Landa-
kotsspítala í Reykjavík og mundi
trúlega fara fljótlega heim til ísa-
fjarðar aftur, en sagði mér að
hveiju stefndi. Ég dreif mig strax
daginn eftir og heimsótti Símon að
sjúkrabeði hans á spítalanum. Það
var mjög af honum dregið; ég sá
og fann að hann var þróttlítill.
Símon var mér þakklátur fyrir að
heimsækja sig, en ég var ekki síður
þakklátur fyrir þessa stund, að sjá
og kveðja þennan góða vin minn.
Daginn eftir var hann fluttur heim
ti! lsafjarðar á sjúkrahúsið og þar
endaði líf hans nokkrum dögum
síðar.
Það er alltaf dapurlegt að sjá á
eftir góðum mönnum, sem maður
hefur bundið vináttu við í gegnum
lífíð, hverfa af sjónarsviðinu, en það
er gangur lífsins og eigi má sköpum
renna.
Við hjónin sendum Elísu, böm-
um, tengdabömum, bamabömum,
systkinum Símonar og tengdafólki,
innilegustu samúðarkveðjur. Ég
kveð góðan dreng og góðan vin
með söknuði, en ég á hlýjar minn-
ingar um samstarf og vináttu lið-
inna ára. Blessuð sé minning góðs
vinar.
Matthías Bjarnason
Friðsemd Böðvars
dóttir - Minning
Fædd 5. mars 1907
Dáin 18. febrúar 1988
í dag kveðjum við hinstu kveðju
ömmu mína, Friðsemd Böðvars-
dóttur, eða Fríðu eins og hún var
jafnan kölluð og vildi láta kalla sig.
Amma hafði átt við veikindi að
stríða og næstum alla mína tíð var
hún sjúklingur og dvaldist á spítala,
oft með stuttu millibili. Voru það
lungun sem alltaf vom að gefast
upp.
Það var mikil synd þar sem
amma var mjög hress andlega og
félagslynd að eðlisfari. Nutum við
þess mjög, þær stundir sem hún
gat verið heima, þar sem við bjugg-
um í sama húsi og hún.
En nú er amma farin héðan, til
annars og betri heims, þar sem við
vitum að henni mun líða vel. Nú
þarf hún ekki lengur að þjást eins
og hún gerði síðustu dagana sem
hún lifði.
Elsku afí og frændfólk, guð
styrki ykkur á sorgarstundu. Minn-
ingin um ömmu gleymist aldrei.
Ómmu minni þakka ég fyrir allar
ánægjulegu samverustundimar.
Guð blessi hana.
Drífa og fjölskylda.
w

'AJW0Í
Morgunblaðið/Helgi Ólafsson
Fiskiðjan tekur nýtt
frystihús í notkun
Raufarhöfn.
NÝTT frystihús Fiskiðju Rauf-
arhafnar var formlega tekið í
notkun síðastliðinn sunnudag.
Þar mættu margir þorpsbúar
ásamt fjölda gesta úr ná-
grannabyggðum svo sem frá
Þórshöfn og Kópaskeri. Einnig
voru mættir nokkrir af þing-
mönnum kjördæmisins svo sem
Halldór Blöndal, Stefán Val-
geirsson og Steingrímur J.
Sigfússon. Avörp fluttu þeir
ásamt Hólmsteini Bjömssyni,
framkvæmdastjóra Fiskiðjunn-
ar, Þorsteini Hallssyni starfs-
manni hjá Fiskiðjunni, Þórólfi
Gíslasyni kaupfélagsstjóra
Þórshöfn og Auði Ásgrims-
dóttur formanni verkalýðsfé-
lags Raufarhafnar.
Byggingarframkvæmdir hófust
í ágúst 1985 og stóðu þær í tvö
og hálft ár. Nýja húsið er byggt
samfast við og austan við gamla
frystihúsið, beint upp af nýjum
löndunarkanti sem þar hefur verið
byggður en er ekki alveg lokið
við, þótt Rauðinúpur ÞH sé búinn
að landa þar tvisvar.
Segja má að framkvæmdum
hafi miðað jafnt og þétt áfram
allan byggingartímann. Húsið
samanstendur af 1.800 fm
vinnsluhúsi og starfsmannaálmu
á tveimur hæðum. Skrifstofur og
matsalur ásamt eldhúsi eru uppi
en snyrtingar o.fl. niðri samtals
480 fm. Húsið er steypt upp og
klætt utan með stáli.
Trésmiðjumar á Raufarhöfn,
Þórshöfn og Kópaskeri sáu um
byggingu hússins, óskar Guð-
bjömsson byggingameistari Þórs-
höfn sá um að steypa húsið upp
og koma því undir þak. Þá tók
Jón Ó. Finnsson byggingarmeist-
ari Raufarhöfn við og sá um inn-
réttingar.
Framtak á Akureyri sá um
vatns- og hitalagnir, Rafel á Rauf-
arhöfn annaðist raflagnir, Blikk-
smiðurinn í Reyldavík loftræsti-
kerfi, Vélsmiðjan Oðinn í Keflavík
sá um uppsetningu frystikerfis og
Meka hf. í Kópavogi sá um hönn-
un og smíði vinnslubúnaðar. Raf-
Gestir njóta veitinga við opnunina.
tækni á Akureyri sá um hönnun
á rafkerfi, en önnur hönnun var
í' umsjá Nýju teiknistofunnar í
Reykjavík.
I húsinu er allt vinnslukerfí
nýtt nema flökunarvél, hausari
og roðflettivél.
Ný skrúfufrystipressa og
frystiskápar eu í húsinu og er all-
ur vinnslubúnaður úr ryðfríu stáli.
Húsið er að nokkru leyti hitað
i pp með varma frá skrúfupress-
v nni og nýtist sú orka vel.
Vatnshitalögn er í 600 fm plani
atan við fiskmóttöku og kemur
vonandi að góðum notum á vetr-
um.
í vinnslurásinni er Mara raf-
eindakerfí sem hefur eftirlit með
nýtingu á hráefni og tvær iðntölv-
ur stjóma að'hluta frystikerfi og
vinnslukerfí.
Fiskiðja Raufarhafnar er í Sölu-
miðstöð hraðfrystihúsanna.
Kostnaður við framkvæmdir á
þessu nýja frystihúsi er um 110
millj. króna.
Framkvæmdin var fjármögnuð
þannig; Fiskveiðisjóður 50%,
Byggðasjóður 15%, eigið fé 15%,
erlend vélakaupalán 5%, innlend
samkeppnislán 5% og
skammtímalán 10%.
Framleiðsluverðmæti Fiskiðju
Raufarhafnar á síðasta ári var
rúmar 200 millj. króna.
Það skein mikil ánægja út úr
svip þess fólks sem þama var
samankomið til að fagna þessum
áfanga, sem náðst hefur í atvinnu-
uppbyggingu Raufarhafnar og
það er von manna og trú að þessi
Hólmsteinn Björnsson fram-<
kvæmdastjóri lýsir byggingar-
sögu hússins.
staður haldi áfram eftirleiðis sem
hingað til að leggja sitt í íslenskt
þjóðarbú.
í upphafí var Kaupfélag Lang-
nesinga með 40% eignaraðild en
nú em Raufarhafnarhreppur og
Jökull hf. eigendur að þessum
hlut, þannig að eigendur Fiskiðju
Raufarhafnar em Raufarhafnar-
hreppur og Jökull hf. 80% og
Kaupfélag N-Þing. 20%.
í stjóm Fiskiðju Raufarhafnar
eiga sæti Amþór Pálsson sem er
stjómarformaður, Guðmundur
Lúðvíksson, Gunnar Hilmarsson,
Helgi Ólafsson og Eysteinn Sig-
urðsson fyrir' hönd Kaupfélags
N-Þing.
Helgi
Nýtt frystihús Fiskiðju Raufarhafnar.
Raufarhöfn: