Morgunblaðið - 12.03.1988, Side 12

12
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 12. MARZ 1988
DJARFAR SMAMYND-
IR í BREIÐHOLTI
Leiklist
Jóhann Hjálmarsson
Leikklúbburinn Aristófanes
Smámyndir
Höfundur: Helgi Már Barðason
Leikstjóri: Guðjón Sigvaldason
Leikklúbburinn Aristófanes í Fjöl-
brautarskóla Breiðholts sýnir
dirfsku þegar það tekur til sýn-
inga nýtt íslenskt leikrit eftir ung-
an og nær óþekktan höfund,
Helga Má Barðason. Þetta áræði
verður að taka til greina þegar
sýning þeirra er skoðuð.
„Leikritið Smámyndir fjallar um líf,
hegðun og vandamál unglinga og
samskipti þeirra við foreldra." Þann-
ig komast aðstandendur sýningar-
innar sjálfir að orði um leikritið. I
nokkrum fjölda stuttra atriða(smá-
mynda?) sem tengjast saman af sömu
aðalpersónum sjáum við unglingana
taka á malum eins og seinþroska,
kynvillu, óléttu, komplexum yfír eig-
in útliti, skilningsleysi foreídra, þó
einnig sé boðið upp á skýringar á
hegðun foreldranna í tveimur tilfell-
um a.m.k. Af höfundarins hálfu er
leikritið að mörgu leyti snoturlega
samsett,þó nokkurs sundurleysis
gæti í persónusköpun, en úrvinnslan
í sýningu Aristófanesar er þó á köfl-
um brotakenndari en svo að verkinu
verði eingöngu um kennt. Texti
verksins er kröftugur og tæpitungu-
laus, og fæ ég ekki betur séð en
hann bendi til raunsæis fyrst og
fremst í framsetningu og túlkun per-
sóna. Þetta bregst að nokkru leyti í
höndum leikstjórans Guðjóns Sig-
valdasonar. Hann fer þá leið að skop-
færa persónumar hvar sem tækifæri
gefst og fyrir vikið uppskera leikend-
umir hlátur áhorfenda, en alvaran

Í&+*mw!***
* * *
%l***œ?***
* « * :
Barnaskór æ.
l»IOUSt. 36-47
LOTUS LASER
3.550 4.900st. 36-44
TILBOÐ
TURBO CARBON 6000
3.390 st. 36-45 9.350st. 39-46
ARTEX gönguskór 2.110 St. 284
WO jflHBjpf H.IIOSt 165, 170, 175, 185, 190, 195, 200
JBr FJÖRD gönguskíði
rÆr 3-4W St. 180, 190, 195, 200, 210, 215.
TILBOÐ <$
COURSE GS barnaskíði og COURSE SL unglingasi
W 7.300 St. 150, 160, 165, 170, 175. .
COURSE GS og COURSE SL keppnisskíði
9.995st 180, 185, 195, 203.
Skíðagallar karla 6.995st 46-54 Skíðagallar karla 4.995
St. 38-44
Skíðagallar kvenna
/MIKLIG4RDUR
MIKIÐ FYRIRLlTIÐ
TRAPPEUR SKIÐASKOR
DYNASTAR SKIÐI
Anna Sigrún Baldursdóttir og
Valdimar Orn Halldórsson í hlut-
verkum sínum.
frá höfundarins hendi má sín lítils.
Texti verksins er einnig nægilega
fyndinn og hnyttinn í sjálfu sér þó
ekki sé bætt við það með ýkjuleik.
En leikstjóri og leikendur eiga hér
við tvöfaldan vanda að glíma. Annað
er það að fátt er erfíðara fyrir óvana
en túlka jafningja sína í aldri og
hugsun á raunsæjan hátt, og hitt er
að veigamiklir kaflar verksins eru
langar einræður sem krefjast mikils
af flytjendum. Það er því skiljanlegt
að gripið hafí verið til einföldunar
og skopfærslu. Þessi framsetning er
þó ekki einhlít og sumstaðar bregður
fyrir raunsæislegum leik og verður
því sýningin í heild sinni að safni
„smámynda" sem falla misjafnlega
vel saman. Guðjón fer einnig þá erf-
iðu leið að stilla áhorfendum upp sín
hvom megin leikrýmis. Þetta gerir
þá kröfu til leikstjórans að staðsetn-
ingar allar séu þaulhugsaðar og
hreyfíng mikil í sýningunni, án þess
þó að það virki óeðlilegt. Öðmm
þræði tekst þetta en sumpart ekki.
Þá hefði Guðjón mátt leggja meiri
áherslu á að framsögn leikenda væri
hnökralitil. Leikstjóra til hróss er það
öryggi sem leikendur sýndu í hreyf-
ingum og látbragði þrátt fyrir mikla
nálægt við áhorfendur. Tæknilegt
yfírbragð sýningarinnar hefði að
ósekju mátt vera agaðra og nákvæm-
ara, því slíkt veitir óvönum flytjend-
um nauðsynlegt aðhald. Mikilvægt
atriði í þessu sambandi er að sýning-
ar heíjist sem næst auglýstum tíma.
Valdimar Öm Halldórsson átti
tvímælalaust við erfiðasta hlutverkið
að glíma og lengstu einræðuna. Hon-
um tókst vel upp við skopfærsluna
og var ömggur en alvaran að baki
hlutverkinu lét kannski á sér standa.
Bryndís Loftsdóttir virtist hafa góð-
an skilning á hugarástandi stúlkunn-
ar Diddu. Ólöf Ragna Sigurgeirs-
dóttir dró hvergi af sér í hlutverki
gellunnar Dóm og var virkilega ör-
ugg. Mér er þó spum hvort þessi
persóna eigi sér hliðstæðu í vemleik-
anum. Sigrún Þórarinsdóttir átti
góða spretti sem móðirin og komst
vel frá þeim vanda sem fylgir að
túlka eldri persónur. Sesselja Guðm.
Magnúsdóttir og Anna Sigrún Bald-
ursdóttir vom þó þær sem sköpuðu
minnistæðustu persónumar. Leikur
þeirra beggja var yfírlætislaus og
hógvær en engu að síður sterkur.
Hér fékk raunsæið að njóta sín með
góðum árangri. Jón Þór Sturluson
var kraftmikill í hlutverki Benna, þó
manni fínnist sem höfundur fylgi
ekki uppgötvun persónunnar á sjálfri
sér nægilega vel eftir.
Það er vei gert af Leikklúbbnum
Aristófanes að velja Smámyndir til
sýninga. Þau takast á við efni sem
liggur nærri þeim og því fylgja átök
að koma slíku efni til skila. Verkið
er lika langt fra því gallalaust og
því ekki við leikhópinn að sakast í
öllum tilfellum. Vafalaust eiga Smá-
myndir eftir að vekja áhorfendur til
umhugsunar og er þá tilganginum
náð að miklu leyti. Ekki síður mikil-
vægur er sá þroski sem því fylgir
að takast á við slikt verkefni. Frá
þeim sjónarhóli er sýning Aristófa-
nesar á Smámyndum merkari leik-
listarviðburður en margt annað sem
á fjölunum er og þykir merkilegt
fram úr hófí.